"Platform" van Michel Houellebecq is echt een boek van deze tijd.
Het is een boek over de ondergang van de westerse beschaving en het sekstoerisme in Thailand: het westerse kapitalisme versus Aziatische uitbuiting.
 In deze roman levert Houellebecq opnieuw keiharde kritiek op onze hedendaagse consumptiemaatschappij en nodigt ons uit in de spiegel te kijken.
De hoofdpersoon van Platform is een licht mislukte begin veertiger, die de wereld vanuit de coulissen beschouwt. Tijdens een vakantie in Thailand ontmoet hij de vrouw van zijn dromen, Valérie, die in de toeristenbranche werkt.Alles draait rond een groep mensen die een touroperator, Eldorador, opnieuw winstgevend willen maken.. Eén van hen bedenkt een geheel nieuwe vorm van toerisme, een soort gelegaliseerd sekstoerisme, dat een doorslaand succes wordt. Tot het aan het eind van het boek alles in één keer helemaal l mis gaat en het duidelijk wordt waarom de hoofdpersoon zo'n afstand van de wereld neemt.
Michel Houellebecq heeft met dit thema alle gelegenheid om zijn vrij zwartgallige, mechanistische en nihilistische kijk op de mensheid in het algemeen en in dit geval het toerisme in het bijzonder uit te werken.
Een roman waarin over de Islam wordt gesproken als "een stompzinnig geloof waar intelligentie en talent nooit een plaats zullen vinden". Een boek dat enorm veel stof heeft doen opwaaien.
Zo hard en zo gruwelijk, maar ook zo indringend geschreven. De toon kan je tegenstaan, maar de schrijver dwingt je wel na te denken over de hedendaagse maatschappij.
Platform geeft een ontluisterend beeld van ons leven en van moderne mensen. En net op het moment dat je denkt dat er toch een vorm van geluk kan ontstaan tussen twee hoofdpersonen, komt er een bomaanslag die alles kapot maakt. Gruwelijk, maar realistisch.
Wat er ook van zij, Houellebecq is ontegensprekelijk een uitstekende schrijver en zijn romans zijn zonder uitzondering literaire hoogvliegers.
Zijn ideeën zijn omstreden en worden niet door iedereen gedeeld.Toch hebben zijn romans de verdienste je tot nadenken over onze samenleving aan te zetten. Houellebecq wil de mensen een geweten schoppen. Verder beschikt hij over een uitstekend gevoel voor humor en een meeslepende vertelstijl. Zijn romans zijn evenwel geen voer voor mensen die snel gechoqueerd raken en gestoord worden door een expliciet taalgebruik.

Michel Houellebecq zag het levenslicht op 26 februari 1958 op La Réunion.
Zijn vader, een berggids, en moeder, een anesthesiste, interesseerden zich in feite  nooit voor de kleine Michel en op 6-jarige leeftijd werd hij aan zijn grootmoeder toevertrouwd (de naam van zijn grootmoeder nam hij later als pseudoniem over). Twee jaar na de dood van zijn grootmoeder in 1978 studeerde hij af als landbouwingenieur en huwde in hetzelfde jaar.met de zus van één van zijn vrienden. Een jaar later kreeg hij een zoon,Etienne, maar dit verhinderde niet dat zijn huwelijk op de klippen liep en hij als gevolg van een depressie meermaals in een psychiatrische inrichting  moest worden.behandeld.
Op twintigjarige leeftijd ontlook zijn literaire interesse en in 1985 kwam de ontmoeting met Michel Bulteau, die hem de mogelijkheid gaf zijn eerste boek te publiceren : een biografie van  Howard P.Lovecraft: Contre le monde, contre la vie.
In het begin van zijn literaire carrière hield hij zich vooral bezig met poëzie en publiceerde een aantal gedichten in de Nouvelle Revue de Paris.Verder schreef hij onder meer de dichtbundel 'Rester vivant'.
In 1994 verscheen zijn eerste roman 'Extension du domaine de la lutte', die een relatief succes kende. De grote doorbraak volgde in 1998 met de roman 'Elementaire deeltjes', waarvoor hij de Prix Novembre kreeg. Het jaar 1999 bracht voor hem een nieuw huwelijk met Marie- Pierre en de verfilming van zijn eerste roman door Philippe Harel. In 2002 zorgde de publicatie van zijn derde roman, Platform, opnieuw voor ophef.
Houellebecq bereikte inmiddels een cultstatus en dit ondanks de aanhoudende kritiek uit sommige hoeken. De schrijver schopt in zijn romans dan ook voortdurend tegen heilige huisjes en zijn personages houden er zeer controversiële standpunten op na (die vaak door de auteur gedeeld worden).
Na de publicatie van een ingekort interview in het tijdschrift Lire, werd Houellebecq zelfs voor het gerecht gedaagd door verschillende moslimorganisaties  in Frankrijk en de moskeëen van Parijs en Lyon. Deze affaire, die veel gelijkenissen vertoont met de aanval op Salman Rushdie, eindigde voor de auteur in een vrijspraak voor de rechtbank op 17 september 2002.
De verworvenheden van de seksuele revolutie, de feministische strijd en de studentenprotesten en jongerencultuur van mei '68 worden genadeloos onderuitgehaald en vaak geridiculiseerd.in zijn boeken  Zo beschouwt hij de afbraak van de waarde van het gezin (o.m. door de proclamatie van de vrije liefde), die toen ingezet werd als de ultieme emanatie van het liberale streven naar individualisering. Hierdoor is geen liefde meer mogelijk. Door het extreme individualisme kan de mens geen onderlinge banden meer smeden. Het gemeenschapsgevoel van de '68ers (en de hippies) bestempelt Houellebecq als vals. Dergelijke standpunten leverden hem het predikaat reactionair op. 
 De verdediging van de eugenetica leverde hem eveneens een resem banvloeken op.
Sinds 1998 leeft Houellebecq in vrijwillige ballingschap, eerst in Ierland, later in Spanje.