|
Twee voorstellingen zitten erop.
Twee tjokvolle zalen met een warm publiek.
God, wat deed het deugd om het eerste lachsalvo te horen uitbreken!
De opvoeringen verliepen zo goed als we durfden te hopen en ik ben erin gelukt om mijn kritische bedenkingen te onderdrukken.
Zelfs de zang werd beter onthaald dan ik ooit had durven denken.
En daar heb ik dan de nacht tevoren uren van wakker gelegen
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisteren zat ook de jury voor de Gouden Handjes in de zaal.
Dat is de theaterprijs van de Stad Antwerpen.
Wat de uitslag van hun beoordeling wordt, zullen we pas in september weten.
Het zou fijn zijn, moest Staf Damen voor zijn rol en zijn 30-jarige toneelcarrière een onderscheiding krijgen en ook voor het theater zelf zou het een opsteker zijn.
Maar belangrijker dan een toneelprijs is, dat je publiek een feestelijke avond heeft gehad.
En er waren overwegend positieve commentaren.
Nog 7 voorstellingen te gaan en dan
Ligt er alweer een andere toneelbrochure klaar voor volgend seizoen:
Shakers, het verhaal van 4 barmeiden die naast hun eigen verhaal ook afwisselend de rol van hun klanten spelen.
Daar ben ik écht op uit: Samen met Bip, Veerle en Judith, alledrie toffe vriendinnen én uitstekende actrices een flitsend stuk spelen in een debuutregie van Rudi Merkelbach, een ware schat, met wie ik al enkele keren op de planken stond .
Dat wordt iets voor april-mei volgend jaar, maar daarvoor speel ik nog een monoloog.
Dus is studeren de boodschap!
Gisterenmorgen ben ik nog die tetanosprik gaan halen en heb er absoluut niks van gevoeld.
Er moeten er evenwel nog 2 volgen : één over een maand en dan nog eentje volgend jaar. Daarna ben ik voor 10 jaar gerust.
Deze namiddag is het grote opening van het ontmoetingscentrum Effort in Doel.
Onze Jan en Lief hebben daar met groot enthousiasme hun schouders onder gezet.
Jammer dat het zon druilerig weer is.
Morgen compleet verslag over hun onderneming!
|
