De oesters zijn weer goed.
De periode dat ze zich voortplanten, eitjes leggen, is voorbij.
Tegen Kerstmis en Nieuwjaar zullen ze weer volop overal te koop zijn
maar
waarom daarop wachten.. Elk behoorlijk warenhuis biedt nu reeds oesters aan in
schaaltjes of kratjes van twaalf stuks. Profiteer er van. De prijs zal alleen
maar stijgen..
Om het mijzelf ook eens gemakkelijk te maken heb ik een stukje tekst
overgenomen uit de geschriften van Casanova. Hij verleidt daar twee vrouwtjes
op een sublieme manier en oesters spelen een grote rol in het verhaal.
Het is een antieke tekst. Vroeger waren ze niet zo direct als nu. Dus
niet direct harde porno, maar voor zijn tijd was dit reeds een vrij schandalige
tekst.
De volgende tekst heb ik gekopieerd uit het boek van Bart Van Loo, Als kok
in Frankrijk. Uitgegeven bij Meulenhoff/Manteau. ISBN : 978 90 8542 137 5
Volgens welingelichte bron mag dit, een stukje tekst overnemen als de
schrijver, uitgever en dergelijke
vermeld worden.
Hier gaat ie:
Tijdens zijn leven verwierf Giacomo Casanavo (1725-1798) vooral faam door
zijn ontsnapping uit het Venetiaanse Dogepaleis waar hij vastzat wegens
libertijnse praktijken.
Zijn in het Frans geschreven memoires vormen een van de belangrijkste
cultuurhistorische documenten uit de achttiende eeuw. Geraffineerde gerechten
en wijnen hadden de reputatie de zinnen op te wekken en in Casanova's tijd was
een fijne maaltijd dan ook vaak een voorwendsel voor een galante afspraak.
In zijn memoires serveert deze liederlijke Venetiaan, een hengst in bed en een
wolf aan tafel, ons een mooi voorbeeld. Samen met twee sensuele vriendinnen
degusteert hij oesters alsof het zoenen zijn. Het is dan ook niet verwonderlijk
dat men vanaf het einde van de negentiende eeuw vlotte vrouwenversierders
'casanova's' is gaan noemen.
De ober
vroeg me of ik oesters wenste. Toen ik zag hoe gebrand mijn disgenoten waren om
die heerlijkheid te leren kennen, vroeg ik hem de prijs.
'Ze komen van het Arsenaal in Venetië', antwoordde hij, 'en vijftig oesters
kosten u 50 paoli.' 'Goed, serveer er ons een honderdtal, maar ik wil dat ze
hier worden geopend.'
Armelline
was verbaasd dat die gril me vijf Romeinse ecu's zou kosten, en smeekte me de
bestelling ongedaan te maken. Toen ik haar zei dat niets me te duur was als ik
er haar een plezier mee kon doen, zweeg ze echter.
Men kwam de
oesters openen aan tafel. De verbazing van die jonge meisjes zou me aanzienlijk
meer vermaakt hebben als ik ook in mijn hart gelukkiger was geweest. De liefde
maakte me evenwel wanhopig en smachtend. Armelline vroeg tevergeefs naar mijn
goede humeur van tevoren, maar zoiets hangt helemaal niet van de wil af. We
gingen aan tafel, en ik leerde mijn beminnelijke tafelgenoten hoe ze oesters
moesten opslurpen.
Ze waren uitstekend en zwommen in hun water.
Toen
Armelline er een half dozijn naar binnen had gewerkt, zei ze tegen Emilie dat
zo'n delicaat gerecht wel een zonde moest zijn. 'Dan zeker niet', zei Emilie,
'omdat het zo geraffineerd is, maar omdat we met elke oester een halve paoli
soldaat maken.' 'Een halve paoli!' antwoordde Armelline, 'en onze Heilige Vader
de paus verbiedt het niet? Als dit niet de zonde van gulzigheid is, dan weet ik
het niet meer. Ik mag deze oesters dan met veel plezier eten, ik heb er al wel
aan gedacht dit op te biechten aan mijn biechtvader.' Die onschuldige
uitspraken waren een groot plezier voor mijn ziel, maar mijn lichaam was ook
uit op zijn verzetje, en moest het voorlopig zonder stellen. Mijn drang naar
liefde was jaloers op mijn mond.
We aten
vijftig oesters en kraakten twee flessen champagne die mijn tafelgenoten deden
lachen en blozen. Ik zou Armelline zo graag met kussen hebben veroverd, terwijl
ik haar alleen maar met mijn ogen kon verslinden.
De rest van de oesters bewaarden we als dessert en ik vroeg om de hoofdschotel
te serveren. Rekenend op de macht van Bacchus, verbood ik water.
