Sinds een maand kennen de sociaal verzekerden in Turkije ook het ‘remgeld’. Wie tot nu toe verzekerd was had kosteloos recht op medische verzorging, medicatie en hospitalisatie (in openbare ziekenhuizen). Maar, op vraag van het IMF en de Wereldbank werd het systeem ‘hervormd’ en dit hervormingsplan werd door de Europese Unie op stilzwijgend applaus onthaald. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Telkens anti-sociale maatregelen getroffen worden (zoals de verlenging van de pensioenleeftijd, het herzien van het systeem van de sociale zekerheid) geeft de Europese Unie goede punten aan Turkije. Niet dat ze dit uitbazuinen want dan zou het al te duidelijk zijn dat dit Europa geen Europa van de mensen maar een Europa van het kapitaal is.

Toen ik in de apotheek om mijn medicatie ging stond er een oud vrouwtje voor mij. Ze leed aan een hartkwaal en de apotheker vertelde haar dat hij volgende keer enkel op voorschrift van de hartspecialist deze medicatie kon geven. Het remgeld is 1 euro. Zonder voorschrift van de hartspecialist moet ze de volle pot betalen. Het vrouwtje schudde het hoofd. De hartspecialist is hier minstens honderd kilometer verder. Ze antwoordde: ‘Dan zal ik het verder doen zonder medicatie.’

Dit is geen alleenstaand geval. De apotheker vertelde dat zij nu dienen als incassobureau voor de overheid en dat verschillende dorpsbewoners het remgeld te hoog vinden.

In de gezondheidssector is alarm geslagen. De vakbonden hebben al gemanifesteerd in Istanbul en hebben een staking in het vooruitzicht gesteld. Maar, staken is hier zo goed als verboden.

Als ik iets later op het terras mijn theetje drink zie ik twee F16 straaljagers voorbijvliegen. Een dagelijkse routine. Besparingen op militaire uitgaven horen hier thuis in sprookjesboekjes. En sprookjes bestaan niet. Daar wordt dus niet op bespaard, wel op de sociaal verzekerden.

En dan spreken we nog niet over het informeel werk – in sommige sectoren de enige bestaande vorm van werk. Deze mensen hebben geen sociale zekerheid! Zij betalen en betaalden steeds de volle pot!

Maar – waar is de tijd dat onze sociale zekerheid nog een echte sociale zekerheid was?

Hoeveel remgeld betalen wij uit eigen zak???

Hoeveel kost een opname in het hospitaal???

Hoeveel betalen wij voor onze medicatie, voor paramedische zorgen???

Vroeger, toen was het kosteloos. Dat wordt maar al te dikwijls vergeten. En terecht, want iedere werkende betaalt voor medische kosten hetzelfde en dit bedrag wordt afgehouden aan de bron.

Maar onze sociale zekerheid wordt ook mede gefinancierd door werkgevers en overheid en wat zien wij. De patroons krijgen cadeaus en hun aandeel in de patronale bijdrage wordt vrijgesteld waardoor er tekorten ontstaan in onze sociale zekerheid. De overheid die bij wet verplicht is de tekorten bij te passen verhaalt deze liever op de sociaal verzekerden.

Hierdoor is België een land geworden waar de medische kosten via het persoonlijk aandeel (zeg maar de remgelden die we zelf moeten betalen) tot de hoogste van heel de Europese Unie behoren. Wij hadden een sociale zekerheid die behoorde tot de beste van Europa. Vandaag is het vlees weggesneden en rest nog het geraamte.

Vandaag zijn we de melkkoe geworden en ook al zijn de uiers leeggezogen, de overheid blijft eraan trekken.