In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
De geest had blijkbaar voor de gelegenheid zijn gewone gestalte van duifken ingeruild tegen deze van vlammetje en zweefde de ganse tijd nerveus oplichtend over zijn bureel.
-Er is iets vreselijks gebeurd milo
-Een gat in de begroting van het instituut dat nog groter is dan het gat in de ozonlaag ?
-Ge moet daar niet mee lachen milo, straks kunnen ze hier binnen zien
-Hoe het buffet staat met plastiek rozen en het bankstel bij Mien...
-En nog wat je bent er bij betrokken
-Oei, vertel op
-Er is een verschrikkelijke administratieve fout begaan in het surveillance-centrum
-Ja, en
-Het vlammetje was ondertussen terug in een duif veranderd die koerend over het bureel liep
-Men heeft zich vergist van naam in de lijst van de overledenen
-Ben ik dan niet dood misschien ?
-Inderdaad milo dat heb je juist geraden. Jij bent overleden in de plaats van iemand anders.
-Die zal wel content zijn zeker ?
-Eigenlijk niet hij wou hier naartoe
-Allez als ik het goed voor heb mag ik terug naar beneden en hij naar boven
-Daar zit het hem juist. Dat gaat niet. Ons lift werkt maar in één richting, de cijfers moeten kloppen en de geschiedenis mag niet beïnvloed worden.
-Zie ik er uit alsof ik de geschiedenis ga beïnvloeden zei de milo en draaide ich eens rond in zijn besmeurd kleed.
-Ja zo bedoel ik het niet maar ge kunt hier niet weg.
-Ook langs die ladder niet. 't Is wel nogal een spel maar allez voor een goed werk moet ne mens iets over hebben, een sporteken min of meer, milo loves sports
-Neen, ook langs de trap niet
Floep, de duif weer weg en het licht weer aan het zweven. Maar nu bleef het ter plaatse hangen, gloeide iets meer dan weer minder en gloeide tenslotte zo hevig dat de milo zijn zonnebril wou opzetten maar hij had er geen.
-Hmm .Er is misschien wel een oplossing. Door het verloren bos en via de hel naar de wereld terug.
-Op expeditie Robinson om zo te zeggen
-Zo iets ja
-Met Evi Hanssen ?
-Milo kunt gij nu eens geen twee minuten ernstig zijn.
-Ik weet nog maar een minuutje dat ik nog leef en daarvan zou ik er al twee ernstig moeten zijn. Zegt dat tegen de Cretenzers of schrijf een brief aan de Bithyniërs maar laat mij een beetje vrolijk wezen. Laat ons vrolijk weeééézen laat ons vrolijk zij-ij-ij-ijn. This boots are made for walking and that is just what they do even if they are just sandals.... these boots are gonna walk all over you ou-ou- ou ! Daarbij Naomé gaat mee ik heb Evi niet vandoen.
-Geen sprake van. Naomé blijft hier.
-Awel ik dan ook
-Maar gij moogt hier niet blijven er is hier geen plaats voor U
-Plaats of geen plaats. Ik ga niet zonder Naomé, Odessa en dat klein konijntje.
-Eekhoorntje, milo, eekhoorntje. Maar dat gaat niet die moeten hier blijven
-Mee of ik blijf thuis - geen gemarsjandeer - en als milo neen zegt dan is het neen. Ik heb dat van mijn vrouw geleerd.
-Dat eekhoorntje en Odessa tot daar toe maar Naomé. Geen sprake van.
-Neen..
-Neen
-Neen?
-Nee. Punt . Wees nu eens redelijk, milo
-Ben ik dood of leef ik ?
-Ge leeft milo ge leeft ?
-Awel als Naomé niet mee mag val ik hier liever stante pede dood.
De geest zag wel in dat er niets vat had op de milo, dreigen, smeken, bidden, weer dreigen niets hielp en op het einde gaf hij toch toe. Maar dan kloppen mijn cijfers weer niet jammerde hij.
-Kom eens hier zei de milo-- en hij fluisterde in het oor van het vlammetje-- zou er daar benden geen enen kwiebus zijn die zo vroom zit te wachten om hier te zijn dat die de plaast van Naomé zou kunnen innemen. Twee vliegen in een slag man. Ge doet die mens er plezier mee en ge zijt van de milo van af.
-Liefst zo lang mogelijk zuchtte de geest. Maar daar zit iets in ik denk dat ik zo iemand ken
-Bv. een die gaat stoppen met bloggen !
-Ja daar zegt ge zo wat. Kom ik zal met u naar de briefing kamer gaan en u uitleggen langs waar ge de wereld terug kunt bereiken maar bereid je voor op een zware tocht
-Ja, zei de milo, want nu ik weer leef mag ik er niet me spelen hé
-Als ge zo goed zou willen zei zuchtte de geest. Ik zou het appreciëren.
Vandaag als mail ontvangen het oog traande op een melodramatische wijze. Ik heb echter geen lust om dat hier exact te gaan reproduceren.
Gaan we de kant op van het vuurpeloton ? Indien ik een diepgelovig iemand gekwetst heb met mijn teksten mijn oprechte excuses hiervoor. Maar dit blog is geen godsdienstles. Het is toneel, SATIRE, en dat er een paar acteurs toevallig dezelfde namen dragen als in andere toneelstukken daar moet men mee kunnen leven. Voorwaar ik zeg U dat er niemand is die meer respect heeft voor andermans godsdienst dan ik. En ik weet voor zeker dat jouw Jezus tegen een stootje kan en hier waarschijnlijk eens hartelijk zou om lachen. Maar ik eis ook respect voor mijn godsdienst die deze van het niet geloven en de vrije meningsuiting is. Ik verwerp iedere vorm van inmenging van godsdienst in burgerlijke zaken. Godsdienst bevindt zich geheel in de persoonlijke en volledig buiten de publieke sfeer sinds 1789. Dit is mijn mening en die zal IK niet verloochenen. Gelieve dus geen pogingen te doen om mij te bekeren !
Ronald Milo
nb: de ontroostbare heeft ondertussen een reactie op zijn blog gezet en gemeend mij dit per email te moeten sturen. Geen letter meer schrijven ? Ge weet miscchien dat liegen zondigen is tegen het achtste gebod :" mijd het liegen en bedriegen". 't Is niet omdat ge niet gelooft dat ge uw auteurs niet kent hoor.
Poëzie die commentaar uitlokt waar gaan we dat schrijven ? Allez vooruit een toemaatje !
kindje in verlaten serre
ik weet er staan heel mooie bloemen in de tuin van je hartewensen
- over een knuffeltroon-
van dromen spreidt je krulkop zich als een langzame lelie uit
-eindeloos-
in en uit je verre horizon verschuiven wolken over een goudfront van boterbloemen.
-in je hart-
glinstert bloeiend lentelicht als een gedicht dat zal verslensen door toedoen van grote mensen
NB. De zinnetjes tussen -twee streepjes- kunnen bij mijn gedichten zowel bij de vorige als bij de erop volgende zin horen. Mijn vriend Emiel de beeldhouwer zei dat ik HET er moest bijschrijven. Ik dacht dat HET zo wel duidelijk was maar blijkbaar volgens hem althans alleen voor de happy few en daar ik voor iedereen schrijf op zijn verzoek deze verduidelijking.
de liefde voor mijn vrouw is diep stabiel en grondig maar soms voor mij net iets te weinig zondig
NB.Toen ik dit de eerste keer intikte stond er verkeerdelijk "van" ipv "voor" in de eerste regel. Dit verandert de interpretatie natuurlijk voor 100%. Alle lezers die dit gelezen hebben dienen nota te nemen van deze correctie. Origineel stond er trouwens ook "voor". Amaai "van" ge zoudt nogal wat horen deze avond, drie maand op zijn minst op de bank slapen bij Yarrel,
Jullie kunnen niet geloven hoe deugd het doet regelmatig jullie sprankelende commentaren te lezen. Dit geeft mij de moed om door te gaan en zoals van vandaag ( na het uitrijden van 3.5 kubieke meter dolemiet steentjes -- dienst verricht op voorzichtige maar dwingende suggestie van moeder-overste met kruiwagen en schop- ) vergt het wat moed om nog lucifers tussen mijn oogschelen te steken om ze open te houden en nog iets geestigs op papier te zetten. Als dank heb ik hier dat bijzonder muziekje-- een eigenzinnige maar sprankelende bewerking van Zorba's dans door I Salonisti-- op het blog gezet. Dat kunnen jullie alvast beluisteren.
