Ik ben Jos, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fabian.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 05/05/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, Fotografie en Film..
Mijn beroep was bankbediende, ben nu sedert enkele jaren met pensioen,leef samen met een lieve Nederlandse vriendin.Samen van het leven genietend.
Beoordeel dit blog
Muzikale Herinneringen
Grasduinen in het verleden.
06-08-2009
Billy....One More Time.
Het is steeds pijnlijk te moeten vaststellen dat het eeuwige leven niemand toebehoort.Maandag kreeg ik via de RHOF te horen dat alweer een originele Rocker de strijd tegen kanker had verloren. ....en we gaan dan even terug de tijd in. Billy Lee Riley (°5 okt. 1933 Pocohontas, Arkansas) werd door Sam Phillips van het Sun-label in 1957 , na het vertrek van Elvis, gelanceerd als diens mogelijke opvolger. Althans, zo leek het héél even, toen Sam zich de rechten voor het uitbrengen van Billy's eerste plaatje voor Fernwood toeëigende en hem contracteerde. Zijn eerste plaat voor Sun : "Flying Saucers Rock 'n' Roll" (met Jerry Lee Lewis op de piano) startte wat verkoopscijfers betrof , aardig goed, maar Sam Phillips deed niets aan de promotie van deze single, omdat alle geld toen was bestemd voor het promoten van Jerry Lee's opname :"Whole Lotta Shakin' Goin' On".Toen Sam nadien ook zijn tweede single "Red Hot" als het ware boycotte door zich verder uitsluitend te concentreren op Jerry Lee's carrière , die zijn oogappel was, en reclame maakte voor diens "Great Balls Of Fire", waren er surieuze discussies hierover en stapte Billy misnoegd op, maar keerde in 1958 toch terug om nog een drietal singles voor Sun op te nemen...tot 1960.Hij en leden van zijn begeleidingsgroep speelden mee op tal van opnamen van andere Sun-artiesten. Nadien richtte Billy richtte samen met een compagnion uit zijn begeleidingesgroep een eigen platenlabel op : "Rita", dat kort daarop een millionseller scoorde met Harold Dorman's "Mountain Of Love "....Billy verliet dit label een richtte een ander op Nita. Hij was een multi-instrumentalist en nam in veel stijlen muziek op, Country, Blues, R&B tot Soul .....voor talloze platenmerken (ik telde er 17 ! ) in de jaren 60 en werd een befaamd sessie speler voor mensen als Dean Martin, Sammy Davis, Bob Dylan, Johnny Rivers enz...... Maar wat betekende hij voor mij ..... Eind jaren 60 had ik reeds een aantal originele Sun-singels van hem in mijn verzameling zitten.Toen Shelby Singleton de rechten van de Sun-catalogus opkocht was dit een bron van vreugde....veel materiaal , ook die 78t werden her-uitgebracht in Engeland (bvb Ray Harris : Come On Little Mama uit 1956)-Sun-Rockabilly's Vol 1, 2 en 3.Ook via het Charly-label werden veel LP's uitgebracht..Sun Rocks, Sun Country, Sun Rise, Sun Blues enz....alle heb ik in mijn kollektie...Ook werden Lp's van veel Sun-artiesten individueel uitgebracht zoals Carl Mann, Warren Smith, Sonny Burgess, Ray Smith.........Billy Lee Riley. Naast beide singels, kreeg ik dus alle Sun-opnamen van Billy in bezit, aangevuld door nieuwere songs, want Shelby had Billy heropgevist...Sun Goin' Down in Frisco...was een prima song, maar ook een ballade als One More Time...draaide ik vaak.Verder Rock with Me, baby, I Want You, Baby,Got The Water Boiling, Trouble Bound enz.....zijn rauwe rockabilly-werk zoals Red Hot, Pearly Lee en Flying Saucers...zijn echte klassiekers geworden......Ook zijn instrumentaal werk zoals de mondharmonica op "Itchty" /"Thunderbird "geven perfect de echte Sun-sound weer.....in het boekwerk The Sun Session Files staan alle opname-data en moet ik dringend nog eens gaan herlezen..... So Long, Billy (+ 2 augustus 2009 ).
