Ik ben Jos, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fabian.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 05/05/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, Fotografie en Film..
Mijn beroep was bankbediende, ben nu sedert enkele jaren met pensioen,leef samen met een lieve Nederlandse vriendin.Samen van het leven genietend.
Beoordeel dit blog
Muzikale Herinneringen
Grasduinen in het verleden.
15-12-2008
Bill Black's Combo.
We duiken even opnieuw de late jaren 50 in. Bij de talrijke instrumentale groepen uit die tijd waren er ook enkele die gebruik maakten van een electrisch orgel en er waarempel hoge toppen mee scoorden ,denken we maar aan Johnny and the Hurricanes, Dave "Baby" Cortez of Bill Black's Combo. Deze laatste groep werd opgericht in 1958 door Bill Black (geboren in 1926) , na zijn sessiewerk voor Elvis Presley als Bass-speler tussen eind 1954 en 1958, samen met gitarist Scotty Moore en drummer D.J. Fontana.Toen Elvis zijn legertijd vervulde hield hij het voor bekeken en vormde een eigen instrumentaal combo, met onder meer saxofonist Ace Cannon en pianist Carl McVoy.Ze werden gecontracteerd door het HI-label uit Memphis in 1959..door Ray Harris, één van de oprichters.Die Ray Harris, herinner ik mij had een paar ruige rockers op het Sun-label opgenomen,zoals "Come On Little Mama" in 1956 , nog op 78t. waar ik enige tijd naar heb gezocht.Met hun 'Untouchable Sound",zoals ze werden voorgesteld, hadden ze diverse hits zoals SmokiePart II (1959), White Silver Sands(1960), Josephine(1960) , Don't Be Cruel, Blue Tango... en maakten veel LP's begin jaren 60 zoals "Movin" of "Twist Her". Ik heb veel van hun materiaal verzameld , eerst op 45t. en LP zoals HI-records The Early Years, waar ook Ace Cannon, Carl McVoy, Billy Reeder, Teddy Redell, Gene Simmons ... op te vinden waren. Later dan de CD's.....het was inderdaad een vernieuwende sound . Bill zelf haakte af in 1962, wegens ziekte en overleed in 1965. De groep bleef onder de oorspronkelijke naam actief tot de jaren 70, maar hun muziek volgde ik reeds lang niet meer verder op. Ze waren de inspiratiebron voor latere soul-groepen zoals The Mar-Keys en Booker T. & The MG's. Wat ik er nog wou aan toevoegen was een ode aan Bill Black , op de B-kant van Dave Edmunds' "I Hear You Knockin' " uit 1969 onder de titel Black Bill.
We schrijven 1966...De naald van de radio schoof willekeurig over de zenders en belandde op de middengolf bij Hilversum 3 ,waar ik (met veel geruis) terecht kwam bij een kort programma, amper 20 minuten : "Studio Rock 'n' Roll" op een moment dat een muzikaal portret werd geschetst van The Three Stars. Ik kende uiteraard de muziek van Buddy Holly en Ritchie Valens en ook The Big Bopper was me niet vreemd, zij het dan enkel door dat ene succes-nummer ...helloooo baby..Chantilly Lace. Nu hoorde ik echter een song die ik nog nooit had gehoord...begon met een aanzwellende donder....een joviale, zware stem...In North Carolina way back in the hills...White Lightning....Het lied was nooit op single verschenen, maar stond op de enige LP uit 1958, door Mercury uitgebracht "Chantilly Lace" en was sindsdien niet meer te verkrijgen. In 1971 werd deze LP eindelijk in Engeland opnieuw uitgebracht op het Contour-label en dat was dus een buitenkansje om die te importeren. The Big Bopper zag het levenslicht in Sabine Pass,Texas in 1930 onder de naam Jiles Perry (Jape) Richardson en was bekend als disk-jockey, zanger,humorist, componist en nam aanvankelijk onder zijn eigen naam liedjes op. In 1957 verscheen een eerste plaatje "Crazy Blues" op Mercury (terug te vinden op de U.K. LP Mercury Rockabillies uit 1975).In totaal heeft hij een 20-tal nummers op de plaat gezet.Het was even wachten tot eind jaren 80 toen het Amerikaanse Rhino label