Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    01-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.115. Lukas Lelie

    te gast bij Wim Helsen, Lukas Lelie

    Lukas Lelie brengt de brief van Madeline Trost
    uit 'The Pluto Files' van Neil deGrasse Tyson.

    "Als directeur van het Hayden Planetarium wist Tyson traditioneel denken om te buigen
    om Pluto niet langer de negende planeet te noemen in tentoonstellingen van het centrum.
    Tyson legde uit dat hij wilde kijken naar overeenkomsten tussen objecten door
    de aardse planeten samen te groeperen, de gasreuzen samen, en Pluto samen met gelijkaardige objecten
    en af te stappen van eenvoudigweg de planeten te tellen."

    What people thought about Pluto's demotion

    Dear scientists, What do you call Pluto if it’s not a planet anymore?
    If you make it a planet again, all the science books will be right.
    Do people live on Pluto?
    If there are people who live on Pluto, then they won’t exist.
    Why can’t Pluto be a planet?
    If it’s small, doesn’t mean it doesn’t have to be a planet anymore.
    Some people like Pluto.
    If it doesn’t exist, they don’t have a favorite planet.
    Please write back, but not in cursive because I can’t read in cursive.
    Your friend, Madeline Trost.

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Lukas Lelie in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a2/
    09min23

     
    Over Lukas Lelie : https://nl.wikipedia.org/wiki/Lukas_Lelie
    Over Neil deGrasse Tyson :
    https://nl.wikipedia.org/wiki/Neil_deGrasse_Tyson
    https://nl.wikipedia.org/wiki/Hayden_Planetarium


    in ‘t Engels, geen vertaling beschikbaar, The Pluto Files - New Documentary :
    https://www.youtube.com/watch?v=mdqKZRfJUoA
    52min18

    The Pluto Files : https://en.wikipedia.org/wiki/The_Pluto_Files in ‘t Engels

    m

    01-11-2017 om 02:36 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    31-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.114. vreemd bericht

    vanmorgen een griezelig bericht ontvangen

    Vanmorgen was het mistig hier,
    echt het weer voor nevelachtige gebeurtenissen.

    Rond 08h kwam er een ongekend muziekje uit mijn foon.
    Nog nooit gehoord, dit soort tingeltangel.
    En ik heb die foon sinds 2008. Hij blinkt nog, bij manier van spreken.

    ‘k Ging eens kijken en het was een 'snooze-bericht' van mijn agenda.
    Heb ik een agenda op de foon? Blijkbaar wel. 
    Het bericht vertelde mij dat LM verjaarde en 55 jaar werd.
    Dit bericht zou juist geweest zijn in de lente van 2007.
    Het kwam toe vandaag, in de herfst van 2017.
    Dat is meer dan 10 jaar te laat.
    Een oproep uit het verleden.

    'k Wachtte om LM dat bericht te tonen tot hij uit de badkamer kwam,
    maar daar kwam weer iets tussen en hij verdween naar de bakker.

    En toen kwam die vreemde jingle weer,
    het muziekje dat ik nooit eerder gehoord had 
    Hellep!
    Een oproep uit het verleden terwijl ik helemaal alleen thuis ben!
    Dat zal me leren, lachen met horrorverhalen en griezelfilms.

    Ik liet het bericht in beeld staan om het hem te tonen en toen LM thuis was
    is mijn foon nog twee keer over gegaan.
    Weer twee keer datzelfde bericht uit 2007.

    Daar is een logische en elektronische uitleg voor natuurlijk.
    Maar die ken ik (nog) niet.
    Daarom rangschik ik het gebeurde onder X-files
    en ik vind het griezelig.
    Ook een beetje halloweenerig.

    m
    HiH-10/2015, herwerkt

    31-10-2017 om 14:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.113. P. Vandermeersch

    te gast bij Wim Helsen, Peter Vandermeersch 

    Peter Vandermeersch kiest artikel 1 van de Nederlandse grondwet.
    en hij vertelt waarom hij die tekst zo mooi vindt.

    "Allen die zich in Nederland bevinden
    worden in gelijke gevallen gelijk behandeld.
    Discriminatie wegens godsdienst,
    levensovertuiging, politieke gezindheid, ras,
    geslacht of op welke grond dan ook,
    is niet toegestaan."

    Ter vergelijking artikel 1 van de Belgische grondwet:
    "België is een federale staat samengesteld uit gemeenschappen en gewesten." 

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop
    Vandermeersch in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a1/#
    09min15  

                                    

    Over Peter Vandermeersch : https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Vandermeersch
    https://www.parlement.com/id/vh8lnhrqeym0/grondwet_van_nederland

    http://www.senate.be/doc/const_nl.html belgische grondwet

    m

    31-10-2017 om 14:28 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    30-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.111. schimmig gesmos

    morsig denken

    Waar ik bangig van word is van morsig en schimmig denken.
    En van de onduidelijkheid die daaruit voortvloeit.

    Mogelijk een overblijfsel uit de kinderjaren :
    'eiren of joeng', er moest duidelijkheid zijn volgens ma.
    Voor staande uitdrukkingen greep ze terug naar het dialect uit haar jeugd.
    Niet te lang aarzelen en treuzelen, maar beslissen.
    Het was of het een of het ander, niet soms zus en dan weer zo,
    'eiren-of-joeng' vond ze toen.

    Waarschijnlijk is het ook een overblijfsel van de koopvaardij-jaren.
    Duidelijke richtlijnen én in geval van nood ook duidelijke procedures.
    Wie achter loopt in een veiligheidsoefening voelt daar onmiddellijk de gevolgen van.

    Ter contrast
    -en hier gaat het niét over een oefening maar om echte slachtoffers van aandoeningen- :
    in de wijk hierover rijden ambulanciers al twintig jaar fout en verkeerd
    en verliezen zo kostbare minuten eer ze bij het juiste gebouw zijn
    en er verandert niks in die werkwijze, noch in de denkwijze van de organisatie.

    Dit soort aanmodderen maakt mij onrustig: morsig denkwerk.
    De redenering van : het loopt mank en wat dan nog, wij doen toch ons best ?
    Geen kop die er aan denkt dat 'zijn best doen'
    misschien niet voldoende goed is,
    misschien zelfs onder de middelmaat.

    Terwijl er zeer simpele oplossingen bestaan, die niks te maken hebben met (manke) elektronica.
    Het stratenplan van dat woonpark memoriseren bvb.
    Maar dat doen ze niet.

    En dit is zo’n situatie waar ik bangig van wordt. Niet van de stratensituatie
    maar van de mensen die de paar toegangswegen niet willen onthouden.
    Het zijn er maar drie aan de noordzijde, via onze straat,
    en twee aan de oostkant, via de Ekerse Steenweg.
    Vijf toegangswegen maar, en toch loeien ze regelmatig de verkeerde binnen.
    Bij het buitenrijden gaat de sirene dan af.
    Minuten lang zoeken naar de juiste toegang gebeurt in stilte.
    De wagen met de ladderlift volgt dan, rood van schaamte.

