Patara, een pareltje aan de Middellandse Zee. Beschermd gebied. Geen appartementen of nieuwbouw. Heel terecht. De schildpaddenkolonies zijn te waardevol om vernietigd te worden.

Deze bescherming gaat heel ver. Een vrouw die een pension uitbaat voor rugzaktoeristen vernieuwde het toilet en de keuken en krijgt een fikse boete. Bescherming van het cultureel erfgoed.

Tegelijk krijgt een groot hotel in Patara dat zich enkel richt op 'moslims' toelating om een tweede zwembad aan te leggen. Deze 'moslimhotels' voeren een strikte scheiding in tussen mannen en vrouwen. Ze bieden hetzelfde comfort als de grote hotels met dit verschil dat alcohol verboden is. De discotheek is geopend op afzonderlijke uren voor mannen en vrouwen. En natuurlijk is gemengd zwemmen niet toegelaten.

Hier, in Mordogan maar ook in de regio Izmir, krijg je als antwoord 'je ziet wel wat er gebeurt als de fundamentalisten aan de macht zijn'. En in de - zeg maar niet regeringsgezinde kranten - worden feiten als dit breed uitgesmeerd.

Soms lijkt het alsof je tussen twee werelden zit. Langs de ene kant de - zeg maar laiciserende vleugel - en langs de andere kant de AK-partij.

Toch gaat het over veel meer dan dat. Net zoals bij ons is Turkije onderhevig aan veranderingen. En niets is wat het op het eerste zicht lijkt.

Soms zie je ook hier hoofzakelijk oudere vrouwen volledig gekleed gaan zwemmen. Maar die maken geen probleem van gemengd zwemmen. En niemand maakt er een probleem van als zij hier zwemmen.

In de 'moslimhotels' vind je trouwens meestal bemiddelde moslimvrouwen die modern gekleed gaan en sterk opgemaakt zijn. Terwijl dat eigenlijk niet kan volgens de islam.

Door echter een politiek te voeren van twee maten en gewichten, zoals in het geval van Patara, geeft men de oppositie een open doel. Dit kan immers niet. Patara moet beschermd blijven!

Maar blijkbaar staan ook hier tussen theorie en praktijk wetten in de weg en praktische bezwaren.