Het doet me goed te zien dat we in grote lijnen hetzelfde hebben ontdekt over onze verslaving. Het vereist namelijk moed om door een zelfde bril naar verslaving te kijken. Tijdens mijn meetings verschijnt vaak angst om door die bril te kijken. Men is bang dat als een lotgenoot inziet dat hij niet verantwoordelijk is , hij grenzelozer wordt en meer zal gaan gebruiken. Groot vertrouwen hebben we nodig om controle over de ander los te kunnen laten. Ik zie dat mensen wel kunnen veranderen maar niet veranderd-worden. Alles verandert wanneer je jezelf ziet meer hoeft te veranderen!

Ik heb mogen ervaren dat de angst voor grenzeloosheid ongegrond is. Wanneer de illusie van morele verantwoordelijkheid en daarmee ook schuld en schaamte zijn doorzien, neemt onschuld en liefde haar plek weer in. Schuld en schaamte waren de brandstoffen van het vluchtgedrag maar onschuld en liefde behoeft geen vlucht. Het is alsof het gebruik haar functie verliest.

Wie nóg een stapje verder durft te gaan, ziet dat het begrip verslaving

alleen kan bestaan als je het begrip ‘verslaving’ accepteert als levensecht. Het begrip verslaving is gefundeerd in het idee dat je gisteren gebruikte en dat je dat ook morgen weer zal doen. Maar als tijd niet werkelijk bestaat, behalve als concept, is er

alleen ‘nu’. Als je het verleden en de toekomst ziet als een verhaal zonder enig gewicht in het hier en nu, blijft er een verbijsterend eenvoudige werkelijkheid

over… je gebruikt nu of je gebruikt nu niet. In beide gevallen doe jij dat niet en kan

het nooit bepalen wie je werkelijk bent. Voor wie nu denkt dat het allemaal hopeloos is.

 Gebruiken gebeurt en stoppen gebeurt. En tijdens

meetings volgt dan vaak de vraag of je een verslaafde dan net zo goed niet kan

helpen? Haha! Nu geldt hetzelfde uiteraard! Als betrokkene sta je net zo machteloos

tegenover je verlangen om de verslaafde los te laten .

15-08-2015 om 18:27 geschreven door henri

15-08-2015 om 08:29 geschreven door henri

Opgeven zal een grootte fout zijn.

We komen allemaal voor verrassingen en tegenslagen te staan in ons leven, voor niemand zal daar een uitzondering zijn.
Het voornaamste is wat voor impact het op ons heeft en hoe we het kunnen verwerken, zodat het weinig schade aan onze gemoedsrust zal geven.
Het kan soms erg ingrijpend zijn als we iets meemaken wat onze gevoelens aantast die we moeilijk kunnen onderdrukken en soms ook niet de vrije loop willen geven.
Materialistische problemen zijn gemakkelijker te aanvaarden en is een geheel ander verwerkingsproces met niet zulke diepgaande gevoelens.
Family aangelegenheden waar liefde mee gemoeid is kunnen in sommige gevallen met tragische gevolgen eindigen.
Meestal doordat er niet genoeg kan worden gepraat en er zo geen controle meer is en er een paar seconden niet meer helder gedacht kan worden en er gehandeld word vanuit emoties.
Maar zoek altijd een excuus voor onszelf om geen domme dingen te doen, want we verpesten niet alleen ons eigen leven maar ook dat van de vele personen die hun hart en liefde hebben gegeven en houden van ons.
Bij een inzinking moeten we juist voorzichtig zijn en tien keer nadenken voordat wij onze gevoelen laten overheersen en de grootste fout in ons leven maken.
Doe nooit onszelf of anderen iets aan, want spijt zal daarna geen invloed meer hebben op onze gedane zaken en dit kan ons gehele leven een nasleep hebben in gedachten bij ons en anderen.
Geef nooit iets op en overtreffen van zelfbeheersing is beter ben een winnaar van onszelf, want een opgever kan nooit winnen en een winnaar geeft nooit op.
Emotionele gevoelens kunnen pijnlijk zijn maar besef dat bij domme acties van onszelf wij anderen ook die emotionele pijn en verdriet geven.
Ben de winnaar en geef dit nuchter leven nooit op maar verbeter het.

Henri

15-08-2015 om 08:26 geschreven door henri

26-02-2015 om 11:39 geschreven door henri

Anders doen!

Zat te dromen en er schoten me verschillende dingen door mijn hoofd één van de beelden die voorbij kwam was, stel nu wanneer een gedachte zou neerdalen en me de mogelijkheid zou geven alles anders te doen. Om opnieuw te beginnen, alles wat mis ging horen dan bij het verleden. Sterker nog ik hoef dit leven niet te leven. Wat zou ik doen? Een aanlokkend voorstel, of niet? Ik liet mijn leven in stilte de revue passeren, mooie momenten, mindere mooie momenten. Was het, het allemaal waard? In mijn ogen blinken tranen, sommige gebeurtenissen raakte me diep. Toch kwam ook het besef, hoe veel ik al wel niet bereikt heb. En hoe dit leven me gevormd heeft, sterke gemaakt. Zou ik dat allemaal op willen geven? Voor een nieuw leven? Een ander leven? Ik dacht aan de mensen die me gevormd hadden op mijn weg. Mensen die belangrijk voor me waren of zijn. Mijn kinderen, ouders, grootouders, familie, vrienden of kennissen. Ieder persoon die ik ooit ontmoet heb, hebben min of meer een stempel bij me achter gelaten. Sommige mooie ander minder mooi. Afscheid moeten nemen en opnieuw contacten gelegd. Maar toch hebben ze allemaal een bijdragen gehad in mijn leven. Net zoals als men nuchterheid. Dit heeft mijn leven zoveel mooier gemaakt hebben.. Ze luisterde naar me, kon weer praten en keken me belangstellend aan. En dan nu ik hier zit te schrijven en men gedachte naar buiten kijken , natuurlijk nog de natuur die me regelmatig met al haar schoonheid en pracht me in verwonderring wist te brengen. Een mooie boom zonder bladeren een krokusbloem ,het wit van de vrieskou. Herinneringen hoe ik als kind samen met mijn vrienden de wijde wereld in trok. Samen met hem vliegeren en het verdriet wanneer de vlieger in een boom bleef hangen. De fietstochten die ik samen met mijn moeder ondernam. Dit leven hoe zwaar en moeilijk soms ook, het is mijn leven! En ik zou het voor niets willen ruilen. Het pad wat ik nu volg zal vermoedelijk ook met vallen en opstaan gaan. Toch denk ik, dat ik iets kan betekenen voor mensen, en dat mijn leven niet voor niets is geweest.

