Hier hoef je je niet te haasten, neem gerust je tijd ...

Foto
Inhoud blog
  • Spiegeling
  • Heel eventjes maar ...
  • Seizoensgebonden
  • Pril is het nog
  • Eventjes
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Zoeken in blog

    Blog als favoriet !

    Humor is overwonnen droefheid"
             Godfried Bomans

    Op weg naar de wijsheid is de eerste stap stilte; de tweede luisteren; de derde onthouden; de vierde oefenen; de vijfde onderwijzen aan anderen.     -   S.Ibn Gabirol


    De nacht dekt je toe, je hoeft niets te vrezen

    De wereld rondom je draait gewoon rustig door

    Morgen klaart de zon weer als vanouds uit het oosten

    De vriendschap die ik je schenk, die sleept je erdoor!
                                                                           - Ive

    Foto
    Ive's Carpe Diem
    Even tot rust komen ...
    17-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Patiënt
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Vastgeklonken aan het leven,
    tergend eenzaam en vreselijk bang,
    't doodgewaande menszijn
    enkel schimmen op 't behang

    Dof jouw ogen en je huidskleur
    hersenspinsels in je hoofd
    uitgemergeld is je lichaam
    en al je dromen, uitgedoofd

    Pillen moeten 't verdriet doen slijten,
    maakten jouw vrouwzijn tot een beest
    opgesloten zonder te beseffen
    hoe je leven eens is geweest

    'k Heb zo'n heimwee naar de jaren
    dat ik jouw vriendschap heb gekend
    geen enkel teken van herkenning,
    ik besef ineens dat Jij er niet meer bent!
                                

                                ©





    17-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zielig
    Klik op de afbeelding om de link te volgen










    Robuust en in al m'n glorie
    doorklief ik de mistige nevellucht.
    even statig als de hoogste toren
    sla ik voor niemand nog op de vlucht

    Geruisloos incasseer ik regenvlagen
    en zware stormwinden keer op keer,
    zonder ooit ook nog te buigen
    hou ik feilloos stand, zonder meer

    Jij kan blazen, bleren, blaten, 
    jij schopt overal wild om je heen
    jij kan jennen, tergen en verraden, 
    en voelt je dan eenzaam en alleen 

    Ach, jij met je kop vol muizenissen
    en je gezanik tegen ieder die je ziet,
    wees niet zo 'n klein en zielig mensje,
    hou op en doe jezelf niet zo'n verdriet

    Stop je pessimisme waar je 't steken wil 
    maar trek de deur zachtjes achter je dicht
    want ik geniet er van om eens te pronken 
    als een statige toren, in volle zonnelicht!

                              ©

    16-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Luister
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    Luister naar 't getinkel van de klokken
    hoor dat zilveren gekling
    ze voorspellen heel veel vreugde
    klingel, klangel, tingeling
    Luister naar die honigzoete tonen
    van het witte bruiloftsfeest
    een nieuw begin dat ze voorspellen
    dra naakt de geboortegeest
    Tjingel, tjangel al die bellen
    klanken zwellen luider aan
    zingen, swingen, lachen, dwingen
    en laten je in extase gaan
    Hoor die klokken, bronzen klanken
    't naderend einde van de tijd
    huilen om een naderend einde
    wenen om een verloren strijd
    Hoor de angst van donderklokken
    dreigt de oorlog, proef de dood
    ze braken op de pas gedolven graven
    krakende barsten, de hoogste nood
    Hoor ze rollen, hollen, tollen,
    schreeuwen, kronkelende pijn
    hoor ze smeken; hoor ze breken
    M'n God, dit moet het einde zijn

    ©


    08-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    06-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hef je hoofd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Hef je hoofd mijn lieve jongen
    hef alsjeblieft je fiere hoofd
    neen jouw lied is niet uitgezongen
    je bent enkel wat verdoofd

    Veeg weg die tranen op je wangen
    schreeuw gerust de longen uit je lijf
    ook al namen ze je gevangen
    weet dat ik naast je zijde blijf

    Ze zullen je bespotten en verachten
    ze zullen je vernederen keer op keer
    maar jij blijft steeds in mijn gedachten
    ook al bestaat voor jou geen morgen meer

    Hef toch je hoofd mijn lieve jongen
    recht fier je schouders en je rug
    ook al heb je ons samenzijn nu verdrongen
    ooit zien wij mekaar terug!

