Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    26-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.287. Peter Verhelst

    te gast bij Wim Helsen, Peter Verhelst
    met ‘Evenmin’ van Samuel Beckett

    heen en weer in schaduw van binnen naar
    buitenschaduw
    van ondoordringbaar zelf naar ondoor-
    dringbaar on-zelf via geen van beide
    als tussen twee verlichte nissen waarvan
    deuren ooit? zacht gesloten, ooit weg-
    draaiden van, en zacht terugkeerden
    heen en weer wenkten en zich
    afwendden
    ongeacht de richting, gespitst op de
    een of andere glimp
    ongehoorde voetstap enkel geluid
    tot ze tenslotte voorgoed stilblijven, voor
    goed afgewend van zelf en ander
    waarna geen geluid
    dan zachtjes onverwelkend licht op dat
    ongeachte en al evenmin
    onuitsprekelijke thuis

    voor de componist Morton Feldman, 1962, vertaling Stefan Hertmans

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Verhelst in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a47/ 
    12min07
     



    Over Peter Verhelst : https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Verhelst 
    Over Samuel Beckett : https://nl.wikipedia.org/wiki/Samuel_Beckett   
    Over Stefan Hertmans : https://nl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Hertmans 

    26-01-2018 om 05:07 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    25-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.286. kaviaar

    Karin is de zus van Peter. Haar zoontje heet Darren en was toen 5+j. Peter & Diana hebben twee dochters.
    Darren is de jongste van het grut. Na school is hij dagelijks bij hen, tot Karin hem komt oppikken.
    Wij mailen omdat Peter de taal van zijn moeder wil onderhouden, dat is niet zijn moedertaal.
    De verhalen zijn de zijne, de woorden zijn de mijne.

    plannen voor een huwelijksverjaardag

    Binnenkort zijn Diana en ik tien jaar getrouwd (14/02)
    en ik heb al gereserveerd in een lekker restaurant.
    Het aperitief zouden we thuis nemen en als hapje zou ik iets met kaviaar maken.
    Wat precies wist ik nog niet, dat moest ik nog opzoeken op ’t Net. Zo was de planning.

    De flessen champagne en het potje kaviaar had ik in de frigo in de garage gezet.
    Die dient om de drankvoorraad in op te slaan.
    Diana of de meisjes doen die frigo zelden of nooit open,
    omdat ik elke avond de frigo van de keuken bevoorraad.
    Daar vinden ze de volgende dag dan wat ze nodig hebben.

    Natuurlijk had ik buiten Darren gerekend.

    Hij was in de garage met autootjes aan het spelen en had zin in een bananendrinkje,
    in zo’n handig kartonneke, formaat 20cl.
    Ipv binnen eentje te gaan vragen aan Diane vond hij dat hij groot genoeg was
    om zelf eentje uit de frigo van de garage te nemen.

    Daarbij deed hij het blikje kaviaar op de grond vallen. En wat had hij deze week geleerd op school?
    Dat iets wat op de grond gelegen had, niet meer mag opgegeten worden.

    - En als ’t maar efkes was?
    - Ook niet! Ook niet als ’t maar efkes was, had Karin de juf gelijk gegeven.
      
    Alle eten dat op de grond valt moet daarna in de vuilbak.

    Mama en de juf zijn de vrouwen in zijn leventje, als zij iets zeggen dan is dat universeel van kracht.
    Zodoende had Darren mijn doosje kaviaar in de vuilbak van de garage gegooid.
    En ik had ’s morgens de vuilniszakken buiten gezet, met daarin
    een potje kaviaar van omgerekend (‘k durf het haast niet zeggen) bijna 100€.
    Ik kon er niet echt mee lachen. Nog altijd niet. Later misschien. Wanneer Darren 25 is of zo …

    Nu heb ik echt medelijden met Peter zie.
    Ik hoop echt dat hij de sleutel van die frigo terug vindt.
    Maar hij kan moeilijk vragen aan zijn vrouw waar dat sleuteltje ligt hé.
    Dan vraagt ze zich af waarom die garage-frigo zo ineens op slot moet.
    Want volgens haar is er niks aan de hand.
    Het is nog drie weken te gaan tot 14/02.

    m
    EZW-01/2015, bijgewerkt

    25-01-2018 om 05:56 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.285. Malin-Sarah Gozin

    te gast bij Wim Helsen, Malin-Sarah Gozin
    met Mr. Gwyn van Alessandro Baricco

    Jasper Gwyn zei dat we allemaal een bepaalde pagina uit een boek zijn,
    maar van een boek dat niemand ooit geschreven heeft
    en waar we vergeefs naar zoeken op de schappen van onze geest.
    Hij zei dat wat hij probeerde te doen, was dat boek schrijven voor de mensen die bij hem kwamen.  (…)
    Hij keek naar de mensen. Heel lang. Tot hij hen in het verhaal zag dat ze waren.  (…)
    En uiteindelijk herkenden de mensen zich erin. Ze herkenden zich in de dingen die gebeurden,
    in de voorwerpen, in de kleuren, in de toon, in een zekere traagheid,
    in het licht en ook in de personages natuurlijk, maar dan in allemaal, niet in eentje ervan,
    in allemaal tegelijk – weet u, wij zijn een heleboel dingen, en we zijn al die dingen tegelijk.

    Mr. Gwyn van Alessandro Baricco

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Gozin in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a46/ 
    09min21



    Over Malin-Sarah Gozin : https://nl.wikipedia.org/wiki/Malin-Sarah_Gozin 
    Over Alessandro Baricco : http://cobra.canvas.be/cm/cobra/boek/1.2078080 , https://nl.wikipedia.org/wiki/Alessandro_Baricco 
    Over Mr Gwyn : http://m.cobra.canvas.be/cm/cobra.mobile/m-cobra-boek%2B/1.1459179 

    25-01-2018 om 04:58 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    24-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.284. lagere school II

    juffrouw Rita

    In '78 was ik op een zaterdag aan het helpen in de winkel van mijn vader (Brussel - binnenstad)
    toen een kleine tengere dame me vroeg: "Herkent ge me niet, m?"
    Mijn gezicht direct in commerciële glimlach en mijn brein in rood alarm want
    een cliënt niet herkennen, dat is verschrikkelijk onbeleefd.
    "Toch wel Mevrouw, maar uw naam ontsnapt me. Als u me even uw naam wil geven
    dan zal ik kijken of uw bestelling..."
    "Ik ben juffrouw Rita, m!" lachte ze. Ze had mijn kleine komedie door.