de meeste van zijn songs heruitbracht op LP/CD met inbegrip van een onuitgebrachte song uit 1954 "Boogie Woogie", een heerlijke compilatie waar bvb ook "Monkey Song" op te vinden was. Het verhaal van zijn tragisch einde op 3 februari 1959 is iedereen wel bekend, waarbij country-zanger Waylon Jennings zijn plaats in het gecharterde vliegtuigje afstond aan een gegriepeerde J.P. Richardson, met het gekende gevolg, enz.... Een andere country-zanger George Jones had later in 1959 een nummer 1 country-hit met zijn versie van Bopper's White Lightning, een song dus over een eigen gestookt alcoholisch brouwsel. Een compositie van The Big Bopper voor zijn vriend en introducée bij Mercury : Johnny Preston met name "Running Bear" werd eind 1959 postuum uitgebracht en haalde een nummer 1 in de Amerikaanse Charts, alsook in Europa.De indiaanse achtergrondgeluiden hierop te horen zijn van de componist zelf. Zijn zoon, die nog net niet geboren was ten tijde van de crash zette zich later in om de herinnering aan zijn vader levendig te houden. Hieronder dus even de verongelukte Big Bopper aan het werk in 1958, met rechts op de foto zijn zoon die welsprekend zijn voetsporen lijkt te willen volgen.
Van een korte muzikale carrière gesproken...Niki Sullivan (1937-2004) kon er van meespreken. Groeide op in Lubbock, Texas en behoorde tot de originele bezetting van The Crickets, de begeleidingsgroep van Buddy Holly, samen met klasgenoot Jerry Allison en Joe B. Mauldin.Gedurende een klein jaar was hij ritme-gitarist en achtergrondzanger bij Buddy's songs zoals That'll Be The Day, Maybe Baby,Peggy Sue, Oh Boy, Tell Me How enz...ging mee op diens tournee's zoals bvb het Apollo Theater in New York en reisde doorheen de States van 1 september tot 24 november 1957 (die 80 steden aan deed)....Op 1 december 1957 trad Buddy Holly met de Crickets op in de Nationale TV-show van Ed Sullivan, tijdens hun tweede en laatste TV-show daar op 8 januari 1958 speelden The Crickets zonder Niki Sullivan, want deze had intussen begin december de groep verlaten. De juiste reden zal wellicht nooit aan het licht komen..Niki had het over oververmoeidheid van de vele optredens , maar vermoedelijk waren het onenigheden in de groep...en werd hij als overbodig eruit gezet. Niki zag er uit als een tweede Buddy Holly of ja, een Hank B. Marvin van The Shadows... In 1958 nam hij in Lubbock met een eigen samengesteld groepje The Plainsmen zijn enige solo-plaat op..."It's All Over " / "Three Steps To Heaven"....zonder enig succes, toen het werd uitgebracht op het Dot-label uit Hollywood...Het was inderdaad " All Over " met zijn muzikale carrière, enkele schamele pogingen niet te na gesproken. In 1996 bracht het Engelse Ace-label de CD Dot Rock 'n' Roll uit...met archieven van dit bekende label uit de jaren 50..en kon ik deze opname dus voor het eerst beluisteren. In de film "The Buddy Holly Story" uit 1978 werd geen melding gemaakt van het feit dat Niki ooit tot The Crickets had behoord.
Er zijn zo van die liedjes, waar ik een enorme nostalgische herinnering aan over houd en er met onvoorstelbaar veel weemoed aan terug denk....Mijn legerdienst in Tongeren..Kazerne Ambiorix 1966- '67 kende ook het uitgaansleven...Op een mooie nazomerse avond....met enkele miliciens in een gezellig caféetje in de omgeving...hoordde ik het uit de Juke Box weerklinken...ik had het nooit voorheen gehoord...ene Ross McManus...wie ???? Het was geen hitparade-liedje , niet gekend in Vlaanderen en Nederland en derhalve werd het nooit op de radio gedraaid..., maar betekende wel héél wat voor mij......Ik vond het singeltje een klein jaar later terug in een Brusselse soldenverkoop...bij La Maison Blue......in de Nieuwstraat... Ross McManus bleek naderhand ook nog de vader van Elvis Costello te zijn .