                               ©



    06-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik laat je vrij ... (uit dankbare herinnering schreef ik lang geleden deze tekst)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen












    Is de hemel niet meer zo blauw of het gras wat minder groen?
    Vliegen de duiven niet meer zo hoog of schijnt de zon wat minder warm ?
    Niets lijkt nog hetzelfde nu jij verder trok!
    Jij nam een beetje mee van elk van ons op de lange, stofferige weg naar de horizon.
    Ginder wuift de vrede, lacht de rust jou toe.
    Je bent moe en vitaal; verdrietig en blij; je bent eenzaam en onder vrienden.
    Maar de weg is lang, de tocht is eindeloos en de nacht is donker.
    Doch als je van iemand houdt, als je liefhebt als geen ander, als je hart vervult is van tedere gevoelens, kan niets of niemand je tegenhouden.
    Kom, ik reik je de hand en draag je verder over de wolken naar de einder, naar dromenland.
    Het mulle, witte zand is er als van zuiver kristal.
    De bomen zijn als smaragden obstakels en de waterbron lijkt gemaakt van zilveren vreugdentranen.
    Geruisloze vrede; hevige vrede; dankbare vrede ... eindelijk vrede!
    Teder en zacht strijgen de aan te raken dromen ten hemel op.
    Lijkt de hemel iets minder blauw of wordt het gras heel donker groen ?
    De duiven vliegen hoger nog door het hemelspan en de zon dreigt neer te vallen.
    Hoop, mijn vriend, geloof en blijf in liefde geborgen!
    Sluimer zacht als in de moederschoot ...
    Ik heb je lief en zal je sussen als je verdrietig word.
    Ik zal je troosten als tranen je ogen vullen en ik zal je strelen als je hoofd niet meer zo fier opgeheven blijven kan.
    Ik zal je voeden als de honger aan je knaagt en ik zal met je bidden als de weg naar die verre einder steeds maar langer wordt.
    Je dromen zal ik vangen in mijn beide handen en strooien voor je voeten uit zodat je de blaren van vermoeidheid niet meer voelt.
    Ik zal je ogen zijn in het donker en je schouders als je niets meer torsen kan.
    Ik zal je leiden naar de vrede want je lijkt nu toch zo verschrikkelijk bang.
    De hemel wordt alsmaar grauwer en het groene gras lijkt zelfs een beetje dor.
    De duiven werpen zich te pletter en jij wordt van je tocht zo moe ...
    Maar ginder aan de verre, donkere einder daar straalt ineens een felle zon ...
    Een zon die alles doet zinderen van vrede; een zon die alles overwon!
    Kom, ik zal je dragen over de wolken en ik geef je mijn héle hart.
    Want vanaf nu zal jij me voor gevaar behoeden en als de pijn en smart mijn leven gaan beheersen, dan zal jij naast me staan en zacht je hand op m'n schouder laten rusten.
    En als mijn dromen zouden breken op muren van afgunst en onverschilligheid, dan zul jij nog altijd voor mij blijven verder zorgen en mijn ogen sluiten voor bitterheid.
    Mijn vriend, mijn liefste, mijn hele leven ... ik zal je missen op je lange, eenzame maar oh-zo vreedzame tocht; de tocht die je eindelijk alles zal geven; de tocht die je laatste wordt.


    ©

    04-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    03-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wind
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    Ik luister naar de wind die
    ruisend door de bomen gaat
    en 't lijkt net of deze klank
    uit een mooie melodie bestaat
    woorden nestelen zich in m'n hoofd
    vormen ritmische zinnen
    toch kan in feite enkel de wind zelf
    zijn eigen lied beginnen

    Je hoort in z'n gezang een symfonie
    van duizenden akkoorden
    vermoedelijk waren er voor mij
    zovelen die ook ditzelfde hoorden
    toch kan ik niet vatten wat er zich
    in zijn klanken echt verschuilt
    soms lijkt het net of hij zucht
    of fluistert of lacht of zachtjes huilt
     
    ...


    Maar evenzeer als hij menigmaal
    het hoge gras wil aaien
    kan hij ontaarden in een tomeloze woede
    en is hij niet te paaien
    hij rolt en buldert en huilt en tiert
    in een niets ontziend geweld
    en op die momenten lijkt het wel
     of ons laatste uur is geteld

    Boven de zee blaast hij vervaarlijke golven
    als waren het hele hoge bergen
    en hij schept er plezier in om
    hele stoere zeelui gewoon gek te tergen
    hij splijt dikke bomen tot lucifers
    katapulteert huizen gewoon tot gruis
    en onder zijn laaiende toorn
    vergaan er schepen met man en muis

    ...


