|
Wakker geworden door een harde wind die door de tuin raast, lig ik al uren te draaien en te woelen. Mijn gedachten worden overheerst door mijn lief die mijn lief niet meer is. Verdriet en boosheid volgen elkaar op. De wanhopige Drama Queen in mij vraagt zich af Wat nu met de rest van mijn leven? Moet ik de rest van mijn leven voor het raam achter de plantjes blijven zitten weg kwijnen, als een soort "Eleanor Rigby" treurend over vroegere tijden? Of moet ik vanaf nu elk weekend met een fles wijn op de bank gaan zitten of mij vol proppen met calorie bommen, al mijmerend over mijn verloren liefde? Mijn, meer rationele ik, houdt zich momenteel verdomd ver op de achter grond..... maar nee, zo zegt zij, heel cliché, ergens in de verte: het gaat allemaal weer over. Het leven gaat verder, je hebt het allemaal zelf in de hand, "Geen tranen, geen gejammer en over en weer verwijten!"..... Ondertussen tikt de regen op het zolder raam en heb ik het voeteneinde van het bed bij de verwarming neergezet . Het lijkt wel of alle dramatische liefdesliedjes alleen voor ons geschreven zijn. All good things come to an end. Sad songs (they say so much)
.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