Ik ben vandaag ook al Yarrel gaan halen. Hij was al eens thuis geweest maar we hebben hem terug moeten binnevoeren omdat hij plots helemaal paralytisch (volledig verlamd) was. Hij kon alleen nog zijn hoofd bewegen. Ik dacht dat het een hondje voor de kat ging zijn maar toen we in de Dieren-Universiteitskliniek aankwamen was hij al gedeeltelijk gerecupereerd. Hij gaat inmiddels veel beter maar de rechtervoorpoot is nog paretisch ( gedeeltelijk verlamd )ook rechtsachter gaat nog flauwtjes en wordt meegesleept maar als je zijn achtertrein ondersteunt door hem vast te houden aan de staartwortel dan stapt hij. Hij zou nog vier weken moeten rusten (maak dat een hond wijs) en men verwacht enige recuperatie van de letsels na drie weken. Hij schijnt wel tevreden te zijn omdat hij thuis is. Hij laat zich ferm dienen. Klein blafje is dorst, groot blafje is honger, licht gejank ik moet pipi doen en zich naar de deur sleuren is grote boodschap en haast u dat de deur open is of ik doe het op de vloer. Yelle die vorige dagen alsmaar een hoog jankdeuntje neuriede is ook kalmer. Al mag ze niet bij Yarrel want dan komt er van rusten niets in huis. Dat is bij de honden net hetzelfde als bij de mensen. Zijn bazinnetje de jongste dochter is ook gehandicapt aan haar achterpootje. Paard uitgegleden op betonnen vloer voor de ingang van de piste en voet eronder -zware kneuzing - plaaster nadien brace - paard gelukkig in orde Was trouwens de voornamste bekommernis van de dochter. Ze troosten elkaar . Bazinnetje moet ook rusten ( maak dat aan haar wijs - maar ze doet het niet - wou gaan werken maar mocht niet van de directie). Ze slapen nu beide beneden want Yarrel kan de trap niet op dus blijft het bazinnetje ook beneden. Solidarnosk daar draait het om.
17 uur 15 Hier komt normaal het stukje van vanavond nog, als ik nog aan elkaar en rechthoud. Ik heb nog geen enkel idee maar dat komt wel als ik aan het schrijven ga.
Voilа zie hier zijn we der mee. 21.25 en ik val om van de vaak dat gebeurt ook maar alle hoogdagen eens..Ik heb dat eigenlijk nog nooit gehad en nu heb ik het terug...
Het begon te dagen in het westen (de zon draait hier averechts) en door het lover viel een zonnestraal in het linkeroog van milo, waar de pluimen van Odessa het geraakt haddden. Het oog was nog lichtjes gezwollen en zijn oogleden plakten aan elkaar. Hij knipperde wat, rekte zich eens goed en bekeek de natuur rond hem in al zijn pracht nu met beide ogen.
-Schitterend, ronduit schitterend zo 's morgens.
Milo was immers niet gewoon van vroeg op te staan en hij bekeek de dingen zelden 's ochtends daarom dat het zo feeëriek overkwam waarschijnlijk. Hij ging wijdbeens voor de grote kastanjelaar waaruit hij de basis voor de zwembroekjes en het behaatje geplukt had een ferm plasken doen toen plots een haan drie maal kraaide. Milo smeet er met zijn schoen naar
- Rotbeest, riep hij.
Hij verwenste het hanenconsistorie dat beslist had dat de hanen 's morgens zouden kraaien. In den tijd had Petrus Onzeer drie maal verraden alvorens de haan kraaide en Onzeer was 's avonds aangehouden. Dus volgens milo moesten de hanen en zeker hier in aanwezigheid van de patron 's avonds kraaien en niet 's morgens. Hij zou er zich zeker bij Pedro van de Compo-Stella over beklagen. Hij had altijd al een beetje last van ochtendhumeur (enfin meestal middaghumeur) gehad, maar hij had er nog meer de pest in als hanen begonnen te kraaien.. Milo was op orde gesteld. Iedere vogel diende te zingen zoals hij gebekt was. Stel u voor dat de kraaien begonnen te hanen. Neen elk zijn ding zo leek de natuur hem het best georganiseerd. In mei leggen alle vogels een ei want in april vergaten ze de pil. Ordnung muss sein ! zou de baron gezegd hebben.
Naomé sliep nog de slaap der onschuldigen. Milo bekeek haar vertederd. Maar alhoewel hij besloten had om zeker geen relatie met haar te beginnen kon hij het toch niet nalaten om hier en daar eens een bladje of een twijgje te verleggen.Ze voelde het blijkbaar want haar oogskens gingen open
-Ah, champignonneken, goed geslapen.
-'t Kon er door totdat dat kieken begon te kraaien.
-Welk kieken ?
-Die domme haan !
-Maar champignonneken een kieken is toch geen haan
-In iedere man zit een vrouwelijke kant en omgekeerd, dat zal bij de kiekens ook wel zo zijn zeker
-Wat een wereldwijsheid in de vroege morgen bij dag en dauw. Hebt gij ook een vrouwelijke kant champignonneken ?
-Dat zal wel zeker.
-En hebt ge hem al ontdekt ?
-Mijn vrouwelijke kant heb ik al jaren geleden gevonden maar het heeft niets opgelost alleen ik heb er nog een probleem bij nu.
-Hoezo ?
-Van mijn vrouw mocht ik er niet mee vrijen.
-Met wie ?
-Met mijn vrouwelijke kant !
-Ze proesten alletwee in lachen uit dat de kastanjeblaadjes en de wilgen twijgjes in het rond vlogen. Met dat beetje verleggen hield alles niet meer zo goed samen.
- Ik zie er niet uit, pruilde Naomé, precies een dame met het oudste beroep van de wereld. Ik mankeer alleen nog een vitrien.
-Met dubbel glas en daarbij het oudste beroep van de wereld dat zijn de electriciens- mompelde milo
-Hoezo bolleken ?
-De vierde of de derde dag deed god het licht aan en toen waren die mannen al veertien dagen bezig met kabels leggen zei milo bloedernstig.
-Naomé stikte bijna van het lachen toen plots Flieramuis Gabriël arriveerde
-Luchtpost ? vroeg de milo.
-Neen de patron zou u willen zien
-Welke van de drie van de patroons van de Firma God & Zoon & Duif ?
-De geest, zei Gabriël
-Naomé kindje. Ik moet bij de fiscus, trekt u iets deftig aan. Gabriëlleken zal zich wel effekens omdraaien. Ik zal Odessa gaan wakkermaken. Waar zit die trouwens?
-Odessa en het eekhoorntje lagen arm in arm onder een grote paddestoel te slapen. Milo ging er op de toppen van zijn tenen heen ( dat is niet gemakkelijk met sandalen !) en imiteerde Naomé :
-Opstaan mijn champignonnekens. De patroon van het kot vraagt ons. ?
-Allez ziet dat daar nu liggen een eekhoorn en een engel. Hoe zoude die afstammelingen moeten noemen een Enhoorn of een Eekgèl ? Enfin als ze maar gelukkig zijn.
-Als jullie zich een beetje zouden willen haasten want onze chef heeft veel werk vandaag !
-Moet hij nog naar Quévrain of naar Noyon, Dourdan of naar de grote vlucht van Barcelonna. In dat laatste geval moet hij oppassen voor de roofvogels in de Pyreneeën ?
-Aan zijn gezicht te zien was het heel ernstig- pruilde Gabriël.
-Jamaar --zei de milo-- één ding met ne keer. Kijk Naomé is al gereed en Odessa zijn zakken zitten vol okkernoten dus we kunnen vertrekken!
Hij dacht in zichzelf: wat zou die mais-vreter mij nu zo dringend te zeggen hebben. Maar ondanks zijn grote mond was hij er toch niet gerust in
de fluit die bij het raam stond doofde een sigaret in het vel van de trommel die weerloos bromde eventjes maar als een vrucht die splijt
-van smart-
tederheid maken snikte de viool hartverscheurend alsof een splinter uit haar snaren werd gehaald
een ivoren kreet te luid als klokkengelui in een kleine herberg na een tijdje liet de viool haar moegeschreeuwde schouders zakken en veranderde in een geurig viooltje onverschillig voor pijn van trommels.
Nikita het eekhoornvriendinnetje van Odessa
Hoe lang de milo reeds langs de oever van de rivier liep wist hijzelf niet meer. Maar plots stond hij voor het grote meer. De zon gleed zachtjes in het licht rimpelende water en het regelmatige klotsen van de kleine golfjes tegen de oever deed het ritme van zijn bonzende hart vertragen. Hij voelde zich plots zo moe en zo oud. Hij hurkte neer op een grote platte rots en trok het witte kleed dat hij bij zijn vormgeving gekregen had diep over zijn knieën tot aan de enkels, legde zijn kin in het dal tussen zijn beide knieën en liet zijn blik meeglijden met het deinende water, dat af en toe aan de punt van zijn sandalen kwam nippen maar zich dan onmiddellijk zedig terugtrok.
Hij moest in slaap gesukkeld zijn in die onconfortabele houding en het was al halfduister toen hij, zo stijf als een strijkplank, de ogen opende. Naast hem huppelde een eekhoorntje met Odessa op en neer en het waren hun kleine helle kreetjes door het enthousiasme waarmee ze in hun spel opgingen die hem wakker gemaakt hadden. Maar het vrolijke tafereeltje voor hem verdiepte alleen nog zijn melancholie. Hij wou weer slapen, voor eeuwig weg van dit enge voorgeborchte. Verdwijnen! Eeuwig leven leek hem naar niets. Eeuwig leven, eeuwig afzien ja. Het was hier geen haar beter dan op het ondermaanse.
Alsof hij een zesde zintuig bezat draaide hij zich plots om en daar stond ze. Haar haute-couture deux-pièceken gescheurd en beslijkt met haar kindersnoetje besmeurd door het groene loof. Een takje was blijven hangen in haar verwilderd maar zorgvuldig gekapt haar ( waarvan Bojako de kleur mag bepalen want ik vergeet het altijd) en deed daar allerlei evenwichtskunstjes om overeind te blijven. Naomé. De kleine Naomé.
