Ik ben Jos, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fabian.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 05/05/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, Fotografie en Film..
Mijn beroep was bankbediende, ben nu sedert enkele jaren met pensioen,leef samen met een lieve Nederlandse vriendin.Samen van het leven genietend.
Beoordeel dit blog
Muzikale Herinneringen
Grasduinen in het verleden.
27-07-2010
Nostalgie
Wat worden we weer verwend en kunnen we ons opnieuw onderdompelen in een jeugdig tijdsgebeuren. Zopas eindigde de Tour De France, die zoveel herinneringen oproept aan de heroïsche dagen van weleer.De tijd bvb dat die nog met Landenploegen werd verreden....als kind luisteren naar de radio...Maurice Dieudonné, Piet Thijs, Hubert Vandevijvere. Het is moeilijk te vatten , doch ik kende zowat elke deelnemer..er startten destijds zo'n 110 tot 120 deelnemers, de plaatjes bij de kauwgom verzamelde ik allemaal. Nog steeds kan ik uit het hoofd er vele tientallen opsommen...spurters zoals Jean Graczyck, Miguel Poblet, André Darrigade, Hugo Koblet, Nino Defillipis, Martin VanGeneugden enz.... De tijd van Louison Bobet, R.Walkowiak, Jean Stablinski, Jean Forrestier, Gastone Nencini, Roger Rivière, Pambianco, Ercole Baldini, René Privat, Roger Hassenforder.,Wagtmans, Van Est...Coppi , Bartali...Stan Ockers..Jan Adriaenssens, Marcel Janssens, Armand Desmet, Michel Van Aerde, Branckaert, Raymond Impanis, Noêl Foré....de lijst kan ik nog verder aanvullen........aaah, heerlijke tijden.... En kijk, de pret kan niet op....zopas de reeks aangeschaft van de western-reeks Rawhide, van 1959-1965. (seizoen 1 en 2) op DVD , die ik zo vaak zag in de begindagen van de aangekochte TV thuis...op Nederland1. Trail-boss Gil Favor,Sheb Wooley Clint Eastwood, Wishbone...Rollin' Rollin' Rollin'...HEAD 'EM UP..MOVE 'EM OUT....Ik kon nooit vermoeden dat men die reeks nog ooit zou uitbrengen.... Sheb Wooley scoorde in 1958 een nr1 Hit in Amerika..met Purple People Eater en hield van parodieën...Begin 1962 had hij een nr 1 country hit met That's My Pa..en verdraaid, ja dit gejodel herinner ik me nog steeds...Genieten maar.........Times were when.......
Oktober 1959...Edmond van de Philips-electrozaak belde op een avond aan...na veel gezeur had ik (13 jaar) moeder overhaald om een eerste platendraaier aan te schaffen en na enkele weken was het dus zover...de levering. Ik was mijn blijdschap geen meester...een Philips Pick Up, met platenwisselaar voor 10 schijfjes. Bij deze was een gratis promotie-LP gevoegd met op de ene zijde fragmenten van klassieke- en op de andere zijde populaire muziek uit het Philips repertoire, alles keurig aaneen gepraat door iemand , die van elke artiest zijn nieuwe LP aanprees.Op de populaire kant vond men fragmenten van bvb Mahalia Jackson en daar was ook iets te beluisteren van een zekere Jamaica Johnny.....Ik heb later nooit nog iets van die man gehoord....was in die tijd wel aan de slag in Nederland en had nummers als Amstel Beer Calypso.Het fragment op deze LP noemde : Love, Love , Love...Calypso muziek. Biezonder aangenaam dit nummer nog eens te kunnen beluisteren.
Mickey Hawks werd geboren in Thomasville, Noord-Carolina op 17 juli 1940. Had zijn eerste groep opgericht in 1956 en was een grote fan van Chuck Berry, Jerry Lee Lewis,Gene Vincent...maar voornamelijk Little Richard. In 1957 sloot hij aan bij de plaatselijke rockabilly-band van Moon Mullin and The Nightraiders.In 1957 verscheen zijn eerste opname Bip Bop Boom /Rock and Roll Rhythm dat op twee labels verscheen.In 1958 kreeg hij een tweejarig contract bij het Profile label uit Chicago en verkocht een re-mix van zijn single 50.000 exemplaren.Hij maakte daar tussen 1958 en 1960 enkele fantastische rockers in een ruige Little Richard stijl. Ik leerde hem pas kennen in 1971 toen het Collector-label uit Nederland startte met een reeks obscure opnames uit die jaren.Het was een echte meevaller ,want het was echt genieten van de 6 opnamen die daar werden op heruitgebracht : Bip Bop Boom/ Rock and Roll Rhythm (1958), Hidi, Hidi, Hidi / Cottonpickin'(1959) en Screamin' Mimi Jeanie/ I'm Lost.(1960). Het echte rock 'n'roll-werk dus, waar ik een boontje voor had. Hierbij "Screamin'Mimi Jeanie" uit 1960.Ik was ook een fan van van het rauwe instrumentale : "Cottonpickin' "(1959) door The Nightraiders. Mickey Hawks overleed in augustus 1989.