    Bovenstaande is maar één voorbeeld.
    Zo heb ik er nog.
    Mogen wij bang worden van de breinen die instaan voor de hulp?

    m
    30/10/2017

    30-10-2017 om 04:58 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.112. Wim Helsen

    De geschreven letteren.
    Als lezer
    ben ik in direct contact met het werk van de auteur.

    De gesproken letteren zijn niet echt iets voor mij.
    Als toehoorder
    ben ik te afhankelijk van de interpretatie van de vertolker.

    Behalve wanneer de brenger van het werk Wim Helsen heet.
    Wanneer Helsen voordraagt maakt dit mens direct tijd. Of toch zo snel mogelijk.
    Niet omdat hij dat zo goed doet, maar omdat hij geen pretentie heeft.
    Of toch niet zichtbaar.

    Toen Helsen in 2006 gedurende een seizoen als Vriend van de Poëzie
    elke avond Man bijt Hond afsloot, was ik verkocht.
    'k Werd fan van die kwiet, van zijn manier van voordragen,
    maar vooral van de context die hij bracht
    met een inleidinkje en een uitleidinkje:

              absurdistische stijl
              complexe structuur
              zijlijnen en gedachtesprongen
              overdrijving
              herhaling
              vrije associatie zegt Wikipedia

    En nu is hij terug. Maar gans anders. Als gastheer.
    Op Canvas, met 'Winteruur', het derde seizoen.

              Een kort en simpel programma waarin Wim Helsen
              interessante gasten uitnodigt voor een gesprek over
              hun favoriete tekst en de schoonheid van het geschreven woord.
              De gasten kunnen schrijvers of acteurs zijn,
              maar net zo goed ondernemers, sportlui, nonnen, wetenschappers of kunstenaars. 

    Vermits ik Wim Helsen voorlopig nog altijd vertrouw met mijn ogen dicht,
    vertrouw ik ook zijn keuze van de gast, al weet men niet wat die zal meebrengen.

              Wim vraagt zijn gasten een korte tekst mee te brengen
              die voor hen een bijzondere betekenis heeft, hen inspireert of beïnvloedt.
              Dat kan een korte passage uit een boek zijn,
              een geboortetekst of begrafenislied, een trouwbelofte,
              een gedicht, een citaat uit de bijbel,
              een stuk uit een speech, een songtekst,
              een spreuk of een krantenartikel.

              Wim polst naar de reden waarom de gasten juist die tekst gekozen hebben,
              wat ze erin lezen en wat deze voor hen betekent.
              Biedt hij soelaas, hernieuwde energie en inspiratie?
              Kunnen ze ermee lachen of zijn ze erdoor ontroerd?
              Een kort, authentiek en eerlijk gesprek van tien minuten.
              'Winteruur' staat voor eenvoud en beperking.
              In stilte luistert de hond Boris mee.

              Omdat iedereen wel een tekst heeft die zijn of haar leven beïnvloed of geïnspireerd heeft.
              Omdat de aandacht voor tekst en gast vreugde, ontroering en inzicht bezorgt.
              Omdat een gesprek ons anders kan doen kijken naar de tekst, maar ook naar de gast zelf.
              En omdat iedereen graag naar een hond kijkt.
                         http://www.tv-visie.be/nieuws/belgie/wim-helsen-met-nieuw-programma-winteruur-op-canvas_74545/

    Helsen met Winteruur op Canvas
    van ma t/m do, telkens na 23h, een dag minder als er voetbal is.
    23h is een ontiegelijk uur, ’k weet het. Zo laat blijft geen mens nog wakker.
    Gelukkig is er Canvas.be en met telkens 1 dag vertraging komt Wim Helsen op dit blog.
    Zodoende hebben we vanaf morgen regelmatig een gast, al weet hij het zelf niet.

    De randinformatie bij elke aflevering
    maakt natuurlijk deel uit van de service van dit huis.
    tt,
    m

    30-10-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    29-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.110. kafkaiaans³

    waarom makkelijk als moeilijk óók kan?

    Sinds een paar weken zendt VTM op woensdag het programma Kafka uit.
    Over bureaucratische toestanden. Daarover een verhaal.
    Een recent verhaal en kafkaiaans tot de derde macht.

    Elke overeenkomst met
    bestaande personen of
    bestaande situaties of
    bestaande bankfilialen in
    bestaande gemeenten,
    is natuurlijk totáál toeval.
    -----------------------------

    vr-20/10-15h30.

    Ze is terug thuis van Acente-kantoor in Bekeren-Dorp.
    Het document ivm de nalatenschap van haar Moeder had ze daar
    vandaag kunnen ondertekenen, maar Bekeren kreeg het document
    met de handtekeningen van haar beide zussen niet in beeld, niet op het scherm.
    Het document was niet te vinden.

    Acente-Bekeren in het Noorden van het land belt met
    Acente-Kullen in het Verre Oosten van ons land en moet blijkbaar
    eerst uitleggen dat die procedure wel degelijk bestaat en gangbaar & legaal is,
    dat de handtekening van de mevrouw op een gescand document dan volkomen geldig is,
    ook al ligt het document in Kullen en niet in Bekeren.
    De scan volstaat. Was Kullen daarvan niet op de hoogte?
    Tot daar aan toe.

    M
    aar Bekeren kreeg dat document met de handtekeningen niet op het scherm.
    Heeft u enig idee hoe dat kan? vroeg Bekeren aan Kullen.
    Omdat iemand in Kullen dat document nog niet had gescand, zei Kullen. Lees : had nagelaten te scannen.
    Dan wachten we wel eventjes op de scan, antwoordde Bekeren.
    Jamaar! de Persoon die zich daar mee bezig houdt is er vandaag niet, schoof Kullen het probleem op.
    Die is twee dagen naar de opleiding, vandaag vr-20/10 en ma-23/10.
    Kan iemand anders het document dan scannen aub? vroeg Bekeren.
    Nee, dat kon niet, antwoordde Kullen.

    Kan daar maar 1 iemand scannen?

    Di-24/10 zou Bekeren contact opnemen met Kullen, dat was het voorstel. Eerste job in de ochtend.
    Ach nee, in de namiddag vanaf 14h pas want het filiaal in Kullen is op dinsdagvoormiddag gesloten.

    Ook voor administratief werk of intern verkeer? Is het kantoor dan onbemand?

    Kullen weerde zich nog efkes, het document was niet gescand omdat die mevrouw
    in eerste instantie wel gezegd had dat ze hier zélf zou komen tekenen hoor!
    En dié opmerking Dierbare Mensen, was regelrechte flauwekul.

