Ik ben Camiel
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 14/06/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, politiek, schrijven, litteratuur, toneel, kletsen, de tijd nemen....
Het leven is veel te kort om te kniezen en te treuren en ook na 50 valt er nog heel wat te beleven en te ontdekken
Hasta la victoria siempre!
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Een dwarse en muzikale kijk op het leven
Het leven wordt pas mooi na 50 want niets moet nog en alles mag!
19-05-2010
Mijn Top-900 van de Sixties (Nr. 101 t/m nr. 120)
101. The House Of The Rising Sun - The Animals /1964 102. White Room - Cream /1968 103. Space Oditty - David Bowie /1969 104. Come On - The Rolling Stones /1963 105. Genevieve - The Pebbles /1966 106. These Boots Are Made For Walkin' - Nancy Sinatra /1966 107. Statesboro Blues - Taj Mahal /1968 108. Get Back - The Beatles /1969 109. Gypsy Woman - Curtis Mayfield And The Impressions /1961 110. I Never Loved A Man (The Way I Love You) - Aretha Franklin /1967 111. Sloop John B - The Beach Boys /1966 112. Groovin' - The Young Rascals /1967 113. White Rabbit - Jefferson Airplane /1967 114. I've Got Dreams to Remember - Otis Redding /1968 115. Something's Got A Hold On Me - Etta James /1962 116. Let's Live for Today - The Grass Roots /1967 117. Help! - The Beatles /1965 118. Des ronds dans l'eau - Françoise Hardy /1967 119. Window Of My Eyes - Cuby & The Blizzards /1968 120. Naast Jou - Boudewijn de Groot /1966
Dit land en zijn inwoners zijn er niet goed aan toe. De patient is ziek, doodziek. Sedert 1973 zijn de diverse regeringen (met of zonder SP-a, Agalev/Groen!, PS, Ecolo) met niks anders bezig geweest dan besparen. Enkele jaren terug nog was er het Generatiepact, mede goedgekeurd door sociaal-democraten en groenen, dat zwaar woog en weegt op de gewone mensen. De meest recente regering Leterme is er in geslaagd niks te presteren dan bakkeleien over BHV en een eventuele staatshervorming terwijl de financiële en economische crisis doorheen het land en de wereld raast. Het is dus allesbehalve verbazingwekkend dat 87% van de kiezers het vertrouwen in al die dames en heren politici totaal kwijt is.
De gevolgen zijn op het terrein overduidelijk merkbaar. De werkloosheid neemt steeds grotere proporties aan, massaal veel jongeren hebben 1 jaar na afstuderen nog altijd geen job, een kwart van de gepensioneerden leeft in armoede, 1 op de 7 Belgen zit tout court in de armoede, wachtlijsten in de gezondheidszorg worden steeds langer, pensioenen en sociale zekerheid staan onder zware druk enzovoorts enzoverder...
Dat terwijl er deze week uit een studie nog bleek dat de staat door sociale en fiscale fraude op jaarbasis zeker zo een slordige 20 miljard misloopt. Al decennia zeggen ongeveer alle partijen dat daar iets moet aan gedaan worden, enfin in verkiezingsperiodes zeggen zij dat toch. Eens de verkiezingen voorbij wordt actie steevast 'vergeten' en het punt wordt opgeborgen tot de volgende verkiezingen om dan weer bovengehaald te worden.
Het recept om de pensioenen te 'vrijwaren' is voor alle partijen langer werken terwijl jongeren amper aan een job geraken. De politici die dit voorstellen hebben waarschijnlijk geen weet van hoeveel werknemers tussen 55 en 65 jaar meer bij de dokter zitten dan op hun werk.
Onder het voorwendsel van 'de profiteurs moeten eruit' zal onze sociale zekerheid, die de voorbije dertig jaar al serieus uitgehold werd, nu totaal uitgekleed worden.
En dat allemaal terwijl de 90.000 rijkste families in dit land altijd maar rijker worden zonder dat hen ook maar iets in de weg gelegd wordt. Bankiers gaan rustig door met superbonussen uit te betalen. Grote bedrijven die serieuze dividenten uitkeren aan hun aandeelhouders, danken massaal af, energieprijzen in dit land zijn veel te hoog waardoor Suez via Electrabel de superwinsten blijft opstapelen.