    Ineens waren we in '58: Juffrouw Rita van het tweede studiejaar!
    Nu herkende ik haar stem. Zelfs twintig jaar later. Maar waar was haar Brigitte Bardot kapsel?
    En was ze nu getrouwd met die rode sportwagen die haar 's zaterdagsmiddags kwam afhalen?
    Maar waarom was zij kleiner dan ik? Ik kwam toch maar tot aan het middel van Juffrouw Rita?

    Die laatste vraag heb ik zelf kunnen beantwoorden: tussen '58 en '78 moet ik gegroeid zijn.
    Over de sportwagen dierf ik niets vragen.
    Misschien wist de heer die haar vergezelde van geen rode sportwagen.

    En het kapsel? Tja, mode evolueert, levensstijl ook, men past het kapsel aan.
    Maar in mijn herinnering was juffrouw Rita de filmster die lekker rook,
    Juffrouw Rita was niet zozeer een gewone sterveling lijk wij allemaal.
    Juffrouw Rita was mijn 'vlam'.
    Vanwege het kapsel, het geklik van de hakjes en de lekkere geur.
    Zo zou ik later ook worden. Eventueel met sportwagen.

    In het vierde studiejaar hadden we een slogan in plaats van een juffrouw:
    "moeilijk-gaat-óók!"
    In het vijfde studiejaar hadden we een engel, als tegendosis voor het jaar tevoren:
    "waarom-het-moeilijk-maken?"

    Nu ik eraan denk, het woord studiejaar werd uitgesproken als 'studjaar',
    wisten wij veel wat een stud was. De 70's moesten nog beginnen hé.

    m
    EZW- 06/2004, HiH-12/2014, herwerkt

    24-01-2018 om 04:59 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.283. Hilde Crevits

    te gast bij Wim Helsen, Hilde Crevits
    met Het is wat het is van Erich Fried

    Het is onzin
    zegt het verstand
    Het is wat het is
    zegt de liefde

    Het is ongeluk
    zegt de berekening
    Het is alleen maar verdriet
    zegt de angst
    Het is uitzichtloos
    zegt het inzicht
    Het is wat het is
    zegt de liefde

    Het is belachelijk
    zegt de trots
    Het is lichtzinnigheid
    zegt de voorzichtigheid
    Het is onmogelijk
    zegt de ervaring
    Het is wat het is
    zegt de liefde

    Erich Fried, vertaling Remco Campert

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Crevits in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a45/
    07min56

     

    Over Hilde Crevits : https://nl.wikipedia.org/wiki/Hilde_Crevits
    Over Erich Fried : https://nl.wikipedia.org/wiki/Erich_Fried 

    Over Het is wat het is :
    Lofdichten op de liefde – de wereldliteratuur bulkt er van. Maar heel verrassend is de wijze waarop de Oostenrijkse dichter Erich Fried (1921-1988)
    het letterlijk eigenzinnige van de liefde beschrijft. Hij maakt haar tot mikpunt van vijandige opmerkingen vanwege menselijke vaardigheden of houdingen.
    Achtereenvolgens worden aan het woord gelaten: het verstand, de berekening, de angst en het inzicht, de trots, de voorzichtigheid en de ervaring.
    Liefde wordt zodoende op zeven verschillende manieren gekleineerd, en wel: als onzin, als ongeluk, als verdriet, als uitzichtloos, als belachelijk, als lichtzinnig, als onmogelijk.
    Dat wordt allemaal door ‘buitenstaanders’ van haar gezegd.
    Maar door de liefde worden al die aanvallen op overtuigende wijze gepareerd.
    Tot driemaal toe, als een refrein bij elke strofe, herhaalt ze zelfbewust en zelfzeker : ‘Het is wat het is’.
    In de context van het gedicht klinkt dat als : “Ik weet en blijf wie ik ben.” Harry Gielen

    Bijlagen:
    Fried vertalingen.jpg (101.1 KB)   

    24-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    23-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.282. lagere school I

    memorie, het kasteel met de duizend kamers

    'k Ben al een paar dagen helemaal terug in de schoolsfeer van toen en ik weet niet hoe dat komt.
    Gisteren vergat ik door te schuiven aan de kassa en
    in het naar huis gaan voelde de boodschappentas aan als een boekentas, nog altijd even zwaar.
    Ik liep onze eigen voordeur voorbij want in de jaren '60 woonde ik hier nog niet.

    Grote opluchting bij onze benedenbuurman -hij was in zijn voortuin aan het frullen-
    toen hij me op de hoek rechtsomkeer zag maken.
    "Verstrooid" zei ik, nog glimlachend om herinneringen.
    Teksten, herinneringen ... leg dat eens uit. ‘k Begin er niet aan.

    "Ja kind, verstrooid, dat begint hé!" constateerde hij.
    Oei maat, geef me nog een jaar of tien aub!  'k Laat hem maar denken.
    Het is zo plezierig eens ongestoord en lang
    te kunnen rondzwerven in de memorie ... het kasteel met de duizend kamers.

    Van de lagere school herinner ik me enkel nog de namen van de juffrouwen,
    niet de gezichten. Wij keken naar het bord, keken naar de kaarten of
    de prenten die opgehangen werden, keken in ons schrift, in ons boek,
    om na te denken keken we naar het plafond,
    bidden gebeurde met gebogen hoofd en tijdens het dagdromen keken we naar buiten.
    De reprimandes over dat laatste ontvingen we met het hoofd gebogen. 
    Dat was zo wat de standaard houding, lichaamstaal voor berouw-&-spijt:
    handen ineen gestrengeld op de rug, naar de grond kijken en
    met één voetje een beetje staan schuiven over te tegels.

