Ziek zijn is nooit prettig. Ziek zijn in het putje van de zomer met buiten temperaturen die een stuk boven de dertig graden zitten is afschuwelijk. Sinds onze terugkeer uit Mersin heb ik het zwaar te pakken. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik probeer het virus te bestrijden met natuurlijke middelen. Potten hete thee met honing en veel fruit verzachten het allemaal wel een beetje maar pas vandaag voel ik een beetje beterschap. Laat ons hopen dat het snel voorbij is.

Intussen is de ramadan begonnen. Als je overdag naar één van de vele commerciële Turkse zenders kijkt zie je om de haverklap reclame voor eten en snoep. Bedoeling is dat moslims die een ganse dag vasten lekker eten bij de iftar (avondmaal dat de vasten breekt). In een maand als deze, waar het nog hoogzomer is, moet vasten geen kleinigheid zijn. Je mag immers niets eten of drinken van zonsop- tot zonsondergang. En dat in deze hitte.

Vorig jaar merkte ik weinig van de ramadan. In ons dorp, laat ons zeggen gans de streek rond en in Izmir, wordt een stuk minder gevast dan in het centrale deel van Turkije. En niemand kijkt je erop aan of je al dan niet deelneemt aan de ramadan. Wel leuk is dat de bakker in deze periode speciaal brood bakt, lekker.

Vandaag heeft Sevim confituur gemaakt. Van verse vijgen. Biologische. Hier noemt men dat ‘organic’. Je ziet, er is al beterschap. Ik kan terug eten en bovenal, het smaakt.

Intussen werkt mijn laptop weer op Nederlandstalige programma’s, enkel het toetsenbord is Turks maar dat was ik al gewend. Het enige probleem is dat de connectie met het internet regelmatig uitvalt maar dat zal wel opgelost raken.

Hoop dat ik morgen weer buitenkan. In tegenstelling tot vorig jaar is er nu veel wind wat het weer een stuk aangenamer maakt. En ’s nachts draaglijk om te slapen.