Vier jaar geleden trouwden we in Izmir. Het weer was goed en rond deze tijd was het groot feest. Op zo’n moment besef je hoe snel de tijd vliegt. Nu ja, we voelen ons goed en zijn van plan er nog vele jaren aan toe te voegen. Volgend jaar geven we er zelfs een feestje voor.

Deze verjaardag viel tevens samen met de grootste algemene staking die Turkije ooit heeft gekend na 1991. Miljoenen arbeiders, bedienden en ambtenaren legden het werk stil. De staking werd goed opgevolgd in de grote steden, maar ook in de provinciesteden. De staking was voelbaar in de privé sector (onder andere in de mijnen) maar vooral bij het openbaar vervoer.

Het werk werd neergelegd uit solidariteit met de werkers van Tekel, een staatsbedrijf dat instond voor controle en productie van alcohol en sigaretten en dat werd geprivatiseerd. Zij zijn nu voor de 52^ste dag in staking. In feite komt het erop neer dat zij (het gaat over bijna 10.000 werknemers) een tijdelijk contract krijgen (11,5 maand) in een andere overheidsdienst tegen een loon dat een gans stuk lager ligt. Daarna is het gedaan.

Hoewel solidariteitsstakingen zijn verboden (net zoals het verboden is voor ambtenaren om te staken) was dit een succes. Dat de arbeidersbeweging haar plaats opeist in het democratiseringsproces is een goede zaak. Democratie zonder sociale rechtvaardigheid is immers geen democratie.  

En ja, we voelen ons allebei gelukkig dat onze huwelijksverjaardag samenviel met deze staking. Zo zijn we er zeker van dat we hem nooit meer zullen vergeten.