    In die eerste instantie dat ze haar best zou doen om langs te komen.
    Ze weet al sinds 2010 dat ze over haar verplaatsingen geen gedecideerde uitspraken meer moet doen,
    daarvoor is de energiehuishouding in haar lijf te grillig.
    En dat had ze meer dan één keer vermeld in de vijf of zes telefoongesprekken met Kullen, haar grillig energieniveau.
    Wat had ze moeten doen opdat ze dat ginder zouden snappen, in Kullen.
    Haar medisch dossier opsturen?
    Per scan?

    Nu vraagt zij zich af

    - waarom het kantoor Acente-Kullen niet direct zelf voorgesteld heeft 
     
    iets met het kantoor in Bekeren te regelen,   hetzij via interne post, hetzij langs elektronische weg. 
      Beide systemen zijn courante procedure binnen de Acentenbank, 
     
    weet zij na twee telefoontjes met het hoofdkantoor in ’t Stad.
    - waarom Acente-Bekeren-kantoor wél direct mee was met haar uitleg, van bij het 1ste en enige telefoontje
      en wél zelf met die oplossing voor de pinnen kwam.

    Interne post gaat hier niet meer met kar en paard, maar weet Kullen dat al?

    Dinsdag namiddag

    di-24/10 - om 15h50 heeft ze bij Acente-Bekeren het document getekend.
    Vier volle dagen later.
    Mevrouw Acente-Bekeren zou het direct scannen en mailen, maar
    ze kon niet direct de balie verlaten omdat de vervanger in gesprek was met twee andere klanten.
    Zodra ze de balie kon verlaten zou ze de drie bladen verzenden.
    Nog voor 17h.

    - Dan mag ik mijn zussen mailen dat het nu in orde is? vroeg de ondertekenaarster.
    - Ja, dat mag u zeker, antwoordde mevrouw Acente-Bekeren.

    Nu hopen we maar dat ze woord gehouden heeft én dat ze niet haar voet verzwikte op weg naar de scanner,
    of dit is niet het einde van het verhaal.

    Ze zou het document rechtstreeks naar het hoofdkantoor mailen, niet naar Kullen.
    Dat is dan een hele omweg bespaard. Niet in mailsnelheid, wel in reactiesnelheid.
    -------

    Wat heeft de ondertekenaarster van deze episode geleerd :

    1/ voor informatie moet men bij kúndige mensen zijn
    2/ om die kundige mensen te vinden moet men zelf blijven rondbellen tot men hen vindt of het blíjft Kafka en
    3/ dat ze 's namiddags geen verplaatsingen meer moet doen want daarna is ze op, low-low energylevel.

    En de VTM maakt over dit soort situaties een amusementsprogramma …

    m
    29/10/2017

    29-10-2017 om 06:53 geschreven door maart


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.109. rood, wit, giftig

    rood en wit en giftig

    Als een kind vraagt waarom, wat antwoordt men dan over
    dat mooi rood met witte stippen?

    Gerelateerde afbeelding

    Een gedegen uitleg geeft men dan, want die paddestoelen zijn giftig.

    Als kleuter vond ik dat sommige witte stippen op havermoutvlokken leken.
    Die vlokken moesten mee naar huis, want havermoutvlokken zijn niét giftig.
    Dat wist ik heel goed, havermoutpap is lekker.

    Ooit zat ik aan die witte stippen te pulken en plots moesten we snel
    terug naar de bewoonde wereld omdat er absoluut
    handen gewassen moesten worden … dat soort gedoe!
    En voor niks! Want eigenlijk is er niks giftigs.
    Het rood van die paddenstoelen is gewoon frambozengelei en
    de witte stippen zijn geklopt eiwit, dat weet ik nu en dat gaat gewoon zo:

    00-065-14_min  00-065-17_min
    Foto’s van Akiko Ida en Pierre Javelle, Parijs.
    Voor meer over hen en hun miniatuurtjes met voedsel :
    klank aan, geen ondertitels
    https://www.youtube.com/watch?v=S-s_0RBmZVI
    04min28

    m
    EZW-10/2012

    29-10-2017 om 05:49 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    28-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.108. Yuja Wang x 3

    Yuja Wang & drie korte stukjes muziek

    Haar optreden in 2008 Verbier Festival. Ze bracht
    Cziffra's herwerking van de Vlucht van de Hommel van Rimsky-Korskakov.

    voor wie wil, klank aanzetten
    http://www.youtube.com/watch?v=8alxBofd_eQ
    01min43

    Toen ik deze versie gezien had dacht ik dat er trucage mee gemoeid was,
    dat haar vingerwerk een beetje versneld weergegeven werd.
    Daarom ging ik wat verder rondsnuffelen op You Tube.
    ‘k Vond er onderstaand filmpje, daar is haar lichaam tegelijk met de handen in beeld
    en haar lichaam beweegt niet versneld. Geen trucage dus.
    Het zijn echt haar vingers die zo snel zijn … 

    klank aanzetten !
    http://www.youtube.com/watch?v=c1ogcp8_bdk
    01min53

    Waarom deze versie me aan tabasco doet denken weet ik niet.
    Misschien de kleur van haar kleed.
    Toen ik het stuk vanmorgen voor de xste keer beluisterde proefde ik tabasco.
    Dit geheel terzijde natuurlijk.

    Kermille, ‘k wou dat ik kon typen aan het tempo dat Mevr Wang speelt,
    ’t zou hier nogal vooruit gaan hé, de teksten zouden ons rond de oren vliegen.
    Och nee, misschien is het wel rustig zo, zoals het nu gaat.

    In een van de commentaren die onder het filmpje staan schreef iemand
    "Ze speelt piano zoals Bruce Lee dat zou aanpakken".
    Daarom ben ik gaan kijken of ze Rondo a la Turca (Mozart) op haar repertoire heeft.
    Jawel. Lichtelijk bewerkt, maar wel het Rondo.

    In dit filmpje komt haar gelaat in beeld.
    Kijk hoe ze er plezier aan beleeft, zoiets is mooi om zien.
    En de zaal voelt dat natuurlijk, haar gedrevenheid.
    Dat zijn magische momenten als een solist het publiek mee ín de muziek krijgt.
    En achteraf is er de ontlading, het gejuich luider dan het applaus.

    staat de klank nog aan?
    https://www.youtube.com/watch?v=wSbCmSOGLaQ
    02min46


    voor de volledigheid: https://nl.wikipedia.org/wiki/Yuja_Wang
    http://nl.wikipedia.org/wiki/Georges_Cziffra

    EZW-10/2013, bijgewerkt

    28-10-2017 om 05:24 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.107. Mevr Sonnati

    hij had niet eens gemerkt dat de jongste terug gelopen was

    1992, Borsbeek, bij de brievenbussen
    Mevr. Sonnati van het gelijkvloers was daar ook.
    Zij was pas sinds enkele maanden onze buurvrouw.
    Ze was toegekomen met twee dochtertjes, zij bleek en tenger.

