De winter is voorbij en dat zie je. Waar een paar weken geleden de eerste botjes ontkiemden staan nu steeds meer bomen in bloei, het gras is groen en doorweven van verschillende bloemetjes, de vlinderthijm ruikt heerlijk en het weer wordt open. Nou ja, echt warm is het nog niet, hoewel er steeds een paar uren zijn waar het lek­ker genieten is van het zonnetje.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gisteren gingen we naar het dichtstbijzijnde bergdorpje, Çatalkaya. De weg is ver­schrikkelijk. Overal diepe putten en spleten, uitgegraven door het water dat zijn weg naar beneden zocht. Herstellingen zijn nog niet uitgevoerd en het is gevaarlijk rijden.

We parkeren aan de moskee en wandelen de weg omhoog. Zonder de elektriciteits­palen her en der, is dit nog totaal ongerepte natuur.

Geen huizen of afgemaakte gronden (dat zie je hier trouwens weinig), en­kel bergen en een zandwegeltje.   En natuurlijk zijn er de olijfbomen, nu leeggeplukt en wachtend op het na­jaar.   Hier heeft de tijd letterlijk stilgestaan en behalve de dierengeluiden is het muisstil.

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />xml:namespace prefix = w ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:word" />Sevim en Hayal hebben hun zoektocht naar een verloren geitje dat de groep heeft gemist op­gegeven en zijn bloe­metjes aan het pluk­ken. De geiten zijn trouwens niet makkelijk te fotograferen.

Als ik probeer naderbij te sluipen (ahum) zijn ze in een oogwenk verdwenen. Geluk­kig dat er een zoom op het toestelletje is.

Daarna wandelen we in de richting van het verlaten Griekse dorp. De huizen zijn meestal uit natuursteen en er wonen ver­schillende buitenlanders (vooral Duitsers). Maar grond is hier peperduur en om hier een huis te kopen moet je beschikken over een dikke portemonnee, wat bij ons niet het geval is.

Voor het eerst zie ik water stro­men uit het bron­netje langs de weg. Meestal staat dat droog maar dit jaar heeft het ab­nor­maal veel gere­gend.

De vallei beneden is een geitenparadijs. Een redelijk grote kudde loopt er rond tussen de beginnende ruines van het oud Griekse dorp.

Daarna is het thuis een gemixte keuken. Sevim maakt een soort knolseldersla met yoghurt en een mezze van gekookte rode bieten. Ikzelf maak kippenbrokjes in champignonsaus en gebakken aardappels. Hayal zorgt voor het nagerecht, fruitsla met zelfgemaakte slagroom. Niet slecht. We hadden zo'n grote honger dat we vergaten er zelfs nog een fotootje van te maken.