Hoe lang kan dit nog blijven duren? Hoe lang zal de Belgische kiezer dit nog tolereren? Zal het politieke landschap in Vlaanderen er na de verkiezingen nog rechtser uitzien dan het al is? Zullen de huidige politici na 13 juni een vrijgeleide krijgen om de verarming massaal door te zetten, zoals zij nu al aankondigen? Deze keer durf ik te hopen van niet!
81. I Want To Hold Your Hand - The Beatles /1963 82. Piece of My Heart - Big Brother & the Holding Company /1968 83. Hey Joe - Jimi Hendrix /1967 84. Dedicated To The One I Love - The Mamas & The Papas /1967 85. The Dark End of the Street - The Flying Burrito Brothers /1969 86. Happy Jack - The Who /1966 87. Somebody to Love - Jefferson Airplane /1968 88. Sexy Sadie - The Beatles /1968 89. It's All Over Now, Baby Blue - Bob Dylan /1965 90. The Wind Cries Mary - Jimi Hendrix /1967 91. Time Has Told Me - Nick Drake /1969 92. I Am The Walrus - The Beatles /1967 93. Not Fade Away - The Rolling Stones /1964 94. Rainy Day Women #12 & 35 - Bob Dylan /1966 95. Bad Moon Rising - Creedence Clearwater Revival /1969 96. It's Over - Roy Orbison /1964 97. I Just Wasn't Made For These Times - The Beach Boys /1966 98. I'm Not Like Everybody Else - The Kinks /1966 99. Ballade Van Wat Beter Is - Boudewijn de Groot /1967 100.(You Make Me Feel Like) A Natural Woman - Aretha Franklin /1967
Als aanloop naar de komende parlementsverkiezingen zal ik hier een reeks artikeltjes publiceren met een analyse van de politieke toestand.
Voor alle duidelijkheid wil ik beginnen met te stellen dat het m.i. weinig of geen zin heeft om nog op één van de volgende partijen te stemmen: CD&V, VLD, SP-a, Groen!, NV-A of LDD (over het VB wil ik het zelfs niet hebben). De partijen die ik hier genoemd heb aanvaarden onverkort het kapitalistisch systeem met de nuance dat de ene het wat meer wil corrigeren dan de andere. Maar aan de kern van de zaak nl. een maatschappij waarvan het voornaamste doel consumeren en geld verdienen is willen zij niet raken. Bovendien is het gewoon schaamtelijk en schandelijk dat die partijen er niet in slagen om een imaginair probleem als BHV op te lossen, erger zelfs, ze laten er in tijden van zwaar onweer een regering over struikelen.
Ondertussen is de verkiezingscampagne losgebarsten en, met uitzondering van de SP-a die zowaar de pensioenen wil verhogen (daarover later meer), zeggen ze allemaal dat er zal moeten bespaard worden, dat de knip op de beurs moet enz. Ten koste van wie deze besparingen dan wel zullen gaan zeggen zij natuurlijk maar laten we elkaar geen jantje noemen (tenzij je zo heet natuurlijk): Jij en ik zullen opdraaien voor de fouten en de bezitshonger van de kleine heersende kapitalistische klasse.
De heersende poltieke klasse kondigt nu al aan dat de komende jaren zwaar zullen worden alleen zeggen ze er nooit bij voor wie maar zoals hierboven gesteld weet iedereen wel voor wie dat zal zijn. Ik verwijs hierbij naar zeer recente uitspraken van Herman Van Rompuy, EU-commissie voorzitter Barosso, Karel De Gucht, Alexander De Croo, Marianne Thyssen, Leterme en ja, zelfs Caroline Gennez.
Tot slot van dit eerste artikeltje nog iets over Groen!. Wie denkt dat door zijn/haar stem aan Groen! te geven er misschien toch iets te veranderen valt, dwaalt en wel hierom: Zoals de andere genoemde partijen stapt Groen! volledig mee in het kapitalistische verhaal en net zoals de SP-a willen zij er enkel een sociaal strikje rond doen. Op milieuvlak pleit Groen! voor een gecorrigeerde kapitalistische groene economie. Dus zet dit absoluut geen zoden aan de dijk.
In een volgende artikeltje zal ik het hebben over hoe de toestand in dit land echt is en dus zal het zeker niet gaan over BHV.