    Niet dat we de juffrouw niet wilden zien,
    maar we werden er met een tikje op het bord of
    op de prent aan herinnerd: "Hiér moet ge kijken!"

    De geur van potloodslijpsel, de geur van inkt, de papieren rolstores,
    het geribbeld houten greepje dat onder aan het touwtje hing ... Hoe maakte men die ribbeltjes?  
    Gewoon op een draaibank weet ik nu en daarmee is de magie er af, van die ribbeltjes.

    m
    EZW- 06/2004, HiH-12/2014, herwerkt

    23-01-2018 om 03:09 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.281. Fred Bervoets

    te gast bij Wim Helsen, Fred Bervoets
    met 'In rep en roer' van Marcel van Maele

    De veroveraars zijn nog niet halfweg
    en reeds worden lauwerkransen
    over dag en dauw gespreid.
    En weet: geen prooi zal hen ontsnappen
    In de achterhoede hijgend
    paren en braken krijgers
    op perzische tapijten
    en wachten op de morgen
    die zich straks rood zal openspreiden.
    Het kruipt ons in het bloed.
    Bekvechtend in ademloze stilte,
    een schreeuw nauwelijks te horen,
    smelten de bloemen met bekwame moed.
    Zo tussen het onbezonnen geweld
    en de fluwelen lafheid
    ligt een eeuwigheid onbegrip.
    Een lauwe lach
    in het bijtend licht.

    8 gedichten van Marcel van Maele
    bij 4 etsen van Fred Bervoets

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Bervoets in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a44/ 
    10min55



    Fred Bervoets is van bij de aanvang een verhalend schilder geweest. “Voor mij is het onderwerp essentieel”, zegt de kunstenaar in een interview.
    Hij is een van onze belangrijkste beeldende kunstenaars van het huidig ogenblik. In de lijn van Bosch, Breugel, Ensor, Frits Van den Berghe
    heeft hij een pagina toegevoegd aan het gestuele expressionisme. http://www.dezwartepanter.com/bervoets.html , https://nl.wikipedia.org/wiki/Fred_Bervoets 
    Over Marcel van Maele : http://schrijversgewijs.be/schrijvers/van-maele-marcel/ 

    23-01-2018 om 03:05 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.280. breeddenkend ?

    … en consoorten

    Mijn ruimdenkendheid is aan het versmallen.
    Vroeger had ik geen last van
    hangjongeren, junkies, drugdealers, ritselaars, drieste bedelaars, handtasdieven en consoorten.
    Zij waren deel van het menselijk gamma. Meer niet. 
    En ik liep toch sneller dan zij. Ik kon óók uit de startblokken schieten. Nu niet meer.

    Mijn gewrichten zijn stram geworden, de snelheid en de lenigheid zijn weg
    en daarmee ook mijn mentale souplesse, heb ik de indruk. 
    Ja, ik word strammer. Niet alleen in doen. Ook in denken.

    Als ik nu nog in 360° denk, is het omdat ik rugdekking zoek. Tegen
    hangjongeren, junkies, drugdealers, ritselaars, drieste bedelaars, handtasdieven en consoorten.

    m
    EZW-01/2013, HiH-12/2014, herzien

    22-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.279. de soda's

    keukenblunder ~ een gevaarlijke deze keer

    Om kledij witter dan wit te krijgen werd aan boord al eens soda gebruikt.
    Vooral de kledij van de mensen van de keuken.
    Die moest tegen aankomst in Antwerpen stralend wit zijn, want dan kwam Prado aan boord,
    de departement chef van alle keukenpersoneel. Prado liet zich aanspreken met 'patron'.
    Dat genre.

    In de keuken waren ze in die jaren nog met drie:
    een chef steward/kok, een tweede kok/bakker en een koksmaat.

    De koksmaat en de deckboy waren de twee jongsten aan boord.
    Zij werden gemonsterd als shipsboy en konden ofwel aan deck ofwel in de keuken ingezet worden.
    Vaak was degene die voltijds in de keuken belandde danig teleurgesteld.
    Die gastjes deden liever het echte mannenwerk, ze liepen liever struis te doen aan deck,
    zware bottinnen aan en werkhandschoenen met in de hand een stuk alaam
    waarvan ze zelf nog niet konden zeggen waarvoor het moest dienen.

    Er waren natuurlijk wel keukenjongens bij die na verloop van tijd
    goed werden in keukenwerk en het dan graag deden ook,
    maar dat laatste gebeurde zelden, dat ze de smaak te pakken kregen. Keukenwerk was niet 'struis'.

    Omwille van de lieve vrede had een kaptein de jongens laten wisselen :
    één maand de keuken, onder de chef steward,
    één maand aan deck, onder de bootsman.
    Dat was dan weer niet echt naar de zin van de chef steward en van de bootsman, dat gewissel.
    Dat was slecht voor de vlotte gang van zaken in hun departement.

    Een dag of twee voor aankomst in Antwerpen zette de chef na de middagservice de grote marmitte (de grosse caisse)
    op het vuur met daarin de tenues die moesten gereed gemaakt worden voor Antwerpen,
    om te dragen tijdens de inspecties van Prado :
    drie pieds-de–poule pantalons, twee koksvesten, een witte T-shirt en een aantal voorbinders.

    In het buiten gaan zegt de chef tegen de koksmaat -die juist een maand deckwerk achter de rug had-
    "Voor ge doorgaat, doet ge daar nog een klein potteke soda bij."
    Het keukenproductje, de witte poeder die in een van de kastjes staat, bedoelde hij.

    Die kleine valt uit de lucht, maar goed, orders zijn orders newaar. 
    Soda dus. En hij haalt bij de bootsman een dosis flinke caustic soda. Ontstopper. 
    De bootsman, denkende dat de jongen gestuurd werd door de chef steward
    en dat er iets moet ontstopt worden in de keuken, geeft uit zijn productlocker de caustic soda mee. 