-Zijt ge nog boos champignonneken zei ze met een heel klein stemmetje, dat hem het laatste restje merg uit het been wrong.
-Maar ik ben NOOIT boos geweest.
Blafte hij. Waarom moest hij nu zonodig weer zo vreselijk kortaf zijn met dit kind. Het was toch haar schuld niet dat hij zo een domme oude ....Haar ooghoekjes werden vochtig en haar onderlipje draaide een paar milimeter om zijn as naar beneden maar ze zei geen woord.
-Ach, kom hier meisje, sprak hij verzoenend en strekte de armen uit. Ik ben een oude grove brompot en een zeurzak..een...een ....zeveraar. Kom hier
-Ze knikte instemmend maar ze zei nog steeds geen woord. Al gingen haar lippen op een neer alsof ze een ganse rozenkrans aan het aframmelen was.
-Milo, die wist wat er ging volgen, maar geen waterlanders verdroeg, nam haar stevig vast en kuste haar zedig op de wang. Zo beter ?
-Ze beefde gelijk een klein konijntje dat voor het eerst aan een groot gevaar is ontsnapt.
-Ge zijt geen zeveraar
-Maar ja ik ben dat wel
-(Glimlachend) Maar nee
-Maar ja
-Maar nee ( ze kietelde hem onder zijn kin en ze streelde zijn nek zo juist aan de haargrens en de rillingen liepen over zijn rug)
-Jij had gelijk --zei ze plots heel ernstig en ze gooide haar hoofdje achteruit en even, heel even, verscheen er donker wolkje in haar blik.-- We schelen te veel in ouderdom. Ik heb er eens over nagedacht. Dat gaat niet blijven duren. Gij gaat oud en versleten zijn en ik jong en nog vol vuur en ik ga mij niet kunnen inhouden en naar andere schoon jongens lonken en u mischien wel één keertje bedriegen. Een enkel keertje maar. Maar dat is dan toch een keertje te veel. Gij gaat dan doodongelukkig zijn en ik wil u juist gelukkig zien.
-Verdomme dacht de milo, die van hogere sferen plots terugkeerde naar de realiteit, dat vrouwvolk is ook niet van gisteren. Eerst uwen kop zotmaken dan komen zoete broodjes bakken en u onderwijl zo jaloers maken als een ouwe bok in een vlindertuin. Goed gezien meiske. Met alle chin...
-Ja en dan ik van verdriet doodgaan en moet gij de begrafenis regelen. Ik zou willen dat ze juist voor de crematie "Celtina" spelen van Alain...
-Nee niet sterven champignonnenken...Niet sterven a.u.b. ....Oooh....Gij potverschen lelijken ouwen ambetanterijk.. Ge zijt al dood ge kunt gij niet meer sterven. Gij ik weet niet wat voor een .....
Ze stormde op de milo los die juist op de rand van het meertje liep. Met een grote ploef donderde hij het water in. Milo spartelde en pruttelde wat voor het zicht en kwam tenslotte boven met zijn kletskop vol draadwier. Naomé kreeg de slappe lacht toen ze hem daar zo onnozel boven water zag komen.
Ik ga in mijn broek plassen huilde ze, in mijn broek...
Ge moogt in de mijne plassen zij de milo , ik heb er toch geen aan en de rest is toch al nat. Help mij eens en hij stak zij hand uit... Ze had het net te laat door. Maar kon op tijd haar hand niet meer terugtrekken en plonsde met een karpersrongetje naast de milo in het water
De maan stond al vrij hoog aan de hemel en milo en Naomé lagen op hun rug in het gras. De kleren hingen te drogen aan de onderste tak van een wilg en milo had uit takken en bladeren van een treurwilg en een wilde kastanje twee zwembroekjes en behaatje gevlochten. Na de stoeipartij in het water waren ze eens ernstig gaan praten en Naomé had inderdaad ingezien dat een leeftijdsverschil wel kan maar dat het in deze omstandigheden toch een beetje te veel was. Plots richtte ze zich op en schikte zedig haar kastanjeblaadjes over haar geluksheuveltjes en fluisterde zacht.
-Ge gaat mij toch niet alleen laten hier in dat vreselijk voorgeborchte in dat donker bos
-Neen neen, fluisterde de milo al even zacht, om Odessa en het eekhoorntje die in elkaars armen in slaap waren gevallen niet te wekken.
-Neen, neen, mijn dolleken ik zal voor u zorgen alsof ge mijn eigen dochter waart
-Dan is het goed, champignonneken. Ik mag toch champignonneken tegen u zeggen
-Ik hoor liever paddestoel
-Gij lelijken.....plaaggeest.
-Geest, heel juist ja,... maar opgepast van uw behaaken... Lap zie nu zijn Odessa en het konijntje wakker...
-Het eekhoorntje ....
-Konijntje....
-Eekhoorntje...
-Kom zei Odessa tegen Nikita zijn eekhoorntjesvriendinnetje we gaan elders slapen want die twee gaan toch nog een ganse nacht blijven spelen en kibbelen. Ik ken dat..
Naomé kwam uit de winkel gelijk een pareltje met een deux-pièceken van tweed in prince de Galles dat discreet haar perfecte vormen tot uiting liet komen. Op haar linker schouder zat Odessa met een paar nieuwe vleugels met pluimpjes in een jeans-stofken van Tommy Hillfiger, te pronken gelijk een haantje dat den eersten prijs eierenleggen gewonnen heeft op de jaarmarkt. Ondertussen altijd maar stiekem blikken werpend in haar décolleté.
"Perfect" zei de milo en hij floot bewonderend tussen zijn tanden
Odessa, die nochtans de bewaarengel van de milo was en niet van Naomé, was zijn pluimen aan het gladstrijken maar maakte echter geen aanstalten om van schouder te veranderen. Milo vroeg niet beter. Maar Naomé vloog hem zo ontstuimig om de hals dat het puntje van de zwing van Odessa in zijn linker oog terecht kwam. De tranen rolden van zijn wangen
-Niet doen , niet doen, niet wenen, milo
Naomé overlaadde hem met kussen en strelingen van de tederste tederheid waartoe alleen onschuldigen in staat zijn.
-Toen mijnen kleinen plusche beer, geen waterlanderkens, geen traantjes toe mijn champignonsken !
Maar hoe meer ze hem kuste en streelde hoe weemoediger de milo werd. Hij voelde zijn spieren verslappen, zijn gedachten benevelen en hij werd overmand door zo een immense melancholie dat hij bijna begon te huilen. Zo iets had hij alleen nog maar gevoeld alleen, achterovergeleund in de zetel, in de donker, met al één of twee glazekens binnen, de blik op nul en de gedachten op oneindig, bij het beluisteren van muziek van Chopin, zijn lievelingscomponist of bij het Adagio van Albinoni. Dan schoten de tranen hem ook soms in het keelgat bij manier van spreken dan en voelde hij zich zo triestig dat het op geluk begon te lijken. Maar dit laatste gevoel miste hij nu.
-Straks ga ik nog compassie krijgen met mijn eigen: dacht hij terwijl hij zich probeerde te vermannen.
Naomé lag nu ook te snotteren aan zijn borst. Hij onderdukte zij ademhaling en syncroniseerde ze ongewild met haar gesnotter en streelde ondertussen zachtekens door haar glanzend haar.
-'t Zou godver mijn kleindochter kunnen zijn. Wat ben ik hier eigenlijk aan het uitsteken. Trouwens wat doe ik hier in dat onnozel nest? Wachten ! Op wat op wie? Ik kan hier nog een eeuwigheid wachten.
Hij maakte zich zachtjes los uit haar omarming. Gaf haar een zedig kusje op het voorhoofd en fluisterde:
-Niet doen, meisje. Niet doen, ik ben veel te oud voor u.
-Dat is niet waar, in de liefde geldt geen ouderdom
-Ja, mijn dolleken dat denk je nu. Maar binnen een paar jaar begint nonkel milo te dementeren en gans het kot overhoop te halen
-Dat geeft niet . Ik zal voor u zorgen
-Maar meisken toch ik ben niet te verzorgen. Ik ben een......
Nog voor hij zijn zin kon afmaken trok Naomé een pruilgezichtje waarbij de meest verstokte hardvochtigaard zou wegsmelten. Maar de milo verpinkte niet. Hij stond langzaam op, streek nog eens even door het goudblonde haar. Maar ze duwde zijn hand weg en ging schrijlings over de stoel zitten met de handen onder haar vooruitgestoken kin en met haar hagelwitte tanden in de leuning bijtend
- Zeveraar !
Het drong als een pijl door zijn hart, niet het verwijt op zich maar de droefheid die er achter stak. Hij had haar geluk vermoord door zijn stomme onvolwassen gedrag. Omdat hij zich gevleid had gevoeld met haar aandacht en omdat hij op voorhand al genoten had van het zicht, hij en zij -zij aan zij- en de bewonderende blikken van het mansvolk en de vijandige commentaren van hun echtgenotes. Maar dat zielig hoopje mens dat was het resultaat van zijn onnozele streken.
