Oscar Wilde  1891  Het portret van Dorian Gray
uitgever: Prometheus, Amsterdam, 1998 vertaling: Max Schuchart

De bedrieglijkheid van een elegant en verfijnd voorkomen (waarachter een boosaardige persoonlijkheid schuilgaat) is vaker uitgewerkt in een roman; maar zelden zo indringend als in Wilde's gotische 'Portret van Dorian Gray'. De titelfiguur is een decadente Victoriaanse edelman die getroffen wordt door het portret dat een schilder van hem heeft gemaakt, en die vervolgens zijn ziel verkoopt voor eeuwige jeugd en schoonheid. Onder invloed van zijn meester in het kwaad, de amorele estheet Lord Henry Wotton, leidt Gray een leven van uitspattingen dat onder meer resulteert in de zelfmoord van zijn geliefde en de moord op de schilder die als zijn laatste restje geweten fungeert. Terwijl zijn uiterlijknveranderd blijft, tekent Dorians kwade inborst zich af op het wonderportret, dat een afzichtelijke figuur toont... Het weggeven van de clou van de roman – Dorian probeert het portet te vernietigen en sterft bij die actie als een monsterlijke oude man - is geen doodzonde. Want bij The Picture of Dorian Gray gaat het niet zozeer om het sprookjesachtige verhaal en de innerlijke strijd tussen goed en kwaad, maar vooral om de sensitieve stijl en de tientallen spitse filosofietjes. Zo is al op bladzijde twee van de roman een van Wilde's beroemdste uitspraken te vinden:
'Er is maar één ding erger dan dat er over je gepraat wordt, en dat is dat er niet over je gepraat wordt.'