Voor 1923 waren er op ons schiereiland verschillende dorpen met een Griekse bevolking. Hiervan resten nog enkel de ruïnes. Het grootste verlaten Griekse dorp ligt aan de top van het schiereiland. Maar tot vorige maand had ik het enkel uit de verte gezien, want er was geen toegangsweg.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Toen Dirk op bezoek was besloten we de toegangsweg naar de ruïnes te zoeken. Denk echter niet dat er een pijltje staat om dit aan te geven. Het is zoeken als een speld in een hooiberg. Pas toen we al een paar kilometer te ver waren zagen we in de verte de ruïnes liggen.

We keerden terug en zagen dat langs de weg kilometers draad was gespannen. Mijn oriëntatievermogen is echter heel beperkt en ik dacht dat we, net als de vorige keren, het dorp niet zouden kunnen bereiken. Gelukkig heeft Dirk een beter oriëntatievermogen en heel beslist wees hij naar een door een traktor gemaakte weg die volgens hem naar het dorp zou leiden. De draad was makkelijk open te maken en we wandelden naar het dorp dat zich schuilhield achter een hoge heuvel.

Na een goed kwartiertje stappen zagen we de resten van het dorp gebouwd op een helling. Tientallen geiten liepen in het rond en bovenaan stond de herder.

Het gebied waar het dorp ligt is dor, geen plaats om landbouw te bedrijven. Verborgen in de heuvels, met een panoramisch zicht op de zee, ligt het beschermd voor mogelijke overvallers. Het dorp is groot en moet in de tijd zeker honderden huizen geteld hebben. De daken zijn verdwenen, de muren lijken op zwartgeblakerde schaliën die op elkaar gestapeld liggen. In de meeste huizen zijn nissen, misschien om voorraden te bewaren?

Hoe leefden de mensen hier? Die vraag houdt me steeds bezig, niet alleen bij het bezoek aan ruïnes als deze maar bij elke historische site. Waarom zijn de muren zwartgeblakerd? Werd het dorp bij de verplichte volkerenruil door de inwoners in brand gestoken? Het zou kunnen. Of werd het nadien in brand gestoken.

Leven er nog mensen die hier werden geboren? Het zou kunnen. De volkerenruil dateert van 1923, 87 jaar geleden dus. Het moet raar zijn geweest. Een dorp, afgesloten en eenzaam tussen de heuvels, levend op het ritme der seizoenen. Waar haalden ze hun groenten? Was er hier wijnbouw? Onderwijs zal er wel niet zijn geweest dus de meesten moeten analfabeet zijn geweest.

We vinden een paar waterputten en her en der rioleringsbuisjes. Aan de rand de resten van een soort vestingsmuur. Maar bovenal ademt het dorp dorheid uit.
 
Honderd jaar geleden moet het hier een drukte van jewelste zijn geweest want de straatjes zijn smal en de huisjes zijn dicht op elkaar gebouwd. Waarschijnlijk was de hoofdactiviteit veeteelt, schapen en geiten.  Om het dichtstbijzijnde dorp te bereiken was je minimum een uur of langer onderweg. Maar in tegenstelling tot dit dorp zijn de dorpen in de omgeving slechts kleine gehuchtjes.

Over de geschiedenis ervan kan niemand nog iets vertellen. Er bestaan geen archieven en de mondelinge overlevering is verdwenen. Het mysterieuze blijft.

Op de terugweg zien we hoe langs andere hellingen kleine olijfboompjes zijn aangeplant. Misschien wordt het hier wel een natuurpark. Vragen zonder antwoorden, een stuk geschiedenis dat verdwijnt, ruïnes uit het verleden.