-Ik ga even wandelen hoorde hij zichzelf zeggen. Het klonk als de stem van een begrafenisondernemer op Allerzielen.
Odessa, die het tafereel had gadegeslagen vanuit een naburige boom. Kwam met een zachte ruis op zijn schouder zitten en vlijdde zich even tegen zijn hoofd aan. Hij zei echter geen woord. Maar toen de milo zich omwendde en aanstalte maakte om te vertrekken. Klapte hij afkeurend met zijn twee voorste vluchtpennen, vloog weg en ging heel zachtjes bij Naomé op de schouder zitten.
Jongens, winkelen is aan mij niet besteed hoor. Ik wordt daar "kriebedichtig" van
-Naomeetje, gaat gij met Odessa u maar iets deftig kopen. Ondertussen ga ik bij de Pedro een koffieken drinken.
Ik heb mijn engelbewaarder Odessa gedoopt omdat ik hoopte zo achter zijn of haar geslacht te komen. Ik dacht ik zal dus iets typisch vrouwelijks pakken. Maar noppens. Hij of zij vondt het een mooie naam en protesteerde niet. Voor het gemak zal ik hem/haar verder hij of Odessa noemen.
Ik had eigenlijk beter mee kleren kunnen gaan kopen want ik zat helemaal alleen op het terras en de Pedro, de patron bleef staan aan mijn tafeltje om een klapke te doen. Allez in feite om te zagen over het moeilijke leven van de kleine zelfstandige.
- Ge kunt u niet voorstellen mijnheer milo wat ik hier aan taksen moet betalen. Taks voor het terras, taks voor reclame op straat en taks op uithangborden. Dan is er nog de bijzondere taks op drankslijterijen en de taks het schenken van alcohol. Daarnaast is er nog de heffing op de drijfkracht en een bijzondere bijdrage voor verkopen van eetbare producten, maar daarvoor moet ge eerst een vergunning hebben van het ministerie van volksgezondheid en een toelating van het voedselagentschap beide te verkrijgen mits een kleine jaarlijkse bijdrage. Er is ook de taks op de motoren van de ijskasten. Taks op het waterverbruik en de electriciteit heb ik nog niet bijgerekend maar de gemeente taks op het te werkstellen van personeel vind ik toch wel schandalig. Daarnaast is er nog de taks op de kansspelen en de taks voor het uitbaten van een automatische sigaretten verdeler en dan vergeet ik nog de taks...
-Pedro moet gij taks betalen op winden laten en ademhalen..?
-Neeje
-Awel wees tevreden dat ze daar nog niet op gedacht hebben. Pas op want ik ben ook content want ik ben verslaafd...
-Aan winden laten ?
-Nee aan ademhalen.
-Taks op winden, allez milo, dat kunnen ze toch niet maken. Hoe gan ze dat meten
-Toch wel met zo machientje waarmee ze u doen blazen om het alcohol gehalte te meten....
Hoofdschuddend trok Pedro naar binnen in zijn eigen mompelend " taks op de winden dat zou er nog moeten bijkomen...met een machientje aan uw achterste om uw winden te meten ...jongens wat gaan we nog allemaal meemaken...
Ik dacht: voilа daar ben ik van af en nu zou ik op mijn gemak van mijn" Hasseltse koffie" kunnen gaan genieten. Kwam er daar nu niet zo een gebocheld wezentje niet groter dan de bovenkant van de tafel een aansteker en een plastieken hartje met een pinklichtje in op mijn tafeltje leggen met een briefken bij " Ik ben Quasimodo, ik werk voor de kerk, klokken luiden dus ik verdien niets, koop deze aansteker of dit hartje a.u.b. Ik moet ook mijn kinderen onderhouden. Hij stond met zijn scheef lelijk snoetje naar mij te kijken
Nu ben ik geen grote gever toch niet als het gaat om georganiseerde witwaspraktijken maar als er zo iemand voor mij staat dan loop ik over van compassie. Dus ik haal mijn portefeuille boven en ik geef hem daar een dikke fooi.
-Hierzie en houd gij uw aanstekerke maar want ik rook niet en houdt dat hartje ook maar. Om op die manier te moeten bedelen moet ge toch wel met uw rug tegen de muur staan zeker ?
Dat laatste was er uit voor ik het wist. Begint dat ventje daar te blijten dat horen en zien verging. Komt de Pedro naar buiten.
-Awel, wat is dat hier
-Komt die schone nog met een arme sukkelaar lachen. Met mijnen rug tegen de muur staan! Ik kan dat toch niet !
-Ja dat zijn nu toch geen dingen om te zeggen tegen een mens met een beperking
-Ja, maar ik meende dat zo niet en..
-Allez kom droog u tranen en zet u bij. Drink een koffietje of een chocomelksken op mijn kosten met wat koffiekoeken en draai er nog wat in een papierken voor de kindjes thuis. Ik dierf niet vragen hoe groot die kindjes al waren. En ik zal u nog een dikke fooi bijgeven.
Het snoetje klaarde een beetje uit, de waterlanders verminderden en hij dronk daarna smakelijk zijne chocomelk en at nog smakelijker zijn koffiekoeken op.
Het gaf mij weer zo een warm gevoel rond mijn hart als ik hem zo smakelijk zag eten en dan gebeurde het. Onherstelbaar. Het was er uit voor ik het wist. Ik gaf hem een tik op zijn schouder en zei:
-'t Ergste is nu wel achter de rug zeker ?
Nu kwam er aan het blijten geen einde meer.
wordt vervolgd ( althans de auteur wegens smaad aan een bultenaar)
Parese van de achterpoten van Yarrel duidelijk verslecht. Hij werd daarom gisteren in urgentie geopereerd voor vernauwing van het ruggenmergkanaal (idiote spelling we hebben toch maar één rug!) in de hals. Chronische hernia werd verwijderd. Operatie lijkt geslaagd. Resultaat op de parese valt af te wachten. Ik sprak hier gisteren met een Irakese dokter over. De man viel bijna omver en glimlachte hoofdschuddend over die rare westerlingen toen hij vernam dat we hier honden opereren ! Hij liet echter na hier enige opmerking over te formuleren maar dat was ook niet nodig. Opnieuw drong het tot me door in wat een luxe we hier leven. Ginder zijn er kinderen die nog aan geen voetprothese geraken. Anderzijds was onze Yarrel in China misschien al lang opgegeten. Niet alleen als kind ( maar ook al als hond) hangt het af waar geboren wordt om te bepalen hoe je verdere leven er zal uitzien. Toch eens om over na te denken.
De milo zat op de dorpel van het DVPZB-gebouw met aan zijn ruwe borst het zwartharig dingetje dat al snotterend in slaap gevallen was. Hij dierf bijna niet bewegen om haar niet wakker te maken. Tranen maar vooral snottebellen deden bij hem steeds een week gevoel rond het hart ontstaan precies of hij had weer pericarditis ( een onsteking van het hartzakje met vochtvorming in dit zakje. Nogal eens verwekt door een virus.)
RECLAME SPOTJE ( geleerd van Kamiel)
--ERNST HET BLOGJE WAAR JE AL LACHEND VAN ALLES BIJLEERT --
--NIVEA AFTER SHAVE OOK VOOR DE MOEILIJKE DAGEN--
--DOVE DE ZEEP VAN DEN H.GEEST WAST U GEWETEN WIT IN DRIE BEURTEN--
--MET EEN VLEUGJE LENOR WORDT HET HARDSTE KARAKTER (CHAUVE CARACTERE) ZO ZACHT ALS UW CHOLESTEROL VERLAGENDE MARGARINE WETENSCHAPPELIJK BEWEZEN
dat het niet werkt
--DOKTER SHIROTA'S LACTOBACILLEN -BACTERIEËN (SSB) NU OOK IN LEERDAMMER -JA DIENE UUK--
Maar naargelang de snottebellen opdroogden werd dit week gevoel steeds minder. Uiteindelijk sloeg het arm stukje mens in zijn armen, haar grote ree-ogen op naar zijn vertederd gelaat om op te merken dat hij op zijn beurt in slaap was gevallen en snurkte als een oeros op verlof in Polen - waar de oerossen en andere gastarbeiders uit de ZOÖLOGIE vandaan komen.
Ze blies lichtjes over zijn neusharen, die hij de laatste twee maand niet meer ingekort had, en kuste hem zachtjes op de wang. De geest van milo hield exact gerekend drie seconden op met snurken om daarna in zijn ode - aan een drilboor en drie zaagmachines in C vreselijk groot- te hervallen.
Na een drietal pogingen opende hij de ogen en zag verwonderd in de door waterlanders nog extra bevochtigde, CD-rom grote, staalblauwe pupillen van het meisje in het niemendalletje. Zijn hart smolt als koekebrood ( Dit moet een verkeerde metafoor zijn. Ik heb koekenbrood drie en half uur in de microgolf oven gezet en er was nog niets van gesmolten, versteend ja !- Die auteurs van vroeger deden geen wetenschappelijk onderzoek op hun metaforen). Koekenbrood smelt niet laat het u gezegd zijn.