    Maar even snel als hij zijn verderf
    over de aarde laat donderen
    herpakt hij zich en kan ik me weer
    over zijn lieflijkheid verwonderen
    als neuriet er een zoetgevooisde stem
    over de platgewalste velden
    en pronken er aan de einder
    scheef geblazen eiken als 'ware' helden

    Op dit moment lig ik echter stil te luisteren
     naar een fluisterende wind
    die als een minnestreel betoverende woorden
    met zijn klank verbindt
    terwijl ik ademloos luister
    wil ik gewoonweg een beetje dromen
    over al de dingen die ik al weet
     maar ook over wat er nog gaat komen

    ...


    Slaap overvalt me in mijn bed
    terwijl ik luister naar mijn eigen zwijgen
    vermoeidheid doet me naar
    de wijde armen van Morpheus neigen
    ik verzink in een diepe slaap
    terwijl de nacht me in zijn armen sluit
    en buiten fluistert de zachte wind
    weer zijn romantisch mooi geluid

    ©




    03-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    02-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met jou
    Klik op de afbeelding om de link te volgen





    Als de dageraad haar frele licht over de weiden spreidt
    en de morgenkilte het gras beparelt met wat dauw
    als de eerste auto de slapende straten binnenrijdt
    dan nestel ik me nog even dicht naast jou

    Als de middagzon haar glinsters door de hemel schiet
    en de schaduw van een boom een beetje koelte geeft
    als 't gefluit van een vogel overgaat in een lentelied
    dan voel ik dat m'n hele lijf van pure liefde beeft

    Als het duister 's avonds zachtjes langs de huizen streelt
    en de nacht eindelijk rust geeft aan dit jachtige leven
    als de stilte mijn eigen wereld schoorvoetend binnentreedt
    dan wil ik je weer mijn allesomvattende warmte geven

    Noem mij misschien té sentimenteel, té onvolwassen
    noem mij gerust 'zeemzoeterig', als je dat wil
    maar geloof me : moesten ze jou bij mij verkassen
    dan word ik gewoonweg heel erg stil 
                                

                                                  ©

       

                      

    02-01-2006 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    31-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onbezoedeld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    Wit en onbezoedeld
    geen enkel voetspoor
    heeft je maagdelijkheid
    al aangetast
    en in de koude van je
    schoonheid adem
    ik in wolkjespracht

    Hunkerend naar vervlogen
    jaren glijdt mijn jeugd
    opnieuw voorbij zoevend
    over gladde spiegelbanen
    in mijn warme wolligheid
    glunder ik als een kind zo blij

    Mijn hersenen smeden
    snode plannen ongenaakbaar
    als een koningskind
    nog onberoerd door het leven
    al zullen dromen weldra spatten
    als het eerste mensenspoor begint

    ©


    31-12-2005 om 12:12 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    26-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dode stem
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    Als morgen mijn stem dood is
    en mijn hersenen weigeren alle dienst
    omdat mijn piekeren te veel vereiste
    dan klopt mijn hart nog wel dit lied
    de noten zingen mijn gevoelens
    melancholiedronken van vervulde hoop
    stuwen bloed in iedere porie
    fluisteren telkens luider in mijn oor
    glimlach als de zon haar goud beveelt
    en koester de zilv'ren draden van de maan
    neurie over de spiegelende zee
    als de sterren duizenden flikkeringen slaan
    ril bij het horen van de gure noordenwind
    en verwarm je aan de knuffels van de nacht
    overstijg de pijn die je stem gebroken heeft
    en vecht tegen beter weten in
    tot de fluwelen nacht ontrafelt
    in herinnering van de mijmeringen van je geest
    want ooit zal ik begrijpen
    dit leven is ook voor anderen niet vergeefs geweest.

