Ik moet pantazol nemen – een middel tegen maagbloedingen – in België enkel verkrijgbaar op doktersvoorschrift en verminderde bijdrage enkel na goedkeuring door de adviseur van de mutualiteit. Hier krijg ik het – op doktersvoorschrift – gratis. Dit geldt trouwens voor alle voorgeschreven medicatie. Er is ook geen remgeld.

Word ik opgenomen in een hospitaal heb ik – net zoals Sevim – recht op eerste klas zonder te hoeven bijbetalen.

Een bezoek aan de huisarts kost niets. Huisartsen hier hebben medisch personeel ter beschikking. Zij geven spuitjes e.d..

Maar dan moet je wel vallen onder de sociale zekerheid. Veel mensen hebben geen sociale zekerheid en dan kost alles de volle prijs, ook een bezoek aan de huisarts.

De huisarts onderzoekt je nauwelijks. Je legt je probleem uit en hij dicteert aan zijn administratieve bediende wat je klachten zijn en welke medicatie je moet nemen. Het voorschrift loopt uit de printer en dan is het klaar. Maar huisartsen hebben hier honderden (duizenden) patiënten.

De relatie huisarts-patiënt zoals wij die kennen bestaat nauwelijks. En die is toch belangrijk. Mijn huisarts – Jo – was en is een gedreven arts. Altijd nam ze tijd, ze stond en staat achter haar patiënten. Ik ben dan misschien de eerste om kapitalisten aan te vallen, maar huisartsen zoals zij hebben een loodzware job. Ze zijn zelfs onderbetaald. Ik spreek hier niet over specialisten maar goedwerkende huisartsen. De eerstelijnszorg. Die moet opgewaardeerd worden !!!

In dit kader wil ik iets zeggen over – het doktersbriefje op de eerste dag – dat nu van toepassing is bij de stad Sint-Niklaas. Ik vind dit een echte schande. Ziek zijn is geen misbruik!!! Het bestuur kan altijd controle sturen als ze dat willen. Werken is een mensenrecht – ziek zijn ook!!! Het zegt alles over hoe men aankijkt tegenover zieken. Het gaat uit van het profiteursbeginsel van personeelsleden en dat is een fabel. De profiteurs zitten elders. Het zijn niet de werknemers die geprofiteerd hebben maar wel de bankiers. Zij zijn er de oorzaak van dat het land in de miserie geraakt!!! Maar zij hebben geen doktersbriefje nodig.

Het zou perfect mogelijk zijn én een besparing voor de ziekteverzekering én een besparing voor de stad indien men de controle moest afschaffen voor de personeelsleden die werken met een 'gekozen' geneesheer. Die denkoefeningen worden echter niet gemaakt. Ook niet door onze vakbondsvertegenwoordigers. Ze zijn immers gebaseerd op gezond verstand en dat is bij onze politieke vertegenwoordigers zoek!!!

Intussen lees ik dat er nieuwe wet in Turkije gaat gestemd worden die specialisten, tewerkgesteld in openbare ziekenhuizen, verbiedt nog verder een privé praktijk te hebben. Dit om de kosten in de ziekteverzekering te besparen. Op zich, een lovenswaardig wetsvoorstel!!!

Het is tien uur 's avonds. Langzaamaan vult de sterrenhemel zich en overal hoor je tsjirpende krekels. Dat is trouwens het enige gerucht dat je hoort. De hitte van overdag is weg, maar het is warm met een zacht windje. Heerlijk om buiten te zitten en weg te dromen.

Vandaag gingen we inkopen doen in het dorp. Je ziet dat het seizoen is gestart. De terrasjes en eethuizen worden druk bezocht en de prijzen zijn gestegen. Deze avond probeerden we enkele nieuwe vissoorten uit. Tijdens het eten stonden de katten aan te schuiven. Voor deze dieren is het echt de struggle of life. Vechten voor de restjes. En dat er gevochten wordt, zie je heel duidelijk aan de schrammen en littekens van de katten.

De loslopende honden zijn weggebracht uit het centrum van Mordogan. Het seizoen is aangebroken en ze moeten proberen aarden op hun nieuwe stek. Van sterilisatie heeft men hier blijkbaar nog nooit gehoord.

Intussen zorg ik voor Sevim. Haar eerste hernia is pijnlijk en meestal moet (ze kan ook niet anders) ze liggen.

Op avonden als deze, onder een prachtige sterrenhemel, word ik soms weemoedig.

Gisteren kreeg ik het bericht door dat Cyriel Vergauwen, de drijvende kracht achter het Masereelhuis van Sint-Niklaas, was overleden. Ik kan het nog steeds niet geloven. Een stille werker, zoals er duizenden zijn. Daarnaast was Cyriel één uit de duizend. Vroeger delegee bij Alcatel, daarna op brugpensioen en volop bezig met vrijwilligerswerk. Een wroeter. Dank zij mensen als Cyriel bloeit het verenigingsleven nog steeds.

Ik denk aan de collega's op het stadhuis. Af en toe zenden ze me een mailtje (waarvoor dank) maar hun berichten zijn niet opwekkend. Regeltjes, besparingen, holle woorden en een college dat besluiteloos is. Ik herken hun klachten. Het stadhuis is veranderd en zeker niet ten goede!!! De sfeer is verziekt. Vele collegas van mijn generatie tellen de dagen af die hun resten tot hun pensioen. Erg.

Ja, de wereld verandert. Het kapitalisme beleeft zijn zoveelste crisis. Alle partijen (behoudens klein links) geven zonder problemen gul aan de banken. Miljarden euros. En tegelijk is het 'business as usual'. Zware besparingen zijn op komst. Weer zullen de werknemers de crisis moeten betalen!!!

Dat gebeurt ook op het stadhuis. De vakbonden hebben het pakt van de schande gesloten dat 165 werknemers laat afvloeien zonder garantie op vervanging. Meer dan 10% van ons personeel. Als ik het zo bekijk is Bart De Wever nog gematigd, de besparingen bij de stad zijn veel erger.

Maar de huidige vertegenwoordigers van de vakbonden zijn democraten!!! Dan toch van de burgerlijke democratie. Met geheime stemmingen. Ik heb altijd gekozen voor democratie vanop de werkvloer.

Een verschil. Inderdaad een groot verschil. En hier, onder de sterrenhemel, terwijl de moskee oproept tot gebed, besef ik hoe gelukkig ik ben dat ik dit niet meer heb hoeven mee te maken.