61. I'd Rather Go Blind - Chicken Shack /1968 62. All Along The Watchtower - Jimi Hendrix /1968 63. Suzy Q. (Part I) - Creedence Clearwater Revival /1968 64. Wouldn't It Be Nice - The Beach Boys /1966 65. Two Sisters - The Kinks /1967 66. Subterranean Homesick Blues - Bob Dylan /1965 67. A Change Is Gonna Come - Sam Cooke /1964 68. Most Likely You Go Your Way And I'll Go Mine - Bob Dylan /1966 69. Respect - Aretha Franklin /1967 70. Proud Mary - Creedence Clearwater Revival /1969 71. My Back Pages - The Byrds /1967 72. Come Together - The Beatles /1969 73. Oh, Pretty Woman - Roy Orbison /1964 74. You Don't Own Me - Dusty Springfield /1964 75. Verdronken Vlinder - Boudewijn de Groot /1966 76. Girl - The Beatles /1965 77. A Hard Day's Night - The Beatles /1964 78. Hello Goodbye - The Beatles /1967 79. Waterloo Sunset - The Kinks /1967 80. Le Moribond - Jacques Brel /1962
41. The Times They Are A-Changin' - Bob Dylan /1963 42. Goin' Back - The Byrds /1968 43. Expecting To Fly - Buffalo Springfield /1967 44. Arnold Layne - Pink Floyd /1967 45. You've Got To Hide Your Love Away - The Beatles /1965 46. Gloria - Them /1964 47. Pictures Of Lily - The Who /1967 48. Morning Dew - Episode Six /1967 49. Best Of Both Worlds - Scott Walker /1968 50. Blues Run the Game - Jackson C. Frank /1965 51. Anna (Go To Him) - Arthur Alexander /1962 52. Norwegian Wood (This Bird Has Flown) - The Beatles /1965 53. See Emily Play - Pink Floyd /1967 54. Tell It Like It Is - Aaron Neville /1966 55. Catch the Wind - Donovan /1965 56. You better move on - Arthur Alexander /1961 57. Everyone's Gone to the Moon - Jonathan King /1965 58. Cathy's Clown - The Everly Brothers /1960 59. Hello Stranger - Barbara Lewis /1963 60. The Fool On The Hill - The Beatles /1967
Mijn missie op planeet Aarde zit er bijna op en geloof me, ik zal blij zijn als ik over een paar dagen weer naar mijn eigen Galactica Interstellar kan. De Aarde en de Aardbewoners genaamd Mensen hebben mij niets anders gegeven dan ergernis. En ja, er is ook nog een andere reden waarom ik hier zo snel mogelijk weg wil. Deze planeet heeft niet lang meer te gaan. Het is niet te geloven hoe hard de bewoners hier hun best doen om zichzelf en hun planeet te vernietigen.
Ja, kijk, het zit zo. Nadat de wetenschappers van onze planeet ontdekt hadden dat er op de planeet Aarde, die ongeveer 3 miljard lichtjaren van Galactica Interstellar verwijderd ligt, leven is dat in zekere mate met het onze te vergelijken is, besloot de Algemene Raad van onze planeet een verkenner naar planeet Aarde te sturen om uit te vissen of het mogelijk zou zijn een soort samenwerkingsovereenkomst te sluiten met die wezens. In mensentermen moest mijn missie 60 jaren in beslag nemen. Voor mij betekent dat in mensentaal slechts 6 maanden want wij hebben een heel ander besef van tijd dan jullie hier. Maar nu heeft onze Algemene Planetaire Raad beslist mij vervroegd terug te roepen omdat mijn tussentijdse rapporten weinig of geen elementen bevatten die een eventuele samenwerking mogelijk zouden maken. Zoals gezegd, ik ben er niet rouwig om.
De tijd die ik hier doorbracht was de ellendigste uit mijn al lange bestaan en ik zal de Raad dan ook adviseren om nooit meer een dergelijke missie uit te zenden. Zo stelde ik bijvoorbeeld vast dat Mensenwezens niet in staat zijn samen te leven zonder mekaar op tijd en stond de kop in te slaan. Ze hebben hier iets dat ze wapens noemen en dat bij ons totaal onbekend is. Die tuigen gebruiken ze dan om mekaar te vernietigen alsof het een spelletje is. Net zoals wij hebben mensenwezens licht, zuurstof en water nodig om te kunnen overleven. Ze weten dat maar toch slagen ze er in om de materialen en de omgeving waaruit die stoffen voortkomen te vernietigen.