In de herfst van 1960 las ik in het muziektijdschrift Juke Box, vergezeld van een knappe foto van de Texaan Joe Melson, dat op het Hickory-label een plaatje van hem was verschenen : "Oh Yeah" / "Barbara"...een rockabilly up-tempo nummertje, wat ik kort daarop te pakken kreeg. In 1961 kwam dan "Hey, Mister Cupid"/ "No One Really Cares", dat hier verscheen op Funckler in mijn bezit. Het vlot pop-nummertje met hit-potentie, gekoppeld aan een mooie ballade , kende echter geen succes.Ook latere opnamen deden het niet echt....zijn zangcarrière kon hij vergeten....in tegenstelling tot zijn liedjes die hij schreef met Roy Orbison....diens eerste successen, na zijn Sun-periode ,waren wel regelrechte wereldhits...Uptown, Only The Lonely, Crying, Blue Bayou, Blue Angel, Running Scared, Lana ..Pretty Woman..schreef hij samen met Roy Orbison en zong die mee in de achtergrond. Ook Run,Baby Run voor The Newbeats ..die dus ook platen opnamen voor Hickory..waar ook zangeres Sue Thompson (Norman) onder contract lag. Ach, de rest is geschiedenis...wie kent nog Joe Melson ? Roy Orbison daarentegen....
Ooit was hij een befaamd sessie-muzikant en begeleidde hij op gitaar tal van rockgrootheden, tijdens hun optreden in Engeland, zoals Gene Vincent, Eddie Cochran, Johnny Cash .... eind jaren 50. Begin jaren 60 had hij in Engeland enkele hits , die ik te beluisteren kreeg via het radio-station Luxemburg op 208 meter. A picture Of You (1962) en That's What Love Will Do (1963) waren de meest succesvolle.... Minder gekend was bijvoorbeeld zijn bewerking van een oude klassieker uit de jaren 20...Shine (1960). Ik was in de wolken toen ik dat singeltje te pakken kreeg, met op de B-kant een ruig instrumentaaltje : The Switch. Shine was een te kort, maar vrolijk en opgewekt deuntje en vermits ik toen zelf krulhaar had, pastte dit gewoon in mijn leefpatroon uit die tijd...voor eventjes dan toch.
Niet alleen was het boeiend om muziek te verzamelen, interessant leek het me eveneens meer diepgaande kennis te vergaren over het ontstaan van de populaire muziek uit de twintigste eeuw, waarbij het prille en nostalgische jeugdsentiment een voorname rol speelde...de jaren 20 tot de 60er-jaren stonden hierbij centraal. Zo zag mijn muziekbibliotheek hieronder er dan ook uit...eind jaren 90...ik werd een wandelende encyclopedie. Intussen kwam het internet er aan, hetgeen verdere opzoekingen enorm vergemakkelijkte.
POPMUZIEK-LITTERATUUR.
ENCYCLOPEDIA OF ROCK. VOL. 1 :THE AGE OF ROCK N ROLL.
(Phil Hardy and Dave Laing). Panther Books-UK. 1976.
ENCYCLOPEDIA OF ROCK. VOL. 2 :FROM LIVERPOOL TO SAN FRANCISCO.
(Phil Hardy and Dave Laing). Panther Books-UK. 1977.
ROCK ON.(THE SOLID GOLD YEARS).(Norm N. Nite)-Popular Library-USA-1977.Illustr.
THE BOOK OF GOLDEN DISCS.(THE RECORDS THAT SOLD A MILLION).
(Joseph Murells).Barrie and Jenkins-UK.-1978.Illustrated.
THE BILLBOARD POP-CHARTS 1955-1959.(Joel Whitburn).Rec.Research Inc.USA-1992
THE BILLBOARD HOT 100 CHARTS.(THE SIXTIES).(Joel Whitburn).Rec.Res.USA-1990
THE BILLBOARD BOOK OF USA TOP 40 HITS.(1955-1984).