    Het gelijkvloers had achteraan een tuintje van een zakdoek groot met een poortje naar de inrit
    die parallel liep met de tuintjes.
    Die inrit voor de rij garages was een speelplein voor het klein grut.
    Op de gelijkvloerse verdiepingen woonden nog een aantal jonge gezinnen,
    gezelschap was er vanaf de eerste dag.

    Veel kwamen wij Mevr. Sonnati niet tegen,
    ze vertrok ’s morgens met de kinderen en ze gebruikten het poortje van haar tuintje, niet de voordeur.
    Heel af en toe zagen we mekaar bij de brievenbus.

    Na verloop van tijd zag ze er rustiger uit, en minder bleek. Steviger. Overeind.
    Een moeder met twee dochtertjes. De jongste droeg een brilletje.

    En vandaag was daar dus een man. Duidelijk de vader van de kinderen.
    Hét stereotype van wat vaderschap niet is.
    De bling, het soort wagen, de kledij, de manier van lopen …
    de Snelle Eddy uit de Dorpsstraat. Geen vadermateriaal.

    Was dat specimen wel bekwaam om kinderen onder zijn hoede te hebben?
    Het bezoekrecht was denkelijk gewoon een zet in de echtscheiding,
    bezoekrecht als tegenhanger van de alimentatieplicht.
    Om het plat te zeggen : hij wou waar voor zijn geld, hoewel hij met die waar geen blijf wist.
    Geen grein belangstelling, zijn dochtertjes zouden hem na een uur danig vervelen.
    Eigenlijk liep hij er nu al verveeld bij.
    Denkelijk dacht hij
    aan interessanter bezigheden dan twee kleine meisjes bijhouden en
    aan de bimbo die hem daarbij zou assisteren.
    Hij had niet eens gemerkt dat de jongste terug gelopen was en zich zwijgend vastklampte aan haar moeder.
    Zo bleven ze een paar tellen staan.
    Dan maakte Mevr Sonnati zachtjes de handjes los, draaide het kind en gaf het een kneepje in de schouder.
    Gehoorzaam, gedwee, ging het kind haar zusje achterna.

    Mevr Sonnati keek hen na tot ze de hoek om waren.
    Ze hield haar hand voor de mond. Haar ogen waren groot van onrust en ongeloof.
    Ongeloof dat ze haar kinderen had meegegeven aan een onverschillige paljas.

    En ik vond geen woord om haar te helpen. Geen enkel.

    m
    28/10/2017

    28-10-2017 om 05:07 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    27-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.106. Sesamstraat

    Sesamstraat vind ik een geweldig programma,
    ik kijk er sinds enkele maanden ongeveer elke morgen naar op NPO3, kanaal 20 bij Telenet.
    ‘k Ben blij dat ze het programma nog uitzenden, want er is alarm, lees en huiver:
    http://www.weekend-online.nl/nieuws/24769/aart-staartjes-sesamstraat-stopt-binnen-anderhalf-jaar# <- kort artikeltje.

    Tot 1983 werkte de BRT er aan mee.
    In 2010 nam Paula Sleyp afscheid, zij was vertel-oma.

    Na Elmo is Cookie Monster mijn favorietje in Sesamstraat.

                       

    http://www.khou.com/entertainment/television/15-things-you-should-know-about-cookie-monster-happy-47th-birthday/346128468

    Hij doet wat geen enkel kind, geen enkele mens klein of groot, wat niemand mag :
    zich ongegeneerd volproppen. Met koekjes dan nog wel !

    De aflevering gaat over de betekenis van het begrip belangrijk,
    en dit fragment zegt dus : Koekjes zijn Belangrijk
    klank aanzetten,
    http://www.youtube.com/watch?v=I5e6ftNpGsU
    01min34

    Op een dag zat Cookie Monster aan de computer
    en plots was er paniek, é-norm :

     

    http://picchore.com/comics/delete-cookies-comic/
    ----------------------------------------------

    Op 10 november 1969 begon in de Verenigde Staten Sesame Street,
    een educatief programma dat kinderen in achterstandswijken
    spelenderwijs van hun leerachterstand wilde afhelpen.

    Sesamstraat was jarenlang een samenwerkingsproject van de NOS en de BRT,
    omdat het maken van het programma voor alleen de NOS of de BRT te duur was,
    mede door de rechten die afgedragen moesten worden aan Children's Television Workshop in New York.
    De BRT zette de samenwerking stop in 1983, op het ogenblik dat zij Het Liegebeest begon uit te zenden.

    Naar mijn idee waren die drie jaargangen van het Liegebeest een zeer pover inruilen.
    Het Liegebeest haalt het niet bij Sesamstraat, niet qua bereik leeftijdscategorieën, en al zeker niet qua opzet.

    Elke aflevering begint met een scène in de straat met
    Tommie de hond, de muis Ieniemienie, de vogel Pino en/of het biggetje Purk
    aangevuld met menselijke personages.
    In de beginscène komt het thema van de aflevering aan bod,
    zaken over sociale omgang zoals eerlijk delen, ruzie, vriendschap, verdriet. 

     Sesamstraat: Tommie  Afbeeldingsresultaat voor http://muppet.wikia.com/wiki/File:IeniemienietheMouse.jpg  Afbeeldingsresultaat voor pino sesame street  Sesamstraat: Purk

    De Nederlandse filmpjes worden afgewisseld met nagesynchroniseerde Amerikaanse tekenfilmpjes
    waarin letters en cijfers geleerd worden en
    filmpjes met poppen van Jim Henson verwerkt worden, die bekend is van zijn Muppets.
    De belevenissen van de poppen Bert en Ernie zijn een markant onderdeel van Sesame Street.

    Die twee tonen iets over absurditeiten, want absurditeiten bestaan ook.
    Tja, het is een opvoedkundig programma hé. Ongeveer alles komt aan bod.

    Het programma bestaat voor 40% uit Amerikaanse items en 60% uit Nederlandse.
    Er zijn ruim 30 Nederlandse schrijvers die hun bijdrage leveren aan het programma in de vorm van
    scenario's voor straatscènes, gedichten, liedteksten en voorleesverhalen.
    De liedjes gezongen door de Nederlandse personages worden gecomponeerd door Henny Vrienten;
    tot 1999 stond Harry Bannink hiervoor in.

    Het programma wordt meestal afgesloten door een van de Sesamstraat-acteurs
    die een verhaaltje voorleest voor een drietal kinderen.
    Dit verhaaltje wordt vaak door een van de kinderen 'uitgeblazen' met een toeter.

    m
    voor de volledigheid : https://nl.wikipedia.org/wiki/Sesamstraat
    en alle foto’s komen van het Net 
    EZW-09/2014, herwerkt

    27-10-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.105. verzet/partizaan

    verzetsstrijders of partizanen?