Ze planten zich hier ook voort zonder stil te staan bij de gevolgen van die ongebreidelde voortplanting. Ik heb ontdekt dat de reden hiervoor is dat een kleine minderheid van de Mensenwezens altijd maar weer ondergeschikte Mensen nodig heeft om voor hen te werken. Voor iemand als ik is dat onbegrijpelijk want op onze planeet kennen wij dat niet. Bij ons wordt ook gewerkt maar als er genoeg is voor iedereen dan wordt er gestopt met werken en houden wij ons bezig met dingen die echt belangrijk zijn. Hier, op planeet Aarde, doet zich het omgekeerde voor. De overgrote meerderheid van de Mensenwezens werken altijd maar meer, langer en harder en het rare is dat de meesten steeds armer worden en geen tijd hebben voor wat dan ook, ook niet voor de nakomelingen die ze zelf gemaakt hebben. Dus laten zij het besturen van de planeet over aan een kleine groep al dan niet verkozen Mensen. En die beloven dan eerst van alles en nog wat en eens zij verkozen zijn doen zij enkel nog wat die minderheid van rijken wil wat ze doen. Het rare is dat die grote meerderheid van arme Mensenwezens dat allemaal slikt en zich 's avonds na het werk in een soort stoel ploft en naar een schermpje zit te staren waar allerlei andere Mensenwezens de meest debiele dingen opvoeren en daar wordt dan hard om gelachen. Op onze planeet Galactica Interstellar is politiek heel erg belangrijk op alle vlakken maar hier is politiek een vies begrip blijkbaar.
Op deze planeet verplaatsen de Mensenwezens zich met iets dat men hier een auto noemt, een metalen karkas dat ze op vier wielen zetten. Meestal zitten ze daar dan alleen in en er zijn er zoveel dat ze meestal met z'n allen stilstaan wat dan weer zorgt voor veel ergernis en stress. Bovendien verbruiken die dingen heel veel energie en stoten zij veel vuiligheid in de lucht.
Enfin, ik heb al een heleboel beelden naar Galactica Interstellar gestuurd en onze inwoners vielen telkens van de ene verbazing in de andere. Het woord 'oorlog' bijvoorbeeld is bij ons totaal onbekend net zoals het woord 'god' of 'godsdienst'. Een 'god' is iets dat niet bestaat maar waarvan Mensenwezens denken dat het bestaat en ze vereren die dan in een 'godsdienst'. Ze hebben dan allerlei rituelen zoals 'doopsel', 'eerste communie', 'vormsel'...allemaal dingen die wij niet kennen. Volgens mij komt dat omdat Mensenwezens een houvast nodig hebben en dat krijgen ze aangeboden met die 'godsdienst' zodat ze zelf niet meer moeten nadenken.
Op de planeet Aarde zijn er ook al grote gebieden waar geen water meer is. Op andere plaatsen sterven Mensenwezens omdat er geen voedsel is en op nog andere plaatsen is het water zo vuil dat het niet kan gebruikt worden.
Jullie begrijpen dus dat ik uitkijk naar de dag dat ik terug mag komen naar mijn geliefde planeet en naar alle mooie dingen die ik zo mis. Het is hier genoeg geweest. Deze planeet is reddeloos verloren en verdient het niet om door ons geholpen te worden. Laat de Mensenwezens rustig verder doen met zichzelf om zeep te helpen: Het Universum zal er niet om treuren.