25-02-2015 om 09:09 geschreven door henri

Charlie Chaplin heeft dit prachtig verwoord in het volgende gedicht:

TOEN IK MEZELF BEGON LIEF TE HEBBEN

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
kon ik zien dat emotionele pijn en lijden alleen waarschuwingen zijn,
dat ik niet mijn eigen waarheid leef.
Nu weet ik: dat is AUTHENTICITEIT

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
begreep ik hoezeer het iemand kan beledigen als ik probeer mijn verlangen bij hem door te drukken
zelfs als ik wist dat de tijd er niet rijp[ voor was en de persoon er niet klaar voor was
en zelfs als ikzelf die persoon was
Nu weet ik : dat is RESPECT

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
ben ik gestopt te verlangen naar een ander leven
en kon ik zien dat alles rond om mij een uitnodiging is om te groeien.
Nu weet ik, dat is RIJPHEID.

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
begreep ik dat ik altijd en bij elke gelegenheid,
op het juiste moment en op de juiste plaats ben,
en dat alles wat er gebeurt, juist is.
Vanaf dat moment was ik rustig.
Nu weet ik: dat is VERTROUWEN.

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
ben ik gestopt mijn vrije tijd te verspillen
en ben ik gestopt grootse projecten voor de toekomst te bedenken.
Vandaag de dag doe ik alleen dat waar ik blij van wordt,
waarvan ik hou en wat mijn hart doet lachen,
op mijn eigen manier en in mijn tempo.
Nu weet ik: dat is EENVOUD

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
heb ik me bevrijd van alles wat niet gezond voor me is,
voedsel, mensen, dingen, situaties
en vooral wat me naar beneden haalde, weg van mijzelf.
Aanvankelijk noemde ik het “gezond egoïsme”
maar nu weet ik: dat is LIEFDE VOOR JEZELF

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
stopte ik met proberen om altijd gelijk te hebben
en sindsdien had ik minder vaak ongelijk.
Vandaag heb ik ontdekt : dat is BESCHEIDENHEID

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
weigerde ik om verder in het verleden te leven
en weigerde ik mij om me zorgen te maken over mijn toekomst.
Nu leef ik alleen op dit moment, waar alles plaats vind.
Ik leef nu dus „dag voor dag” en noem het VERVULLING

Toen ik mezelf begon lief te hebben
herkende ik dat mijn denken me kan verstoren en me ziek kan maken.
Maar als ik verbinding maak met mijn hart, wordt mijn denken een waardevolle bondgenoot.
Vandaag noem ik die verbinding : WIJSHEID VAN HET HART

We hoeven niet bang te zijn voor verdere discussies, conflicten
en problemen met onszelf en anderen,
want zelfs sterren botsen soms op elkaar
en daaruit ontstaan nieuwe werelden.
Vandaag weet ik: dat is LEVEN

08-01-2015 om 15:56 geschreven door henri

Houden van;

Houden van is; iemand die speciaal is, waar je veel voor over hebt en die jou begrijpt. Een partner, vriend(in), familielid of kennis, een band die intens diep gaat. Houden van…iemand in je omgeving accepteren/waarderen, met haar/zijn gebreken. Iemand die altijd klaar voor je staat, die je neemt zoals je bent, die je de waarheid kan vertellen en je confronteert met hoe zij iets zien/voelen/ervaren. Deze band heeft wel een wisselwerking, zoals het hoort, zal er een balans zijn tussen deze twee personen. Misschien geeft de een meer dan de ander, maar wel in “hun” balans. Ook hierin worden de woorden, degezichtsuitdrukking en het luisteren een belangrijk aspect. Houden van is eerlijk zijn, open communicatie, kritisch zijn en direct durven te zijn. Laat een ander leren inzien van zijn/haar kwaliteiten. Niemand hoeft zichzelf te veranderen, enkel henzelf te laten zien, krachtig, eigenwijs, (niet)foutloos, dapper, mooi, wijs, eerlijk, gevoelig en hoe bijzonder wij allemaal zijn. Laat het beste van jezelf zien en haal het beste uit een ander. Dan spreek je van echtheid, vriendschap, houden van en liefdevol zijn voor een ander.

Laat een ander zien en voelen, daar waar je als mens goed in bent of wordt. Er voor elkaar zijn en datgene bij een ander zichtbaar te maken, waar hij of zij op z’n best is en tot zijn/haar recht komt. Dat is met alle gebreken en sterke kanten, maar wel met eigenschappen die zichtbaar en voelbaar mogen zijn/worden.

Een ander veranderen, nee,…wel van “het mogen zijn”.

07-01-2015 om 08:20 geschreven door henri