RECLAME SPOTJE
--ERNST HET BLOGJE WAAR JE AL LACHEND IN ALLE ERNST VAN ALLES BIJLEERT --
Trouwens koekeNbrood (voorlaatste nieuwe spelling) mist het romantische van koekebrood. Het gaat hier om brood dat zo zacht als een koek moet aanvoelen en smelt op tong als een heerlijkheidje uit het Instituut ( op aarde de hemel genoemd). Terwijl koekenbrood gewoon een brood is van koeken. Iets van zoals van dezelfde koeken een brood gebakken. Het verschil in schrift is misschien miniem, een N, maar de gevoelswaarde ! Jongens hemel en aarde van verschil Waar waren we (stafrijm) gebleven?
(Voor de gelegenheid gehuurd kozakkenkoor- luid roepend) Adin, Twa, Tri, Tsjchitirië. Bij het gesmolten koekebrood dat niet kan smelten. Otsjie Tsornije, Otsjie Krasnije. Amiiiiiiiiin
Bovendien had hij door een schuine oogopslag een zo panoramisch zicht op haar twee, kleine, lieve, ronde, roze, vertederend betoverende knietjes dat niet alleen zijn hart maar zo ongeveer alles wat aan hem was op één grote uitzondering na aan het smelten ging.
Van ontroering sprak hij een korte ei lang uit en bleef er een klinkertje aan zijn huig plakken en natrillen zoals de klokken van Corneville en de staartjes van de spermatozodingskens.
--REKLAME : ERNST HET BLOGJE WAAR JE LEERT WIE ZIJN STAARTJES TRILLEN LAAT---
-Zijt ge nu al wat opgewekter mijn muizeken ?
-Een goei tien centimeter en het lijkt nog niet gedaan zei ze met haar tong over haar onderste lipje strelend.
-De milo begon te blozen -iets wat hem in heel zijn leven nog niet was overkomen
-Naome zag zijn verlegenheid en fluisterde in zijn oor
-Ik ben geen maagd meer hoor, dat was maar om te lachen
-Dat opent natuurlijk perspectieven, Naomeeken
--REKLAME-- ERNST HET BLOGJE WAAR MEN LEERT DAT EEN POEZEMUIZEKEN SOMS NATUURLIJKE PERSPECTIEVEN GENOEMD WORDT--
-Maar ik ben hier zo alleen
-IK ook maar weet ge wat? Zei de milo
-Neen!
-Awel ik weet het ook niet!
-Maar we gaan u eerst in de D&B ( op het ondermaanse de C&A genoemd) wat kleren van Blikkenberger kopen en dan gaan we bij de Pedro van De Compo-Stella een koffieken deca drinken en koffiekoeken eten
-'t Is godver *altijd hetzelfde mopperde de engelbewaarder die juist uit het registratiecentrum kwam om te milo in 't oog te houden. Die mannen, hoe oud ze ook mogen zijn en hoe zeker ze er ook van mogen zijn dat het om hun centen draait ze laten zich toch altijd beduvelen door een onschuldige blik en wat blote tieten. Alhoewel in dit geval moet ik wel bekennen dat het heel schone tieten zijn.
-Ah, ge weet het, sprak de milo hem over zijn schouder toe. Kom maar mee naar de D&B we gaan u paar nieuwe vleugelkens van Delvaux kopen dan kunt ge eens rondvliegen moet ge altijd niet op mijn schouder blijven zitten gelijk een duivinneken op weduwschap.
wordt met een bepaalde graad van waarschijnlijkheid misschien vervolgd als de engelbewaarder het toelaat en bij goed van geest blijvend en welzijn
Muziek uit de oude doos: Doris Day met " Be mine tonight"
*NB: De patron moet dit niet gehoord hebben want er volgde geen pein-pon of bliksem. ** De patron had het wel gehoord maar zijn pillen (batterijen voor de Zuid-Afrikaanders en hun voorvaders) van zijn autooken waren leeg.
Ik deze morgen voor dag en dauw ( zo rond een uur of tien is dat in mijn huidig schema) uit de veren om op tijd te zijn voor de registratie. Het was aan het motregenen. Ik hoor u al denken maar boven de wolken daar kan het toch niet regenen. Toch wel. De druppels vallen hier naar omhoog. Dus het spuitregende hier. Ik was nog maar pas aan het gebouw van de DVPZB, of ik zie daar zeker plots driehonderd getulbande mannen met gans hun santeboetiek de deur uit stormen en al schietend en bazooka-end aan de horizon verdwijnen.
Voor de deur van het gebouw stond een camionnette van DHL (Dienst Heiligen Levering) waarvan de chauffeur zo ongeveer de kleur van een pas witgewassen plattekaas vertoonde.
-Awel wat gebeurt er hier, makker.
-Ikkekke wwweet het nnnieet miijnhhheer. Ik sta hier met panne veur de deur van deze building en er komen drie mannen naar buiten? Ik fraag of ze mij geen zetje willen gefen en ze stemmen toe. Op het moment dat ik mijn koppeling wil loslaten roep ik "push".
Een van die mannen roept "waar" ? Ik zech "daar" en wijs naar het achterste van mijn camionnette en die fent begint te roepen gelijk een gek zech " Bush is there - Bush is there" en gans die bende komt hier buiten gestofen al schietend en tierend gaan ze achter een toefallige passant achteraan. Mot je dat zien zech, ik schrok mij een hoedje. Maar het schijnt alvast chelukkig foorbij.
- Ja, ik denk dat die doortrappen.
- Nee hoor, ze trapten helemaal niet door, ze liepen
- Allez, ze hadden hun pedalen verloren.
- Nee ze hadden geen fietsen, wel kaalaasniekoffs en cheweren.
- Ja 't is goed enfin ze hebben hun schup afgekuist en dat is het voornaamste
- Nee hoor cheen enkele had een schop bij.
- (Terzijde) Met een Hollander een woordeken placeren is nog niet gezeverd, nou of is het nou nau.
-Zie jong indien ik mij niet moest gaan registreren zou ik met u een pintje gaan pakken bij de Pedro maar dat spel sluit hier tegen de middag. Ik naar binnen.
Die hall was precies het schip van een kerk die vol azielzoekers had gezeten. Overal rommel, slaapzakken, rugzakken, knapzakken, papieren zakken, plastieken zakken. Overal rommel en nog eens rommel. Enkele zakken hadden zelfs het verdelerke van de bonnekens meegepikt.
-Ja, het begint weer goed, geen numerooken. Geen bediening.
Aan het enige loket dat open was zat een halfdoordronken kebber van een engel met zijn baard nog vol scheerschuim en zijn slechtgewassen zwingen tegen de grond.
-Pardon, dat ik stoor
-WAZALTZIJN JONG,donderde zijn stem door het gefumeerd glas. Zo zwaar dat alle rugzakken op de grond in fase begonnen mee te trillen.
-Ik kom voor mij te registreren maar ik heb geen bonneken omdat de verdeler.....
- Dat geeft niet man, bonnekens dat is voor de janetten, een echte vent slaat zich een weg door de wachtrij
-Ja waar een weg is is een wil geweest...
-Vooruit met de geit, hier met die brief.
Verrast door zoveel meegaandheid schoof ik de brief onder het verguld aluminiumen raampje.
-'t Is OK zei hij nadat hij mijn brief gedurende twee seconden had bezien. Komt in orde. Salut.
Ondertussen liet hij mijn aangetekend schrijven verdwijnen tussen een stapel Playangels, boekjes met foto's van allemaal engeltjes zonder pluimen waarvan hij er een rustig aan het lezen was.
-Ook een boeksken maat?
-Nee, euh moet ik geen bewijsken hebben dat ik mij geregistreerd heb
-Waarvoor zou dat goed zijn. Ge heb het mij gegeven.niet
-Ja, maar ..
- Het is dus in orde of denkt mijnheer misschien dat ik mijn job niet ken
-Geen haar op mijn hoofd dat....
-Of is mijnheer misschien doktoor die alles beter weten dan een ander en altijd in raadselkens spreken. Laatst nog had mijn schoonmoeder een klein gezwelleken aan haar vluchtpen.... en .... ja ga maar lopen dat doen de doktoors altijd als het in hun kraam past weggaan zonder iets te zeggen stuksken fafouille....
Ik had helemaal geen zin in een fikse ruzie. Dus liep ik stilletjes achterwaarts naar buiten. Eens de deur uit hoor ik daar een gesnik en een gesnotter zeg. Ik draai mij om en wie zit daar op de drempel. Dat schoon kind in haar lang zwart haar en haar doorzichtig bloesken in de tule.
-Awel, ma seurken wat is er? Gisteren zag er nog zo pront uit.
-Snotter, snotter, snottebellen. Ik voel mij zo alleen. Bleer, bleer, bleeer, nog meer snottebellen
-Ik ook meisken allez komt effekens bij nonkel milo zitten Hier is ne neusdoek droog uw traantjes en kuis uw snottebellekens af. Zo zie dat is veel beter en vertelt tonton milo een keer wat er op dat klein poepenhartjen van u ligt.
