Wanneer mensen plots komen te overlijden vangt voor de familie een rouwperiode aan die in het verleden vaak werd verzacht door het herbekijken van foto-albums en het van onder het stof halen van dagboeken en brieven. Maar de digitale wereld heeft daarin verandering gebracht. Nu mensen steeds meer tijd achter een toetsenbord doorbrengen zijn brieven vervangen door e-mails. Dagboeken werden blogs en foto's zijn vaak enkel nog virtueel beschikbaar. Wat doen grote sociale netwerken met gegevens van mensen die plots wegvallen? Een moeilijke vraag.

Facebook werd zich pas bewust van het ontbreken van duidelijke richtlijnen toen op de Amerikaanse universiteit Virginia Tech in april 2007 drieëndertig mensen werden doodgeschoten. Er werd een speciale herdenkingspagina voor elk van de aangesloten overledenen opgesteld waar functies als de ‘status update' en groepslidmaatschappen waren verwijderd. Indien nabestaanden vragen om het profiel van een overledene te verwijderen wordt daaraan gevolg gegeven. Indien niet wordt het paswoord dat toegang tot de account verschaft overgemaakt aan een familielid. Ook MySpace volgt een soortgelijke handelswijze.

Bij mailaccounts ligt dat iets anders. Yahoo verbindt zich er toe je mailverkeer vertrouwelijk te houden, ook na je overlijden. Hotmail moest op gerechtelijk bevel al het mailverkeer van een in Irak omgekomen soldaat op een cd kopiëren en aan de familie bezorgen. Dat is nu een standaardprocedure geworden voor zover een doodscertificaat en een volmacht worden bezorgd. Gmail vraagt dezelfde papieren met daar bovenop een kopij van een e-mail die de overledene aan de aanvrager heeft gestuurd.

Fotosite Flickr zal ook na de dood van een gebruiker diens foto's online houden. Foto's die als privé werden gemerkt blijven uiteraard privé, ook nabestaanden zullen ze niet kunnen bekijken.

Omdat dit alles omslachtig lijkt, hebben een aantal bedrijven zich al aangeboden om te helpen... tegen betaling uiteraard. Websites als Legacy Locker, Asset Lock en Deathswitch bieden mensen een virtuele kluis aan waar paswoorden en andere belangrijke toegangscodes en logins kunnen worden bewaard. Wie hier een account aanmaakt kan bij zijn inschrijving een derde partij aanduiden die bij overlijden deze vertrouwelijke informatie kan opvragen. Bron: Time Magazine