    Het manneke heeft zonder roeren al die soda bij het ziedend zeepsop met de keukentenues gekiept.
    In één keer. Dat hij daarbij niet gewond raakte is een mirakel.
    De chef vertelde dat de keuken er nadien uitzag of er een bom ontploft was. 

    Alle vlees voor 25 personen dat lag te ontdooien voor de avondservice hebben ze moeten weggooien.
    Alle groenten die gereed lagen ook. De broden ook.
    En nog dingen die in voorbereiding waren voor de dag erna …
    Zo een groot verlies aan voedingswaren komt in het logboek natuurlijk.
    De kledij was perte totale: grote brandgaten met daartussen een paar naden.
    Dat werd ook genoteerd.
    Al dit op twee dagen voor aankomst in Antwerpen.
    De inventarissen waren al gemaakt en doorgezonden naar de rederij!
    Op twee dagen voor aankomst is het niet meer mogelijk
    om zo’n verlies aan voedingswaren en materiaal in de boeken nog weg te werken als 'verbruik' en 'sleet'. 

    Het schoonste van ‘t spel : de chef steward en de boots werden boven geroepen,
    ze konden bij de kaptein komen uitleggen hoe zoiets had kunnen gebeuren.
    Door zijn wissel-systeem natuurlijk! Verwarring in het kopke van de jonkies.

    Daarop werd opnieuw heel de keuken uitgewassen, meubilair, schabben, plafond en schotten inbegrepen.
    Voor de tweede keer, want dat was al gedaan geweest, een paar dagen tevoren.
    En gedeeltes herschilderen. Ook voor de tweede keer, want dat was een paar dagen tevoren ook al gedaan geweest.
    Met man en macht, matrozen en boots erbij, gedurende een nacht zijn ze daar mee bezig geweest. 

    Hoe de twee dagen tegen de kaai in Antwerpen verlopen zijn weet ik niet.
    Waarschijnlijk heb ik dat toen niet gevraagd aan die chef.
    Omdat ik het me wel kon voorstellen. 
    Of die shipsboy nog een reis naar Brasil heeft mogen meedoen? Weet ik ook niet. 

    Caustic soda bewaart men nu achter slot en grendel, als ik goed begrepen heb 
    en volgens LM zou het product zelfs in de brandkast van het schip mogen staan. 

    m
    03/2013, HiH-01/2015, herzien ~ twee korte stukjes Wiki, voor de volledigheid :
    NaOH ~ http://nl.wikipedia.org/wiki/Caustic_soda , natriumhydroxide, caustische soda, bijtend poeder
    NaHCO3 ~ http://nl.wikipedia.org/wiki/Natriumwaterstofcarbonaat, bicarbonaat, natriumbicarbonaat, zuiveringszout, maagzout

    22-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    21-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.278. pronken

    mijn antracietgrijze rolkraagtuniek uit de solden

    Het was in de winter dat de rijstpaptruien uitkwamen (2002?) 
    Het breigaren had ingewerkte bolletjes en daardoor kreeg een trui vanzelf een rijstpapstructuur.
    De truien waren op tunieklengte, tot halverwege het dijbeen. 
    'k Was direct weg van die dingen, maar ze waren nogal duur hé, het eerste jaar.

    Eind januari, laat in de solden, achterin het soort dure winkel waar ik normaal niet zou binnenstappen,
    onder een hoopje modieuze 'vodden' van het afgelopen seizoen, 
    vind ik een danig afgeprijsde antracietgrijze rolkraagtuniek in die mooie broebelkeswol.
    Betaalbaar en in mijn maat. Een dubbele meevaller.
    En een pronkstuk ook nog.

    Ergens in februari moest ik op een ontiegelijk uur LM gaan afhalen op de luchthaven en
    terwijl ik me sta aan te kleden denk ik ineens aan iets dat ik onmiddellijk moet opschrijven om het niet te vergeten.

    In mijn tuniektrui ga ik naar de woonkamer tot aan het buffetje, daar liggen papiertjes en schrijfgerei. 
    'k Was tamelijk tevreden over mezelf dat ik eraan gedacht had zoiets onmiddellijk op te schrijven
    en ik ging me verder aankleden, laarzen aantrekken. 
    Klaar.  
    Jas-&-tas en op naar Zaventem. 
    Met mijn jas over de arm sta ik aan de lift en ik vind dat het toch nogal fris is in de gang.
    Vooral aan de knieën.  Jas aantrekken dan maar.
    Daarvoor heb ik mijn twee handen nodig dus zet ik mijn tas op de vloer
    en zo kijk ik recht op mijn knieën. Mijn blote knieën.

    Tussen de trui en de laarzen was ik iets op dat papierke gaan schrijven.
    Tussen de trui en de laarzen ontbrak een jeans! 'k Was vergeten mijn jeans aan te doen.
    Vandaar die  kouwe kniekes.
    ’t Was eigenlijk geen zicht maar heel even, héél efkes heb ik gedacht het zo te laten,
    want ik was al wat laat: och flut zeg, met een lange jas maakt dat niks uit,
    die jas is immers meer dan lang genoeg.
    Maar nee, zo dapper ben ik niet.
    Ik ben terug binnen gestapt en ik ben een jeans gaan aantrekken want die lange jas wou ik
    in de aankomsthal van Zaventem uitdoen. Met de jas aan
    viel er immers niks te pronken met mijn pronktrui.
    En 't was LM die ik ging afhalen hé. 

    -
    EZW-08/2011, HiH-01/2015, herwerkt

    21-01-2018 om 02:33 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.277. Darren naar spoed

    Karin is de zus van Peteren zij woont in dezelfde straat. Karin is alleenstaande moeder.Haar zoontje heet Darren.
    Darren is zeer vaak bij Peter & Diane.Zij hebben twee dochters. Darren is de jongste van het de drie kinderen. 
    Peter en ik mailen omdat hij de taal van zijn Moeder wil onderhouden. Dat is niet zijn moedertaal. 
    Het verhaal is van hem, de woorden zijn van mij.

    puur op empathie

    Ik weet niet hoe Karin hare kleine iets inprent, maar zij doet dat heel goed.