Er zijn zo van die artiesten, die snel vergeten worden , nadat ze amper eventjes in het voetlicht stonden. Ik herinner me tijdens een braderie-avond in 1962, dat ik daar een 45t schijfje vond van Joe Henderson, met hierop een song die ik 1 maal had gehoord op radio Luxemburg, Hij werd geboren in Como, Mississippi in 1937 en zong in een gospel-koor, alvorens te worden gecontracteerd door het Todd-label in 1961.Een eerste plaat deed het behoorlijk in de R&B-charts : Baby, Don't Leave Me (positie7). En dan kwam zijn hit in 1962 : "Snap YourFingers"(Todd 1072), dat een nummer 8 werd in de Billboard Top 100 en nummer 2 in de R&B hitlijsten. Het liedje deed me verdraaid sterk denken aan Brook Benton. Hierna volgden nog een handvol singles voor dit platenlabel, die niet meer het beoogde succes haalden. Zijn plaat "You Take One Step", werd zijn zwanenzang ,want hij overleed zeer jong in november 1964. Ik las toen zijn overlijdensbericht in een muziekblad. Zijn platenmerk Todd bracht 1 LP uit en sloot kort daarop zelf de boeken , na een bestaan van 7 jaar. Nu is het zo dat er nog een Joe Henderson bestond, een befaamd Jazz -saxofonist die eveneens werd geboren in 1937 en overleed in het jaar 2000. Op sommige internetsites staat veel onjuiste info, want daar wordt "Snap You Fingers" soms toegeschreven aan deze laatstgenoemde jazz-musicus...foei...wat een onzin. Er bestaan zeker een tiental coverversies van deze song..zoals Barbara Lewis, Don Gibson, Lou Rawls... Ronnie Milsap had er een nr 1 country-hit mee in 1987. Het originele uit 1962 blijf ik echter koesteren als een relikwie uit die tijd.
In de talrijke muzikale herinneringen uit mijn jeugd mag een naam als Ries Brouwers niet worden over het hoofd gezien.Ries werd geboren in 1946 en had destijds een bloeiende muziekzaak in Sint Willebrord, die liep van 1967 tot 2006. Steeds zal zijn naam verbonden blijven als de man die Corrie Konings ontdekte (Corrie en de Rekels). Voor mij was hij van grote betekenis, omwille van het feit dat hij omstreeks 1971 van start ging met het uitbrengen van een aantal opnamen ,vooral LP's in eigen beheer. Het was de tijd van de witte (bootleg) LP's, dus uitbrengen van muziek zonder auteursrechten hiervoor te betalen. De samenstelling van het materiaal bepaalden voor de helft zijn bezoekers, en de overige 50% vulde hij zelf aan met veelal zeldzaam Rock 'n' Roll-materiaal, een unieke combinatie.Begin jaren 70 was er opnieuw grote interesse ontstaan naar oude 50's R&R. Een viertal LP's werden op zijn eigen Request-label uitgebracht onder de titel : "20 Great Hits I' ll Always Remember." In het Nederlandse vakblad "Rockville",waarop ik geabonneerd was verscheen daaromtrent een artikel : Storm in de Rock 'n'Roll wereld. Niet iedereen was hiermee opgezet en allerminst diegenen, die veel van deze unieke 45's in hun verzameling hadden. Tot groot jolijt echter van talloze muziekcollectors waren de zeldzame opnamen hier dus voor een prikje op deze LP's aan te treffen, daar waar platenmaatschappijen het vertikten om deze platen uit de 50's opnieuw uit te brengen. Het daaropvolgende jaar (1972) werd hij voor de rechter gesleept en veroordeeld tot een fikse boete en het stopzetten van zijn handeltje, maar deze exclusieve platen waren dus in omloop verspreid en ik had ze binnen.... Veel rockers leerde ik hierop kennen...Bobby Lee Trammell, Paul Chaplain, Eddie Fontaine,Vince Everett, The Hunters, Larry Dowd, Jesse Lee Turner, enz....wiens originele singeltjes niet meer te verkrijgen waren, tenzij aan astronomische bedragen. Ik draaide veel van die nummers in die jaren.
De legendarische Sun-Rocker Sonny Burgess, die we kennen van songs als Red Headed Woman, We Wanna Boogie en andere , stond er ook op met zijn laatste single door Sam Phillips uitgebracht op diens Phillips International-label uit 1959...met zijn gekende rauwe ,wilde stem : "Sadie's Back In Town". Hail.... Rock 'n Roll. Ongecompliceerde dansmuziek.
Ries Brouwers overleed op 20 januari 2009.Bedankt voor de heerlijke momenten uit die tijd.....
