voor hen die willen zien Ivan Grud, geboren in Rotterdam 18-11-1940,
de idealist, humorist, pessimist, atheïst, en niet te vergeten de waarnemer, die voor u waarnam van hetgeen er in de wereld afspeelt, en al waar hij een geheel eigenwijze kijk op heeft,
en dit zeker niet altijd op een fijnzinnige manier vertaald.
Zoals gezegd, geboren rotterdammer, en wel in het jaar 1940
Een jaar waarin hij waarschijnlijk al in de moederschoot tijdens het bombardement op de binnenstad van Rotterdam, besefte dat, wilde hij zijn kop boven water houden,
dit maar meteen waar moest maken, en hij liet zich dan ook in deze roerige tijd geboren laten worden.
Het fijt dat hij reeds op vijftien jarige leeftijd naar zee vertrok
was niet direct het gevolg van trek in avontuur,
als wel om een steentje bij te dragen in deze verschrikkelijk tijd van armoede, die deze na de oorlog mee zich mee bracht.
Ivan Grud heeft eigenlijk nooit echt binding gehad met welke natie dan ook, dan was hij weer in Nederland, of hij vertrok al weer naar elders.
Indonesië is het land waar hij het langs achtereen vertoefde, dat is ook het land, met de cultuur die hem het meest geïnspireerd heeft, en aangezet tot de dichtkunst.
Hij heeft een dichtvorm die soms als verwarrend en filosofisch beschreven wordt, maar dan toch al lezende,
het beoogde bij de lezer weet over te brengen, niet in de laatse plaats door zijn beeldende manier van dichten.
Ivan Grud wens u dan ook veel leesplezier.
Ivan Grud.
Rikus Kiers, de grote dichter wijde het volgende gedicht aan deze Rotterdamse schrijver.
Ivan de realist
Ivan de gevoelige voelspriet
Van grove misdaden
Bevechter van het kwaad
Die niets echt zitten laat
Zijn taal is zeer apart
De zinnen soms verward
De boodschap helder wit
Rozen in maatje kwart
Bloed gruwel wreedheid
Wilde de brave mijden
Zekerlijk niet meiden
Zijn preek gerechtigheid
Niet af te laten vreugde
Die alle droefheid doodt
De man die deugde
Verjaagt het avondrood
Ivan de bewogen realist
Die nooit zijn idealen mist
Heeft werkelijkheid bevroed
En is nog lang niet uitgewoed
Schrijver: Rikus Kiers, 19-10-2006
Je bent lief sprak hij onbewogen Maar ik heb alles nog eens overwogen Als jij zo door gaat met mij te behagen Is dat automatisch om moeilijkheden vragen
Altijd ongevraagd het bad vol laten lopen Kleding ondergoed naar jouw keuze kopen Altijd die gestreken overhemden spierwit Begrijp je niet dat er ook een eigen ik in mij zit
Dus laat mij nu de baard eens laten groeien En in de blubberige tuin met de hond stoeien Biertje drinken bij t.v met de benen op tafel En nu eens geen commentaar uit die grote wafel
Misschien is er dan nog wat te redden Maar ik durf er niet mijn kop op te verwedden
Bij het aanschouwen van de bos rozen Sprak zij slechts dank je zonder blozen Verafschuwde die altijd liefdevolle blik Vanzelfsprekend zo bovenop veel te dik
Hunkerend naar dat brute die vent in hem Niet dat softe vragend met omfloerste stem Nee, haar wil overweldigen dwingt te bukken Haar kleren nat kussend van het lijf te rukken
En onder het afwassen van de vaat Waarbij hij haar het afdrogen niet toestaat Bedenkt zij de wildste dromen vol erotiek Maar tussen de koele lakens voelt zij zich ziek
Er liep een beer in het veld Lichtelijk waggelend beetje uitgeteld Zijn hoge leeftijd speelde hem ook wel parten Hij had ook al zo vaak op nieuw moeten starten
Maar nu liep hij toch op zijn laatste poten De dagen die hem resten wist hij naar de kloten Zeer vermoeid als hij was, vale vacht gescheurde pezen Toekomst voorbij, weg die glorieuze tijd alom geprezen
En bij de vlierbessenstruik zet hij zich neer Overpeinzend zijn geleden tijd, hij kon ook niet meer Berenvallen drijfjachten hij wist het allemaal te overleven De oprukkende mensheid hij moest het hen maar vergeven
Een rilling doortrekt zijn gehavende vacht Littekens getuigen van een levenslange jacht Dan sluit hij zijn ogen, ziet bloemenvallei in alle pracht De verlossende slaap brengt hem de eeuwig durende nacht
Verhit wordt de gevoelige viool bespeeld Vingers beroeren glijden langs haar ranke hals Veelal kreunt zij opgewonden klankvol gespannen Vooral om al haar emoties zwoel weer te geven
Vereend met klanken van haar liefdesduet Vlijden mij vingers zich neder lavend aan haar lusten