21. Four Women - Nina Simone /1966 22. Guitar Man - Jerry Reed /1967 23. In Dreams - Roy Orbison /1963 24. La Montagne - Jean Ferrat /1964 25. Sittin' on the Dock of the Bay - Otis Redding /1968 26. It's A Man's World - James Brown /1966 27. Madame George - Van Morrison /1968 28. Strawberry Fields Forever - The Beatles /1967 29. Les bourgeois - Jacques Brel /1962 30. Windmills Of Your Mind - Dusty Springfield /1969 31. I Want You - Bob Dylan /1966 32. Mr. Bojangles - Jerry Jeff Walker /1969 33. You don't care - Arthur Alexander /1965 34. So Long, Marianne - Leonard Cohen /1967 35. My Generation - The Who /1965 36. I'd Rather Go Blind - Etta James /1968 37. Brown Eyed Girl - Van Morrison /1967 38. Just Like A Woman - Bob Dylan /1966 39. La Chanson De Jacky - Jacques Brel /1966 40. Whole Lotta Love - Led Zeppelin /1969
1. A Day In The Life - The Beatles /1967 2. Like A Rolling Stone - Bob Dylan /1965 3. God Only Knows - The Beach Boys /1966 4. Sympathy For The Devil - The Rolling Stones /1968 5. Shangri- La - The Kinks /1969 6. Masters Of War - Bob Dylan /1963 7. Sunday Morning - The Velvet Underground /1966 8. The Verger - The Pebbles /1968 9. La Chanson Des Vieux Amants - Jacques Brel /1967 10. Non Je Ne Regrette Rien - Edith Piaf /1960 11. Where Do You Go To My Lovely - Peter Sarstedt /1969 12. Penny Lane - The Beatles /1967 13. Testament - Boudewijn de Groot /1966 14. Walk On The Water - Creedence Clearwater Revival /1968 15. Bang Bang (My Baby Shot Me Down) - Nancy Sinatra /1967 16. Tell Me - The Rolling Stones /1964 17. Jackie - Scott Walker /1968 18. Visions Of Johanna - Bob Dylan /1966 19. Gimme Shelter - The Rolling Stones /1969 20. In My Life - The Beatles /1965
Hieronder enkele citaten uit het uitmuntende boek 'Gebakkenlucht' van Nick Davies, de topjournalist die de leugens, verdraaiingen en propaganda in de wereldwijde media ontmaskerd heeft. Ik voeg geen enkele persoonlijke commentaar toe omdat de citaten voor zichzelf spreken:
"In het boek It's the Media Stupid van John Nichols en Robert McChesney staat een ijzersterke passage, waarin de schrijvers stilstaan bij de gevolgen van de gecommercialiseerde media voor onze cultuur: 'Dit is een generatie die onder druk gezet wordt door de media waar ze gebruik van maakt om schaamteloos materialistisch te zijn, egoïstisch, gedepolitiseerd en niet sociaal ingesteld. Voor zover die waarden voor de democratie als problematisch worden gezien, dienen we ons allen zorgen te maken. Het commerciële mediasysteem is de ideologische hoeksteen van de globaliserende markteconomie(...)Het soort politieke cultuur dat gepaard gaat met de opkomst van het mediasysteem als bedrijf, gaat wereldwijd steeds meer lijken op dat van de Verenigde Staten: in plaats van het kennisdebat en politieke partijen die het hele spectrum van meningen vertegenwoordigen, komen inhoudsloze journalistiek en verkiezingen die worden gedomineerd door public relations, het grote geld, imbeciele politieke reclame en slechts beperkte discussies over concrete kwesties. Het is een wereld waar de markt en commerciële motieven de idee van democratie en bestuurscultuur onder de voet lopen, een wereld waar depolitisering woekert en waar de kleine groep rijken steeds minder vaak door de politiek ter verantwoording wordt geroepen.'
Joseph Pulitzer zei lang geleden al: 'Een cynische, geldbeluste, demagogische, corrupte pers zal te zijner tijd een bevolking kweken die net zo verachtelijk is als zijzelf.' Waarschijnlijk had hij gelijk."
Het is maandag 14 juni 2060 en een aangenaam briesje komt van over zee het binneland in en strijkt zachtjes langsheen de grijze haren van de oude man in de schommelstoel. Die oude man is Enrico Guardiola, beter bekend als Rico.
Rico nam niet deel aan de feestelijkheden die overal ter wereld dit weekend doorgingen. Er viel inderdaad wel wat te vieren: Vandaag, dag op dag vijftig jaar geleden, werd het kapitalistisch systeem omvergegooid en vervangen door een socialistische, vrije, democratische wereld. De dag van de revolutie zelf was zo goed als zonder bloedvergieten verlopen. Er waren enkel hier en daar wat onbetekenende schermutselingen geweest met wereldwijd slechts een honderdtal doden. De revolutie was grotendeels via electronische weg verlopen. Maar de tien jaren voorafgaand aan 14 juni 2010 waren keihard geweest, vooral dan voor de enkele honderden mannen en vrouwen die in het grootste geheim aan hun plan voor een wereldrevolutie moesten bouwen.
