De schoolvakantie is begonnen. In de dorpen waar mijn kleinkinderen wonen is er deze eerste week nog geen speelplein, hun ouders werken en dus komen het spul bij mij, want daar dien je als oma toch voor? Bovendien, zo zeggen mijn dochters, ben ik de enigste normale van de grootouders, wat natuurlijk eigenlijk helemaal niks zegt over mij. Zondagavond werd Simon al gebracht. Hij woont het verst weg en blijft hier de hele week ook slapen. De volgende morgen om 8.00 komen zijn twee nichtjes. Met veel herrie stommelen zij de trap op om hun niks vermoedende neefje wakker te maken. Getraumatiseerd verstopt het ventje zich onder zijn dekbed.
Er wordt samen ontbeten en de eerste beker chocolademelk vliegt om
... Er wordt gegild, gehuild, gesnikt, geroepen en geklikt: tussen de twee zusjes is het haat en nijd, ze willen hetzelfde speelgoed op hetzelfde moment, ruzies gepaard met een hoop kabaal "Heeft zij gedaan
. Zij begon!" (Ik wil het niet weten!) Ze dagen elkaar uit, en de dames doen beslist niet voor elkaar onder. Mijn trommelvliezen vibreren akelig. Ze trekken aan haren en bijten elkaar in armen en vingers en vaak gaat het allemaal om niks.
Simon en Chloé die volgens de theorie van de psychoanalyse nog in de anale fase zitten hebben een nieuw woord geleerd "caca boudin" dat ze te pas maar veel vaker te onpas bezigen en gieren het uit.
Ik vraag mij af hoe ik de dag door ga komen en erger nog
De week!
Ondertussen zijn wij twee dagen en een aantal omgestoten bekers, ingetrapte koekkruimels, lekkende ijsjes en andere ongelukjes verder (n.v.d.r. en zij moet er nog drie!) sommige dingen zoals deurklinken en vloeren plakken. Ik veeg snotneuzen af en droog tranen, troost en knuffel en ik ben af en toe eens heel erg streng! Ik dweil plasjes op, was en draag droge kleding aan.
Mijn zoon is de veters van zijn sportschoenen kwijt... Het gras van buiten komt naar binnen en niet alleen het gras, vliegen, vliegen boven de tafel.
Er wordt in de tuin gespeeld. Een frisbee, die een prachtige vlucht maakt (n.v.d.r. logisch! Oma heeft hem gegooid) eindigt tegen de lip van Camille. De decibellen vliegen mij nogmaals om de oren. En dan is er ijs
!
En wanneer de meisjes naar huis zijn en mijn kleinzoon in zijn bedje ligt, geniet ik van de stilte
en Joepie! Morgen mag ik weer!
|