Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    21-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.278. pronken

    mijn antracietgrijze rolkraagtuniek uit de solden

    Het was in de winter dat de rijstpaptruien uitkwamen (2002?) 
    Het breigaren had ingewerkte bolletjes en daardoor kreeg een trui vanzelf een rijstpapstructuur.
    De truien waren op tunieklengte, tot halverwege het dijbeen. 
    'k Was direct weg van die dingen, maar ze waren nogal duur hé, het eerste jaar.

    Eind januari, laat in de solden, achterin het soort dure winkel waar ik normaal niet zou binnenstappen,
    onder een hoopje modieuze 'vodden' van het afgelopen seizoen, 
    vind ik een danig afgeprijsde antracietgrijze rolkraagtuniek in die mooie broebelkeswol.
    Betaalbaar en in mijn maat. Een dubbele meevaller.
    En een pronkstuk ook nog.

    Ergens in februari moest ik op een ontiegelijk uur LM gaan afhalen op de luchthaven en
    terwijl ik me sta aan te kleden denk ik ineens aan iets dat ik onmiddellijk moet opschrijven om het niet te vergeten.

    In mijn tuniektrui ga ik naar de woonkamer tot aan het buffetje, daar liggen papiertjes en schrijfgerei. 
    'k Was tamelijk tevreden over mezelf dat ik eraan gedacht had zoiets onmiddellijk op te schrijven
    en ik ging me verder aankleden, laarzen aantrekken. 
    Klaar.  
    Jas-&-tas en op naar Zaventem. 
    Met mijn jas over de arm sta ik aan de lift en ik vind dat het toch nogal fris is in de gang.
    Vooral aan de knieën.  Jas aantrekken dan maar.
    Daarvoor heb ik mijn twee handen nodig dus zet ik mijn tas op de vloer
    en zo kijk ik recht op mijn knieën. Mijn blote knieën.

    Tussen de trui en de laarzen was ik iets op dat papierke gaan schrijven.
    Tussen de trui en de laarzen ontbrak een jeans! 'k Was vergeten mijn jeans aan te doen.
    Vandaar die  kouwe kniekes.
    ’t Was eigenlijk geen zicht maar heel even, héél efkes heb ik gedacht het zo te laten,
    want ik was al wat laat: och flut zeg, met een lange jas maakt dat niks uit,
    die jas is immers meer dan lang genoeg.
    Maar nee, zo dapper ben ik niet.
    Ik ben terug binnen gestapt en ik ben een jeans gaan aantrekken want die lange jas wou ik
    in de aankomsthal van Zaventem uitdoen. Met de jas aan
    viel er immers niks te pronken met mijn pronktrui.
    En 't was LM die ik ging afhalen hé. 

    -
    EZW-08/2011, HiH-01/2015, herwerkt

    21-01-2018 om 02:33 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.277. Darren naar spoed

    Karin is de zus van Peteren zij woont in dezelfde straat. Karin is alleenstaande moeder.Haar zoontje heet Darren.
    Darren is zeer vaak bij Peter & Diane.Zij hebben twee dochters. Darren is de jongste van het de drie kinderen. 
    Peter en ik mailen omdat hij de taal van zijn Moeder wil onderhouden. Dat is niet zijn moedertaal. 
    Het verhaal is van hem, de woorden zijn van mij.

    puur op empathie

    Ik weet niet hoe Karin hare kleine iets inprent, maar zij doet dat heel goed.

    Darren en ik zaten in Spoed te wachten op de papieren
    en dan konden we naar huis. Hij was na een hechtingetje in zijn kin
    weeral fit-&-wel en zijn eigen bezige zelve.

    In het eerste compartiment naast het onthaal was een klein meisje aan het huilen en krijsen.
    Er was iets met haar arm en er moesten hechtingen komen.
    De mama trachtte haar tot rust te brengen en te troosten. Geen resultaat.
    Darren had iets tevoren het woord hechtingen geleerd, ondervonden en onthouden. 
    Zonder enig besef van privacy baande hij zich een wegje in dat gordijngedoe,
    en stapte hij het compartiment binnen.