Als tiener lag het voor de hand dat ik voor het opvolgen van hit-parades (USA en UK) beroep deed op tal van muziektijdschriften. Liedjesteksten, foto's of nieuws kon je er in vinden.Mijn prilste blad was in 1959 Pick Up, spoedig gevolgd door het eveneens maandelijkse Juke Box....kostte toen 10 Bef. Later Song Parade, TopTunes en Music- Fan.De meeste van die bladen heb ik nog immer in bezit...van 1959 tot 1964,maar er ontbreken er nog wel enkele.Ook keek ik dan uit naar buitenlandse muziekbladen zoals Muziekexpress en vanaf medio jaren 60, meer naar gespecialiseerde vakbladen zoals Rockville, Rock Collector,New Kommotion,Blues Unlimited enz... Hier dus een paar willekeurige afbeeldingen van magazines uit die jaren.
7 augustus 1984 was een trieste dag in de muziekgeschiedenis. Ik kwam net terug van een dagje zonnen aan het Donkmeer in Overmere, toen ik op de radio het bericht hoorde van het overlijden van Ann Christy, zowat de beste zangeres die Vlaanderen ooit had voortgebracht.Onwillekeurig zag ik bovendien later op de teletekstpagina's van de BBC een ander overlijdensbericht, dat van Little Esther (Phillips).In de kranten werd de dag erop echter geen melding gemaakt van dit laatste feit. Esther werd geboren op 23 december 1923 in Galveston,Texas en won in 1949 een zangwedstrijd , georganiseerd door Johnny Otis , de peetvader van de Rhythm & Blues...in zijn Barrelhouse Club in L.A. Dit leidde tot een reeks succesvolle jump- en ballad opnamen op het Savoy-label met zijn city-blues orkest. Duet-opnamen met Mel Walker waren regelrechte hits zoals "Double Crossin' Blues"(nr 1 R&B 1950), "Cupid's Boogie","Mistrustin'Blues"en andere...De dubbel LP: "The Complete Savoy Recordings" kon dan ook niet in mijn platenkollektie ontbreken. In 1951-'52 nam ze voor King-Federal schitterende Rhythm & Blues opnamen op, zoals "The Deacon Moves In" bvb. Af en toe zat er in de muzikale begeleiding de boogie-woogiepianist Little Willie Littlefield(de man die een jaar later de originele versie van Kansas City op zijn palmares zou zetten en vandaag de dag in Nederland woont).De LP Baad Baad Girl laat die fraaie dingen horen. Latere opnamen geschiedden o.a.voor Decca.Toen begonnen haar drugproblemen medio jaren 50.In 1962 maakte ze een come-back en scoorde ze een hit met "Release Me" (succesvol ook voor Engelbert Humperdinck 5 jaar later). Met weinig succes volgden plaatopnamen voor Atlantic, Roulette(jazz-blues) en Kundu. Af en toe waren er nog optredens zoals het Montery jazz-festival in 1970.Met haar gezondheid ging het verder bergafwaarts....
Haar drank- en voornamelijk haar heroïneverslaving eisten een zware tol, waar ze uiteindelijk aan ten onder ging.
Vandaag even in de platenkast gedoken en een uurtje alweer genoten van swingende gospel-muziek.Aretha Franklin mag dan wel de Queen of Soul wezen, Mahalia Jackson deze van Gospel en Negro-Spirituals, doch deze dame had de meest uitbundige en swingende gospel/blues opnamen op haar actief : Sister Rosetta Tharpe (1921-1973), tijdens voornamelijk de jaren 30 en 40.Ze begeleidde zichzelf op gitaar en speelde samen met orkesten als Benny Goodman en Lucky Millinder. Uit haar liedjes straalde vreugde en optimisme..heerlijk genieten van opnamen zoals Up Above My Head, This Train, Didn't It Rain, A Wonderful Time Up There (knipoogje naar Pat Boone) , Down By The Riverside en andere...... Mijn favoriete nummers zijn wel deze , die ze opnam met het Boogie-Woogie trio van pianist Sammy Price op Decca vanaf 1944., onder meer het biezonder frisse "Strange Things are Happening Every Day". In latere jaren toerde ze vaak door Europa en was er een sensatie.Gospel was een muziekstijl die ontstond in de jaren 20.Een platenmerk zoals Specialty had eind jaren 40, begin jaren 50 een aparte catalogus gospel en lag bvb aan de basis van de carrière van Sam Cooke.Ook Lou Rawls begon met deze muziek.Het beïnvloedde onder meer in sterke mate de opkomst van zwarte en blanke Rock 'n' Rollers zoals Elvis, Little Richard of Jerry Lee Lewis. Johnny Cash bekende later ooit het meest geïnspireerd te zijn geweest door Rosetta Tharpe. Shout, Sister, Shout !!!!!