Vandaag zit ik hier wat CD's te ordenen ( schrik zelf van het aantal) en terwijl zo doende valt mijn oog op een dubbel CD van de vroege Drifters (1953-1958), toen Clyde McPhatter daar nog lead zong. In februari 1954 namen ze een nummer op , dat later furore zou maken : "What 'Cha Gonna Do", een kleine hit want nummer 2 op de R&B hitlijsten in 1955, toen het dat jaar als single werd uitgebracht. De man, die er evenwel wereldwijd succes mee haalde was Chubby Checker in 1960 onder de titel "The Twist", maar in feite de mosterd op zijn beurt zelf had gehaald bij Hank Ballard and The Midnighters, die het nummer reeds hadden opgenomen in 1958 als B-kant van "Teardrops On Your Letter". Het heeft me doorheen de jaren steeds verwonderd dat Hank Ballard nooit de originele versie van "The Twist " claimde, waarschijnlijk omdat , zo bleek achteraf, hij het nummer zelf grotendeels had gekopiëerd van Clyde McPhatter, zijn groot voorbeeld. Dat gaf hij véél later eerlijk , maar schoorvoetend toe in een interview met Jerry Wexler, destijds samen met Ahmet Ertegun de grote baas bij Atlantic Records. En toch lag Hank Ballard eerder aan de basis van het succes van "The Twist". Hij had namelijk in 1960 een tweede , meer dansbare versie ervan opgenomen en die begon haar opmars op ladder van de Bill-Board top 100. Jammer echter voor hem, dat Dick Clark die weigerde te draaien in zijn populair TV-programma "Bandstand" en de kippenplukker Chubby Checker uit Philadelphia op TV liet opdraven met zijn cover-versie ervan, met het gekende resultaat. Hank Ballard's versie bleef uiteindelijk steken op een 53 ste plaats en ja, Chubby stootte naar de 1ste plaats.Ter compensatie promootte Dick Clark nadien de volgende opnames van Hank Ballard : "Finger Poppin' Time" en "Let's Go, Let's Go, Let's Go" die beiden de Top10 haalden in 1960. Toen ook reeds werden er afspraken gemaakt. Maar ach, waar maken we ons druk over : de rest is allemaal geschiedenis. Hieronder het proto-type van "The Twist" uit 1954.
In de late jaren 60 werd ik op muzikaal gebied een fervent verzamelaar van Amerikaanse , originele singles uit het Rock 'n' Roll-tijdperk, die nog frequent te verkrijgen waren via diverse nostalgische muziekliefhebbers uit Europa. Vaak was het echter speuren en zoeken naar die authentieke platen, waarvan er vele nooit in Europa werden uitgebracht , maar wel eens te horen waren in specifieke rock 'n roll -radioprogramma's Uit de vele honderden pik ik er vandaag weer ééntje uit. Don French , geboren in 1940 in Media-Pennsylvania was zo'n typische ééndagsvlieg, die amper twee platen had opgenomen in 1959 op het Lancer -label uit New York. "Lonely Saturday Night"/"Goldilocks"(Lancer 104) in maart 1959 en later : "Little Blond Girl"/"I Look Ïnto My Heart"(Lancer 105) in sept. 1959. "Lonely Saturday Night " werd een kleine hit in de Amerikaanse Billboard, doch het was meer de B-side , die mijn interesse genoot omdat dit een stevige rocker was. De plaat haalde ik binnen via een Engelse rockverzamelaar. Enige tijd nadien leende ik deze single uit aan een bevriend persoon en je begrijpt het al , ik zag ze nooit meer terug. De A-kant werd vele jaren later opnieuw uitgebracht op het Engelse Ace-label, voor de B-kant : "Goldilocks" werd het intussen een bijna onmogelijke opdracht dit eens opnieuw te kunnen beluisteren. Die originele single kost inmiddels astronomische bedragen Gelukkig verscheen die onlangs op YouTube.
