In juni dit jaar vraagt de openbare aanklager van Adana om Güler Zere, een 37 jarige (politieke) gevangene te laten onderzoeken door het Medisch Forensisch Instituut van Adana. Op 22 juni stelt het Instituut dat 'Zere zwaar ongeschikt is bevonden, haar leven serieus in gevaar is en ze totaal afhankelijk is van de zorg en observatie van anderen. Het is bovendien onmogelijk haar de noodzakelijk intensieve behandeling te geven, behandeling die ook voorziet in bestralingen, onder gevangenisomstandigheden. Het is aangewezen haar straf op te schorten tot ze beter is.'

Zere heeft kanker in de vierde graad en haar overlevingskansen worden op 30% geschat.

Op 25 juni vraagt de openbare aanklager of de gevangenis in het hospitaal van Adana geschikt is voor haar behandeling en krijgt een negatief antwoord. Op eigen initiatief besluit hij haar door te verwijzen naar het Medisch Forensisch Instituut van Istanbul. Om deze reden diende de advocatenliga een klacht in tegen betrokkene.

Toen Zere van de gevangenis van Adana naar Istanbul werd overgebracht (zo'n 1000 km) wilde men haar na een lange en vermoeiende dagreis die veertien uur duurde aan een lichaamsonderzoek onderwerpen alvorens ze naar haar cel werd gebracht. Ze weigerde zich te ontkleden en werd tijdelijk in een geïsoleerde cel gestoken en mocht geen contact hebben met medegevangenen. Een van de dokters van het Forensisch Medisch instituut onderzocht haar nauwelijks (enkel de pols- en hartslag werden gecontroleerd) en er volgde een negatief advies om haar voorlopig in vrijheid te stellen.

Het derde gespecialiseerde comite wordt voorgezeten door dokter Nur Bilgen. Deze geneesheer kreeg van de Turkse Medische Raad een schorsing opgelegd van zes maanden omdat ze een duidelijk geval van marteling niet had gerapporteerd. Betrokkene is door haar werkgever, het Ministerie van Justitie, vrijgesteld van de schorsing! En dit comite stelde dat mevrouw Zere kan behandeld worden in de gevangenis van het hospitaal van Adana!

Zere ligt in een geïsoleerde kamer in het hospitaal, een cel, slechter dan een normale gevangenis. Het raam, op twee meter hoogte, is voorzien van tralies. Voor de deur staan gewapende soldaten. Ze krijgt nog enkele vloeibare sondevoeding.

Dagelijks wordt zij naar oncologie gebracht om 10 minuten bestraald te worden. Als zij buitenkomt wordt ze omringd door gendarmes die ervoor zorgen dat zij niet kan gezien worden en zelf ook niemand kan zien. Ze mag zelfs niet wuiven naar vrienden of familie!

Om haar te bezoeken dient eerst een verzoek ingediend bij de procureur in Adana, dan bij de dokters daar. Daarna moet een toelating getekend worden door de juridische dienst van het hospitaal, dan door de administratie, daarna door een dokter als die te vinden is. Eens de handtekeningen gezet, kan ze wekelijks 15 minuten bezoek ontvangen. Deze procedure geldt eveneens voor haar advocate en haar vader, die dag en nacht in de buurt van het hospitaal blijft om een glimp van zijn dochter op te vangen!

Zere is niet het eerste geval. Vorige week stierf Ismet Ablak in de gevangenis van Erzurum aan kanker en dit nadat hij reeds dertig operaties had ondergaan! Volgens mensenrechtenorganisaties zijn tussen 2000 en 2009 al 306 gevangenen in soortgelijke omstandigheden gestorven.

Nochtans heeft Turkije alle internationale verdragen inzake mensenrechten en rechten van gevangenen of veroordeelden ondertekend!

De president van Turkije, Abdullah Gül, is gevraagd om tussenbeide te komen maar stelt dat hij dit enkel kan doen op voorwaarde dat de geëigende forensische medische rapporten aan hem worden bezorgd. De vraag is, van welke forensische dienst?

Voor verdere achtergronden kan je mijn website
http://blog.seniorennet.be/achtergrondenturkije bezoeken. Je kan hier enkel in via een paswoord. Zend me een mailtje en het paswoord word je toegestuurd.