« Moooooooi!!!! Oma! » riep mijn kleindochter Camille, toen ze hier woensdagmorgen binnen kwam en zij mijn pas geverfde verbluffende waaauw muur zag. Daarmee het begin van de dag goedmakend die zo slecht begonnen was. Kleuren kunnen praten, vloeken, je opvrolijken, je deprimeren of je bedriegen. Ik heb mijn grijze muur ingeruild voor een warme oranje, karamel achtige tint. En in een paar streken voelde ik mij al weer thuis. Waar een kleurtje al niet goed voor is
..xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Verder heb ik het hartstikke druk en heel weinig tijd om te bloggen. De strijk stapelt zich al weken op, en ik kan schrijven in het vuil op de ruiten, die mij ook nog eens het zicht belemmeren
... Bovendien, heb ik alle oude afleveringen van Thuis:roll: nog niet gezien. Ik moet de tuinmeubelen binnen halen en ik durf de kelder niet meer in vanwege de spinnenwebben. Ook zou ik eens heel dringend moeten gaan shoppen, want ik heb echt NIETS meer om aan te trekken. Dit alles gecombineerd met een hardnekkige chronische luiheid, maakt, dat ik mij eventjes terug trek en mijn blog voorlopig laat voor wat het is......
|