In de kindertijd waren we aangewezen op de radio met muziek die we vaak bewust of onbewust in ons geheugen opsloegen.En niet zelden waren dit instrumentale uitvoeringen.Eén hiervan was Ray Martin. Als oorspronkelijk Oostenrijker van geboorte (1918) verhuisde hij in 1937 naar Engeland, waar hij tijdens de oorlog dienst nam in het Britse leger en zijn muzikaal talent ten volle ontwikkelde bij de Royal Air Force. Hij vormde nadien zijn eigen orkest en werkte voor de BBC-variety, waar hij een populair programma presenteerde tijdens de jaren 50.Hij werkte er onder meer als platenproducer voor EMI-records.Van 1957 tot 1972 vertoefde hij in Amerika en werkte er mee aan Broadway en Hollywood producties.Hij componeerde een 200 -tal nummers.Keerde in 1972 terug naar Engeland en later in 1980 vertrok hij naar Zuid-Afrika, waar hij op 69-jarige leeftijd overleed aan kanker in 1988.
Maar muzikaal was hij in de jaren 50 niet weg te slaan op de Engelse radio, en ook op de N.I.R. klonk zijn muziek uit de luidsprekers....muziek die ik me nog héél goed herinner. Nummers als Blue Tango (1952), The Marching Strings, maar voornamelijk die ene Columbia-plaat uit 1956....Beide kanten werden bekende tunes hier....Op kant A stond die onvergetelijke "Carousel Waltz" , welke alom te horen was. Ook het B-kantje werd dikwijls gedraaid : "Port-au-Prince" , dat hier een heuse hit werd. Het waren die dramatische gebeurtenissen in Haïti, die me aan dit nummer herinnerden. Ik heb op zolder nog die oorspronkelijke 78-t plaat liggen...Aaaah...Radio-dagen van weleer.
Vorige week was er een optreden in Ermelo van deze veteraan , één der laatste levende legendes uit het Boogie-Woogie tijdperk. Hij zag het levenslicht op 16 februari 1931 in Texas en was reeds een attractie op 16-jarige leeftijd ,vooraleer hij scoorde met zijn eerste opname "Little Willie's Boogie" uit 1949. Zijn piano-stijl was beïnvloed door grote namen als Albert Ammons, Charles Brown en Amos Milburn, de laatste twee maakten furore aan de Westkust van Amerika in die jaren. Zelf was hij een inspiratiebron voor de jonge Fats Domino. De oprichters van Modern Records uit Los Angeles contracteerden hem en de plaat "It's Midnight" werd een voltreffer en bereikte een nationale Top 3 hit in de R&B- Billboard hitparade. In 1952 bracht hij voor Federal Records (bij-label van King) de originele opname uit van een song : "K.C. Lovin' ", welke later een klassieker zou worden, in talloze versies , waaronder Wilbert Harrison, die er in 1959 een nummer 1 mee scoorde , onder de titel : "Kansas City". Bij Federal zat toen ook Little Esther, die voor veel songs een beroep deed op zijn boogie-woogie piano begeleiding....zoals bvb "Turn The Lamps Down Low." uit 1953. Deze opnamen waren een echte verrijking voor mijn platenkast. Zijn populariteit bleef in San Francisco, ook nadat hij een laatste succes boekte in 1957 met "Ruby, Ruby".(Rhythm Label). Eind jaren 70 toerde hij doorheen Europa, was te zien op vele festivals en verhuisde later naar Nederland, waar hij met een Nederlandse was gehuwd en het werd wat stil rondom hem gedurende een 5 tal jaren. Pas in 2006 nam hij de draad weer op en werd hij een graaggeziene gast op diverse boogie woogie-festivals onder andere in Duitsland, Engeland en Nederland. Groot was mijn verwondering toen ik hem vorige week nog solo aan het werk zag op 78-jarige leeftijd tijdens een programma van de Nederlandse Omroep Max.("Sweet Home Chicago", bracht hij hierin met eenzelfde , meeslepende schwung als destijds tijdens zijn vroegere jaren). Veel van zijn platen werden door het Engelse platenlabel Ace heruitgebracht midden jaren 80 en zitten sedert dan in mijn platencollectie.
Mickey Hawks werd geboren in Thomasville, Noord-Carolina op 17 juli 1940.