Een mistige, koude herfstavond in 1979...dinsdag 6 november...the place to be was ...Gentbrugge. In een parochiezaaltje stond er een optreden gepland van de Amerikaanse Sleepy Labeef. De opkomst viel wat tegen, hooguit een 80 man. Ik ontmoette er Vic Van Dessel van de Rockin' Fifties en Frank Van Rampelberg.(Honky Tonk) Het voorprogramma was de Engelse groep The Shades...die speelden gelukkig , als opwarmer ,de pannen van het dak....pure 50 's rock 'n' roll in hun glitterpakken.De sfeer was er echt uitbundig, amicaal en gezellig. Toen verscheen de robuuste Arkansasser ten tonele.Die man was van hetzelfde jaar als Elvis, 1935 dus ,was tegelijkertijd aan een carrière begonnen en net als Elvis had hij platen opgenomen op het Sun-label..... Met zijn zware baritonstem dreunde hij zich doorheen downtown rockabilly, de vetkuiven en ponitails swingden in het rond...op zijn opwindende songs met vlijmscherpe gitaarsolo's .Ik herinner me nog héél goed songs als Honey Hush (Hi Ho Silver), Boogie-Woogie Country Girl en het opzwepende Tore Up (dat hij reeds in 1957 op de plaat had gezet).Deze laatste song was origineel van Hank Ballard. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om enkele foto's te maken...... Kan jij je nu voorstellen dat 24 jaar later mijn foto van destijds de Amerikaanse Rockabilly Hall Of Fame website haalde ?....Tja...staat er enkele keren , hoor. Hier kan je die gaan bekijken bvb :
CD PART FIVE :-50S ROCKNROLL & ROCKABILLY(VARIOUS)
ACE RECORDS (ENGLAND) :
ALL AMERICAN ROCK N ROLL FROM FRATERNITY RECORDS.
DOT ROCK N ROLL.(Vintage R&R From The Vaults Of This Top Hollywood Label).
EL PRIMITIVO AMERICAN ROCK N ROLL & ROCKABILLY.
FABULOUS FLIPS.(B-sides From The Golden Age Of Rock n Roll). Vol. 1
FABULOUS FLIPS.(B-sides From The Golden Age Of Rock n Roll). Vol. 2
FABULOUS FLIPS.(B-sides From The Golden Age Of Rock n Roll). Vol. 3
GOLDBAND ROCKABILLY.(Boppin Tonight).
HEY BABY!(THE ROCKIN SOUTH):Rockabilly & RocknRoll from EXCELLO-Records
KING ROCKABILLY :-From KING-records in CINCINNATI.
LOUISIANA ROCKERS.(Goldband Recordings).
METEOR ROCKABILLIES.
MIAMI ROCKABILLY :-Rockin In The Everglades.
MORE HOLLYWOOD ROCKNROLL.(The Challenge Masters).
ROCKABILLY SHAKEOUT.(Starday Recordings).
ROCKABILLY.(The Best Of ACE Rockabilly+Rarest Rockabilly & Hillbilly).
ROCK ALL NIGHT :-From The Film-Produced By BUCK RAM.