Samen met zijn levensgezellin Monica was Rico één van de drijvende krachten geweest achter de revolutie. Het idee om het kapitalisme omver te werpen via het internet kwam van hem. Hij was ook de verantwoordelijke geweest voor de propaganda wereldwijd en samen met negen geestesgenoten had hij een emocratisch, socialistisch programma opgesteld. Dat programma was ontstaan in het prille begin van het jaar 2000 en zou in de loop van de komende tien jaren heel wat wijzigingen ondergaan maar de kerngedachte van vrijheid, democratie en socialisme bleef behouden.
En nu werd dus vijftig jaar wereldrevolutie gevierd en eigenlijk zou Rico zowat overal ter wereld tegelijkertijd moeten zijn want het volk wou hem horen en zien als één van de nog levende helden van 2010. Het is waar, zoveel bleven er niet meer over. De meesten waren er niet meer maar Rico was met zijn twintig jaar in 2010 één van de jongste van de groep. Zelfs zijn geliefde Monica maakte deze dag niet meer mee. Zij was 6 jaar terug aan een hersentrombose overleden.
Maar Rico vond het goed zoals het was. Hij was nu 80 en was aan rust toe. Zijn taak zat er op, jaren geleden had hij zich al terug getrokken uit de actieve politiek. Occasioneel werd hem wel nog eens om advies gevraagd maar dat was het wel zo een beetje. Dit betekent natuurlijk niet dat hij de evolutie niet op de voet volgde. Bij alles wat gebeurde voelde hij zich nog in hoge mate betrokken.
En wat hij zag en hoorde beviel hem in hoge mate dus was het nu tijd om terug te kijken en dat was wat hij vandaag deed, ver van het feestgedruis.
We zijn nu bijna één maand na de Dag van het Socialisme en de euforie is enigszins weggeëbd maar het goede gevoel van een vernieuwde belangstelling voor het socialisme blijft wel hangen.
Zonder daarom in defaitisme te vervallen wil ik toch enkele bedenkingen formuleren en de nodige kanttekeningen plaatsen.
Kapitalisme in verval maar niet in doodstrijd.
Omdat het wereldoverheersende kapitalisme in een zeer diepe systeemcrisis verkeert besluiten sommigen, ietwat voorbarig, dat dit kapitalisme begonnen is aan zijn definitieve doodstrijd. Niets is minder waar. Wat we wel zien is dat het systeem zich geleidelijk aan herstelt van de zware klappen die het gekregen heeft. Zoals altijd gebeurt dit ten koste van honderden miljoenen mensen overal ter werel. Daarbij hebben de kapitalisten bijna alle middelen ingezet. Ze maken ten volle gebruik van de neo-liberale regeringen die het bijna over al voor het zeggen hebben. Bovendien hebben zij al enige jaren de reusachtige Aziatische markt ontdekt en hierin speelt het 'communistische' China een voortrekkersrol. Het nog altijd totalitaire, Chinese regime heeft de deur wagenwijd open gezet voor het wildste kapitalisme.
Ook Afrika wordt, voor zover dit nog mogelijk is, verder leeggezogen. Alleen is dat continent op sterven na dood en valt er niet zo heel veel meer te rapen. De miljoenen doden die er vallen in Oost-Congo en elders op het continent zal hen een zorg wezen.
In Zuid-Amerika is de CIA al begonnen met de voorbereiding van de liquidatie van de linkse Venezolaanse en Boliviaanse regeringen. De evolutie in andere Zuid-Amerikaanse landen wordt in Washington met argusogen gevolgd.
In Europa nemen de bedrijfswinsten een hoge vlucht maar toch gaan de kapitalisten rustig verder met hun herstructureringen. Elke dag wordt het aantal werklozen groter. Bovendien worden landen die de kapitalistische 'logica' overtreden zwaar getroffen. Uiteraard niet de rijken maar de grote massa wordt daarbij zwaar gestraft. Kijk maar naar wat er in Griekenland gebeurt en binnenkort misschien ook in Portugal. Ook bij ons gaan de herstructureringen rustig hun gang en economen verwachten nog zeker tot 2012 een toename van die werkloosheid.
