Karin Bloemen - Geen Kind Meer

Je leeft je eigen leven, wat zij er ook van vind.
Je bent allang geen kind meer, al blijf je ook haar kind.
Je wilt er over praten, maar niet op haar manier.
Je zult haar best verdriet doen, maar niet voor je plezier.
Wat moet je nog met haar en met haar ouderlijk gezag
en dan opeens dan is ie er die dag.

De dag waarop je moeder sterft dat jij wordt los gelaten.
en al haar eigenschappen erft die jij zo in haar haatte.
De scherpe tong, de bokkenpruik, de zure schooljuffrouw,
die zullen ze dan binnenkort herkennen gaan in jou.

Maar hopelijk ook de andere kant de aardige, de zachte,
maar of je die hebt meegeerfd valt nog maar af te wachten.
De dag waarna de rest een kwestie wordt van tijd en pijn.
De dag waarna je nooit meer kind zult zijn.

Wat al die jaren fout ging komt dan niet meer terecht.
En wat je nog wou zeggen, blijft eeuwig ongezegd.
De machteloze frasen van je genegenheid.
En dat het niet haar schuld was en ook dat het je spijt.
De dingen die je lang niet zeggen kon en zeggen wou,
en dan zo graag nog 1 keer zeggen zou.

De dag waarop je moeder sterft, de dag die al je dagen,
van dan af aan wat grijzer verft al hou je niet te klagen.
Je hebt je goede vrienden nog, die staan je ook dichtbij,
en als je soms een maatje zoekt dan staan ze in de rij.
Maar niemand zal meer weten hoe je met je pop kon spelen.
En niemand zal nog ooit je vroegste vroeger met je delen
De dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen kunt en klein.
De dag waarna je nooit meer kind zult zijn

Bloemen hebben zoveel kleuren.
Bloemen hebben zoveel geuren.
Vershillende bloemen voor verschillende mensen
Maar speciaal voor jou een bloem met veel geluk
Groetjes Brigitta

19-04-2010 om 17:52 geschreven door Brigitta