Niet iedereen kon bogen op een succesvolle zangcarrière in de Fifties. Het duo Don and Dewey is daar een sprekend bewijs van. Don Harris en Dewey Terry zagen allebei het levenslicht in Pasadena - California in 1938..waar ze ook opgroeiden. Samen richtten ze , met een viertal anderen een doo-wop zanggroep op, The Squires in 1954...Don speelde guitar en Dewey viool hierin, maar de plaat-opnames haalden geen hoge cijfers.De groep ontbond dan na enige tijd, maar beiden bleven samen muziek maken. Art Rupe van het Specialty-label bood hen een contract aan in 1957...en tot 1959 maakten ze hier rasechte rock 'n' roll-platen a la Little Richard, wiens begeleidingsband ze ter beschikking hadden...zoals de fameuze drummer Earl Palmer.Hun muziek klonk wellicht wat te rauw om echt succes te kennen ....hun platen flopten allemaal. Een aantal van deze songs kenden echter wel succes in de uitvoering van anderen.De meest bekende is wel "I'm Leaving It Up To You" dat in 1963 en nummer 1 USA-hit was in de uitvoering van Dale & Grace.( Kende Liliane St-Pierre hier bij ons ook een hitje mee..We Gotta Stop). Farmer John was dan weer een succes in de uitvoering van The Premiers in 1964. Ook The Righteous Brothers coverden een aantal van hun songs zoals Koko Joe (1964), Justine (1965) en Big Boy Pete.... In 1964 zaten ze een tijdje in Little Richard's begeleidingsgroep voor optredens en diens opnamen zoals Bama Lama Bama Lou, Annie's Back en andere. Latere platen voor het Rush -label faalden eveneens. Ook vinden we Don Harris terug in de late jaren 60 als violist bij John mayall en Frank Zappa. In 1971 bracht Specialty een twaalftal van hun opnamen terug uit op LP in Engeland...hetgeen me in de gelegenheid stelde de originele I'm Leaving...te beluisteren , naast hun Rock 'n Rollwerk uit die periode...Jungle Hop, Mammer Jammer, Farmer John, Koko Joe (1958), enz........ Dit laatste nummer werd geschreven door Specialty-producer Sonny Bono (later bekend van het duo Sonny and Cher)....hieronder dus even te beluisteren. Don Harris overleed in 1999, Dewey Terry in 2006.
Door tijdsgebrek heb ik het hier wat af laten weten. Had wat rust nodig en ben er vaak op uitgetrokken..een weekje Sun-Parks onder meer. Ook ben ik inmiddels sedert 5 juni aan een rookstop begonnen en hou sedertdien nog flink vol. Ik hoop in de toekomst weer wat meer regelmaat te brengen in het aantal berichtjes. Groetjes allemaal..I'm Alive and Kickin'.
Mijn eerste muzikale momenten kwamen vanuit een klein bakelieten radio-toestel, merk Philips BX373, bouwjaar 1948 (zie foto), dat tot 1963 in gebruik was. In de prille jaren 50 herinner ik me, naast Nederlandstalige muziek veel liedjes , die nog steeds , onbewust destijds , in mijn geheugen opgeslagen zijn. Oude 78-t platen zoals Mantovani (Theme From Moulin Rouge),The Harmonicats(The Galloppin'Comedians),Horst Wende (Amorada), Ray Anthony (Dragnet), Swedish Rhapsody.....enz....enz.... Maar ook accordion-deuntjes waren schering en inslag. Will Glahé bvb...nadien Yvette Horner, Gerard Desreumaux...ook Roger Danneels. Hier dus zo'n accordion-nummertje uit die tijd in een bewerking van een Nederlands duo, Jean Kraft en Jan Gorissen..Tanzende Finger. Onze plaatselijke accordionist Remi De Smet (Remieke Speleman), was toen tijdens de plaatselijke Kermis op ronde met dergelijke nummertjes zoals ook bvb Circus Renz. De Kinderjaren....tja....allemaal voorbij.