De maaltijd overtrof onze verwachtingen en mijn heldinnen vermaakten zich
opperbest.
Uiteindelijk
was Emilie een en al hartstocht.
Ik liet
citroenen en een fles rum brengen. Nadat we de overige vijftig oesters achter
de kiezen hadden, stuurde ik de kelner weg en bereidde ik een punch die ik
afwerkte met champagne.
Enkele
oesters en glazen punch later vroeg ik Emilie om me een oester met haar mond te
geven. 'U bent veel te verstandig om daar iets slechts in te zien', zei ik. Ze
was verbaasd over het voorstel en begon na te denken.
Armelline bekeek haar oplettend, nieuwsgierig naar haar antwoord.
'Waarom stel je dit niet voor aan Armelline?' vroeg Emilie.
'Geef jij
hem er eerst een, en als jij er de moed toe vindt, zal ik dat ook wel kunnen',
zei Armelline.
'Moed?' zei
ik. 'Dit is kinderspel, je hoeft er geen kwaad achter te zoeken.'
Na dit antwoord kon ik victorie kraaien. Ik plaatste de schelp tussen
haar lippen en zij slurpte de oester leeg. Ik haastte me om de lekkernij te
ontvangen en zette mijn lippen met veel fatsoen op haar mond.
Armelline
applaudisseerde. Ze had Emilie niet tot zoveel branie in staat geacht.
Vervolgens imiteerde ze haar foutloos en was ze geheel betoverd door de
fijngevoeligheid waarmee ik de oester tot mij nam. Ik raakte nauwelijks haar
lippen aan. U kunt zich mijn aangename verrassing inbeelden toen
ik hoorde dat het nu aan mij was om hun dit heerlijke geschenk te brengen.
Het plezier waarmee ik me van mijn taak kweet, laat zich raden. Na dit leuke
tijdverdrijf aten we onze oesters verder op en dronken we nog meer punch.
We zaten
naast elkaar met onze ruggen naar het vuur. Het draaide in onze hoofden, maar
nooit was een dronkenschap vrolijker, completer en beredeneerder. De punch was
nog niet helemaal op, en we stikten van de hitte. Ik kleedde me uit, en zij
zagen zich verplicht hun jurkjes los te rijgen.
Ik raadde de
behoeften die ze niet kenbaar durfden te maken en wees hun waar de toiletten
waren. Toen ze terugkwamen, waren ze niet meer de twee verlegen, terughoudende
meisjes. Ze barstten in lachen uit omdat ze niet meer feilloos recht konden
staan en alleen nog maar in staat waren wankelend te lopen.
Gezeten voor het vuur, verslond ik met mijn ogen duizend heerlijkheden die
ze in hun staat niet meer konden verdoezelen. Ik zei hun dat we niet konden
vertrekken voordat de punch op was. Ze stemden er eensgezind en lachend mee in
dat het een grote zonde zou zijn zoiets lekkers verloren te laten gaan.
(Giacomo Casanova, Mémoires)
OESTERS À LA
VÉNITIENNE
Oesters
worden wel eens geslachtsdriftprikkelende eigenschappen toegedicht. Waar zou
dat mythische en tot in den treure opgepoetste imago van afrodisiacum toch op
berusten? Misschien wel op het feit dat oesters cyclische hermafrodieten zijn.
Nu eens bezitten ze alle kenmerken van mannetjes, dan ontpoppen ze zich weer
als vrouwtjes. Wie zou er eens geen oester willen zijn? Als je bovendien weet
dat een gemiddelde oester zo'n 20 tot 100 miljoen eicellen en nog meer
spermatozoïden produceert, begrijp je dat de mens voor minder zijn toevlucht
zou nemen tot deze platte of holle wondermiddelen.
Misschien moet u zelf de proef op de som nemen? Serveer de oesters onder de
patronage van Casanova door ze à la vénitienne te bereiden. Vervolgens
neemt u ergens halverwege de smulpartij de hand
van uw allerliefste vast en steelt u schaamteloos de onvergetelijke woorden van
de Venetiaanse schrijver: 'Liefste, mijn drang naar liefde is jaloers op mijn
mond.' Ze moet al van steen zijn om dan niet uit haar schulp te kruipen.
INGREDIËNTEN
Oesters, bote, peterselie, bieslook, peper en Parmezaanse kaas.
BEREIDING
Open de
oesters en laat ze uitlekken. Smeer een schotel in met goede
boter. Schik de oesters op de schotel, kruid ze met fijngehakte peterselie,
bieslook, en peper. Strooi er wat geraspte Parmezaanse kaas over. Gratineer ze
in de oven en serveer ze warm.
(Isabeau, Le Manuel de lafriandise,
1796)
|