Onlangs mijn botdichtheid weer eens laten meten, Goed nieuws, die is flink verbeterd, Minder poreus, meer solide. Een soort innerlijke renovatie, zeg maar. Voor zo’n meting word je ook gewogen en gemeten en wat blijkt, ik ben te kort. Te kort! En daardoor ineens te zwaar volgens het BMI.*

Thuis had ik me al een tijdje niet meer gewogen, Nog van vóór mijn cataractoperatie nu twee jaar geleden, op mijn oude mechanische weegschaal waarvan ik de cijfers niet zonder bril kon zien (alle beetjes helpen, nietwaar? En een bril weegt toch al gauw zo'n 25 gram.), waardoor ik moest bukken, turen, gokken ,een soort yogasessie met een vleugje ontkenning.

Ik bedoel, je merkt het wel aan je kleren en soms komt het gewoon door de wasdroger die stiekem krimpt. En dat BMI is dat niet een tikkeltje achterhaald? Het zegt niets over de spieren die ik de afgelopen jaren heb opgebouwd, eerst in de sportzaal en later met de vele wandelingen met onze César, een gekruiste Amstaff met de energie van een jonge god, mijn viervoetige personal trainer die nooit eens een rustdag neemt er zelfs nooit aan denkt, alleen soms als het regent en ik er achteraan, een oudje in galop, een soort bejaarde amazone op sneakers.

Maar toch… getriggerd door mijn gewicht en vooral door het krimpen, (niets menselijks is mij vreemd) ga ik op zoek naar een nieuwe weegschaal. Niet zo’n apparaat dat alles analyseert zoals botmassa, vochthuishouding, metabolische leeftijd en de rest van mijn innerlijke bejaarde. Geen apps. Geen grafieken. En al helemaal geen stemmetje dat dingen zegt die niet waar zijn.

Ik wil gewoon een eerlijke weegschaal. Eentje die zwijgt als ik erop sta. En misschien, een beetje meebuigt met de waarheid.

*BMI een internationale maatstaf die de verhouding tussen iemands gewicht en lengte weergeeft om een inschatting te maken van een gezond lichaamsgewicht, of er sprake is van ondergewicht of overgewicht.