    ©


    26-12-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerstengel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen












    Echt, ik wil wel die kerstengel zijn
    die klapwiekt met vleugels
    van ongerept zijdezacht dons
    die zich nooit eens verslikt
    in een toonladder
    vol valse noten
    van haar-overeind-komend
    klaroenengeschal
    die geen last heeft
    van de gouden glans
    van zijn strak aureooltje
    of van het gesjok
    langs stinkende straten
    op zoek naar die mensen
    verlaten
    door nu eens iedereen
    maar hoe zou ik mezelf dan nog
    kunnen bezien in de spiegel
    als ik nooit heb geleerd
    dat er ècht hier vanbinnen
    een warmte moet zijn
    die ervoor zorgt dat mijn handen
    kunnen strelen en verdriet
    kunnen helen
    die lacht en die grapt
    en als het moet
    heel erg zacht
    zegt
    dat ik gewoon maar
    een vriend
    voor jou wil zijn.


    ©

    16-12-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    15-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rimpels
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    Strijkend over al die rimpels,
    licht gebeiteld mijn huid,
    plooiend om de lippen
    kronkelig mij om d'ogen sluit,
    schuchter, vrank en vrij gevlochten
    om de gulle schaterlach en pijn
    frivool en naarstig, soms vervloekend
    als je 'veroudering' ziet als venijn.

    Maar camouflage door wat plamuursel,
    vederlicht, maar soms ook klieder-hard
    iedere groef kent zijn geheimen
    maar maakt mijn gezicht ook zo apart.
    soms wat slikken, soms wat zeuren,
    soms ook klaag ik steen en been,
    maar moest ik ze allemaal voorgoed kwijt zijn,
    'k zou ze missen één voor één.

    Maar in mijn brein wil ik wel geen muizinissen,
    'k wil geen gepieker of doemdenkerij,
    'k swing ze de pan uit al die vervlogen jaren
    want ze gingen veel te vlug voorbij.
    'k vlecht wel verder aan de komende kraaienpootjes
    en verweef ze tot een maskertje van puur graniet
    maar mijn jeugdigheid wil ik wel blijven behouden
    want anders doe ik zoveel kijklustigen te veel verdriet.