    Darren en ik zaten in Spoed te wachten op de papieren
    en dan konden we naar huis. Hij was na een hechtingetje in zijn kin
    weeral fit-&-wel en zijn eigen bezige zelve.

    In het eerste compartiment naast het onthaal was een klein meisje aan het huilen en krijsen.
    Er was iets met haar arm en er moesten hechtingen komen.
    De mama trachtte haar tot rust te brengen en te troosten. Geen resultaat.
    Darren had iets tevoren het woord hechtingen geleerd, ondervonden en onthouden. 
    Zonder enig besef van privacy baande hij zich een wegje in dat gordijngedoe,
    en stapte hij het compartiment binnen.

    Bij het zien van een leeftijdgenoot stopte het meisje ongeveer onmiddellijk met huilen.
    Terwijl ze na-hikte & -snufte nam Darren haar hand. 
    Ik stond daar wat te kijken naar de moeder van het meisje, wat moet ik doen?
    Niks, gebaarde ze.

    Hij klom omhoog aan het zijspon van het hospitaalbed
    zei luid fluisterend tegen het meisje : "Gij kunt ook een dappere zijn hoor".
    En hij hield zijn kin voor haar neusje.

    Het meisje kreeg toch zó’n brede glimlach
    -straks moeten de mondhoeken ook gehecht worden!-
    dat we besloten Darren eventjes bij haar op het bed te zetten.
    En toen wou ze hem mee naar de behandelkamer.
    Terwijl ze met twee op dat bed zaten te babbelen en te kwetteren
    werd de wonde onderzocht en ontsmet.
    Toen de eerste hechting in haar arm aangebracht werd vielen ze stil.

    Gedurende de hele bewerking hielden ze mekaars handje vast.
    Er was geen traan, geen enkel geluidje. Alles is heel rustig verlopen.

    Mijn neefje doet niet in stoere dingen. Hij is stoer in kleine dingen. 
    Een en al invoelen & meevoelen. Dat gaat nog vanzelf op die leeftijd.

    m, met dank aan Peter - EZW-12/2013, HiH-01/2015, bijgewerkt

    21-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    20-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.276. keuken-impromptu

    Vlarokkaanse Bolognaise à la Grecque


    'k Had shoarmavlees gekocht, gemarineerd in olie met iets van tomatenconcentré of harissa en ook komijn.
    LM is in een komijn-periode, daar moet ik gebruik van maken.

    In snel-verkoop gekocht, moeten de dingen de dag zelf nog bereid worden, vandaar de improvisatie.
    En door een of andere kronkel dacht ik dat het vlees in snel-verkoop ook snel moest bereid worden:
    'Ge zult eens zien hoe rap ik het kan klaar maken!'
    Owee, wat had ik gezegd, LM nam het letterlijk en kwam staan kijken.

    Een combinatie van tomatenconcentré & olie met komijn heb ik ooit eens gemaakt als marinade voor ribbetjes.
    Als ik me goed herinner kwam die marinade van een Marokkaans recept.
    Met ribbetjes? Varkensribbetjes, dat is nogal Vlaams hé. Oké, het gerecht was Vlarokkaans dan.

    Dit shoarmavlees was ook varkensvlees, niet rund of schaap
    maar puur varken, zoals die ribbetjes van toen.
    Niks halal, niks kosjer. Voor shoarmavlees verkocht …  
    Kan men de woorden kosjer en halal op eenzelfde lijn zetten,
    in één adem vermelden? Op dit klavier kan het.

    ‘k Was niet van plan dat vlees met brood te serveren, volgens mij moest het kunnen met pasta.
    Dat hebben we in huis. Capellini, de dunne spaghetti. Volkoren natuurlijk, dat zijn de trage suikers,
    iets anders mag hier niet meer op tafel komen volgens een aantal deskundigen die daarin gespecialiseerd zijn.

    ‘k Wou er geen carbonara-bereiding van maken, het bakken in de pan maakt de vleesblokjes
    zo hoekig en zo korrelig en zó droog, dat ik het erg vind voor het varken. 
    Ik heb het vlees in een ruime schotel gegaard in de microgolf,
    500gr op 600W // 2x 1min30 + 5min laten nagaren.

    Bij het garen slinkt het shoarmavlees, er is minder volume. Dat weet iedereen. Behalve LM. Hij voelde zich bekocht. 
    Het nagaren is héél belangrijk, dat weet ook iedereen. Behalve LM.
    Van nagaren wordt hij ongeduldig. Er gebeurt niks, er is geen actie, er is niks te zien.

    Als beloning voor mijn juiste oven-garing bekwam ik malse kleine vleesblokjes met daarop
    schattige witte proteïnepareltjes. Dat laatste was lekker maar het was geen zicht.
    Er moest een saus komen. Ik dacht eerst aan een pittige kaassaus edoch,
    LM is daarvan zo geen liefhebber. Een tomatensaus dan maar.

    Als ik dat vleesje nu eens als basis voor een soort bolognaise gebruikte,
    ik wou toch iets met capellini … Snel een ajuin met een teentje look gegaard,
    twee wortels en groene selder (microgolf) en dat met een blik gepelde tomaat (gemixed) 
    -plus alvast een ½ koffielepel komijn erbij- in een pot op het suddervlammetje
    en de vleesjes gingen erbij met de rest van de kruiden.
    Het suddervlammetje moet zorgen voor de trage ‘alliage des goûts’, de versmelting van de smaken.
    En nog altijd LM die op mijn handen stond te kijken. 

    Ik liet hem ook sudderen want feitelijk stond hij heel die tijd te wachten tot hij mocht proeven.
    Maar als ik LM halverwege een bereiding laat proeven begint hij al een opinie te vormen over wat is,
    terwijl ik proef om te weten wat nog moet komen. 

