Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
22-10-2008
* De bekoring * van Hans Münstermann
De bekoring
door Hans Münstermann.
Uitgeverij Nieuw Amsterdam
blz. 205
ISBN 90 468 00180
meester van de hervonden tijd
***
In De bekoring neemt Hans Münstermann,, opnieuw een duik in het fascinerende verleden van Andreas Klein, de charismatische hoofdpersoon die we kennen uit zijn eerdere romans.
Zijn ouders, de Duitser Joachim Klein en de Arnhemse Marianne Petersen trouwden op 10 mei 1940, de dag dat de Duitsers Nederland binnen vielen. Uit dit huwelijk kwamen zeven kinderen voort , onder wie Andreas Klein. Als Andreas' moeder sterft gaan zijn gedachten terug naar een zomerdag, eind jaren vijftig. De dag dat zijn moeder, nota bene op zijn 13de verjaardag, haar gezin verliet, kan hem niet loslaten.
Hij denkt er aan hoe zijn moeder man en kinderen achterliet, vastbesloten om nooit meer terug te keren. Hij ziet haar in de tram, op die zinderende dag, een raadselachtige dame met een koffer, scherp en levensecht. Als in een film beleeft hij, samen met zijn familie, met de buren en die hele wereld van vroeger, de vlucht van zijn moeder. Ze zien hoe zij wegsluipt uit haar alledaagse sleur. Ze voelen het stampende leven dat haar beetgrijpt.
Münstermann maakt goed gebruik van de karakters om de diverse emoties die kunnen ontstaan na het beleven van een dergelijk tragische gebeurtenis, te beschrijven. Zo komen zowel woede, teleurstelling, begrip als verdriet aan bod.
Terwijl ze de laatste zaken van hun moeder regelen proberen Andreas en zijn broers en zussen te achterhalen waarom hun moeder destijds is weggelopen. Wat volgt is een schets van een vrouw in de jaren van de Wederopbouw, geheel uitgeput door vele bevallingen, de zorg voor het huishouden en haar kinderen. Langzamerhand komen de broers en zussen erachter wat hun moeder dreef huis en haard te verlaten.
Het is knap dat de auteur in weinig woorden de lezer bewust weet te maken van de onderhuidse spanningen en begrip oproept voor de emoties van zowel moeder als zoon, het centrale thema van dit boek.
Münstermann kan ook aardig goochelen met perspectief en dat zullen we weten. Heden en verleden wisselen elkaar af en worden vanuit drie perspectieven verteld. Andreas Klein, zijn moeder en een oude architect, J.C. van Epen, die door Andreas als personage in zijn boek tot leven wordt gebracht, beschrijven beurtelings hoe zij de gebeurtenissen ervaren. Vooral in het begin van het verhaal is de continue en soms zeer snelle wisseling van perspectief verwarrend. Niet altijd is duidelijk wie aan het woord is en dat komt de leesbaarheid van het verhaal niet ten goede.
Op de dertiende verjaardag van Joachim besluit de moeder haar gezin te verlaten. Een erg ongelukkig moment, temeer daar Andreas vriendjes op bezoek krijgt, die zich afvragen waar zijn moeder is. We ervaren dat het huwelijk al tijden een ramp was. De vader kleineert de moeder, ze wordt gedwongen tot seks en uiteindelijk pakt Marianne haar koffer en vertrekt. Alleen de oudste dochter Brunhilde weet na enige tijd waar de moeder verblijft.
De moeder trok intussen in bij een oude vlam, de automonteur Arie, die seksueel het een en ander weet los te woelen bij Marianne. Ze gaan boven de garage wonen in een appartementje van een kennis van Arie. Deze Arie is een soort karikatuur, die nergens menselijke trekken krijgt aangemeten en waarom Marianne dan zo gecharmeerd is van hem blijft duister..Hij zet haar later de deur uit. en de latere verhouding van Marianne met de illusionist Cospetto is alleen aardig omdat het een illusie is dat hij iets voor haar kan betekenen,.
Münstermann gebruikt Andreas om gevoelens te kunnen verwoorden. Andreas ervaart de dood van zijn moeder als een moment van verlaten worden.Andreas ervaart zijn verhouding met vrouwen dus als een drama, waarbij hij in de steek gelaten wordt.
De architect J.C. van Epen, ontwerper van de Harmoniebuurt in Amsterdam-Zuid waar de familie Klein jaren heeft gewoond, beschrijft de vlucht van mevrouw Klein. Hij kan niet begrijpen waarom zij zijn buurt wil verlaten. In een poging haar van haar vlucht te weerhouden volgt hij mevrouw Klein op de ochtend dat ze haar gezin verlaat. Ook bij hem heerst er eerst een gevoel van ongeloof. Omdat Münstermann in het begin de architect introduceert als de hoofdpersoon van het boek van Andreas begrijp je dat het de taak van de architect is om het verhaal volledig en begrijpelijk te maken. In die opzet is Münstermann echter niet geslaagd: het optreden van de architect schept voornamelijk verwarring en doet af aan de emotie die je eigenlijk bij een dergelijke tragedie zou moeten voelen.
De ingewikkelde vertelstructuur en het steeds wisselende perspectief maken het de lezer moeilijk om het verhaal te blijven volgen, en de gezochte wendingen in het verhaal zijn ronduit irritant.
Jammer dat een begenadigd schrijver als Müstermann zijn munitie niet langer heeft weten droog te houden. Nu doven zijn knallen sissend in de sneeuw, als blindgangers.
***
Hans Münstermann -1947
Hans Münstermann werd in 1947 geboren in Arnhem. Hij groeide op in Amsterdam, waar hij later ook Nederlandse Taal- en Letterkunde studeerde. Als aansluitende studie deed hij het doctoraal Theaterwetenschap. Na zijn afstuderen begon een zwervend, enigszins rommelig leven dat hem tussen 1970 en 1980 in Griekenland, het Midden-Oosten en Indonesië bracht. Zijn leven kwam in rustiger vaarwater toen Münstermann in 1981 medewerker werd aan de toneelacademie in Maastricht - het instituut waar hij nu nog werkt. Zo was hij tussen 1990 en 1995 coördinator van de acteursopleiding in Maastricht. Münstermann is getrouwd met Marina Duvekot en heeft een zoon. Münstermann won in 2006 met "De Bekoring", het vijfde boek uit zijn reeks generatieromans , de AKO Literatuurprijs
Daarnaast vormde hij een aantal jaren een schrijversduo met Jacques Hendrikx
. Ze hanteerden daarbij het gezamenlijk pseudoniem Jan Tetteroo. Hun romans spelen zich af tegen de achtergrond van allerlei maatschappelijke onderwerpen uit het einde van de 20e- eeuw waarbij soms ook een duik in het verleden wordt genomen.
Bibliografie : Het gelukkige jaar 1940 (2000)
Je moet niet denken dat ik altijd bij je blijf (2001) Certificaat van echtheid (2003) De Hitlerkus (2004) De Bekoring (2006, Nieuw Amsterdam) Het gelukkige jaar 1940 (2007, Nieuw Amsterdam) Je moet niet denken dat ik altijd bij je blijf (2007, Nieuw Amsterdam) Land zonder Sarah( oktober 2008)
Als gezamenlijk pseudoniem Jan Tetteroo, samen met Jacques Hendrikx: No flash (1992) De laatste Nederlandse man (1993) Bozoc (2001)
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
.JPG)