    Sinds kort pas weet ik dat er een verschil is tussen
    de verzetsstrijders en de partizanen van WOII.
    ‘k Heb het nog eens opgezocht en het komt ongeveer hier op neer :

    Verzetsstrijders saboteren de vijand,
    zij willen het vaderland terug vrij.

    Partizanen saboteren ook de vijand,
    zij willen het vaderland terug vrij
    én
    zij hopen daarna een nieuwe politieke orde te installeren.
    In dit geval, een communistische orde.
    Partizanen zijn partij-gebonden verzetsstrijders.

    ‘k Was zo fier als een gieter dat ik dat onderscheid zo snel gevonden had.

    - Weet gij dat nu pas? vroeg LM.
    - Want gij weet dat al lang zeker …
    - Ja hoor!
    - Uit uw Vaderlandse Geschiedenis zeker …
    - Nee, van Allo Allo!
     
    Daar hebben ze het soms over het verschil tussen
     
    het verzet van Michelle en het communistisch verzet.

    Awel, ’t is nog waar ook. http://nl.wikipedia.org/wiki/'Allo_'Allo!#Verzet
    Ik zal in ’t vervolg wat beter moeten opletten
    wanneer ze dat filletonneke nog eens (willen) hernemen.

    Mijn ma kon die serie niet zien. Niet zién.
    Als ze nog maar die uniformen zag werd ze al ziek.
    Dat het een komische reeks was veranderde daar niks aan.
    De Duitse uniformen waren er teveel aan,
    ze trokken herinneringen aan doem, wanhoop en angst tevoorschijn.

    m
    EZW-10/2014, herwerkt

    27-10-2017 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    26-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.104. academiejaar

    een nieuw jaar

    Het academiejaar 2017-2018 is nu een maand bezig, ongeveer.
    Alle mensen met studerende kleinkinderen wens ik sterkte en uithoudingsvermogen.
    De kleinkinderen zelf ook natuurlijk, hen wens ik ook volharding en zo,
    maar mijn eerste bekommernis is toch de gemoedsrust van hun (groot)ouders.

    Een aantal jaren geleden hing tussen keuken en woonkamer,
    -de drukste passage in het huis van mijn zus Laura-
    een bericht, ingekaderd en achter glas.
    Zo te zien was het op chic papier gedrukt, zo met die dure gerafelde randjes.
    De tekst was : 

    Onze beste wensen voor het Nieuwe Jaar 

    Als het aan ons ligt

    komt er dit jaar niemand door

     
    In een huis met twee studenten en twee scholieren?
    'k Snapte het niet.
    - Kijk eens goed van wie dat komt, zei Laura.

    En helemaal onderaan het blad
    stond in piepkleine lettertjes 
     

    u aangeboden door Durex

    Gemoedsrust is onbetaalbaar.
    m
    HiH-10/2015

    26-10-2017 om 04:55 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.103. instant karma

    daden met een bepaalde karakteristiek zullen
    gevolgen van dezelfde karakteristiek veroorzaken

    Er bestaat nog gerechtigheid in de wereld. Enfin, die dag toch.

    1999, vroege herfst. Het was al vrij fris, maar de zon scheen en
    het was droog weer dus gingen we wandelen met Moeder-LM.
    "Buitenlucht en UV" had de kinesist van het huis gezegd.
    "Wanneer het weer het toelaat: naar buiten. Niet achter glas blijven zitten."

    Vermits Moeder toen al in een rolstoel zat hadden we haar ingeduffeld
    met een aantal lagen kledij, het geheel afgetopt met twee geruite plaids.
    Haar winterse wandeloutfit stond toen nog niet op punt.
    Wat betreft kleur en stijl liet het tenue te wensen over.
    Het was een samenraapsel, een beetje 'kleurrijk' misschien.
    De rood geruite dekentjes vloekten met de oranje wanten,
    maar we hadden nog geen andere. En het was ons om de buitenlucht te doen.
    En om verandering van omgeving, de afwisseling. Niet om de show.
    En ze was warm ingepakt, dat was het belangrijkste.
    Enkel haar neus, wangen en ogen waren onbedekt.

    W
    e stapten traag de dreef af.
    Hoe trager hoe beter, dan 'waaide' het niet in haar gelaat.
    En dan kon ze de voortuinen bekijken.
    Niet dat daar nog veel kleur te bekennen viel.
    We hoopten gewoon dat iets haar blik zou vangen, al was het een plaasteren kabouter.

    Aan het einde van de dreef is een taverne met tuinterras.
    Het is een grote tuin met oude bomen, bijna een park.
    Er staan speeltuigen voor de kleintjes.
    Kleintjes waren er niet, het was al wat koud.
    Er is ook een hoenderhof achterin,
    maar daar konden we met de rolstoel niet bij omdat het grasveld te hobbelig is.
    Het tuinterras was nog open.

    Uit de wind en in de zon zaten een tiental mensen,
    overwegend senioren, goed ingeduffeld te genieten van de buitenlucht.
    Het rook naar aarde, de plantenwereld was al ingedommeld.
    Misschien zouden de aroma's van de buitenlucht Moeder uit haar verstarring halen ...

    Twee tafels verder zat een echtpaar, mid-dertigers in modieuze skikledij.
    De zonen (9 en 12j schatte ik) waren op het grasveld aan het ravotten.
    Misschien zou hun beweging Moeders belangstelling even wekken?

    Onze warme choco's werden gebracht.
    We roerden in de choco's, keken naar de twee jongens en
    we hoorden ergens een vogel fluiten.

    Van opzij zag ik een oranje want omhoog komen.
    Met een traag breed armgebaar wees Moeder naar de tafel van het echtpaar.
    Daar stonden een theeglas, twee frisdranken en een glas donkere trappist.
    Iets op die tafel had haar aandacht.

    Een paar tellen later opnieuw dat wijds gebaar.
    Daarbij leunde ze nu ook voorover.
    Om ons iets aan te wijzen?
    De donkere trappist contrasteerde fel met de witte tafel.
    Het glas fonkelde in de zon.
    Het stak boven de andere glazen uit, koninklijk bijna, op zijn voet.
    "Ja Moeder, mooi hé."
    Moeder had héél eventjes op iets uit de omgeving gereageerd,
    LM en ik beschouwden dit als een succes,
    we noemden het uitstapje al geslaagd.
    Die kleine vreugde werd ons niet lang gegund.

    De modieuze dame aan de andere tafel stootte haar man aan en
    wees met haar kin in onze richting.
    Weinig subtiel.
    De man keek naar onze tafel, knikte eens vriendelijk en
    draaide zich terug naar zijn vrouw.

    De vrouw bleef verstoord onze richting uitkijken, alsof Moeder
    op een af andere manier de grens van de privacy overschreden had.
    Bij elk nieuw armgebaar van Moeder stootte de vrouw haar man aan en
    keek nog meer verstoord. 