ROCKIN FROM COAST TO COAST.(Great 50s Rockers). Vol.1
ROCKIN FROM COAST TO COAST.(Great 50s Rockers). Vol.2
STARDAY-DIXIE ROCKABILLY. Vol. 1
STARDAY-DIXIE ROCKABILLY. Vol. 2
TEEN BEAT : -30 Great Rockin Instrumentals. Vol. 1
TEEN BEAT : -Another 30 Great Rockin Instrumentals. Vol. 2
TEENAGE ROCK N ROLL PARTY.(Crazy Kids Living To A Wild R&R Beat).
TEXAS ROCKABILLY :-Rockabilly & Rock n Roll From SARG Records.
THE DEL-FI & DONNA STORY.
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 1
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 2
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 4
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 5
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 6
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 7
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 8
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 3
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 9
THE GOLDEN AGE OF AMERICAN ROCKNROLL.(Hot 100 Hits from 1954-63).Vol. 10
THE NORFOLF VIRGINIA ROCK N ROLL SOUND.
THE RETURN OF THE DEL-FI & DONNA STORY.
WHITE BUCKS TO STETSON HATS : Rockabilly & Country Roots From BANDERA.
WEST TEXAS BOP :-Late 50s RockersFromThe Norman Petty Tape Vaults.
Ik was even gaan neuzen in de omvangrijke lijst van verzamelde platen en cd's uit mijn kollektie en pikte hierboven een willekeurige pagina eruit.....Andere various verzamel cd's voor dit genre waren onder meer Buffalo Bop, Bear Family,Charly MCA, Capitol, Rhino, Chess, MGM.........
Jaren 50 : Een oom van mij had destijds , samen met een werkmakker, de onprettige opdracht gekregen om ....sorry...een ....aalput van zijn inhoud te ontdoen. Op zeker ogenblik liet hij héél onachtzaam zijn regenjas in de vieze brij vallen. Meteen greep mijn oom een stok en begon ijverig naar de jas te vissen.Tot na een kwartuurtje zijn makker hem aanporde met de woorden : Maar Jules , laat dat ding toch, die jas is nu immers te smerig om er ooit nog wat mee aan te kunnen vangen. Weet ik wel , antwoordde mijn oom grimmig...maar mijn boterhammen zitten d'er nog in !
We keren even terug naar het jaar 1965....voor dit verhaaltje. Ik was al bijna een jaartje aan het werk en had wat centjes bijeen gespaard voor een Philips 4-sporen band-recorder. Muziek opnemen van onder meer radio-uitzendingen lag dan ook voor de hand. Tienerprogramma's waren destijds dun gezaaid op de toenmalige BRT. Toch sprong een muziekprogramma op zaterdagmiddag (middengolf) er bovenuit met als presentator Guy Mortier : "Schudden Voor Gebruik" , gevuld met heerlijke Pop-en Rock 'n' Roll nummers, dat van oudsher werd ingeleid door het kenwijsje "Rock-Ola " van Hillbilly-pianist Merrill E. Moore. Tijdens één van die uitzendingen, die ik mede omwille van zijn sappige humor opnam op band, kondigde de presentator een nieuwe plaat aan van een rijzende ster die dol was op het uitbenen van Amerikaanse fratlarven (dixit Guy) en sterkstijgend de Amerikaanse Hit-parade kwam onveilig maken. Eddy Jones heette het joch en het nummer "Jaybirds". Eind jaren 90 beluisterde ik toevallig nog eens een paar van die banden en vroeg me af wat er met die Eddy Jones was gebeurd, want helemaal niets meer ervan gehoord sindsdien . In lijvige naslagwerken van Joel Whitburn 's wekelijkse Billboard-Top 100 -lijsten uit de 60's was ik ijverig aan het natrekken , doch geen enkel spoor te bekennen...ook wat nooit de top 100 haalde. Via het internet een jaar later op zoek naar die naam....ik vond enkel een Amerikaanse rugby-speler met die naam terug..het bleef bij zoeken naar een speld in een hooiberg. In 2004 ging ik er voor de gein nog maar eens zoeken en daar vond ik Eddy Jones terug, maar het bleek een...Nederlander. Hij noemde Eddy Becker oorspronkelijk, was een