Weer een klein stukje geschreven over de geschiedenis van Anatolië. Dit keer over de eerste neolitische nederzettingen. Een onbekend stuk geschiedenis dat alleen door de specifieke samenlevingsvorm de moeite waard is om vermeld te worden.

Heb je tijd, zet je er dan even bij want het is toch een twintig pagina's. Het bestand is bijgevoegd als pdf en opent met adobe.

Bijlagen:
catalhoyuk.pdf (1.6 MB)   

 In juni dit jaar vraagt de openbare aanklager van Adana om Güler Zere, een 37 jarige (politieke) gevangene te laten onderzoeken door het Medisch Forensisch Instituut van Adana. Op 22 juni stelt het Instituut dat 'Zere zwaar ongeschikt is bevonden, haar leven serieus in gevaar is en ze totaal afhankelijk is van de zorg en observatie van anderen. Het is bovendien onmogelijk haar de noodzakelijk intensieve behandeling te geven, behandeling die ook voorziet in bestralingen, onder gevangenisomstandigheden. Het is aangewezen haar straf op te schorten tot ze beter is.'

Zere heeft kanker in de vierde graad en haar overlevingskansen worden op 30% geschat.

Op 25 juni vraagt de openbare aanklager of de gevangenis in het hospitaal van Adana geschikt is voor haar behandeling en krijgt een negatief antwoord. Op eigen initiatief besluit hij haar door te verwijzen naar het Medisch Forensisch Instituut van Istanbul. Om deze reden diende de advocatenliga een klacht in tegen betrokkene.

Toen Zere van de gevangenis van Adana naar Istanbul werd overgebracht (zo'n 1000 km) wilde men haar na een lange en vermoeiende dagreis die veertien uur duurde aan een lichaamsonderzoek onderwerpen alvorens ze naar haar cel werd gebracht. Ze weigerde zich te ontkleden en werd tijdelijk in een geïsoleerde cel gestoken en mocht geen contact hebben met medegevangenen. Een van de dokters van het Forensisch Medisch instituut onderzocht haar nauwelijks (enkel de pols- en hartslag werden gecontroleerd) en er volgde een negatief advies om haar voorlopig in vrijheid te stellen.

Het derde gespecialiseerde comite wordt voorgezeten door dokter Nur Bilgen. Deze geneesheer kreeg van de Turkse Medische Raad een schorsing opgelegd van zes maanden omdat ze een duidelijk geval van marteling niet had gerapporteerd. Betrokkene is door haar werkgever, het Ministerie van Justitie, vrijgesteld van de schorsing! En dit comite stelde dat mevrouw Zere kan behandeld worden in de gevangenis van het hospitaal van Adana!

Zere ligt in een geïsoleerde kamer in het hospitaal, een cel, slechter dan een normale gevangenis. Het raam, op twee meter hoogte, is voorzien van tralies. Voor de deur staan gewapende soldaten. Ze krijgt nog enkele vloeibare sondevoeding.

Dagelijks wordt zij naar oncologie gebracht om 10 minuten bestraald te worden. Als zij buitenkomt wordt ze omringd door gendarmes die ervoor zorgen dat zij niet kan gezien worden en zelf ook niemand kan zien. Ze mag zelfs niet wuiven naar vrienden of familie!

Om haar te bezoeken dient eerst een verzoek ingediend bij de procureur in Adana, dan bij de dokters daar. Daarna moet een toelating getekend worden door de juridische dienst van het hospitaal, dan door de administratie, daarna door een dokter als die te vinden is. Eens de handtekeningen gezet, kan ze wekelijks 15 minuten bezoek ontvangen. Deze procedure geldt eveneens voor haar advocate en haar vader, die dag en nacht in de buurt van het hospitaal blijft om een glimp van zijn dochter op te vangen!

Zere is niet het eerste geval. Vorige week stierf Ismet Ablak in de gevangenis van Erzurum aan kanker en dit nadat hij reeds dertig operaties had ondergaan! Volgens mensenrechtenorganisaties zijn tussen 2000 en 2009 al 306 gevangenen in soortgelijke omstandigheden gestorven.

Nochtans heeft Turkije alle internationale verdragen inzake mensenrechten en rechten van gevangenen of veroordeelden ondertekend!

De president van Turkije, Abdullah Gül, is gevraagd om tussenbeide te komen maar stelt dat hij dit enkel kan doen op voorwaarde dat de geëigende forensische medische rapporten aan hem worden bezorgd. De vraag is, van welke forensische dienst?

Voor verdere achtergronden kan je mijn website
http://blog.seniorennet.be/achtergrondenturkije bezoeken. Je kan hier enkel in via een paswoord. Zend me een mailtje en het paswoord word je toegestuurd.

Maar Turken zouden geen Turken zijn moesten ze hier niet creatief mee kunnen omgaan. In Istanbul – dat is geen grap hoor – heeft een café-eigenaar gaatjes in zijn ramen geboord. Doorheen die gaatjes steken twee plastieken slangen. Langs de ene kant (buiten) kan je een sigaret steken en de rook binnen inhaleren. Daarna kan je in de andere plastieken slang van binnen de rook uitblazen naar buiten. Het werkt en het is overeenstemming met de nieuwe anti-rookwet.

Een andere cafébaas in Diyarbakır plaatste zijn terras gewoon midden op de rijweg en tenslotte zijn er die het dak van hun café hebben verwijderd.

Wat ik er zelf van denk? Tsja, langs de ene kant doet het me genoegen dat politici bezorgd zijn over de gezondheid van de mensen. Goed toch he, dat bewijst hoe dicht ze wel staan bij de gewone mens.

Maar misschien kan men ook eens andere maatregelen nemen tegen andere ongezonde dingen. Tegen armoede bijvoorbeeld, dat is heel ongezond. Of tegen te hoge werkdruk, ook al niet bevorderlijk voor de gezondheid. Of voor gratis gezondheidszorg, dat is voor iedereen in het belang van de gezondheid.

Maar net hier als bij ons laten politici het op dit vlak serieus afweten. Op een paar jaar tijd is in België het aantal armen gegroeid van 7% naar 15% (volgens de cijfers van de Verenigde Naties). Ook op het welzijnsvlak boekt België steeds lager in de top van de ontwikkelde naties. Dit betekent dat de kwaliteit van het leven er steeds verder op achteruit gaat.

Maar gelukkig hebben we een rookverbod, net zoals hier. Meer dan 4.500 ambtenaren zijn aangesteld om hierop controle te houden en de anti-tabakslijn is bemand met meer dan 400 ambtenaren. Intussen heeft men vorige week in Izmir nog honderden gemeentewerkers afgedankt omdat er geen geld voor is. Net zoals er voor de gemeentewerkers in Zuid-Afrika geen geld is.

Maar we kunnen gerust zijn. Politici zijn zo bezorgd om ons. Als je bankier bent mag je speculeren met het geld van gewone mensen en achteraf, als de boel failliet gaat, draagt de staat (dat zijn wij) onmiddellijk miljarden euro's af.

De dag dat onze politici hetzelfde enthousiasme aan de dag leggen voor de gewone man of vrouw als voor de parasiterende bankier, die dag zal ik het rookverbod toejuichen en beloof ik onmiddellijk te stoppen met roken.

Maar ik geef het heel eerlijk toe. Ik ben niet van plan te stoppen met roken. Misschien kunnen de politici dezelfde eerlijkheid aan de dag leggen en toegeven dat ze ook niet van plan zijn hetzelfde te doen voor de gewone man of vrouw als voor de parasiterende bankier.