    ©

    15-12-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Diner
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    'Feilloos'!
    Mijn zelfgemaakte gerecht, waar scampi's de hoofdtoon aangeven, is gewoonweg uitgevonden om feilloos te zijn!
    Kan ik het helpen dat het m'n gasten misschien niet zo bevalt!
    Oh, jazeker ... dat kan ik helpen, inderdaad!
    Ik had vanmorgen maar niet zo uit m'n bed moeten proberen te springen als een overjaarse tiener om me vervolgens in ijltempo naar de badkamer te haasten.
    Vervolgens had ik daar dan niet de één of de andere pirouette moeten uitvoeren, als een ijsschaatster die wil gekwalificeerd te worden voor d'Olympische Spelen, toen ik kwam aangesjeesd op de gladde badkamervloer.
    Zo had ik bijgevolg deze middag ook niet hoeven te sakkeren omdat er nog allerhande inkopen dienden gedaan te worden voor mijn 5 gangen-avondmenu en waar ik daartoe op dat ogenblik niet meer de mogelijkheid zag.
    Ik ga jullie nu niet alle redenen opsommen waarom ik het me niet kan permitteren deze snelheid aan te wenden, vooral niet tijdens de ochtendshift in de badkamer.
    Als ik hieraan zou beginnen, dan was ik morgen nog bezig.
    Feit is dat ik het zo rond een uur of drie vanmiddag echt niet meer zag zitten.
    Zowat alles wat er ook maar in een mensenlichaam vastzit of rondzwalpt was half naar de knoppen en deed verdomd pijn.
    Ik vergeet immers zo af en toe nog wel eens dat m'n lichaam immers maar aankan wat het wenst aan te kunnen en niet wat ik er nog steeds van verlang.
    Toch kan ik het niet nalaten om nog steeds van die leuke invallen te krijgen.
    Ik hou namelijk erg van gezelligheid en van koken.
    Mensen houden er over 't algemeen ook wel van als ik zo af en toe eens uit de bol ga en wat gasten uitnodig op een etentje.
    De meesten gaan hier trouwens graag op in en meestal lukt het ook wel om hen aangenaam te verrassen.
    Maar met een lichaam dat al betere dagen heeft gekend dan vandaag is het moeilijk om, zonder hulp van 't één of ander gezinslid dat wel ergens in de buurt rondhangt, de uitverkoren delicatessenzaken te gaan verkennen en alle voorbereidingen te treffen.
    Maar, geen nood!
    Tijd brengt raad en ... in de diepvriezer zit er toch altijd wel iets dat in één handomdraai te verwezelijken is tot een gerecht om duimen en vingers van af te likken.
    Dus ik duik me daar in mijn koele schatkist, proportioneer wat verse groenten tot een fijn gesneden geheel, tover wat met kruiden, room en andere proefwaardigheden, en net wanneer mijn gasten arriveren, presenteer ik hen een gerecht, waar menige televisiekok me dringend het recept van zou willen ontfutselen.
    Ik kan bijna geen stap meer verzetten op dat uur, maar de tafel pronkt dat het een lieve lust is en hongerige magen lusten nu éénmaal alles; dus wat kan er nu dan nog mislopen ?
    Glazen worden gevuld met heerlijke wijn en het aroma van mijn-vele-gangen-menu doet iedereen watertanden.
    Succes verzekerd!
    Kan ik het dan ook helpen dat enkele van mijn gasten in 't geheel niet kunnen genieten van visschotels in het algemeen en van scampi's in het bijzonder!
    Moest het nog zo geweest zijn dat ik, bij al dat gejongeleer met kruiden, niet té rijkelijk had gestrooid, dan had men me misschien enkel maar wat meewarig aangekeken.
    Maar om te beginnen had ik ook al de scampi's niet genoeg had laten garen en als afsluiter was ik er vervolgens bovendien ook nog in geslaagd het nagerecht té erg te zoeten.
    Nu zullen m'n gasten deze bijeenkomst zeker niet notereren als een 'feilloos diner bij kaarslicht en ultieme gezelligheid' vermoed ik.
    Integendeel, ik heb op dit ogenblik meer het gevoel dat ik er niet erg in geslaagd ben om mijn kunsten te laten optekenen in de analen van de kookkunst met een grote letter 'K'.
    Ineens begint het me echter op te vallen dat m'n gezelschap er blijkbaar toch niet al te zwaar aan tilt.
    Ik beeld het me maar in misschien, maar ik kan me toch ook niet van de indruk ontdoen dat mijn vrienden toch eigenlijk niet zo héél erg misnoegd lijken ?
    Komt het door de lekkere wijn die erbij hoort, is het de heerlijke koffie of thee mèt of zonder ?
    Hangt het misschien nog meer af van mijn allesovertreffende aangename gezelschap.
    Maakt dit alles dan misschien wel veel goed!
    Wie zal het zeggen ?
    Maar intussen is er zo iets ontstaan wat men 'een gezellige sfeer aan de dis' zou kunnen noemen.
    Feit is dat mijn eetpartners immers na al die jaren ook al heel wat gewoon zijn vermoed ik.
    Op de één of andere manier slaag ik er altijd toch wel weer in om de mensen te verrassen als ze mogen komen eten!
    Of dit vandaag de juiste manier was, valt nog wel af te wachten!
    Maar, we trekken gewoon nog een flesje open, en geloof me ... morgen herinneren ze zich hier niet al te veel meer van!
    Maar of ik het met niet meer zal herinneren ... dat is nog maar de vraag, want mijn voet begint nu toch wel serieus te lijden aan 'blauwzucht'!


                                                   ©

    08-12-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Furie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen








    Als de wind komt uit het noorden
    schreeuwen getormenteerde zielen
    radeloos
    en in het bonzen van zijn slapen
    voelt hij het water hevig klotsen
    huiverend
    zuigt hij kracht uit deze oerbron
    en wordt geleidelijk heel wat minder
    boos

    Hij hoort wel honderd paarden bronstig
    hinniken steigerend in tomeloze
    vaart
    de zee schuimt woest veel witte koppen
    de hoge golven klauwen dreigend
    ontzag
    maakt zich volledig van hem meester
    en ineens voelt hij zich heel wat minder
    groot


    ©

    17-11-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kunstwerk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Ragfijn besuiker jij het schaduwspel
    van gras en 't wuivend riet
    om flinterdun in 't bevend licht
    een meesterwerk te toveren
    verbouwereerd kijk ik ernaar
    om die draden, zilverwit
    ademloos om hun trillende fragiliteit
    te bewonderen.

    Eventjes getoetst door wat morgendauw
    bezoedel ik dit alles met mijn handen
    nu kleverig gevuld met jouw verhaal
    dat jij verzon door vanaf die tak
    over de zitbank en dat trillend schommelding
    heel gracieus een kunstig web te spinnen
    tot ik mezelf in jouw huisje binnenliet
    om me, met m'n ogen dicht, hierover te verwonderen.