    Bij het zien van een leeftijdgenoot stopte het meisje ongeveer onmiddellijk met huilen.
    Terwijl ze na-hikte & -snufte nam Darren haar hand. 
    Ik stond daar wat te kijken naar de moeder van het meisje, wat moet ik doen?
    Niks, gebaarde ze.

    Hij klom omhoog aan het zijspon van het hospitaalbed
    zei luid fluisterend tegen het meisje : "Gij kunt ook een dappere zijn hoor".
    En hij hield zijn kin voor haar neusje.

    Het meisje kreeg toch zó’n brede glimlach
    -straks moeten de mondhoeken ook gehecht worden!-
    dat we besloten Darren eventjes bij haar op het bed te zetten.
    En toen wou ze hem mee naar de behandelkamer.
    Terwijl ze met twee op dat bed zaten te babbelen en te kwetteren
    werd de wonde onderzocht en ontsmet.
    Toen de eerste hechting in haar arm aangebracht werd vielen ze stil.

    Gedurende de hele bewerking hielden ze mekaars handje vast.
    Er was geen traan, geen enkel geluidje. Alles is heel rustig verlopen.

    Mijn neefje doet niet in stoere dingen. Hij is stoer in kleine dingen. 
    Een en al invoelen & meevoelen. Dat gaat nog vanzelf op die leeftijd.

    m, met dank aan Peter - EZW-12/2013, HiH-01/2015, bijgewerkt

    21-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    20-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.276. keuken-impromptu

    Vlarokkaanse Bolognaise à la Grecque


    'k Had shoarmavlees gekocht, gemarineerd in olie met iets van tomatenconcentré of harissa en ook komijn.
    LM is in een komijn-periode, daar moet ik gebruik van maken.

    In snel-verkoop gekocht, moeten de dingen de dag zelf nog bereid worden, vandaar de improvisatie.
    En door een of andere kronkel dacht ik dat het vlees in snel-verkoop ook snel moest bereid worden:
    'Ge zult eens zien hoe rap ik het kan klaar maken!'
    Owee, wat had ik gezegd, LM nam het letterlijk en kwam staan kijken.

    Een combinatie van tomatenconcentré & olie met komijn heb ik ooit eens gemaakt als marinade voor ribbetjes.
    Als ik me goed herinner kwam die marinade van een Marokkaans recept.
    Met ribbetjes? Varkensribbetjes, dat is nogal Vlaams hé. Oké, het gerecht was Vlarokkaans dan.

    Dit shoarmavlees was ook varkensvlees, niet rund of schaap
    maar puur varken, zoals die ribbetjes van toen.
    Niks halal, niks kosjer. Voor shoarmavlees verkocht …  
    Kan men de woorden kosjer en halal op eenzelfde lijn zetten,
    in één adem vermelden? Op dit klavier kan het.

    ‘k Was niet van plan dat vlees met brood te serveren, volgens mij moest het kunnen met pasta.
    Dat hebben we in huis. Capellini, de dunne spaghetti. Volkoren natuurlijk, dat zijn de trage suikers,
    iets anders mag hier niet meer op tafel komen volgens een aantal deskundigen die daarin gespecialiseerd zijn.

    ‘k Wou er geen carbonara-bereiding van maken, het bakken in de pan maakt de vleesblokjes
    zo hoekig en zo korrelig en zó droog, dat ik het erg vind voor het varken. 
    Ik heb het vlees in een ruime schotel gegaard in de microgolf,
    500gr op 600W // 2x 1min30 + 5min laten nagaren.

    Bij het garen slinkt het shoarmavlees, er is minder volume. Dat weet iedereen. Behalve LM. Hij voelde zich bekocht. 
    Het nagaren is héél belangrijk, dat weet ook iedereen. Behalve LM.
    Van nagaren wordt hij ongeduldig. Er gebeurt niks, er is geen actie, er is niks te zien.

    Als beloning voor mijn juiste oven-garing bekwam ik malse kleine vleesblokjes met daarop
    schattige witte proteïnepareltjes. Dat laatste was lekker maar het was geen zicht.
    Er moest een saus komen. Ik dacht eerst aan een pittige kaassaus edoch,
    LM is daarvan zo geen liefhebber. Een tomatensaus dan maar.