    Gelukkig liet de man dat aan zich voorbij gaan.

    Nu zat zij Moeder openlijk aan te staren.
    Zonder ons uit het oog te verliezen nam ze haar tasje van tafel en
    plaatste het achter zich op de stoel.
    Alsof Moeder een hooligan was
    die zou recht springen om iets van die tafel te grissen.

    Haar gestaar begon ons te storen.
    In deze gemeente zijn twee rusthuizen.
    De bewoners ervan komen al eens buiten.
    Had mevrouw nog nooit een demente bejaarde van dichtbij gezien?

    Moeder maakte opnieuw dat vaag armgebaar
    en met een vergoelijkende glimlach
    gaf ik teken aan de dame 'niet op letten'.
    Maar het mens bleef ons verstoord en argwanend in het oog houden.
    Met één hand trok ze haar kraag wat dichter, als om zich te beschermen.
    Dacht ze dat dementie besmettelijk is?
    Mogen mensen die een beetje anders doen niet in openbare gelegenheden komen?
    Vond ze de aanblik storend? Waarom keek ze dan niet de andere kant uit?
    Kon zij niet doen zoals haar man. Die zat een kwartslag gedraaid, zodat
    wij uit zijn blikveld waren en hij zijn zonen in het oog kon houden.
    Haar surveillance werd ronduit belachelijk.

    Plots stootte de man háár aan en zei iets.
    (Vond hij ook dat het lang genoeg geduurd had?)
    Met een ruk draaide de vrouw haar hoofd om,
    liet een hoog luid langgerekt "O NÉÉ!" horen en kwam half uit haar stoel.
    Was een van haar zonen uit het klimrek gevallen?

    Alle terrasklanten keken nu naar de twee jongens.
    Ze stonden allebei rechtop, zo te zien was er niets aan de hand.
    De oudste van de twee stond in profiel, opzij van het klimrek.
    Onder het bewonderend oog van de jongste stond hij
    met uitbundige zwaaibewegingen, een Pallieter waardig,
    het klimrek te besproeien !

    Mevrouw zakte terug in haar stoel, hoofd tussen de schouders,
    ze kromp letterlijk ineen van schaamte.
    LM en ik durfden elkaar niet aankijken, we voelden lachkriebels komen.
    Heel even probeerde ik nog de grijns van mijn gezicht te vegen, maar dat lukte niet.
    Een paar tellen later zaten we hardop te schateren,
    zoals de andere mensen op het terras,
    puur uit ongegeneerd leedvermaak met de moeder haar gêne.

    "Voilà, hikte LM,
    er bestaat nog gerechtigheid in de wereld" en
    hij veegde de tranen van zijn gezicht.

    De vrouw stond op, nam haar tasje, rechtte haar rug:
    "Roep de jongens en ga binnen betalen" commandeerde ze haar man.
    En zij verdween richting parking.
    Het hoofd geheven.
    Stervend in stijl.

    m
    EZW-03/2004 – HiH-10/2014, herwerkt

    26-10-2017 om 04:41 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    25-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.102. talentenjacht

    Van de Voice kijk ik naar de audities en daarna volg ik het programma niet meer.
    De audities vind ik interessant. Waarom weet ik niet.
    Misschien om de concentratie van de coaches.
    Navenant de kandidaat gokken we welke coach de stoel zal draaien.
    Hier nog een verhaal over een auditie, maar niet bij de Voice.

    Een jongedame komt zich aanbieden voor een talentenprogramma
    en zegt tamelijk schuchter tegen de man achter het bureau:
    "Dag Meneer, ik imiteer vogels, Meneer."

    De talentscout van dienst is absoluut niet onder de indruk,
    hij schrapt haar naam van de lijst.
    Hij kijkt zelfs niet op van zijn papier terwijl hij antwoordt :

    "Ach kind, daarvan hebben we er al zoveel" wuift hij "De volgende!"

    "Jammer" piept ze zachtjes en met een spijtig glimlachje
    stapt ze naar het raam, trekt het open en
    vliegt weg.


    http://warriorgirl.blogspot.be/2009/12/flying-girl-over-copenhagen-or-my-gypsy.html van Rowena Murillo

    m
    EZW-10/2012

    25-10-2017 om 05:23 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.101. polshorloge

    'k Ben rechtshandig en ik droeg mijn horloge links.
    Waarom dat zo was weet ik niet. 
    LM zegt dat rechtshandigen ze links dragen en linkshandigen rechts
    omdat dat handiger is ivm de sluiting.

    Toen we piepjong waren, 13 of 14j, denk ik,
    was het op school een trend om de horloge met de wijzerplaat naar binnen te dragen.
    'k Was daar onmiddellijk voor te vinden,
    want zo kon men tijdens de les ongemerkt kijken hoelang 'het' nog zou duren.
    Bij bepaalde leerkrachten was het levensreddend dit te weten.

    's Avonds op de schoolbus zag ik al eens meisjes 
    hun horloge terug met de wijzerplaat naar buiten draaien.
    Dus 's morgens met de wijzerplaat naar binnen?
    'k Snapte daar niks van en ik vroeg ook niks want
    zij waren 'de groten', ongeveer een andere kaste.
    Onaanspreekbaar, wil dat zeggen.

    Mijn horloge droeg ik dag en nacht met de wijzerplaat naar binnen.
    'k Vond het bij zoveel dingen handiger.

    Er was ons gezegd dat verpleegsters ze ook zo droegen en ik geloofde dat wel.
    Zo zit het slotje van de armband naar buiten en
    kan men de patient tijdens het tillen of keren niet kwetsen met een schram van dat slotje.

    Een buurvrouw (verpleegster) droeg haar horloge nóg anders.
    Zij droeg een horloge aan een lintje, opgespeld op haar schort, zo ergens in het midden.
    En die horloge hing ondersteboven!
    Dat was zo slim gevonden, zo simpel, dat ik er ook ondersteboven van was.
    Geniaal gewoon. 

    Later kwam ik te weten dat zulke verpleegstershorloges
    ook gewoon in de handel verkrijgbaar zijn.
    Om op te spelden of om aan een halsketting te dragen,
    beide modellen hangen ondersteboven en zijn zo goed als handen-vrij.
    Nu zijn die horlogekes precies niet meer te zien (?)

