Het "Open heidestaartje" (Cladonia crispata) is een glad (geen soralen), bruin heidestaartje met "open" oksels. Dit toond zich door bovenaan met 3 tot 5 spitsen naar buiten te staan en in het midden bevind zich een opening (het podetium is hol). Dit is op foto wel niet zo goed te zien, maar bovenaan staan wel overal die spitsen naar buiten gericht. Het podetium hier is wit met groene vlekken. Het zijn nu juist deze "groene vlekken" die de algenlaag tonen, die in het licheen voor de suikerproductie zorgen voor de schimmel.

15-03-2014 om 17:57 geschreven door Cladonia

In heidevelden komt men dit "Kronkelheidestaartje" (Cladonia subulata) al eens meer tegen. Het zijn podetiën (staafvormige structuren) die vrij recht, onvertakt of bovenaan soms toch wat vertakt en inktvisachtig bekervormig kunnen zijn. De podetiën zijn wel fijn soredieus onderaan soms ook mogelijk met schubjes. Dit licheen van de familie "cladonia" laat eens te meer zien hoe wonderlijk de symbiotische vormen van lichenen kunnen varieren. In "bijlage" nog een andere opname.

Bijlagen:
03 Ak Cladonia subulata (1).jpg (60.9 KB)   

De naam van dit licheen "Dove heidelucifer" (Cladonia macilenta) is wel wat apart. Hier zien we dit licheen met mooie rode apotheciën (geslachtelijke voortplanting), meestal zien we het met kleinere rode picnidiën (ongeslachtelijke voortplanting) en soms zijn deze picnidiën ook afwezig en is er helemaal niets rood aan te zien. Vandaar allicht de naamgeving. De onderblaadjes die hier niet te zien zijn, hebben altijd wel aan de basis en de onderkant gele tot oranje vlekken en in dat geval kan men toch zeggen dat het om de "Dove heidelucifer" gaat. Het is dus niet altijd zo simpel. Bovenaan de staafvormige structuren is het wel met fijne sorediën (korrels) bezet. Het is veel te vinden op rottend hout van boomstronken en ook op strooisel in de heide, zoals wij het hier aantroffen.

14-03-2014 om 17:44 geschreven door Cladonia

Het "Open rendiermos" (Cladonia portentosa) is het meest voorkomende licheen of korstmos. Tussen heidestruiken is het gemakkelijk te vinden. Van ver zijn het grijzige pollen. Het is geheel struikvormig zonder zijbladjes. De laatste toppen zijn in drieën gesplitst en de eindtopjes bruin aangelopen. De naam zegt ons dat het een uitgelezen voedsel is voor rendieren. Mensen verteren het moeilijker maar er is opgetekend dat eskimo's het rendiermos uit de maag van het rendier recupereerden om het alsnog op te eten, omdat het dan reeds half verteerd was. In "bijlage" nog een opname van wat dichterbij.

Bijlagen:
03 Ag Clad portentosa (1).jpg (84.3 KB)   

Dit "Groen boomschildmos" (Flavoparmelia soredians) heeft nog gelig groengijze delen en heeft ook nog fijne sorediën (korrels) op de lobben. Toch heeft het hier een opvallende rode kleur gekregen. Bij veroudering zien we dit fenomeen zich voordoen. Het zijn de zuren die tot uiting komen en deze verkleuring geven. Dit licheen is ook gekend als een zuidelijke soort die als gevolg van klimaatsverandering in korte tijd algemeen is geworden. Voor ongeveer 1990 waren er in Nederland zo geen exemplaren te vinden en nu is dit tamelijk algemeen geworden. Op bomen met een niet te zure schors is het te vinden.

14-03-2014 om 17:14 geschreven door Cladonia