    Als ik dat vleesje nu eens als basis voor een soort bolognaise gebruikte,
    ik wou toch iets met capellini … Snel een ajuin met een teentje look gegaard,
    twee wortels en groene selder (microgolf) en dat met een blik gepelde tomaat (gemixed) 
    -plus alvast een ½ koffielepel komijn erbij- in een pot op het suddervlammetje
    en de vleesjes gingen erbij met de rest van de kruiden.
    Het suddervlammetje moet zorgen voor de trage ‘alliage des goûts’, de versmelting van de smaken.
    En nog altijd LM die op mijn handen stond te kijken. 

    Ik liet hem ook sudderen want feitelijk stond hij heel die tijd te wachten tot hij mocht proeven.
    Maar als ik LM halverwege een bereiding laat proeven begint hij al een opinie te vormen over wat is,
    terwijl ik proef om te weten wat nog moet komen. 

    ‘k Heb de saus laten indikken omdat ze wat meer densiteit mocht hebben.
    Pas toen de saus begon te sputteren als een warm modderbadje uit vulkanische streken
    en alles er rond met rood begon te bespikkelen, vond ik dat ik het vuur kon dichtdraaien. 
    Toen pas mocht LM proeven.

    De saus-met-vleesjes werd goedgekeurd: 
    - Hoe gaat ge dit noemen?

    Dat is nog zoiets. Hij vindt dat gerechten een naam moeten hebben. Dan verzin ik een naam,
    soms heet iets 'soep 47' of 'saus 47', dat is ons huisnummer.
    Soms eindigt de naam van een gerecht 'op Ikse Wijze', ook soms 'à la Moi', als ik chiqué wil doen. 

    En toen ging het mengsel de koelkast in als Vlarokkaanse Bolognaise.
    - Dat eten we vanavond? vroeg LM nog zwijmelend van het komijn aroma. 
    - Nee, zei ik met een klap op de frigodeur, dat eten we morgenavond pas, 24hrs laten rusten, alliage des goûts!

    Toen ik de dag daarop aan de kokerij begon, vond ik dat de capellini + dat mengsel nog iets mocht hebben.
    Maar wat?
    Gebakken champignons!
    Ik serveerde bij de pasta en de saus nog wat gebakken champignons. 
    Champignons + de tomatensaus = à la Grecque. 
    Zo werd de Vlarokkaanse Bolognaise ook nog à la Grecque. 
    LM was tevreden met de naam, er valt mee te leven.

    De champignons waren uit blik. Foei, ja ik weet het, maar ‘t was een ingeving van de laatste minuut. 

    m
    EZW-06/2013, HiH-01/2015, getest op mensen

    20-01-2018 om 03:04 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.275. zinnen verzetten

    Ik ga mijn zinnen eens verzetten,
    dat zal eens deugd doen.
    Dat zal eens deugd doen!
    Ik ga mijn zinnen eens verzetten.

    majumau


    Kunt ge geloven dat ik bovenstaande lijnen
    drie keer heb moeten lezen eer mijn cent viel.

    Toen ik het door had kwam LM kijken waarom ik zoveel geluid produceerde,
    maar ik kreeg het niet uitgelegd van het lachen. Ik wees naar het scherm.
    Hij zag het niet!
    Niet erg, ik eerst ook niet. 
    Vandaag vindt hij SenNet maar een rare bezigheid. 

    En nu doet het boven mijn jukbeenderen pijn. Van het lachen. 
    Jawadde, dat doet deugd, zo lachen. 

    ‘k Ben benieuwd hoeveel tijd andere mensen zullen nodig hebben.

    m

    EZW-01/2014 – :o) & vandaag weer

    20-01-2018 om 02:45 geschreven door maart


    >> Reageer (2)
    19-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.274. wapens in huis

    Een paar avonden geleden ging het gesprek over wapens in huis.
    We hebben een schoonbroer die voorstander is.