    ‘k Heb de saus laten indikken omdat ze wat meer densiteit mocht hebben.
    Pas toen de saus begon te sputteren als een warm modderbadje uit vulkanische streken
    en alles er rond met rood begon te bespikkelen, vond ik dat ik het vuur kon dichtdraaien. 
    Toen pas mocht LM proeven.

    De saus-met-vleesjes werd goedgekeurd: 
    - Hoe gaat ge dit noemen?

    Dat is nog zoiets. Hij vindt dat gerechten een naam moeten hebben. Dan verzin ik een naam,
    soms heet iets 'soep 47' of 'saus 47', dat is ons huisnummer.
    Soms eindigt de naam van een gerecht 'op Ikse Wijze', ook soms 'à la Moi', als ik chiqué wil doen. 

    En toen ging het mengsel de koelkast in als Vlarokkaanse Bolognaise.
    - Dat eten we vanavond? vroeg LM nog zwijmelend van het komijn aroma. 
    - Nee, zei ik met een klap op de frigodeur, dat eten we morgenavond pas, 24hrs laten rusten, alliage des goûts!

    Toen ik de dag daarop aan de kokerij begon, vond ik dat de capellini + dat mengsel nog iets mocht hebben.
    Maar wat?
    Gebakken champignons!
    Ik serveerde bij de pasta en de saus nog wat gebakken champignons. 
    Champignons + de tomatensaus = à la Grecque. 
    Zo werd de Vlarokkaanse Bolognaise ook nog à la Grecque. 
    LM was tevreden met de naam, er valt mee te leven.

    De champignons waren uit blik. Foei, ja ik weet het, maar ‘t was een ingeving van de laatste minuut. 

    m
    EZW-06/2013, HiH-01/2015, getest op mensen

    20-01-2018 om 03:04 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.275. zinnen verzetten

    Ik ga mijn zinnen eens verzetten,
    dat zal eens deugd doen.
    Dat zal eens deugd doen!
    Ik ga mijn zinnen eens verzetten.

    majumau


    Kunt ge geloven dat ik bovenstaande lijnen
    drie keer heb moeten lezen eer mijn cent viel.

    Toen ik het door had kwam LM kijken waarom ik zoveel geluid produceerde,
    maar ik kreeg het niet uitgelegd van het lachen. Ik wees naar het scherm.
    Hij zag het niet!
    Niet erg, ik eerst ook niet. 
    Vandaag vindt hij SenNet maar een rare bezigheid. 

    En nu doet het boven mijn jukbeenderen pijn. Van het lachen. 
    Jawadde, dat doet deugd, zo lachen. 

    ‘k Ben benieuwd hoeveel tijd andere mensen zullen nodig hebben.

    m

    EZW-01/2014 – :o) & vandaag weer

    20-01-2018 om 02:45 geschreven door maart


    >> Reageer (2)
    19-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.274. wapens in huis

    Een paar avonden geleden ging het gesprek over wapens in huis.
    We hebben een schoonbroer die voorstander is.

    Wapens hebben wij niet in huis. LM en ik zijn daar te schrikkig voor.
    Nu we houterig geworden zijn des te meer, we zouden ons het wapen laten afpakken
    en dan wordt het tegen ons gebruikt. Waar staan we dan? Nergens.
    Niet dus. Geen wapens. Nooit gehad ookni. 
    Maar ‘k heb mijn huiswerk gemaakt en ik heb eens rondgekeken wat hier als wapen kan dienst doen.

    Onder de spoelbakken in de keuken hebben we een kast vol vergif staan.
    Allerlei producten die men moet 'Buiten het bereik van kinderen houden'.
    En 'buiten het bereik van (inwonende) dementerenden', dat zou er ook mogen bij vermeld worden.
    Niet dat wij iemand van deze bevolkingsgroep in huis hebben,
    maar als ik een gruwelverhaal zou willen schrijven over iemand die de zorg niet meer aankan,
    dan laat dit personage zo’n giftig product op het aanrecht staan en de inwonende ziet die fles … 
    De rest van het scenario laat ik aan uw verbeelding over.

    In de keuken hebben we dus een kast vol vergif,
    en dat is dan zonder de huisapotheek gerekend, die staat elders ondergebracht.

    Slagwapens hebben we ook volop in huis: het voorraadje wijn van LM.
    Elke fles is goed voor een hersenschudding en
    de zware wijnen misschien zelfs voor een schedelbreuk.
    Met een fles wijn stelt men iemand buiten gevecht, ja.

    In de woonkamer heb ik een beeldje dat ik de Kleine Confucius noem.
    Dat beeldje is de sereniteit zelve, men wordt rustig alleen al door er naar te kijken.
    Bij het afstoffen hield ik het eens ondersteboven en toen
    lag het hoofddeksel van Confucius plots prima in de hand
    en het hele ding werd een uitgebalanceerd slagwapen. Foei Confucius!

    Terug naar de keuken : de messen.
    ‘k Heb ooit geïnvesteerd in een aantal keukenmessen.
    Die liggen grijpensklaar in de schuif, daar waar keukengerei moet liggen, bij de hand.
    Een chef, een demi-chef en twee offices. Alle vier dodelijk.

    Maar wie moet na wapengeweld de boel opkuisen? Juist ja.
    Dus laat maar, in ons kot geen wapens.
    Behalve het gewone vergif, een flink aantal slagwapens en een paar steekwapens natuurlijk

    m&LM
    EZW-04/2013, HiH-01/2015, herzien

    19-01-2018 om 01:42 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.273. Michael de Cock

    te gast bij Wim Helsen, Michael de Cock
    met 'Verzoek aan de schilder' van Anna Enquist

    Mijn arsenaal van klank en taal
    bestaat in tijd. Zij niet. Ik vraag

    uw hulp. Als ik haar met mijn warme
    hand, zo zwaar van bloed, wil raken

    is er niets. U heeft een vlak met veertien
    kleuren, een penseel van vossenhaar –

    streel haar te voorschijn, groene schaduw
    bij haar oor en in haar hals een zweem

    van oud ivoor. Maak haar een plaats
    in vezels van uw doek. Roep mij

    dan binnen. U staart uit het raam.
    Ik blijf op anderhalve meter staan.