Veronica-DJ geweest en had in die tijd (op Funckler) een tweetal plaatjes opgenomen samen met de Nederbeat-groep Willy and his Giants,waarbij hij korte tijd had gefunctioneerd als bass-guitarist. Eén ervan was dat bewuste nummer "Jaybirds" las ik op de website van desbetreffende groep....maar de plaat in wezen was helaas niet meer verkrijgbaar. Het toeval kwam me opnieuw ter hulp...ik verbleef sedert een jaar bij mijn vriendin in Utrecht Via de PC kwam ik in kontakt met een privé-adres van een Indonesische familie in Nieuwegein, die Indo-rock promootte en ja, die hadden nog een CD voorhanden van Willy and his Giants (The Best Of 40 Years ) en hierop dus 2 nummers van Eddy Jones. Die groep had een succesje gekend in Maleisië , Indonsië en Argentinië met een instrumentaal traditioneel nummertje : "Ajoen Ajoen " (1962) , vandaar dus dat men die CD in beperkte mate voorradig had. Het adres was gelegen op amper 3 km hier vandaan....Het deed me wel wat, die "Jaybirds" terug te horen na 39 jaar...een sterk swingend nummer.Ik wist inmiddels ook dat de originele versie was gezongen door Inez & Charlie Foxx, als B-kant van hun "Mockingbird" hit uit 1963. Maar hoe dan ook....Guy Mortier zette me op het verkeerde been in die dagen...en had mij dit jarenlange opzoekingswerk kunnen besparen .....Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.
Na de tweede wereldoorlog doken aan de Westkust van Amerika met name Los Angeles talrijke nieuwe onafhankelijke zwarte Rhythm and Blues platenmaatschappijen op zoals Aladdin,Specialty,Imperial,Modern...... Aladdin Records bvb had een ruim vernieuwend aandeel hierin met performers zoals Charles Brown, Shirley and Lee,Thurston Harris, Amos Milburn en dozijnen anderen. Amos Milburn (1927-1980) was een boogie-woogie-pianist, die een hit wist te scoren met "Chicken Shack Boogie" (1948) en andere drankorgel-songs.Toen Rock 'n' Roll hoogtij begon te vieren hield het platenmerk het voor bekeken, en werd opgeslorpt door Imperial-records. Toen eind jaren 70 de hele Aladdin-catalogus in Frankrijk door Pathé-Marconi werd heruitgebracht op LP's heb ik die dan ook gretig aangekocht en toegevoegd aan mijn platencollectie....Hierbij dus een swingende boogie-woogie "Down The Road A Piece"(uit 1947) zoals die werd opgenomen in het Apollo Theater in New York in 1955, waar ook vele R&B en Jazz-artiesten hun opwachting maakten. Geniet er maar van..zou ik zeggen. Goeie ouwe Fats Domino is duidelijk in de leer gegaan bij Amos Milburn.
Bij velen wordt mijn nicknaam gelinkt aan een Vlaamse TV-jeugdserie uit begin jaren 70. Doch het betreft hier in feite dus een pseudo-rocker uit Philadelphia, die behoorde tot de high-school-tieneridolen van mijn generatie eind jaren 50.Muzikaal talent was hem vreemd, maar zijn uitstraling was gedurende een paar jaar wel groot te noemen.In tegenstelling tot echte rockers uit die stad zoals Charlie Gracie waren het voornamelijk de looks die het hem deden. Één van de eerste plaatjes op mijn eerste platendraaiertje ,dat ik na veel gezeur eindelijk van mijn ouders wist los te krijgen , was precies zijn tweede succes-single uit 1959 : Chancellor 1037..Tiger / Mighty Cold. Die story komt nog wel eens hier te staan.
Eind jaren 60 breidde ik mijn zondagochtendwandelingetjes vaak uit met een bezoekje aan het Vossenplein in Brussel. Meestal gebeurde dit na een zaterdagavond stappen , teneinde mijn hoofd vrij te maken van halve of hele katers ...het werd een zoektocht naar oude 78t-platen uit een tijdperk late jaren 40 tot eerste helft jaren 50. Muziek die ik vaak onbewust had gehoord op de radio als 6-7 jarige.Want er was heus wel ritmische muziek, ook van blanke kant vóór het rock 'n' roll tijdperk.Country, Western Swing..a la Bob Wills..zeg maar cowboy-deuntjes.