    Wapens hebben wij niet in huis. LM en ik zijn daar te schrikkig voor.
    Nu we houterig geworden zijn des te meer, we zouden ons het wapen laten afpakken
    en dan wordt het tegen ons gebruikt. Waar staan we dan? Nergens.
    Niet dus. Geen wapens. Nooit gehad ookni. 
    Maar ‘k heb mijn huiswerk gemaakt en ik heb eens rondgekeken wat hier als wapen kan dienst doen.

    Onder de spoelbakken in de keuken hebben we een kast vol vergif staan.
    Allerlei producten die men moet 'Buiten het bereik van kinderen houden'.
    En 'buiten het bereik van (inwonende) dementerenden', dat zou er ook mogen bij vermeld worden.
    Niet dat wij iemand van deze bevolkingsgroep in huis hebben,
    maar als ik een gruwelverhaal zou willen schrijven over iemand die de zorg niet meer aankan,
    dan laat dit personage zo’n giftig product op het aanrecht staan en de inwonende ziet die fles … 
    De rest van het scenario laat ik aan uw verbeelding over.

    In de keuken hebben we dus een kast vol vergif,
    en dat is dan zonder de huisapotheek gerekend, die staat elders ondergebracht.

    Slagwapens hebben we ook volop in huis: het voorraadje wijn van LM.
    Elke fles is goed voor een hersenschudding en
    de zware wijnen misschien zelfs voor een schedelbreuk.
    Met een fles wijn stelt men iemand buiten gevecht, ja.

    In de woonkamer heb ik een beeldje dat ik de Kleine Confucius noem.
    Dat beeldje is de sereniteit zelve, men wordt rustig alleen al door er naar te kijken.
    Bij het afstoffen hield ik het eens ondersteboven en toen
    lag het hoofddeksel van Confucius plots prima in de hand
    en het hele ding werd een uitgebalanceerd slagwapen. Foei Confucius!

    Terug naar de keuken : de messen.
    ‘k Heb ooit geïnvesteerd in een aantal keukenmessen.
    Die liggen grijpensklaar in de schuif, daar waar keukengerei moet liggen, bij de hand.
    Een chef, een demi-chef en twee offices. Alle vier dodelijk.

    Maar wie moet na wapengeweld de boel opkuisen? Juist ja.
    Dus laat maar, in ons kot geen wapens.
    Behalve het gewone vergif, een flink aantal slagwapens en een paar steekwapens natuurlijk

    m&LM
    EZW-04/2013, HiH-01/2015, herzien

    19-01-2018 om 01:42 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.273. Michael de Cock

    te gast bij Wim Helsen, Michael de Cock
    met 'Verzoek aan de schilder' van Anna Enquist

    Mijn arsenaal van klank en taal
    bestaat in tijd. Zij niet. Ik vraag

    uw hulp. Als ik haar met mijn warme
    hand, zo zwaar van bloed, wil raken

    is er niets. U heeft een vlak met veertien
    kleuren, een penseel van vossenhaar –

    streel haar te voorschijn, groene schaduw
    bij haar oor en in haar hals een zweem

    van oud ivoor. Maak haar een plaats
    in vezels van uw doek. Roep mij

    dan binnen. U staart uit het raam.
    Ik blijf op anderhalve meter staan.

    Zij kijkt mij aan.

    Verzoek aan de schilder, 2004 De Tussentijd, Anna Enquist

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    De Cock in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a43/ 
    11min20



    Over Michael de Cock : http://www.kvs.be/nl/michael-de-cock 
    Over Christa Widlund-Broer / Anna Enquist : https://nl.wikipedia.org/wiki/Anna_Enquist ,http://n30.nl/2006/04/dichtersalfabet-de-e-van-enquist.html

    19-01-2018 om 01:38 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    18-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.272. vriendendienst

    Een vos, een haas en een beer waren opgeroepen voor legerdienst.
    Met z'n drieën zaten ze te denken wat ze zouden kunnen doen om afgekeurd te worden.

    De Haas was eerst aan de beurt : "Wat zouden we bij mij kunnen doen zodat ik niet in dienst moet?" 
    De vos antwoordde :  "Doe uw oren uit, dan willen ze van u niet weten 
    -een haas zonder oren, haha- die wordt zeker  afgekeurd!" 
    De haas ging zonder oren naar binnen. 
    Na een tijdje kwam de haas buiten en met een grote glimlach: "Ik ben afgekeurd!" En hij deed zijn oren weer op.

    Toen was de Vos aan de beurt.
    De beer wist een oplossing: "Haal uw staart eraf. Wat is een vos zonder staart ... niks !"
    Waarop de  ijdele vos : "Tja, 't zal wel moeten. Er is geen andere keus." 
    De vos ging zonder staart binnen.
    Na een tijdje kwam de vos  buiten en riep blij : "Ik ben afgekeurd! " En hij deed zijn staart weer aan. 

    Als laatste was de Beer aan de beurt. Een beer stelt niet veel voor qua oren of staart ... wat nu?
    De haas had een voorstel :
    "We slaan uw tanden eruit -een beer zonder tanden?- haha, nooit gezien. Dan wordt ge zeker afgekeurd!"
    De vos haalde een honkbalknuppel en sloeg de beer tegen de tanden.
    De tanden kraakten in stukken, de muil bloedde en de beer strompelde naar de keuring. 

    Na een tijdje kwam de beer buiten.
    De vos (nu met zijn staart aan) en de haas (nu met zijn oren op) keken elkaar aan.

    De haas riep triomfantelijk over zijn groot gelijk -het was immers zijn idee geweest- : 
    Ook afgekeurd! Hé vriend?"
    De beer knikte moeizaam.
    De vos bleef niet achter, hij had het idee immers uitgevoerd: "Ze wilden u niet zonder tanden hé? Hé?"

    De beer schudde langzaam de kop en met zijn muil vol splinters & bloed murmelde hij zachtjes :
    "kwazztedik".

    m
    naar iets van BB, EZW-01/2012, herzien

    18-01-2018 om 02:13 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.271. Maarten Inghels

    te gast bij Wim Helsen, Maarten Inghels
    met een fragment uit 'Over de dorpen' van Peter Handke

    Speel het spel.

    Breng je werk in gevaar.
    Wees niet de hoofdpersoon.
    Zoek de confrontatie.
    Maar doe het onopzettelijk.
    Vermijd bijbedoelingen.
    Verzwijg niet.
    Wees week en sterk.
    Wees slim, steek je nek uit en veracht de overwinning.
    Kijk niet toe, bewijs niets, maar blijf in alle tegenwoordigheid van geest open voor tekens.
    Laat je ogen zien, laat anderen erin kijken, zorg voor ruimte en beschouw ieder in zijn eigen perspectief.
    Beslis alleen met hartstocht.
    Misluk rustig.
    Neem vooral de tijd en bewandel zijpaden.
    Laat je afleiden.
    Neem om het zo te zeggen vakantie.
    Houd je niet doof voor geen boom, voor geen water.
    Trek je terug in jezelf als je daar zin in hebt en gun je de zon.
    Vergeet de mensen in je naaste omgeving, verstevig je banden met onbekenden, buig je over bijzaken,
    wijk uit naar de verlatenheid, vermoord het noodlotdrama, veracht het ongeluk, analyseer het conflict / contrast.
    Neem je eigen kleur aan, tot je in het gelijk staat en het ruisen van de bladeren zoet wordt.

    Uit : Over de dorpen, 1981, Peter Handke


    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Inghels in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a42/ 
    10min21



    Over Maarten Inghels : https://nl.wikipedia.org/wiki/Maarten_Inghels , Over Peter Handke : https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Handke

    18-01-2018 om 02:12 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    17-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.270. charmefoto's ?

    het gijzelvirus - ransomware

    LM en ik wonen op een busritje van ’t Stad,  
    met achter ons, binnen loopafstand, ’t Dorp. 
    Het beste van twee werelden, vinden wij. 
    Dit speelt zich af in ’t Dorp:

    De man voor mij had een virus binnengekregen en
    hij deed het hele verhaal aan de computerbaas,
    chronologisch en minutieus. En conciëntieus.

    - … en toen begon ik met foto’s van de kleinkinderen, op de fotoservice van het Kruidvat
    en ineens was dat daar dus hé, een bericht van de politie dat ik iets illegaals gedaan had.
    Daarom werd mijn PC geblokkeerd tot ik de boete betaalde.
    Want op het scherm stond dat ik een boete moest betalen.
    En ik weet niet wat ik illegaal gedaan heb meneer, want het waren foto’s van mijn kleinkinderen hé.
    Geen ongeoorloofde foto’s van eh …, van ge weet wel, eh, van dames …

    Hij keek naar mij en zei:
    - Excuseer Mevrouw, maar u begrijpt dat ik het hier moet vertellen zoals het is hé. 

    Ik knikte en glimlachte. Aan de PC-dokter moet men álles vertellen. En zoals het is. 
    ‘k Had er nog bij willen zeggen dat ik het bijna aandoenlijk hoffelijk vond dat
    hij zich tegenover mij verontschuldigde omdat hij het in mijn aanwezigheid
    met de PC-man over charmefoto’s moest hebben,
    zodat die de mogelijkheid van charmefoto’s helemaal kon uitsluiten.
    Absoluut uitsluiten. Over dat soort sites ging het niet.

    En ik geloofde hem. Hij zag er uit als een heertje dat
    een foto met kant en broderie al een gewaagde prent zou noemen.

    Meneer, dacht ik bij mezelf, er bestaat sinds dan al een gans ander soort foto’s en
    bewegende beelden ook. Gore sites zelfs. Duizenden.
    En die sites zijn niet eens illegaal.

    Maar hoe hoffelijk en integer hij ook was, hij had ocharme toch het Gijzel-Virus aan zijn been.
    Met familiefoto’s op de fotoservice van een familiewinkel.

    m
    EZW-02/2012, HiH-01-2015, bijgewerkt

    17-01-2018 om 04:56 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.269. Adil El Arbi

    te gast bij Wim Helsen, Adil El Arbi
    met 'Bange Blanke Man' van Willem Vermandere

    Ik zag Turken aan de Schelde
    Marokkanen in de stad van Gent
    En 'k hoord' op de markt van Brussel
    Algerijnen met een vreemd accent
    In Keulen zag ik, Chinezen
    Magere mannen uit Pakistan
    In Londen Sikhs van India
    Met nen dikke tulband an.

    Ik zag naakt' Amazone-indianen
    Ik zag Crees uit Noord-Canada
    En uit Lubumbashi kwam Della
    een prinses uit zwart Afrika
    Ik zag Bantoes in ons cafeetje
    Ik zag Zoeloes op den tram
    Ik zag Tutsis dansen en springen
    En roff'len op den tamtam

    Ik zag Egyptische matrozen
    in de haven van Rotterdam
    Ik zag Portugese Joden
    in de winkels van Amsterdam
    Ik zag Inca's in Oostende
    Chilenen op het Brugse zand
    Daar speeld' een zigeunerorkestje
    van een volk zonder vaderland

    Al de kinders van moeder eerde
    Op charango en met gamelan
    Ze roepen en zingen aan ons deure
    Doet open bange blankeman
    Doet open bange blankeman
    Doet open bange blankeman

    Willem Vermandere, 1991

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    El Arbi in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a41/ 
    10min01



    Over Willem Vermandere : https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Vermandere 
    Over Bange Blankeman : https://www.youtube.com/watch?v=d62w6HAR6ho – 02min32
    In 1991 schreef Vermandere het lied "Bange Blankeman", een lied over multiculturaliteit. Veel aanhangers van de partij Vlaams Blok protesteerden tegen het nummer.
    Vermandere ontving dreigbrieven en tijdens de 11 juli-viering op de Brusselse Grote Markt in 1992 werd hij door Vlaams Blok-militanten met projectielen bekogeld.
    Over Adil El Arbi : https://nl.wikipedia.org/wiki/Adil_El_Arbi 

    17-01-2018 om 04:31 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    16-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.268. schrijven

    wat een klavier lijden kan 

    Vroeger had ik een leesbaar geschrift. Nu nog, als het kattebelletjes mogen zijn.
    Maar wanneer er meer dan tien lijnen moeten geschreven worden,
    krijg ik kramp in mijn hand en is het gedaan met leesbaar schrijven.
    En iets later ook met schrijven. 

    Sinds ’92 doe ik alles op ’t klavier.
    Maar daarvoor heb ik heelder vijvers inkt droog geschreven.
    Liefst met een kleine Parker (ladyformaat) met dikke punt
    In de middelvinger van mijn rechterhand is nog altijd een sleufje
    waarin schrijfgerei gedurende 34 jaar zijn bedding in het kootje gesleten heeft.
    En de top van mijn wijsvinger is jaren ingedeukt geweest aan die kant. 

    Toen had ik nog cadans ook. En die was helemaal afgesteld op papier in formaat A4.
    600 blz’s nota’s per cursus was een gemiddelde. Dat was wel in een soort kortschrift. 
    Later, bij de koopvaardij … Hoeveel vellen een blok luchtpostpapier heeft
    weet ik niet meer, maar er zijn periodes geweest dat ik een blok per week vol schreef.
    Later nam ik doorslagpapier mee vanuit België samen met
    een gelijnde onderlegger en twee papierklemmen om alles op zijn plaats te houden. 
    Want wanneer ik papier moest gaan bijkopen, in den vreemde aan de wal,
    was daar zelden A4-formaat te vinden. Enkel kleiner.
    Dat vond ik dan een ramp, omdat de post onze enige link was met België
    en die A4 was de grootte van mijn mentaal scherm.

    Achteraf bekeken vind ik het zot:
    men monstert voor zes maanden op de wilde vaart, met achterlating van- en met de glimlach.
    Men doorstaat stormen van een paar dagen & nachten, met een grimlach.
    Maar als het postpapier niet het juiste formaat had raakt men van slag …?

    Nu zetten mijn neven en nichten hun reisrelazen op een blog,
    met de faciliteiten van de backspace- en de delete-toets, de elektronische gommetjes.
    Zo wordt een klad geleidelijk aan de definitieve versie. 
    Ooit schreven wij met brieven een log,
    zonder gom. Een gans andere manier van opstellen was dat toen.
    De eerste versie wás de definitieve versie.

    Met het klavier onder de vingers is er ook geen schrijfkramp meer. Hoogstens nog in ’t koppeke.

    ‘k Zou niet meer terug willen naar de oude manier,
    ik beleef nu zoveel plezier aan de mogelijkheden van het klavier dat
    dit ding hier na vijf jaar versleten is, aan vervang toe.

    m
    EZW-04/2013, HiH-01/2015, bijgewerkt 

    16-01-2018 om 05:01 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.267. Lieve Blancquaert

    te gast bij Wim Helsen, Lieve Blancquaert
    met een fragment uit 'Is dit een mens' van Primo Levi

    Wie doodt is een mens. Wie onrecht doet of lijdt, is een mens;
    geen mens is hij die elk gevoel van grenzen verloren heeft
    en zijn bed deelt met een lijk. Wie heeft afgewacht tot
    zijn bedgenoot klaar was met sterven om hem een stuk brood af te nemen
    is, ook al heeft hij daar geen schuld aan,
    verder verwijderd van het model van de denkende mens
    dan de primitiefste pygmee of de gruwelijkste sadist. 

    Is dit een mens, Primo Levi

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Blancquaert in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a40/ 
    09min46 



    Over Lieve Blancquaert : https://nl.wikipedia.org/wiki/Lieve_Blancquaert 
    Over Primo Levi : https://nl.wikipedia.org/wiki/Primo_Levi 
    Over Se questo è un uomo - Is dit een mens 