(wordt hoogstwaarschijnlijk vervolgd - maar met de milo weet je nooit)
Jongens, jongens wat een vermoeiende dag vandaag. Flieramuis Gabriël had mij vandaag een aangetekend schrijven bezorgd dat ik mij moest laten registreren als "plaatszoekende ziel" op het bureel van de DVPZB (Dienst voor plaatszoekings bemiddeling). Jongens was dat daar een kafka-iaans gedoe. Groot marmeren gebouw met grote inkomhal in de zwarte marmer. Die speciale "noir belge", pikzwart zonder maar één enkele verontreiniging. Die vind je nu niet meer want de laatste reserves zijn opgekocht door de oliesjeiks. Allez, in een woord stijf maar poepsjiek. Met zeventein loketten afgezet in de groene onyx, met aluminiumramen en gefumeerd glas. Open loketten: zegge en schrijve één. Een wachtrij van driehonderd man, de meeste met een lange baard en een tulband met arabisch schrift op. Boven het loket een grote spandoek met in grote rode letters "Gelieve voorlopig niet aan te schuiven de maagden zijn op". Een wachtrij is veel gezegd het was eerder een kampeerkamp. Ik tussen al die mannen met hun potten en pannen, bazookas en kalasnikovs door. Pardon , pardon, excuseer, dank u wel merci, pardon. Na een kleine drie kwartier ben ik toch aan dat loket. Staan er nog drie voor mij. Als het eindelijk aan mijn beurt is zegt die juffrouw achter het loket met de aanminnelijkste glimlach die ze in huis heeft;
-Nr 245 uw ticketje a.u.b.
-Hoe ticketje, ik heb geen ticketje alleen dit aangetekend schrijven hier.
Ze neemt den brief aan. Ernstige bestudering van het document gedurende vijf minuten. Dan vouwt ze de brief en haar vleugels samen en zegt:
-Het is inderdaad hier dat ge moet zijn. Als ge nu aan de ingang een bonnetje zoudt willen nemen.
-Allez, juffrouw vogeltje dat meent ge toch niet er staat niemand meer achter mij.
-En die mannen die op de vloer liggen en zitten dan, mijnheer.
-Maar die schuiven niet aan die wachten op de maagden en die zijn op zoals de walvissen die zijn ook bijna op.
-Maar die hebben en bonnetje.
-De walvissen?
-Neen, die mannen op de vloer
-Ja maar mijn klein lief stukske pluimvee, gij gaat mij toch niet helemaal die tour opnieuw laten doen
-Mijnheer is zeker doktoor, een ander laten wachten zo veel ge wilt maar zelf niet kunnen wachten hé. Siste die trut. En als mijnheer doktoor beledigend uit den hoek wil komen dan denk ik dat bonnetje 245 maar binnen drie weken behandeld zal kunnen worden.
-Ik wil helemaal niet uit de hoek komen ik wil... -Bonnetje a.u.b. -Godver,
--Pein pon pein pon, de patron met zijn ambulanceken
-Juffrouw kijkt eens in mijn ogen. Wat ziet ge daar?
-Een zwarte ziel opgelost in den Duvel.
-Awel voilà geeft mij dan een plaatsken bij de Duvels.
-Zo gaat dat niet mijnheer, uw dossier moet eerst bestudeerd worden door de bevoegde diensten en daarvoor moet ge regegistreerd zijn en om u te registreren hebt ge een bonnetje nodig. De volgende. a.u.b.
-Maar mij klein kieksken er staat niemand achter mij.
-Geen bonnetje geen registratie en daarmee uit en het glas is onbreekbaar mijnheer.
-Grmmm, pffgg, ZZZbbddtt. OK ik ga achter een bonnetje. Maar daarom weer zo een slalom.
Ik had dat laatste woord nog niet uitgesproken of drie tot de tanden gewapende, tulbanders springen op mij af. Ik direct:
-Het is SLALOM hein mannen , niet SJALOM. Daarbij als ik jullie was ik zou mij maar stillekens houden, een laag profiel, zzzzeer laag want de patron is ook een jood en de duif kan goed overweg met clusterbommen. 't Is maar dat ge het weet. Informatie.
Die drie direct weg. Maar gans de zaal was ondertussen wakker geschud. Door hun passief verzet kostte het mij twee uur om bij het bonnekensmasjien en dan terug aan het loket te geraken. Er stond niemand en de stoel achter het glazen raampje was leeg. Ik wacht een beetje. Nietst te zien. Ik wacht nog een beetje. Komt daar een beeldig meisje op mij af met schoon zwart haar en bijna niets om het lijf alleen dat lang zwart haar en een voileken in fijne doorzichtige tule.
-Aangenaam uffra- zeg ik - ik ben de milo en ik heb een aangetekend schrijven gekregen dat ik mij hier moet laten registreren en hier zijn mijn bonnekens 245 & 246. Ik heb er voor de zekerheid twee genomen.
-Ik heb ook een aangetekend schrijven gekregen mijnheer, zegt dat beeldeken, ik ben nog maagd
Boef, reteketet, drie honderd grote tulbanden en dito zwarte baarden rondom mij met hun kromme messen getrokken. Maar ik bibberend van koelbloedigheid.
-Jongens, jongens, dit is maar EEN maagd en mankeren er nog NEGENZESTIG, niet dringen dus allemaal terug naar ons tentje, papa milo zal roepen als ze er allemaal zijn.
Gedrang van jewelste. Ondertussen was die uffra met haar vleugeltjes terug op haar stoeltje gaan zitten met haar zwingen zedig voor haar borstjes geplooid, knietjes zo dicht tegenelkaar dat ge er nog geen sigarettenblaadje van Rizla + kon tussenkrijgen. Ze richt zich tot mij
-Ik zie dat ge twee bonnetjes genomen hebt mijnheer
-Euh, ja, voor de zekerheid, ge verstaat...
-Eentje volstaat mijnheer
-Awel dat is dan in orde, gaan we ons nu inschrijven ..
-Dat ander bonnetje moet teruggebracht naar de ingang mijnheer
-Maar allez, uffra, dat meent ge niet ...de volgende kan dat bonnetje toch gebruiken
-De volgende zal al een bonnetje hebben genomen mijnheer
-Maar die kan dat toch ook vergeten en op een bonneken zal het niet aankomen zeker... of toch wel...
-Terugbrengen mijnheer
-Maar godver...
Pein pon, pein pon de patron met zijn ambulanceken. Gans die zaal terug recht kalasnikovs in aanslag, granaten tussen de tanden en in hun voorbroek. Gedrang en kabaal. Voor gans die zaal opnieuw bedaard was en ik naar den uitgang en terug aan het loket waren er zeker drie uur verstreken.
- (Hijgend als een stoomlocomotief in prepensioen) Hier uffra, mijn bonneken, ééntje, nummerken 245, het is om mij...
- Ge zult morgen moeten terugkomen mijnheer. Het is twee na vijf en om vijf uur is mijn dienst afgelopen.
- Gij vuil lelijk gepluimd kieken, chance dat ge achter glas zit want anders zou ik uw pluimen godver, de godver, godver..
Pein pon, pein pon, pein pon en gans de zaal weer overhoop, salvo's in de zoldering dat de stukken marmer en stukken stuk naar beneden kwamen. En een klein zwart schermpje voor het glazen loket met in grote letters -indien gesloten zich wenden tot het loket hiernaast. Ik durf wedden dat dit loket nog nooit open geweest is sinds de big bang en wellicht nog vroeger.
Verlaging van het remgeld voor patiënten die een algemeen geneeskundige naar een geneesheer-specialist zendt
BRUSSEL 15/09 - De ministerraad besliste het remgeld te verlagen voor de rechthebbenden van de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging die een algemeen geneesheer naar een geneesheer-specialist zendt. Die nieuwe regeling is een voorstel van Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Rudy Demotte en draagt bij tot een betere organisatie van de middelen van de verplichte ziekteverzekering.
De verlaging bedraagt 2 euro voor de rechthebbenden die een voorkeurregeling genieten en 5 euro voor de gewone rechthebbenden. De verlaging geldt enkel voor de rechthebbenden die een vermindering van het persoonlijk aandeel genieten, omdat de geneesheer een medisch globaal dossier voor hen beheert. Ze wordt een maal per specialisme per kalenderjaar toegekend.
De rechthebbende moet het document waarmee zijn geneesheer hem doorverwijst samen met het attest van de consultatie aan het ziekenfonds voorleggen.
Het verzekeringscomité bij de dienst voor geneeskundige verzorging van het RIZIV gaf een gunstig advies. De ministerraad keurde het ontwerp van koninklijk besluit tot uitvoering van artikel 36 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen goed. Het ontwerp wordt voor advies aan de Raad van State voorgelegd.
Nog een beetje onder de indruk maar morgen komt mijn GEEST er wellicht weer door !
Trip naar San Diego
ik heb de melodie waarop we samen dansten gestreeld als een oud gemis de reis was eindeloos als onze goed gevulde nachten de geleerde conversaties mat en sprakeloos het leven is hier stil aan de ramen met hun vergezichten uitzicht inzicht tussen het menu van personages die ik als vreemd terrein verken mis ik de huiselijkheid van je glimlach
Blikverruiming
hier kan niemand ons herkennen wanneer het gesprek een dubieuze wendig neemt je slappe lach zich enstig met mijn blik vereent wordt het bewustzijn afgeschaft terwijl je hardop leest dansen mijn reikende vingers om je hals je borsten , vlezig en wit als satijn liggen wakker en betrouwbaar in de hand tussen ons ademt de zee in een onverbrekelijk maar onverbiddelijk verbond
en iets lichter
De knapperige hofschilder
Jij heb mij als hofschilder aangeworven Met mijn palet van verse oker En vleeskleur onbedorven Nu schilder ik Drie lagen dik Het lanschap van je buik ,je borsten De hoofdjes en de beentjes van je kindjes Je kont en als ik snel genoeg ben zelfs jouw windjes.