Een Country-zanger, die de link wist te leggen tussen Hillbilly and Rock 'n' Roll ? Precies, die bedoelen we.... Skeets McDonald werd geboren in Arkansas op 1/10/1915. Al in 1935 vormde hij zijn eigen country-band. Na Wereldoorlog II maakte hij zijn eerste opnamen in 1950 voor labels als Fortune, London en Mercury. In 1951 verhuisde hij naar L.A Californië.Optredens waren zo veelbelovend dat hij een platenkontrakt kreeg bij Capitol-records en voor dit label nam hij zowat 85 songs op gedurende 8 jaar te beginnen met zijn grootste Country-hit nr 1 uit 1952 : "Don't Let The Stars Get In Your Eyes". In 1956 waagde hij zich aan pure Rockabilly, zoals bvb "Heart Breakin' Mama",waarvoor hij een jonge Eddie Cochran inhuurde als gitarist. In 1959 werd hij gekontrakteerd door Columbia-records, die echter als voorwaarde stelde dat hij zich opnieuw de vertrouwde Country muziek eigen zou maken.Veel Country-zangers , die ,wilden ze ooit in aanmerking komen voor een optreden in The Grand Old Opry, werden die verplichting opgelegd.Vaak namen deze (bvb Buck Owens) dan ook onder schuilnamen Rockabilly op, om aan deze ban te ontsnappen. Skeets scoorde nog enkele country-hits zoals "This Old Heart" en "Call Me Mr. Brown"(1963) en ja, trad dus ook geregeld op in dit mekka van de Country-muziek. Hij overleed op 31/3/1968. Ik leerde zijn muziek pas kennen in 1975, toen in Frankrijk een aantal dubbel-lp's werden uitgebracht : "Rock And Roll At The Capitol Tower", die veel van zijn opnames bevatten. Heerlijke, frisse ,vooruitstrevende hillbilly nummers zoals "You're There" en tal van andere, met die typische , aparte gitaarstijl van hem...ik kon ervan genieten. Hierbij dus een opname van hem uit 1958, een bewerking van Ernest Tubbs' : "Gone And Left Me Blues "
Uit het Rock-tijdperk voor Elvis halen we opnieuw deze pionier even uit de kast, met een opname uit 1951, enkele weken voor zijn dood voor Decca, waaruit blijkt dat niet de eer toekomt aan dj Alan Freed om de term Rock 'n Roll te hebben uitgevonden...Rock Little Baby.
Eén van de hoofdcomponenten, die het ontstaan van 50's Rock 'n' Roll tot stand brachten was uiteraard de zwarte Jazz-piano ofte Boogie Woogie uit de jaren 30 en de daarop gebaseerde Jump Blues. Iemand die aan dit ontstaan een ferme zet en meteen een flinke duw in de rug moet hebben gegeven was ongetwijfeld Blues-zanger en pianist Cecil Gant.Hij werd geboren in Nashville op 13 april 1913 en het was vooral tijdens zijn legertijd ,dat hij voor een schot in de roos zorgde met zijn piano-compostie uit 1944 : "I Wonder"(Gilt Edge). Ondanks de schaarste van het vinyl in oorlogstijd ,verkocht de plaat massaal en haalde deze ballade de top van de R&B -hitlijsten.Hij kreeg toen de bijnaam : "The G.I. Sing-sation".De plaat werd doorheen de decenia vaak gecoverd zoals Louis Armstrong, Ray Charles en veel anderen.Ik herinner me de versie van Brenda Lee uit 1963 nog het best.Hij bleef nadien verder opnemen voor King Records, Bullet, Imperial en Decca, in de latere jaren 40 tot begin 1950. Veel van deze nummers kenden matig succes, maar werden nadien toch aanzien als een belangrijke bijdrage tot een versnelde opkomst van Rock'n'Roll muziek. Cecil Gant zelf maakte dit alles niet meer mee, want overleed als gevolg van drankmisbruik aan een longontsteking , sommigen gewagen van een hartaanval op 37-jarige leeftijd begin februari 1951. In 1974 bracht het Engelse Flyright enkele LP's uit, met het beste van zijn songs...en die haalde ik toen binnen ,want hierop stonden een paar pré-rock klassiekers zoals het rauwe "We're Gonna Rock" en "Rock Little Baby", die Decca kort voor zijn overlijden van hem had uitgebracht in 1950, onder diens pseudoniem van Gunther Lee Carr. Hij was als pionier zijn tijd ver vooruit...hierbij dus , als impressie 1 van die nummers (plaat verspringt wel af en toe eventjes). Zulke opnamen waren destijds niet te horen op onze radio-zenders...
In de talrijke muzikale herinneringen uit mijn jeugd mag een naam als Ries Brouwers niet worden over het hoofd gezien.Ries werd geboren in 1946 en had destijds een bloeiende muziekzaak in Sint Willebrord, die liep van 1967 tot 2006.