    Zij kijkt mij aan.

    Verzoek aan de schilder, 2004 De Tussentijd, Anna Enquist

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    De Cock in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a43/ 
    11min20



    Over Michael de Cock : http://www.kvs.be/nl/michael-de-cock 
    Over Christa Widlund-Broer / Anna Enquist : https://nl.wikipedia.org/wiki/Anna_Enquist ,http://n30.nl/2006/04/dichtersalfabet-de-e-van-enquist.html

    19-01-2018 om 01:38 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    18-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.272. vriendendienst

    Een vos, een haas en een beer waren opgeroepen voor legerdienst.
    Met z'n drieën zaten ze te denken wat ze zouden kunnen doen om afgekeurd te worden.

    De Haas was eerst aan de beurt : "Wat zouden we bij mij kunnen doen zodat ik niet in dienst moet?" 
    De vos antwoordde :  "Doe uw oren uit, dan willen ze van u niet weten 
    -een haas zonder oren, haha- die wordt zeker  afgekeurd!" 
    De haas ging zonder oren naar binnen. 
    Na een tijdje kwam de haas buiten en met een grote glimlach: "Ik ben afgekeurd!" En hij deed zijn oren weer op.

    Toen was de Vos aan de beurt.
    De beer wist een oplossing: "Haal uw staart eraf. Wat is een vos zonder staart ... niks !"
    Waarop de  ijdele vos : "Tja, 't zal wel moeten. Er is geen andere keus." 
    De vos ging zonder staart binnen.
    Na een tijdje kwam de vos  buiten en riep blij : "Ik ben afgekeurd! " En hij deed zijn staart weer aan. 

    Als laatste was de Beer aan de beurt. Een beer stelt niet veel voor qua oren of staart ... wat nu?
    De haas had een voorstel :
    "We slaan uw tanden eruit -een beer zonder tanden?- haha, nooit gezien. Dan wordt ge zeker afgekeurd!"
    De vos haalde een honkbalknuppel en sloeg de beer tegen de tanden.
    De tanden kraakten in stukken, de muil bloedde en de beer strompelde naar de keuring. 

    Na een tijdje kwam de beer buiten.
    De vos (nu met zijn staart aan) en de haas (nu met zijn oren op) keken elkaar aan.

    De haas riep triomfantelijk over zijn groot gelijk -het was immers zijn idee geweest- : 
    Ook afgekeurd! Hé vriend?"
    De beer knikte moeizaam.
    De vos bleef niet achter, hij had het idee immers uitgevoerd: "Ze wilden u niet zonder tanden hé? Hé?"

    De beer schudde langzaam de kop en met zijn muil vol splinters & bloed murmelde hij zachtjes :
    "kwazztedik".

    m
    naar iets van BB, EZW-01/2012, herzien

    18-01-2018 om 02:13 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.271. Maarten Inghels

    te gast bij Wim Helsen, Maarten Inghels
    met een fragment uit 'Over de dorpen' van Peter Handke

    Speel het spel.

    Breng je werk in gevaar.
    Wees niet de hoofdpersoon.
    Zoek de confrontatie.
    Maar doe het onopzettelijk.
    Vermijd bijbedoelingen.
    Verzwijg niet.
    Wees week en sterk.
    Wees slim, steek je nek uit en veracht de overwinning.
    Kijk niet toe, bewijs niets, maar blijf in alle tegenwoordigheid van geest open voor tekens.
    Laat je ogen zien, laat anderen erin kijken, zorg voor ruimte en beschouw ieder in zijn eigen perspectief.
    Beslis alleen met hartstocht.
    Misluk rustig.
    Neem vooral de tijd en bewandel zijpaden.
    Laat je afleiden.
    Neem om het zo te zeggen vakantie.
    Houd je niet doof voor geen boom, voor geen water.
    Trek je terug in jezelf als je daar zin in hebt en gun je de zon.
    Vergeet de mensen in je naaste omgeving, verstevig je banden met onbekenden, buig je over bijzaken,
    wijk uit naar de verlatenheid, vermoord het noodlotdrama, veracht het ongeluk, analyseer het conflict / contrast.
    Neem je eigen kleur aan, tot je in het gelijk staat en het ruisen van de bladeren zoet wordt.

    Uit : Over de dorpen, 1981, Peter Handke


    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Inghels in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a42/ 
    10min21



    Over Maarten Inghels : https://nl.wikipedia.org/wiki/Maarten_Inghels , Over Peter Handke : https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Handke

    18-01-2018 om 02:12 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    17-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.270. charmefoto's ?

    het gijzelvirus - ransomware

    LM en ik wonen op een busritje van ’t Stad,  
    met achter ons, binnen loopafstand, ’t Dorp. 
    Het beste van twee werelden, vinden wij. 
    Dit speelt zich af in ’t Dorp:

    De man voor mij had een virus binnengekregen en
    hij deed het hele verhaal aan de computerbaas,
    chronologisch en minutieus. En conciëntieus.

    - … en toen begon ik met foto’s van de kleinkinderen, op de fotoservice van het Kruidvat
    en ineens was dat daar dus hé, een bericht van de politie dat ik iets illegaals gedaan had.
    Daarom werd mijn PC geblokkeerd tot ik de boete betaalde.
    Want op het scherm stond dat ik een boete moest betalen.
    En ik weet niet wat ik illegaal gedaan heb meneer, want het waren foto’s van mijn kleinkinderen hé.
    Geen ongeoorloofde foto’s van eh …, van ge weet wel, eh, van dames …

    Hij keek naar mij en zei:
    - Excuseer Mevrouw, maar u begrijpt dat ik het hier moet vertellen zoals het is hé. 