Ik raakte toen geïnteresseerd in Hillbilly en Country-Boogie. Arthur Smith's Guitar boogie zette de toon, Hank Williams , Merle Travis en tal van anderen volgden tijdens mijn zoektocht. Ik kwam bij een muziekgenre terecht dat de belangrijkste invloed zou betekenen voor de zuiderse Rockabilly enkele jaren nadien : Hillbilly Boogie.
Blanke pianisten zoals Moon Mullican ( het grote voorbeeld van Jerry Lee Lewis),The Delmore Brothers(Freight Train) of Merrill E. Moore. (foto)...hadden natuurlijk hun mosterd gehaald bij de zwarte boogie-woogie artiesten, maar hun muziek swingde de pan uit. Een 78-t van deze laatste bvb op Capitol : "Red Light" kwam dan ook dikwijls op de draaitafel te liggen...Later verzamelde ik het merendeel van hun opnamen op LP en CD
Mijn zoektocht naar de zwarte roots van ons huidig muziekbestel werd nadien veel uitgebreider, maar da's een andere geschiedenis.
In de jaren 50 waren er in Amerika enkele duizenden kleine onafhankelijke platenmerken die als paddestoelen uit de grond kwamen gekropen. Daar waar de major-labels en dat waren er sedert oudsher een vijftal (RCA, Capitol, Decca, Mercury bvb) het fenomeen rock 'n' roll aanvankelijk als een snel voorbijgaand item beschouwden, zagen deze wel brood in het uitbrengen van deze nieuwe muziektrend. De meesten raakten niet verder dan wat regionale successen en de persingen lagen meestal dan ook aan de lage kant. Medio jaren 60 raakte ik per toeval in de ban van het verzamelen van deze obscure singles.In Nederland werd een muziekblad "Rockville" boven de doopvont gehouden en leerde ik hierin retro talloze onbekende Amerikaanse 50's rockers kennen.Het werd dan ook een hobby van mij om die originele 45-t platen te importeren. Deze muziek heeft me tot de dag van heden steeds weten te bekoren. Het was de muziek waar ik mee opgroeide...my first love.
We schrijven 1966...De naald van de radio schoof willekeurig over de zenders en belandde op de middengolf bij Hilversum 3 ,waar ik (met veel geruis) terecht kwam bij een kort programma, amper 20 minuten : "Studio Rock 'n' Roll" op een moment dat een muzikaal portret werd geschetst van The Three Stars.
Van een korte muzikale carrière gesproken...Niki Sullivan (1937-2004) kon er van meespreken.
Er zijn zo van die liedjes, waar ik een enorme nostalgische herinnering aan over houd en er met onvoorstelbaar veel weemoed aan terug denk....Mijn legerdienst in Tongeren..Kazerne Ambiorix 1966- '67 kende ook het uitgaansleven...Op een mooie nazomerse avond....met enkele miliciens in een gezellig caféetje in de omgeving...hoordde ik het uit de Juke Box weerklinken...ik had het nooit voorheen gehoord...ene Ross McManus...wie ???? Het was geen hitparade-liedje , niet gekend in Vlaanderen en Nederland en derhalve werd het nooit op de radio gedraaid..., maar betekende wel héél wat voor mij......Ik vond het singeltje een klein jaar later terug in een Brusselse soldenverkoop...bij La Maison Blue......in de Nieuwstraat...
Ooit was hij een befaamd sessie-muzikant en begeleidde hij op gitaar tal van rockgrootheden, tijdens hun optreden in Engeland, zoals Gene Vincent, Eddie Cochran, Johnny Cash .... eind jaren 50.
Na de tweede wereldoorlog doken aan de Westkust van Amerika met name Los Angeles talrijke nieuwe onafhankelijke zwarte Rhythm and Blues platenmaatschappijen op zoals Aladdin,Specialty,Imperial,Modern......
In de jaren 50 waren er in Amerika enkele duizenden kleine onafhankelijke platenmerken die als paddestoelen uit de grond kwamen gekropen.