Zusje, homage voor een uitzonderlijk moedige vrouw
Vandaag flink uitgeweest. Ode Gand. Fantastisch geamuseeerd op dit cultuurfeest. Thuis toen toevallig op deze foto gestoten. Hoe is het mogelijk dat ik jou bijna vergeten was, Jacqui!
Tijd heelt niet
Verdoof de tijd Laat hem slapen in met kaneel en morfine aaneengeregen nachten
Verdoof de tijd Stil zijn pijn De kaakslag te dicht te hard Mijn zuster overleden deze nacht.
30.12.2001
*****
Opstanding
het groot wit scherm van de dood toont achter glas diafane velden en schuin geworpen in één schoot ons uit droomlicht samengestelden
geheel bevrijd van die onmacht binnen met een mond die niet meer spreekt schrijf ik de laatste woorden op het linnen voor het gelaten oog geruisloos breekt
in duisternis die minder stoort omdat het licht niet hoeft te breken hoort men geen kloppend hart of woord
geeft leven spoor noch teken maar plant zich geduldig voort in 't gonzend bloed teruggeweken
OK. OK. Ik was een beetje nerveus gisteren. Maar den ouwen hier met zijn bliksems standvastig. Ge zoudt voor minder ongelukken doen. De Jef vond ook dat het stillekens genoeg was nadat geheel zijn atelier in de fik was opgegaan. Hij is gaan reclameren bij zijn vrouw, die dan weer bij haar zoon en die is bij zijne pa gegaan, niet die duif (want dat zit hier raar in elkaar die stamboom ) maar de anderen met zijn lange baard, die vliegt ook gelijk een F16 maar dan veel trager.
Hij had op aanraden van Pedro, wiens gat zo verbrand is dat hij op de blaren niet meer kan zitten, hij zou nog mogen willen. Enfin op zijn aanraden had de zoon van de schrijnwerker een doos Lego-blokjes meegedaan waarmee dat ge een ambulance met een rood zwaailampeken kon maken. Ik zie er hier weeral glimlachen en denken de milo is verkeerd. Neen, neen mannekens het was een rood en geen blauw zwaailichteken. Want het was een modelleken van in de tijd dat de 900 nog niet gedevalueerd was tot 100.
Nu zit hij ganse dagen met dat autooken te spelen en is het gedaan met bliksemen. Mijn voorstel was geweest van hem te laten bloggen. Maar Onszjier vond dat zijne pa wel al een beetje Alzheimer had maar toch nog niet zoveel dat hij moest gaan bloggen. Enfin dat zijn familiekwesties daar kunt ge niet tussenkomen. Ik heb ondertussen die bliksems in mijne zak gestoken ge weet nooit niet. Thuis mocht ik van ons Bertjen niets houden.-
-Al dien ouden brol zei die. Gij zoudt alles bewaren. -En als ik het dan eens nodig heb? -Dan vind ge het niet en moet ge toch ander kopen -Met u valt niet te klappen
-Ah, juist ja wat jullie nog niet weten. Ik heb mij hier in het voorgeborchte een nieuw figuur laten aanmeten. Ge kunt toch niet blijven rondlopen als asse. Niet goedkoop hé. Ze zeggen soms op het ondermaanse: Hij zal "het" toch niet meedragen. Met "het" bedoelen zij geld. Maar al goed dat ik wat meegepakt had. Neen kloezooken jong, neen, 't was niet verbrand in de oven van Sidmar. Dat is een truk die ik geleerd heb van de Frank. Geld verbranden zonder dat het verbrandt met de hulp van de H. Augusta, in ruil voor wat gefoefel met een diplom in Oxford. Voor wat hoort wat.
Ik heb hier trouwens horen zeggen dat hoe meer dat ge foefelt, hoert en bonjourt op het ondermaanse hoe meer kans op een plaats op de eerste rij van het spektakel hier. Maar zoals gezegd ik heb een nieuw figuur. Een beetje zoals die van beneden maar wat slanker, voor ons Bertjen natuurlijk in het geval dat ze hier ook toestuikt een van deze dagen, die had zo graag dat ik wat zou vermageren. Want voor de gezondheid moet ik niet meer doen. Want een ding saat vast. Er zijn hier geen zieken. Dat is in mijn geval een klein ramp natuurlijk. Er mag hier eigenlijk geen doktoor binnen maar ik heb mij uitgegeven voor Egyptoloog. Daarmee had ik direct de Jef, de schrijnwerker op mijn hand.
- Egypte schoon land milo, schoon land. Ik ben daar een keer geweest met mijn vrouw. We hadden just onzen eersten gekocht maar den Herodes, die fundamentalist van Hamaz, was weer begonnen met in de Gazah strook al de kinderen uit te moorden. Met een ouwen ezel van Sunair ben ik dan naar Egypte gegaan. Chic zeg die Pyradingens en die cruise op de Nijl. Ons Maria heeft daar in Assoean bij een neger een schoon zilveren kruisken gekocht voor onzen oudsten. Spotgoedkoop maar ge moet een beetje afpingelen op de prijs natuurlijk. Maar ja voor een jood is dat niet moeilijk, hé. Knipoogde de Jef.
We zijn toen in " vrienden van Compo-Stella bij de Pedro blijven hangen tot in de klein uurkens, want ze hebben hier geen grote.
-Milo, jong- zei de jef -laat u hier niet doen hé. -Jef, streng maar rechtvaardig hé, ge kent mij -Nee jong , nee zo niet.Ge moet op uw strepen staan en desnoods op die van een ander.
Toen Pedro buiten gehoorsafstand was
- Met de laatste gemeenteverkiezingen hier. Ik heb voor de Sossen gekozen. - Voor de Sossen Jef ? - Een werkman is een werkman, milo en de sossen ... - Dat is zeker geen werkvolk ! - Bah neeje, maar .. een keer een rode altijd een rode ...Pedro, breng ons nog iets jong we staan droog.
Toen Pedro terug verdwenen was ging de Jef verder.
- Ik had mij juist een nieuw draaibank gekocht en een lintzaag omdat ik dacht het is een goede investering en als de kleine later de zaak wil overnemen... en de sossen hadden mij een voordelige lening aan de hand gedaan via participatie in de coöperatieve en bovendien mocht ik de binneninrichting doen van hun winkels en de kantoren van de vakbond. Voor wie moest ik dus stemmen? Zeg nu zelf. Toch niet voor de blauwe. Die laten de kleine zelfstandige en de werkman in de kou staan. Of voor de Tjeven misschien ?
-(Fluisterend). Awel, de Pedro die hier in 't voorgeborchte zijn café openhoudt is ook de portier van "Het Instituut", een cumulard gelijk als al de Tjeven.
Nu met den dag van de verkiezingen hadden we een flinke pint op want de rooi hadden gewonnen en de Pedro, nijdig gelijk als het achterste van een kiek, wou ons niet binnelaten in Het Instituut.
-(Lachend dat de tranen hem van zijn gezicht liepen) Weet ge wat ik toen tegen de Pedro, gezegd heb milo ? Hij schokte van het lachen zodat de eerste woorden bijna overstaanbaar waren maar het kwam zo ongeveer hier op neer.
-Pedro, gij lelijken Tjeef , als gij mij niet binnenlaat dan haal ik mijn vrouw en mijnen kleinen hierbuiten en ge kunt uw INSTITUUT OPDOEKEN.
-Dat heb ik hem gezegd. Milo, ge had zijn gezicht moeten zien! Milo 't is hier geen haar beter dan daar beneden jongen. Op uw strepen staan man. Kom Pedro geeft mij en dienen braven jongen nog iets. Eentje om het af te leren.
Zo zaten wij daar broederlijk zoals Van In en Aspe in l'Estaminet bij de Pedro van de Compo-Stella.
-Drinkt ook eentje zij de Jef tegen Pedro op de gezondheid van de ouden Deken.
- Een Perrierken voor mij zal goed zijn, zei de Pedro.
- Pedro Versavel, verdomde janet, broebelde de Jef met een knipoog. Egypte jong, milo daar moeten nog eens samen naar toe.