    Veel later hoorde ik dat de wijzerplaat naar binnen dragen een signaal was.
    Het wou zeggen dat men een vast vriendje had, dat men 'bezet' was.
    Maar waarom was het nodig dat te laten weten op een meisjesschool en niet in de buitenwereld? 
    Waarom draaiden ze 's avonds hun wijzerplaat weer naar voor op de arm
    alvorens ze de bewoonde wereld in gingen?
    ‘k Heb nog altijd geen verklaring gevonden, maar misschien is die er niet
    want een trend hoeft geen verklaring.

    m

    EZW-11/2011

    25-10-2017 om 05:07 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    24-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.100. sant / geen sant

    geen sant in eigen land

    Osvaldo Cavandoli (Maderno, 1 januari 1920 - Milaan, 3 maart 2007)
    was een Italiaanse cartoonist en animator.
    Hij werd wereldberoemd met zijn creatie La Linea.

    klank aanzetten!
    https://www.youtube.com/watch?v=gMbTmUjqvgc
    04min30

    La Linea bij Lagostina

    Hij werd bekend met La Linea, een simpel getekende cartoon, die in 1969 voor het eerst verscheen,
    als verzet tegen de heersende tendens die
    het gebruik van grondig uitgewerkte personages met een overvloed aan details voorschreef.
    Later kwamen daar nog volgers bij.
    Vanaf 1969 stelde Osvaldo Cavandoli het figuurtje, dat toen nog "Mister Linea" heette,
    voor als mascotte aan verschillende reclamebureaus, maar vond geen geïnteresseerden.
    Uiteindelijk ontmoette hij Emilio Lagostina, een producent van snelkookpannen
    die in het figuurtje een goudmijn zag voor zijn televisiereclames.
    Het figuurtje kreeg zijn karakteristieke brabbelstemmetje van Giancarlo Bonomi:
    Het jazzmelodietje dat elke episode inleidt werd geschreven door Franco Godi.

    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=gMbTmUjqvgc
    02min40

    Erkenning

    De filmpjes, die in korte tijd razend populair werden,
    werden in 1972 bewerkt tot cartoons die in verschillende Italiaanse kranten verschenen.
    La Linea won ook de eerste prijs op het animatiefilmfestival in Annecy, Frankrijk
    en een jaar later op dat van Zagreb, Croatië.

    In 1977 kende La Linea het hoogtepunt van zijn succes.
    De korte reclamespots die Cavandoli in de loop der jaren had gemaakt,
    herwerkte hij tot korte filmpjes zonder reclameboodschap.
    Die clips werden een groot succes in meer dan 40 landen, maar niet in Italië.
    Daar werd het personage La Linea zo sterk geassocieerd met de Lagostina-snelkookpannen,
    dat de RAI ook de niet-publicitaire filmpjes als sluikreclame beschouwde en weigerde ze uit te zenden.

    Pas in 1997 was het grappige mannetje weer op de Italiaanse televisie te zien.

    Het gestileerde figuurtje waagde in 2001 zelfs de grote stap over de oceaan.
    Osvaldo Cavandoli maakte een reeks van 20 filmpjes voor de Universal Studios, Californië.

    Voor
    wie meer wil zien, op You Tube gewoon La Linea intikken
    en ze springen tevoorschijn. Er staan meer dan 100 filmpjes.
    Glimlachjes voor de grauwe winterdagen die gaan komen.

    m
    http://nl.wikipedia.org/wiki/Osvaldo_Cavandoli 
    EZW-10/2014

     

    24-10-2017 om 03:23 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.099. schrikkepuit

    Vorige week zei LM naar aanleiding van iets
    ‘Ja, maar gij zijt een schrikkepuit hé’.
    Op een toon alsof dat voor hem al jaren een uitgemaakte zaak was.

    Daar kon ik eens mee lachen.
    Ik. Een schrikkepuit.

    In elke haven heb ik mijn weg naar het schip terug gevonden,
    nuja, behalve die ene keer bijna, in Ulsan.
    En nergens was ik bang,
    behalve die ene keer dan, in Trinidad.

    En ik ben maar twee keer gerold geweest.
    Voor zover ik weet.
    Heeft me dat belet om verder te gaan met varen?
    Nee, ik ben er hoogstens voorzichtiger door geworden.
    Voorzichtig. Vooruitziend. Behoedzaam.
    Allemaal preventief.
    Eigenlijk ben ik eerder op mijn hoede
    voor mensen die zich in slaap laten wiegen door de situatie dan voor de situatie zelf.

    Zoals die keer … dat PN in Galveston aan de Russische taximaffia liet horen
    dat ze de vrouw van de captain was. Dat is vragen om problemen !
    We staan met onze meisjesnaam op de bemanningslijst.
    Men is stewardess of supplementary crew,
    onderaan de hiërarchische ladder en ook onderaan op de lijst genoteerd.
    Men geeft zeker niét de graad van de echtgenoot.
    Ze hebben er aan de wal geen zaken mee welke positie de echtgenoot bekleedt.
    Dat jaagt de prijzen maar omhoog.
    En bemanningslijsten hebben ze vlug hoor, nog voor het schip tegen de kaai ligt.
    Ze hebben connecties binnen het agentschap ter plaatse.

    Taximaffia :
    De wagens kwamen al toegereden terwijl het schip nog aan het aanleggen was.
    Die gasten rijden met twee in één wagen.
    Waarom is dat nodig?

    Een schrikkepuit dus, ik.
    Ineens dacht ik: als hij denkt dat hij mij kent,
    ken ik hém dan eigenlijk? Of denk ik dat ook maar?

    m

    24-10-2017 om 02:59 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    23-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.098. de zilveruitjes

    LM stond bij het raam en keek naar wat er beneden zoal circuleerde op de voetpaden.
    Dit is niet echt een drukke straat, daardoor weet hij ongeveer
    wie en wat er overdag langs komt. Wiens hond mankt en wie
    plots verschijnt met een andere hond. En dan weer een andere. En dan weer de vorige …
    Honden op logé, weet hij.

    "De zilveruitjes! Dát is lang geleden." zei hij bedachtzaam.
    Zijn zilveruitjes hondjes?
    Had hij het over eten? Er staat een pot uitjes in de koelkast en een reservepot in de berging.
    "Nee die twee dames daar."

    Die twee dames zijn zussen. Ze stappen voorzichtig en traag. Arm in arm. En zwijgend.
    Alle concentratie gaat naar het voortbewegen zelf.
    Ze kleden zich zoals ze stappen, in behoedzame tinten.
    Hun kapsel komt uit het zilveren register.
    Zoals dat vroeger moest en zoals hun eigen oma’s een kapsel hadden toen zijzelf jonge vrouwen waren in de jaren ’60,
    een stevig, strak krulletjes-permanent, zeer kort. Van bovenaf gezien zijn die bolle kopjes zilveruitjes.

    ‘k Wist niet dat LM hen zo noemde.
    ‘k Wist evenmin dat ze met hun twee gedurende een periode uit het staatbeeld verdwenen waren.
    Was er een ziekenhuisopname geweest? Wie van de twee?
    De ene zus loopt al enkele jaren zwaar gebogen door osteoporose.
    De andere iets minder gebogen.
    Het was voor LM blijkbaar een stille blijdschap hen weer te zien langskomen.
    "Ze zijn er nog." glimlachte hij vaag. Zijn ma had ook zo’n kapsel.