Nog steeds geen anti-kapitalistisch alternatief.
Hoe is dit alles mogelijk? Het antwoord is eenvoudig: Het kapitalisme stuit nergens op serieus georganiseerd verzet. Nog altijd is links niet bekomen van de kater na de val van de Muur. Ondertussen hebben de kapitalisten wel alle middelen in handen om hun systeem overeind te houden. IMF, Wereldbank, de NAVO, de EU, de OESO, de VN...het militair-industrieel complex, de gecommercialiseerde massa-media, regeringen overal ter wereld...et j'en passe. Dit zijn allemaal instrumenten die zij naar goeddunken kunnen inzetten.
Bovendien kan het kapitalisme ook rekenen op de volledige steun van de sociaal-democratie die zijn socialistisch verleden al jaren geleden afgeworpen en verloochend heeft. Ook de groene partijen overal in Europa stappen gretig mee op met de kapitalisten belust als ze zijn op regeringsdeelname.
Daartegenover staat een wereldwijd verdeeld links dat over steeds minder middelen beschikt. Als er al verzet komt dan is het zeer fragmentair en meestal ook ondoordacht. Als er al een democratisch, socialistisch, anti-kapitalistisch alternatief is dan wordt dit niet gehoord.
Kijken we weer eens naar ons eigen land. De Dag van het Socialisme was hoopgevend en wees er op dat het mogelijk moet zijn om een brede linkse beweging te bouwen. Maar dan moet er wel aansluiting gevonden worden met werklozen, armen, allochtonen, vrouwen, jongeren en de christelijke arbeidersbeweging. Bovendien hebben wij de mond vol over solidariteit maar wij doen net of Brussel en Wallonië bestaan niet. Het minste dat we hadden kunnen verwachten was dat er op de dag zelf delegaties uit Brussel en Wallonië aanwezig waren.
Dan is er ook nog de kwestie van de politieke vertegenwoordiging. Ik vrees een beetje dat de PVDA+ die rol zal claimen. Op zich zou dit natuurlijk wel kunnen maar dan op voorwaarde dat die partij zich volledig zuivert van zijn stalinistisch verleden en het democratisch centralisme niet langer beschouwt als alleenzaligmakend.
De rangen sluiten.
Toch oogt de toekomst niet zo somber. Op voorwaarde dat de rangen gesloten worden en dat wij naar buiten komen met duidelijke anti-kapitalistische eisen die door een brede linkse beweging geschraagd worden, is het mogelijk om het allesvernietigende kapitalisme te lijf te gaan.
...er sedert de jaren tachtig van de vorige eeuw een sterke toename van de armoede is. In 2002 leefde 80% van de wereldbevolking onder de armoedegrens en had 1% van de bevolking een inkomen dat even groot was als dat van 57% van de bevolking samen. De wereldwijde consumptie van goederen verdubbelde in twee decennia en de 15 rijkste mensen ter wereld vergaarden meer rijkdom dan heel Afrika ten zuiden van de Sahara samen en daalde het gemiddelde inkomen van mensen in 70 van de 100 armste landen. Op grond van deze cijfers schatten de VN dat meer dan één miljard mensen 'zelfs hun meest elementaire behoeften niet kunnen bevredigen'. Deze cijfers en feiten komen niet van één of andere linkse organisatie maar van Branko Milanovic, een econoom van de Wereldbank, niet bepaald een socialistisch bastion. Vergeleken met 2002 is de toestand er nu zeker niet op verbeterd.
...er een enorme uitbreiding is van geheime buitenlandse belastingparadijzen. In 2003 ontdoken Britse bedrijven op die manier ongeveer 28 miljard euro aan belastingen. De OESO schatte dat 60% van de wereldhandel bestond uit transacties binnen multinationals die hun winst doorschoven naar dochterondernemingen in belastingvrije landen.
...er in de ontwikkelde landen een sterke toename van de ongelijkheid is. Volgens professor Loic Wacquant van de universiteit van California verdween 95% van de 1100 miljard dollar die de Amerikaanse economie tussen 1979 en 1999 extra produceerde in de zakken van slechts 5% van de bevolking. In de UK leefde in 1979 7% van de kinderen onder de armoedegrens, in 1997 was dat al 30%.
Allemaal onthutsende feiten en er zijn er nog veel meer.
