In deze speelse roman schuiven de spiegelende verhaallijnen langzaam in elkaar. Geraffineerd goochelt Kehlmann met werkelijkheid en fictie, met waarheid en illusie. Zo is er die man wiens grijze leven opeens wordt opgeschrikt doordat hij via zijn mobiel wordt gebeld door allerlei mensen die naar ene Ralf vragen.Zo te horen heeft die Ralf een opwindend leven, en uiteindelijk neemt hij diens identiteit aan. Hoe het die Ralf zelf vergaat, die een bekende filmster is, staat weer in een ander verhaal.

Een die raadselachtig blijft omdat er zoveel imitators in voorkomen, dat het niet zeker is of die mobielman Ralfs identiteit heeft overgenomen, of een ander die hunkerde naar een leven in de schijnwerpers.

Zijn het negen verhalen, of negen verhalen die één roman vormen? In het eerste verhaal wordt de saaie burgerman Ebling op zijn nieuw aangeschafte mobiele telefoon gebeld door onbekende mensen. De bellers zijn in de veronderstelling dat ze Ralf Tanner aan de telefoon hebben, een succesvol acteur die volgens Kehlmann het beste vergeleken kan worden met de Duitse acteur Till Schweiger of Tom Cruise.

Iets later komen we de filmster zelf tegen, wiens leven ook is veranderd. De telefoontjes zijn plotseling uitgebleven, misschien niet eens tegen zijn zin; hij lijkt genoeg te hebben van de beslommeringen van de roem. De acteur ontmoet zijn evenbeeld, iemand die hem bij dubbelgangerswedstrijden succesvol nabootst. Met deze man wisselt hij van rol, hij wordt de imitator van zichzelf.

Ebling maakt een puinhoop van Tanners leven door afspraken te maken die laatstgenoemde onmogelijk kan nakomen. De man die aan de basis staat voor deze verwikkelingen is Mollwitz,een ongeinspireerde dikke jongenman die werkt bij een telefoonmaatschappij, samen met zijn moeder woont en zijn identiteit ontleent aan de postings die hij op het internet onder verschillende schuilnamen achterlaat.

Het personage Mollwitz ontstond toen Daniel Kehlmann gefascineerd raakte door de reacties op internetfora die hij bezocht. Hij schrok van de agressie en haat die in de berichten te lezen waren.
Volgens Kehlmann maakt de anonimiteit negatieve eigenschappen los in de mens. Mensen worden slecht door de mogelijkheid slecht te zijn.

Een ander centraal figuur in de roman is de succesvolle schrijver Leo Richter. Als hij rondreist om lezingen te houden over zijn werk, wordt hem altijd gevraagd hoe hij aan zijn inspiratie komt. Een vraag die overbodig is om te stellen aan Kehlmann. Misschien krijgt hij wel ingevingen in bad, zoals Richter, maar de meeste ideeën zijn geënt op eigen ervaring en verhalen die hem ter ore komen.

Eigenlijk zijn alle verhalen een combinatie van fictie en werkelijkheid. Want wie is die bekende Duitse schrijver Leo Richter? Dat karakter is natuurlijk gebaseerd op de auteur zelf. En de wereldberoemde Latijns-Amerikaanse schrijver Auristos Blancos, wiens boek in ieder verhaal terugkomt, doet sterk denken aan de Braziliaanse Paulo Coelho. De boeken van Blancos gaan over harmonie, innerlijke gratie en het zoeken naar de zin van het leven.
Relevante vraagstukken in een tijd waarin moderne communicatiemiddelen de mens in staat stellen een tweede leven te leiden, maar ook om het echte leven te verliezen.

Sommige personages in Roem kiezen voor een schaduwleven, anderen belanden er onwillekeurig in, proberen zichzelf te overstijgen waardoor ze in de penarie komen, maar in Roem is niemand echt trouw aan zichzelf.

Kehlmann wordt wel eens verweten 'oppervlakkige' personages te schetsen. karakters zonder diepgang.
In verhalenbundels worden nooit complexe personages opgevoerd en dit is inherent aan het genre , zegt de schrijver. De oppervlakkigheid van zijn personages is trouwens een realistische weerspiegeling van de werkelijkheid.Daar staat tegenover dat Kehlmann de diverse verhaaldraden van Ruhm ingenieus met elkaar weet te verbinden.

Het boek gaat ook helemaal niet om de karakters, het gaat om de structuur, zo benadrukt Kehlmann, die daarmee iets totaal nieuws heeft geprobeerd. De derde dimensie die de auteur gebruikt, is te herkennen uit de films zoals The Matrix .

Roem kan moeiteloos twee keer gelezen worden. De lezer zal nieuwe dingen ontdekken en het boek (nog) meer gaan waarderen.
Kehlmann is ondanks zijn eerdere megasucces een normale 'jongen' gebleven.en wordt hooguit twee keer per maand op straat herkend.Als zoon van een bekende Oostenrijkse regisseur kwam Daniel Kehlmann al vroeg in aanraking met roem. Vrienden van zijn vader waren televisiebekendheden die wel op straat werden herkend en aangesprokenMede daardoor is het verkrijgen van roem nooit een verlangen van hem geweest; zijn interesse gaat juist uit naar de donkere kant van roem. Dit thema kwam ook al aan bod in Het meten van de wereld

Van Kehlmanns vorige boek, Het Meten van de Wereld, werden in Duitsland meer dan anderhalf miljoen exemplaren verkocht. Het werd tijd dat ook wij dit uitzonderlijke talent gingen ontdekken.






Daniel  Kehlmann -1975





Kehlmann is geboren in München op 13 jan.1975 , en is de zoon van de televisie-directeur Michaël Kehlmann Op zesjarige leeftijd verhuisde hij naar Wenen , de thuisstad van zijn vader.
Hij studeerde Filosofie en literatuur en deed onderzoek naar de werken van Kant voor zijn doctors-thesis.welke hij niet voltooide door zijn succes als schrijver.
In 1997 schreef hij als student zijn eerste roman: " Beerholms Vorstellung", en meerdere reviews en essays voor o.a. Süddeutsche Zeitung, Frankfurter Rundschau, Frankfurter Allegemeine Zeitung en Literaturen.



Bibliografie :

Beerholms Vorstellung. ( roman)- 1997.

Unter der Sonne. (korte verhalen)-1998.

Mahlers Zeit. (roman)- 1999

Der fernste Ort.- 2001

Me and Kaminski (Ich und Kaminski)- Ik en Kaminski. (roman)- 2003.

Measuring the World (Die Vermessung der Welt)-Het Meten van de Wereld (roman)- 2005.

Wo ist Carlos Montéfar? (essays) - 2005.

Ruhm.- Roem (roman)- 2009.