    Soms zijn er mensen die uit het straatbeeld verdwijnen
    en helemaal niet meer opduiken.
    Maar de zilveruitjes zijn er wel weer.
    Tot nader order natuurlijk.

    m

    23-10-2017 om 04:08 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.097. gevogelte ~

    nachtraaf >< vroege vogel


    ‘k Ben lang een nachtraaf én vroege vogel geweest.

    Toen ik 15 of 16 was had ik heel sterk de indruk
    dat ik me overdag met zoveel dingen moest bezighouden die me opgedrongen werden
    -zolang ik nog thuis woonde was dat ook zo-
    dat er maar één moment overbleef voor mezelf : de nacht.
    Of toch het begin van de nacht, zolang ik nog thuis woonde.

    Ik verdween rond 22h naar mijn kamer maar ik sliep niet voor 01h.
    Huiswerk maken en daarna onder de dekens wat liggen lezen en radiootje luisteren,
    vooral AFN en ook Europe n°1 met Daniel Filipacchi.
    Radio Veronica en Radio Caroline kon ik niet ontvangen vanonder die dekens.
    Waarschijnlijk niet de juiste dekens.

    Om 05h30 was ik er al weer uit want ik wou ’s morgens weg zijn
    voor ze me konden terugfluiten ivm ontbijt of andere huishoudelijke taken.
    Die had ik tussen 16h en 22h al genoeg.

    De nacht was van mij,
    dat beetje slaap was van mij en
    de ochtend lag gewoon in het verlengde van die twee,
    de ochtend was ook van mij.

    Dus : douchen, aankleden (beetje mascara ook) en de deur uit.
    Na een paar keer vroegen mijn ouders zich niet meer af waarom ik zo vroeg weg was.
    Om ondanks de files intijds op school te geraken?
    De bussen hadden toen nog geen eigen bedding hé.
    Aan het Simonisplein liep toen alles hopeloos strop.
    Rustig laten strop lopen, heel die westkant van Brussel.

    Ik (prinses) nam een alternatieve route, achterop een brommer.
    Een rood geval van een kameraad die naar de school in de Vier Windenstraat moest.
    Hij pikte me op aan de bushalte thuis.
    Uit het zicht van het ouderlijk huis natuurlijk.
    Het woord 'cool' bestond toen nog niet in jongerentaal maar het was wel cool,
    om een mokke achterop de motto te hebben zitten.
    Ondanks de witte sportkousen.
    En dat mokke vond het tof om door nen 'tip' afgezet te worden
    aan een bushalte die nog een half continent van de school af lag.
    De ochtenden waren reizen door de geuren van de seizoenen.
    Over helm & hersenpan bestonden nog geen You Tubekes.

    Nu ik het schrijf hoor ik ook terug het gejank van die brommer.
    Een opgefokt geval.
    En ik ruik terug de ochtend-mélange van weinig verkeer maar wel polluerend,
    met herfstgeuren van de oude stadsbomen van voor die renovaties overal.
    En de geur van zijn vest in skai.
    Hoe zou het nu zijn met Jef BB?
    Is hij nu cilinders aan het uitboren samen met kleinzonen?

    Hij zette me af aan Veeweyde.
    Daar nam ik de bus.
    Samen met een andere kameraad, die in de Cellebroersstraat naar school ging nam ik daar de bus.
    Hij kwam daar ook wat vroeger.
    We stapten af aan het Fontainasplein en zaten daar dan een sigaret te roken en te kijken naar een stad in de ochtend.
    Daarna begon de dag en begonnen de verplichtingen.

    Dat traject was een omweg, maar de weg was mooi en het ritje op de motto was een vleugje van … iets,
    iets waarvan ik niet wist of het wel bestond.
    Het was een manier van weg zijn.

    m
    Het was de periode van ditte, nu hopeloze kitch maar toen absoluut niet : http://www.youtube.com/watch?v=7IWDDXQ1HmE  02min54
    en dan dit natuurlijk http://www.youtube.com/watch?v=8LhkyyCvUHk  03min03
    EZW-06/2012

    23-10-2017 om 03:57 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.096. politie-inval

    Misselijkmakend

    ------------------------
    05-01-2015 11:54:48 ~ de verteller is 70++

    Zopas werd op de deur van mijn appartement gebonsd.
    Ik deed open en er stonden 8 politiemannen voor de deur. 
    Ik weet niet hoe ze binnen geraakt zijn, beneden aan de voordeur.
    Ze stormden binnen met getrokken wapens. 
    Ik wist nergens van en ze zijn overal gaan kijken, in elke kamer en in elk hoekje
    Toen het gedoe stilviel zei een politieman  "U woont op nummer 41, straat zus-en-zo"
    "Maar nee! antwoordde ik, dit is nummer 4, dit is het huis om de hoek!"

    Ze zijn naar buiten gestormd, naar het nummer 41 in de andere straat.
    Missen is menselijk.
    ------------------------

    Missen is menselijk, schreef de brave mens er nog vergoelijkend bij.
    Ja.
    Maar sommige missingen zijn misselijkmakend.
    Acht man met getrokken wapen. Dat was al een serieus interventieteam dan, mijn gedacht.

    Missen is menselijk? Toch eigenaardig dat ze zich
    én van straat
    én van huisnummer vergist hebben.
    Misschien dan ook van datum en van uur? Gewacht met vertoon tot ‘het gevaar’ al in het buitenland zat?
    Missen is menselijk … voor een interventie van dat kaliber, mon oeil.
    Dat is geen vergissing meer, dat is een fout.
    Operationeel was er iets grondig mis.
    En jongens van dat soort en hun denkers moeten dan onze redders in nood zijn, de dag dat het er op aan komt.

    Als ze zo opgefokt waren -door de adrenaline of door de testosteron-
    dat ze niet meer wisten waar ze waren,
    wisten ze dan nog wat ze aan het doen waren?
    Maar ze mogen wel een wapen dragen. Opgefokt of niet.

    Terug naar buiten gestormd, naar het juiste nummer in de juiste straat.
    Dit lijkt eerder een ploeg figuranten bij Comedy Capers
    dan een getraind interventieteam.

    En ja, hoe zijn ze beneden aan de voordeur naar binnen geraakt?
    Met een slotenmaker?
    Die had dan óók niet gezien dat het huisnummer niet klopte?

    Énzovoort, enzovoort …
    Meer vragen dan mijn kopke kan bolwerken.
    En de bewoner,
    degene die het heeft moeten meemaken, was helemaal alleen in het gebouw, 
    er was niemand om samen mee te bekomen van het schrikken.
    Hij deed er achteraf gelaten over.
    'Ik leef toch nog …'

    m
    EZW-01/2015

    22-10-2017 om 04:58 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!