    Ik knikte en glimlachte. Aan de PC-dokter moet men álles vertellen. En zoals het is. 
    ‘k Had er nog bij willen zeggen dat ik het bijna aandoenlijk hoffelijk vond dat
    hij zich tegenover mij verontschuldigde omdat hij het in mijn aanwezigheid
    met de PC-man over charmefoto’s moest hebben,
    zodat die de mogelijkheid van charmefoto’s helemaal kon uitsluiten.
    Absoluut uitsluiten. Over dat soort sites ging het niet.

    En ik geloofde hem. Hij zag er uit als een heertje dat
    een foto met kant en broderie al een gewaagde prent zou noemen.

    Meneer, dacht ik bij mezelf, er bestaat sinds dan al een gans ander soort foto’s en
    bewegende beelden ook. Gore sites zelfs. Duizenden.
    En die sites zijn niet eens illegaal.

    Maar hoe hoffelijk en integer hij ook was, hij had ocharme toch het Gijzel-Virus aan zijn been.
    Met familiefoto’s op de fotoservice van een familiewinkel.

    m
    EZW-02/2012, HiH-01-2015, bijgewerkt

    17-01-2018 om 04:56 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.269. Adil El Arbi

    te gast bij Wim Helsen, Adil El Arbi
    met 'Bange Blanke Man' van Willem Vermandere

    Ik zag Turken aan de Schelde
    Marokkanen in de stad van Gent
    En 'k hoord' op de markt van Brussel
    Algerijnen met een vreemd accent
    In Keulen zag ik, Chinezen
    Magere mannen uit Pakistan
    In Londen Sikhs van India
    Met nen dikke tulband an.

    Ik zag naakt' Amazone-indianen
    Ik zag Crees uit Noord-Canada
    En uit Lubumbashi kwam Della
    een prinses uit zwart Afrika
    Ik zag Bantoes in ons cafeetje
    Ik zag Zoeloes op den tram
    Ik zag Tutsis dansen en springen
    En roff'len op den tamtam

    Ik zag Egyptische matrozen
    in de haven van Rotterdam
    Ik zag Portugese Joden
    in de winkels van Amsterdam
    Ik zag Inca's in Oostende
    Chilenen op het Brugse zand
    Daar speeld' een zigeunerorkestje
    van een volk zonder vaderland

    Al de kinders van moeder eerde
    Op charango en met gamelan
    Ze roepen en zingen aan ons deure
    Doet open bange blankeman
    Doet open bange blankeman
    Doet open bange blankeman

    Willem Vermandere, 1991

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    El Arbi in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a41/ 
    10min01



    Over Willem Vermandere : https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Vermandere 
    Over Bange Blankeman : https://www.youtube.com/watch?v=d62w6HAR6ho – 02min32
    In 1991 schreef Vermandere het lied "Bange Blankeman", een lied over multiculturaliteit. Veel aanhangers van de partij Vlaams Blok protesteerden tegen het nummer.
    Vermandere ontving dreigbrieven en tijdens de 11 juli-viering op de Brusselse Grote Markt in 1992 werd hij door Vlaams Blok-militanten met projectielen bekogeld.
    Over Adil El Arbi : https://nl.wikipedia.org/wiki/Adil_El_Arbi 

    17-01-2018 om 04:31 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    16-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.268. schrijven

    wat een klavier lijden kan 

    Vroeger had ik een leesbaar geschrift. Nu nog, als het kattebelletjes mogen zijn.
    Maar wanneer er meer dan tien lijnen moeten geschreven worden,
    krijg ik kramp in mijn hand en is het gedaan met leesbaar schrijven.
    En iets later ook met schrijven. 

    Sinds ’92 doe ik alles op ’t klavier.
    Maar daarvoor heb ik heelder vijvers inkt droog geschreven.
    Liefst met een kleine Parker (ladyformaat) met dikke punt
    In de middelvinger van mijn rechterhand is nog altijd een sleufje
    waarin schrijfgerei gedurende 34 jaar zijn bedding in het kootje gesleten heeft.
    En de top van mijn wijsvinger is jaren ingedeukt geweest aan die kant. 

    Toen had ik nog cadans ook. En die was helemaal afgesteld op papier in formaat A4.
    600 blz’s nota’s per cursus was een gemiddelde. Dat was wel in een soort kortschrift. 
    Later, bij de koopvaardij … Hoeveel vellen een blok luchtpostpapier heeft
    weet ik niet meer, maar er zijn periodes geweest dat ik een blok per week vol schreef.
    Later nam ik doorslagpapier mee vanuit België samen met
    een gelijnde onderlegger en twee papierklemmen om alles op zijn plaats te houden. 
    Want wanneer ik papier moest gaan bijkopen, in den vreemde aan de wal,
    was daar zelden A4-formaat te vinden. Enkel kleiner.
    Dat vond ik dan een ramp, omdat de post onze enige link was met België
    en die A4 was de grootte van mijn mentaal scherm.

    Achteraf bekeken vind ik het zot:
    men monstert voor zes maanden op de wilde vaart, met achterlating van- en met de glimlach.
    Men doorstaat stormen van een paar dagen & nachten, met een grimlach.
    Maar als het postpapier niet het juiste formaat had raakt men van slag …?

    Nu zetten mijn neven en nichten hun reisrelazen op een blog,
    met de faciliteiten van de backspace- en de delete-toets, de elektronische gommetjes.
    Zo wordt een klad geleidelijk aan de definitieve versie. 
    Ooit schreven wij met brieven een log,
    zonder gom. Een gans andere manier van opstellen was dat toen.
    De eerste versie wás de definitieve versie.

    Met het klavier onder de vingers is er ook geen schrijfkramp meer. Hoogstens nog in ’t koppeke.

    ‘k Zou niet meer terug willen naar de oude manier,
    ik beleef nu zoveel plezier aan de mogelijkheden van het klavier dat
    dit ding hier na vijf jaar versleten is, aan vervang toe.

    m
    EZW-04/2013, HiH-01/2015, bijgewerkt 

    16-01-2018 om 05:01 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!