    Het verhaal begint met aanhouding van de dan vierentwintigjarige Primo Levi in december 1943.
    Samen met zeshonderdvijftig andere Italianen wordt hij op transport gesteld naar Polen.
    Tijdens de vier dagen durende reis in de goederentrein gaan de deuren niet open.
    Telkens wanneer de trein stilstaat roepen de uitgeputte reizigers om water, “al was het maar een hand sneeuw” (blz. 18), maar ze krijgen maar zelden wat.
    Aangekomen in Polen worden de arbeidsgeschikten en arbeidsongeschikten van elkaar gescheiden: zesennegentig mannen en negenentwintig vrouwen werden arbeidsgeschikt bevonden.
    Zij werden in de kampen van Buna-Monowitz en Birkenau tewerkgesteld.
    De anderen leefden twee dagen later niet meer. “Zo verdwenen, in één verraderlijk ogenblik, onze vrouwen, onze ouders, onze kinderen.” (blz. 22)
    In de volgende hoofdstukken beschrijft Primo Levi het leven in het kamp.
    De afnemende levenswil, het systematische kapot maken van de menswaardigheid en de in het wrede overlevingskamp afstervende solidariteit onder elkaar nemen iedere hoop weg.
    Levi laat zien hoe mensen onder zulke extreme omstandigheden teruggaan tot de essentie van overleven.
    Op een gegeven moment wordt Levi ingezet als chemielaborant in Kommando 98 (het Chemisch Kommando). (blz. 139)
    De betere arbeidsomstandigheden en een behulpzame landgenoot beschermen hem voor de directe ondergang.
    In de nacht van 17 op 18 januari wordt het kamp voor de steeds dichterbij komende Russen geëvacueerd. De zieken, waaronder Primo Levi, blijven achter.
    Tijdens de evacuatiemars bezwijken bijna alle gevangenen. Van de ongeveer 600 Italiaanse joden, die een jaar daarvoor gedeporteerd werden, is Levi één van de weinige overlevenden.
    https://www.scholieren.com/boekverslag/58186 

    16-01-2018 om 05:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    15-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.266. heilig gevogelte

    'k Was die dag op zoek naar iets en toen kwam ik onderstaande tekst tegen.
    Hier wordt ‘een heilig soort gevogelte’ bezongen.
    Sommige gedichten worden geToondicht. Dit is er een.

    Ik had een eigen engel, die heette Gabriël
    Die engel had ik nodig want ik kneep 'm als de hel
    Hij sloeg meteen zijn vleugels uit bij elk gevaarlijk spel
    Een heilig soort gevogelte: mijn engel Gabriël

    Onder een glazen stolp zag ik de Madonna staan
    Daar brandde dan een lampje bij en voor het slapen gaan
    Werden alle kinderen gewassen in de teil
    En dan het Onze Vader knielend op 't koude zeil

    Soms zit ik te denken wat dat bidden toch zou zijn
    Dat deed ik vroeger nooit, daarom ging het toen zo fijn
    Ik steek nog wel eens een kaarsje aan, sla nog wel eens een kruis
    Maar het gaat toch niet zo lekker meer als vroeger bij ons thuis

    Toch heb ik heimwee naar mijn engel Gabriël
    Ik heb hem wat verwaarloosd, dat is waar, ik weet ’t wel
    Maar zit ik in de piepzak, in de rats of in de rouw
    Dan roep ik net als vroeger, Gabriël, waar zit je nou

     Gabriël I, Lothar Mann

    klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=N9ksRhYAacg 
    04min26

     Gabriël III,Lothar Mann

    m
    https://muzikum.eu/nl/123-187-29394/toon-hermans/mn-engel-gabriel-songtekst.html#ixzz53ePMXKD3 , http://www.heikewolff.de/38-0-Schatz-Engel-Bilder.html ,
    het donker gebouw in de tekeningen zou een Dom zijn, welke heb ik niet kunnen achterhalen - EZW-07/2014, HiH-01/2015, bijgewerkt

    15-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.265. cocktailblokjes

    de herbruikbare ijsblokjes

    Sinds een aantal jaren moet LM elke week bloed prikken en de suikerwaarden noteren.
    Vijf keer per dag. Dat doet hij op zondag. Zondag = Prikdag.
    Het prikken deed hij alsof het niks was, manhaftig en zonder mopperen.
    Ik zou het niet kunnen.

    Tot het op een dag begon pijn te doen. Wat er veranderd was weten we niet maar het deed pijn.
    Het prikken werd een corvee waar hij danig tegenop begon te zien.
    Dat vond ik zeer erg, want zonder prikken kunnen de suikerwaardes niet genoteerd en opgevolgd worden.
    Dat bleef dus duren, die pijn, het jobke was een corvee geworden en begon zelfs op een calvarie te lijken.

    Tot het zeer terloops eens ter sprake kwam en een verpleegster hem aanraadde
    in de zijkant van de vinger te prikken. