Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Ik ben een man en woon in Schilde () en mijn beroep is Zoeken naar verwondering.
Ik ben geboren op 19/05/1938 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zie link naar Natuurgidsen Schilde.
Natuur
en natuurbeleven
25-01-2015
Oranje aderzwam
De "Oranje aderzwam" (Phlebia radiata) is wel een mooie winterse verschijning Hij ligt helemaal plat aangedrukt en kan alleen wat knopvormige verdikkingen hebben. Vooral de kleur valt op. deze kan helder oranjerood tot dooier- of chromaatgeel zijn. De centrale delen zijn dan meer vleeskleurig-roodachtig. De bovenzijde en dat is de vruchtbare laag is kamachtig gerimpeld of gegroefd. Op dode stammen of takken kan hij veel voorkomen. Hij veroorzaak er witrot zoals men zegt. Dwz. dat hij de lichnine van het hout zal verteren, zodat de celluloze van het hout meer overblijft en die is zachter en geeft een wittige kleur.
"Grauw rijpmos" (Physconia grisea) heeft een thallus met fijn verdeelde lobben die veel rijp kunen vertonen. Het zijn kristallen die er wat bovenop liggen en dat maakt het wel wat bijzonder. In "bijlage" laten we een opname zien die nog meer uitvergroot is waarop deze "rijp" nog beter te zien is. De naam rijpmos is dus wel goed gekozen alleen is de naam mos wel fout omdat het een licheen (korstmos) is!
Het "Witkopschorsmos" (Hypogymnia tubulosa) is gekenmerkt door de buisvormige structuren die op het thallus opkomen en bovenaan wittig grijze sorediën vormen. De lobben zijn ook hol en de aanhechting op het substraat, meestal op nogal horizontale boomtakken van eik (zoals hier), gebeurt met de onderkant van het licheen zonder hechtingworteltjes of rhizinen. Daarom is de wetenschappelijke naam wel goed gekozen: "Hypo" = onder en "-gymnia" = naakt. Dus geen hechtingsworteltjes, zoals dat meestal wel het geval is. In "bijlage" nog een opname van dit tamelijk zeldzaam licheen.
Dit "Boomglimschoteltje" (Lecania cyrtella) heeft wel kleine apotheciën (vruchtlichamen) ze hebben een doormeter van 0,2 cm tot 0,5 cm. Met moet wel met een loep kijken om ze waar te nemen op een boomstam. Deze foto geeft al een vergroting van X 10. De okergele apotheciën gaan bol staan en hier en daar hangt er nog wat van het thallus aan. In deze vruchtlichamen (apotheciën) zitten zakjes met sporen (8 in én zakje). Ze zijn ellipsoïd en hebben een dwarssnede of septe. In "bijlage hebben we van deze een opname gemaakt van X 400 onder microscoop. Ze zijn met rode pijltjes afgebeeld. Ook zien we nog enkele groene korrels dit zijn dan de algen die in symbiose leven met de schimmel.
De naam van het "Blauwgrijs steenschildmos" (Parmalia saxatilis) doet vermoeden dat het op steen staat en dat doet het ook, maar epifytisch (op hout dus) staat het algemener! De naam is dus niet zo accuraat. Het is wel blauwgrijs met wat hoekige lobben en met pseudocyphellen (lijnvormige streepjes op het thallus). Maar heel typisch is wel de aanwezigheid van isidiën. Dit zijn nogal cilindrische verhevenheden op het midden van het lichenthallus met wat bruine tot zwarte puntjes. Hier ook in groep duidelijk te merken op het midden van het licheen. Het wordt het meest aangetroffen op en zure schors en daar is dus ook de eik bij waarop we het aantroffen.
Een "Baardmos" (Usnea) aantreffen is altijd speciaal. Ze zijn bij ons zeer zeldzaam. Het duidt ook altijd op een goede luchtkwaliteit van de omgeving. Dit baardmos wisten we ongeveer staan in de Kesselse heide en dan kunnen we ook niet anders dan even te gaan kijken. Het was heel wat toegenomen sinds de laatste keer dat we er nog eens kwamen. Een goed teken dus. Hopelijk doet de tak van de eik waarop het staat noch een lange tijd goed. Het lichen zelf is met ronde vertakkingen en heeft wat soralen op de randen. In het midden van de takken is er een soort "koord" (een centrale streng). Het precies identificeren naar de soort is wat moeilijker en wordt doorgaans niet gedaan om het zeker ook niet te schenden met een stukje mee te nemen. In "bijlage" nog een opname.
Het "Groot schildmos" (Parmotrema perlatum) deed hier zijn naam alle eer aan. Het mat 9,5 cm in de breedte. De lobben zijn ook nogal groot in verhouding tot andere "Schildmossen". Ze zijn ook glad en hebben geen pseudocyphellen (witte lijnen of punten) op de de bovenzijde. Speciaal hebben zij wel dikwijls wel zwarte ciliën of haartjes op de rand van hun bladeren staan. Dit is echter op foto zo niet te zien. Deze vonden we ook op en eik in de Kesselse heide dat een paradijs is voor lichenen. De naam "schildmos" is de vertaling van de latijnse naam "parma" dat een rond Grieks schild was. Ook dit zogenaamde "Groot schildmos" is dus geen mos maar een licheen!
Het "Eikenmos" (Evernia prunastri) stond hier inderdaad op eik. Dit licheen vertakt zich als en gewei, de bovenzijde is groengrijs en als we de onderzijde kunnen zien is deze grotendeels wit soms wat roze. Vroeger noemde het ook het "Gewoon geweimos". Van dit lichen is ook gekend dat het vroeger in de tijd van Lodewijk XIV in zijn poederdoos werd teruggevonden. Het werd toen gedroogd en tot poeder vermalen en nog met geurstoffen gemengd. Dit is wel en groot exemplaar dat men niet vlug zo groot kan aantreffen hier bij ons. Merkwaardig ook dat een schimmel en een alg tot een symbiose kunnen gaan en een dergelijke vorm kunnen aannemen!
Ik ben Hellemans Karl, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cladonia.
Natuur