Ne mens kan nog niet op zijn gemak om zeep gaan ! In één ruk geschreven het was lang geleden
Onze vriend Noach heeft een beetje last op zijn boot met het konijn van de milo
Godvermiljaardenondedju. Vlam weer een weerlicht op den asbak hiernevens. Nogal goed dat de patron slecht kan mikken. Maar nog eens miljaarde miljaarde. Hoe is dat nu mogelijk. Een mens is nog geen week achter het hoeksken, om zeep, zijn schup gaan afkuissen, zijne rekker gaan afleggen, zijn bedde gaan aftrekken, zijn laatste asem gaan uitblazen,of zijn loodje gaan leggen in de eeuwige jachtvelden en wat zie ik hier allemaal. Een bende idiote senioren die zich gedragen als kindjes uit de kleuterklas. Reacties met hopen maar wat voor een reacties. Kleuters neen wat zeg ik peuters onwaardig. Tekeninkskens maken op mekaars gezicht. Enfin dat is toch iets voor de plakkers bij de verkiezingscampagne en de kleuters van masseur Ferdinande de Van Alles en Nogwat die nog niet met de "stekskens (lucifers voor de gelegenheid zonder zwavel natuurlijk)" kunnen spelen. Maar toch niet voor volwassen mensen die de fleur van hun leven al lichtekens gepasseerd zijn. Akkoord dat ge allemaal wat overstuur zijt, dat de gebeurtenissen u verrast hebben maar er zijn toch grenzen. En wat moettekikke dan Godver zeggen. Lap Gerard, deze weerlicht was vlak op de kont van San Pedro die zal de eerste dagen ook niet op de blaren kunnen zitten. Speelgoed is natuurlijk speelgoed en als ge u niet meer kunt bedwingen om kinds te doen tot daar toe. Ga met de soldaatjes spelen of met koersautokens rijden, of met de coureurkens of met uw poepemieken huishoudeken spelen in uwen hof maar komt hier toch niet voor iedereen de onnozelen uithangen. Als ge goesting hebt om voor "polies" of "dikkendief " of "tetectiefken" te spelen, volledig te verstaan maar in uwen kelder of op zolder met uw gebuurvrouw. Dan kan je nog eens papa en mama of zelfs doktoorken spelen ( al zou ik u dat laatste om financiële redenen afraden). Maar meet u geen aire aan van Blauwbaard, de vreselijke versierder. Ja de Vosse Kilo, prins zonder baard met de blauwe pillekens voor 't klein kasserolleken voor wanneer dat de mosselkens weer eens mochten opengaan in eigen nat of in Sensilube. Zien dat ge niet uitslibbert als ge uwen draai pakt. Maar toont u toch niet verkleed gelijk als Sherlock Holmes op den deistendag van vastelavond, meer voil jannet als inspecteur. Bovendien weet ge precies niet meer wie ge zijt ? Font Size 7, extralarge, groot gedacht van uw eigen stront size zeven. Zelf al de koran gelezen of alleen maar gelezen van horen zeggen. En Il marito? Ik dacht dat dat nog een serieuze was. Nee, zich bekeren tot de islam . Hij kan godver,-- lap nu staat het fritkot van Noah in brand, de patron is hier ook geen justen met al zijn weerlichten. -- ik zei hij kan nog met één vrouw niet uit de voeten en dat wilt zijn handen steken aan zeventig maagden. Al eens aan gedacht als ge daar de Carrefour mee binnenstapt, of in de Rue Neuve eens gaat wandelen wat dat dat U gaat kosten, slimmeken? Om nog te zwijgen van naar de cinema te gaan. Ge kunt nog niet eens met gans die cirk op de laatste rij. Enfin jong waar zijn uw droeve gedachten. Uw pen(i)s afdraaien voor zeventig opgefokte gereviseerde aftandse fokmerries. Mij niet gezien. Ik wordt boedhist. Mediteren en zweven op dertig centimeter boven de grond. Niet hoger hé want ge zijt nooit niet zeker dat u geloof sterk genoeg is of niet eens een keertje verslapt -zoals alle dingen wel eens durven doen- en als ge dan met uwen theater van een paar meter naar benden dondert. Ook niet gezond. Cezaarken, Lieve en Bojako die staan daar onder aan den trap hun hart uit hun lijf te schreeuwen gelijk de eerste communiekantjes van de Wiener Zwangerknaben en precies alsof er hun volle aflaat van afhangt. Nachtlawijt ja ! Al eens aan gedacht wat zoiets u kan kosten. Vermassen kan ook niet alles oplossen. 't Is ook maar ne mens gelijk als Piet Van Eeckhout hoor. Ik heb toch gezegd dat hier geen geluidsgolven zijn. Een beetje hallucineren en een space-cakesken op tijd en stond tot daar toe maar ook hier zijn er grenzen aan de welvoeglijkheid. Uwen engelbewaarder wil ook wel eens dodooken doen die jongen en met al dat geroep begint de vakbond van het ACVE (Algemeen Christelijk Verbond van Engelen) hier al ferm van hun tek te maken tegen de patron en die is vlammenste al nerveus genoeg en zijn weerlichten hangen los, geloof mij ! Nog een beetje en het rampenfonds kan hier tussenkomen. De pompiers weten hier niet goed waar eerst hun gat te keren, laat staan hun water. Dus kindjes geen lawaai maken. Schrijf een briefje. Met de post was je er al lang geweest. Dan den Brabbes met al zijn gezeur over Sinte Katrien en Sinte Barbara een goede beurt te geven. Zijne gewijde geschiedenis is ook zijn sterkste kant niet. Sint Katrienen zijn er hier zeven stuks: Katrien van Alexandrië, van Zweden, van Sienna, Bologna, Genua, Ricci en Katrien Labouré. De eerste was de fiancée van de jongsten van de patron, de tweede was de dochter van een Heilige Brigitte, ook een Zweedse dus dat kan er nog door, de derde en de vierde halucineren een god ganse dag en (vlam den klerenwinkel van de D&B in brand al chance dat het just solden waren) , de vijfde zag engelkens, de zesde was ne fan van Savonarola, een fundamentalist met brandstapelmanieren en de zevende die zag madoillekens(schapulierkens) met Ons Heer op. Ga daarmee naar de hoogmis of te biechten. Niet te doen jong. Die tweede, die Zweedse misschien daar zat nog iets in maar ik heb altijd gedacht dat er een was voor 't Katrienenwiel maar ik weet niet juist dewelke en om in affronten te vallen daarvoor pas ik. Concluise: njet, niks nada te Katrienen. En voor Barbara heeft de patron er al eens enen doodgebliksemd. Jaloezie ? Wie Weet ? Hij kon toen wel mikken. Maar daar zit ik ook niet op te wachten natuurlijk. En dan ons Titipoës. Die heeft zo er het handje van weg om u in het ongewisse te laten of ze nu behoort tot de categorie hangborsten of stevige joekels. Maar dat is nog het minste ze gaat nu discuteren over het geslacht en de sexuele geaardheid van Brabbes. Ik weet nog altijd niet wat dat het geslacht van de engelen is en zij gaat een keer discusiëren over dat van Brabbes. Iedereen weet toch dat die op het blog een hermanofraudeliet(hermafrodiet)* is. Met een pitje van veur en kutje van achter just ver genoeg uit elkaar om niet te kunnen ... just . Ons Heer heeft hem gestraft voor zijn bandeloos leven en voor het laten leven van Dauwke, Foxie Foxtrot en hun kliek. De enige juste uitleg die ik godver-- Ja dadde, dat was niet mis. Sint-Jozef zijn zaagmasjien naar de vaantjes gebliksemd en al zijn schoon tropisch hout naar de ... ge weet wel . De patron zou beter eens bij een vogelpikclub gaan in plaats van Jupiteerken te spelen en met die gevaarlijke bliksems te gooien -- allez wat ik wou zeggen huismuske of troubandoerken, zij heeft mij tenminste aangeraden om uit die asbak te gaan en godver haar woorden waren nog niet koud of de patron had weeral een bliksem in mijn richting gelanceerd maar deze keer was het er op . Maar ik was er juist uit. Maar het is en het blijft hier gevaarlijk. Ge moet uw manieren een beetje houden hier en jullie zouden dat ook een beetje beter kunnen doen daar beneden. Godver zeg manneken als ge nu nog ene keer naar mijn schoenen mikt, bliksem ik terug. Verstaan ! De milo laat niet met zijn voeten spelen, patron of geen patron. Met uw onnozel onweer hebt ge gisteren een ganse migranten wijk blank gezet. Altijd zo impulsief. Ge zijt al geen haar beter als die van hier beneden. Gedaan ermee of ik pak ze u af. NIks meer te bliksemen. Punt uit !
Ik weet dat er ongelovige Thomassen zijn, die denken dat ik dit allemaal uitvind. Dat al deze figuren puur verzinsel zijn. Hersenspinsels zou Foxie Foxtrot zeggen en die kent wat van hersenspinsels zijn kop zit er vol van. Maar om u te bewijzen dat dit niet zo is en het allemaal reële personen zijn en allemaal echt gebeurd laat ik hier een opname horen van de begrafenistoespraak van bojako terwijl zij wanhopig in contact tracht te komen met de geest van milo. Deze opnames zijn niet voor gevoelige luisteraars. Hiermee zijn ze verwittigd. Om het dramatische van deze oproep kracht bij te zetten hebben we ditmaal geen achtergrondmuziek voorzien mar luisteren wij naar de originele geluidsband waarbij op de achtergrond het Adagio van Albinoni de weemoed van vertwijfelde ziel vertolkt.Wij luisteren ingetogen in stilte naar deze van heimwee en platonische liefde doordrenkte boodschap .
Het redactie team dat zijn lezers geen hangborsten toewenst zoals bepaalde niet bij name te noemen individuen van dit Seniorenkot maar stevige joekels, elastisch en met de kin vooruit, gereed om uit hun voegen te springen, om aan te sabbelen zoals aan een exquise kreeftepootje à la nage. Stevige joekels van L'OREAL WANT U BENT HET WAARD.
En voor de heren: "Wat krijgen wij : BANANNEN (sic)