    ©

    14-11-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    19-10-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Flirtend fladderding
    Klik op de afbeelding om de link te volgen










    Het donst en het vliegt en het tuimelt gul
    in 't wevende zonlicht naar benee
    het ruist en het suist en flierefladdert snel
    het wemelt en dartelt tevree.

    Plots stijgt het en neigt het naar 't hemelspan
    dat blauw knipoogt naar 't malsgroene dal
    het friemelt en wiebelt heel guitig en fel
    en frivoliseert als een stuiterende bal.

    Dansend omkranst het mijn zweverig gevoel
    en kust me liefelijk brutaal op mijn mond
    het fleemt en het neemt mijn verwondering op
    lief veertje als ik kon draaide ik nu met jou in het rond.

    ©

    19-10-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-10-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blauwe salsa
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Blote tenen in het zand
    ruisen betoverende klanken
    van het water dat
    een blauwe salsa danst
    en het zwoele ritme
    schuift het gele zand uiteen
    tot de vloed komt aangerold
    plots het schuim dit timbre breekt
    van mijn opgezweepte zinnen
    en me laten exploderen
    in een oeverloze apotheose
    van ongekend geluk

                             ©

    18-10-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-10-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Te veel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Uit de herinneringen van mijn leven
    puur ik de broodnodige kracht
    koesterend, om de spinsels van gedachten
    waardoor ik mezelf soms zou verachten
    in tergend snelle dagen en eindeloze nachten
    toch nog wat energie te kunnen geven.

    Ik proef de wrange smaak van 't heden
    dat bitterzoet en vaalrood sijpelt
    in de wonden van mijn slopende lijf
    en weet niet waar ik met m'n tranen blijf
    als ik die verzengende vermoeidheid binnenrijf
    omdat ik te vaak faalde in 't verleden.

    Uit pure onmacht geef ik een luide gil
    die ijzig snijdt door merg en been
    en ik voel dat ik naar mijn verdomde adem snak
    omdat die indringer weer eens binnenbrak
    die mij doet voortbewegen als een hinkende slak
    en mij maakte tot iemand die ik niet wil zijn.

    ©

    12-10-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-10-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gevoelens
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Noten begeesteren mijn brein
    gevoelens borrelen langzaam op
    ik laat me drijven op de akoestiek
    in een expressie van gevoel
    een ongekende zweverigheid
    leidt mijn broosheid naar de top.

    Ik voel de strelende fluisterwind
    tokkelkracht streelt melancholie
    ik lééf dit virtuoze klankenspel
    voel de zachte rukjes aan de snaren
    fragiel die magische aaibaarheid
    ontlading in versmolten harmonie.

    Noten begeesteren mijn volle brein
    brengen zoveel bij mij teweeg
    een stille traan beroert mijn wang
    emoties kroppen plots mijn keel
    ziltheid bedekt nu mijn gezicht
    mijn god, wat voel ik me leeg.

    ©

    11-10-2005 om 00:00 geschreven door ive

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (14 Stemmen)
    >> Reageer (0)

    Foto

    jij houdt van mijn poëzie
    jij houdt niet van mijn poëzie

    aarzel niet het mij eerlijk te zeggen ...

    Tuur slechts zelden naar de top van je levensberg maar geniet bij elke stap van het uitzicht.


    Gastenboek
  • Even op blogronde
  • Hopelijk een zonnig week-end
  • Vrolijk Pasen
  • lieve groeten van sonnepon
  • Hallo

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    "De meest verspilde dag van allen is die waarop wij niet gelachen hebben"  - Nicolas Chamfort

    Blog als favoriet !

    WARM AANBEVOLEN :
    Omdat de mensen achter de hieronder opgesomde blogs over een groot talent beschikken en warme persoonlijkheden zijn


    Mijn grote favorieten
  • MET HART EN ZIEL
  • ZILVERFEETJE - Gedichten, verhalen, gedachten
  • CANICROSS/ Sport/ Honden/Dieren/Allerlei


  • Willekeurig SeniorenNet Blogs
    tonkoorevaar
    blog.seniorennet.be/tonkoor
    Sta stil bij de goede dingen in je leven, waarvan ieder er vele van heeft; niet bij de tegenslagen uit het verleden waarvan iedereen er maar enkele heeft.                                                        Charles Dickens



    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    powerpointpaul
    blog.seniorennet.be/powerpo

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!