Ik ben Gisela Altruye, kantdocente en al 35 jaar bezeten van Kant. In 1979 ben ik gestart met kantgroep "Terug naar 't kantkussen" en tot op de dag van vandaag zijn er nog altijd dames die reeds komen van in het begin.
Zoeken in blog
Gezien in Ieper
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Chantilly Lace
Spaanse kantkussens in het Begijnhof van Diest
In Spanje is men gek op kantklossen en hun creativiteit kent geen grenzen!!
"de klantklosster" van Sveltlana Pavlickova, bekeken door de ogen van Hilde. Eigenlijk is Hilde wel een stukje "kunstenaar" want zonder al te veel technische bagage klost ze in het verre Turkije toch mooie kantwerken.
Op de wereldtentoonstelling van 1873 in Wenen werden diverse Russische lintkanten geëxposeerd. Dat wekte de belangstelling van West-Europa en al gauw konden de Russische kantwerksters niet meer aan de vraag voldoen. Er bestond geen leidinggevende organisatie en de kantwerksters, die in tijdnood zaten, begonnen slordig werk te leveren.
In 1885 werd een vereniging in het leven geroepen die tot doel had de kwaliteit van de kant te verbeteren.
Men ontwierp nieuwe patronen en nodigde leraressen uit om het kantonderwijs te verbeteren.
Het succes liet niet op zich wachten. De provincie Vologda telde in 1901 20.000 kantwerksters en in 1912 waren het er al 39.000!!!
Het is bijna niet te geloven die prachtige Russische kanten geklost zijn op dit model kantkussen.
Wij, die gewoon zijn om op een rond, tamelijk plat kussen te werken, kijken onze ogen uit. Ze hebben natuurlijk een andere manier van klossen. Op de afbeelding van enkele dagen geleden, zie je dat men de klosjes IN de hand houdt.
Wij klossen met onze vingers gekromd op het kussen.
Russische kant kenmerkt zich door het kronkelend lint dat een sierlijk motief vormt.
De verschillende motieven, meestal in linnenslag en geklost met een beperkt aantal klosjes, worden aan elkaar gewerkt door middel van aanhakingen .De ruimte tussen de motieven vult men met vlechtjes of kunstslagen.
Soms wordt er een sierdraad meegewerkt.
In Rusland wordt deze kant voornamelijk in kleur gewerkt en wordt hij gebruikt als versiering van klederdrachten.
De soms ingewikkelde tekeningen maken van deze kant een prachtig geheel !
In de 19de eeuw maakte de kantindustrie een geweldige opgang, integreerde zich volledig in dorpen en steden en was het voornaamste inkomen van vrouwen.
In Rusland gingen kant- en borduurwerk hand in hand.
Rond 1870-1880 werd deze combinatie een rage in West-Europa.
De typische Russische lintkant werd veelal in gekleurde garens geklost en elke streek of stad gaf er een eigen karakter aan.
De kant voor de klederdrachten werd dan ook gewerkt in de specifieke kleuren van stad of streek!!
In de tweede helft van de 18de eeuw begon men in diverse gebieden ook lintkant te vervaardigen.
Deze kant werd gebruikt als afboording van huishoudlinnen zoals handdoeken, lakens, kledij.
Het was ook gebruikelijk voor Noord en Oost-Europa om grafkledij rijkelijk van kant te voorzien!!
Zo beschrijft de auteur van Letters from a lady in Rusia (1775)de uitvaartplechtigheid van een dochter van prins Menzikoff.
De prinses was gekleed in een zilverkleurige japon, op haar hoofd prijkte een kanten muts met een kroon. Rond haar voorhoofd was een lint gespannen waarop haar naam en leeftijd geborduurd waren.
Handdoekrand in Russische lintkant, linnen en zijde.
Eén van de beroemdste Nederlandse kunstschilders, na Rembrandt, is ongetwijfeld Johannes Vermeer !
Hij leefde in de Gouden Eeuw en behoorde tot de Oude Hollandse Meesters.
Alhoewel Het melkmeisje en Het meisje met de parel zijn bekendste werken zijn, is ook de Kantwerkster bijzonder populair. Wie is haar nog niet tegengekomen op een postzegel of een koekjesdoos?
Van Bomi kreeg ik dit mooie plaatje.
Zij heeft de Kantwerkster bewerkt en dit is het resultaat.
In de loop van de 18de eeuw kreeg de Russische hofkledij een Westers tintje. Ook de kledij van de rijke koopmanstand werd hierdoor beïnvloed.
Daardoor bleef ook de witte kant een gevestigde waarde.
De metaalkant werd meer en meer vervangen door stroken witte linnen en zijden kant.
Ingevoerde kant was zeer duur en was het privilege van de tsarenfamilie en het hof. Daardoor begon men de buitenlandse kanten na te bootsen.
Na zijn bezoek aan Parijs, in het begin van de 18de eeuw, stichtte Peter de Grote een kantatelier voor zijdekant in Novgorod en aan het hof stond het kantatelier onder de leiding van een Brabantse kantwerkster.
De kant was niet zo fijn als de Westerse omdat men niet beschikte over voldoende fijn garen, maar toch gaven de Russische kantwerksters er een persoonlijk touch aan. De motieven, meestal pauwen, bomen, vogels, werden omrand met een dikke draad om beter uit te komen.
In de 18de eeuw werd metaalkant nog als zeer modieus beschouwd, maar men was ook begonnen met het klossen van gekleurde zijdekant.
Kleuren zoals hoogrood, helblauw, groen,zalmroze en geel behoorden tot het kleurenpalet.
Galic, in de provincie Kostroma, was hét centrum waar deze kantkunst bloeide. Prachtig versierde volksklederdrachten zijn nu nog altijd een stille getuige van deze kunst.
Ook in Jelez, provincie Orjol,werd beroemd omwille van de zeer decoratieve, maar niet zo fijne handdoekkant.
Ook een kantklosster is onderhevig aan het griepvirus !!!
Daarom zal het een paar dagen stilletjes zijn op mijn blog maar een bezoekje hier of daar zie ik wel zitten! Ondanks alle tegenkanting van manlief ben ik toch naar Eeklo geweest om kantles te geven. Een babbel en een glaasje nadien, was er niet bij want ik ben blij dat ik onder de wol kan kruipen!!
Het duurde tot het einde van de 17de eeuw vooraleer de kant in Rusland een rol ging spelen.
Met Kruzevo, het Russische woord voor kant,bedoelde men allerhande versieringen van kleding en textiel.
In de inventarissen van rijke kloosters in het Noorden van Rusland, komt het begrip Kruzevo veelvuldig voor.
In de archieven , 17de en 18de eeuw, uit Vologda spreekt men van geestelijke en wereldlijke kleding, kerk en huishoudlinnen, die met kant zijn versierd.
De eerste kanten werden gewerkt met zijdedraad, omwikkeld met goud of zilver.
Vandaag eens geen kant op mijn blog maar enkele sfeerbeelden van de korte levensloop van onze sneeuwman. Gisteren stond hij te pronken maar vanmorgen was hij al "scheef" gezonken!!!
Een berichtje in mijn gastenboek doet altijd plezier maar liefst geen buttons van meer dan 40.000 KB want die vertragen het blog !
Omdat ik hen zo mooi vind !!!!
Thomas Woolner
Camino 2005
De voettocht van mijn man, Theo, naar Santiago de Compostela wordt stap na stap beschreven op zijn blog !! Interesse ? Kijk dan naar : http://blog.seniorennet.be/camino2005
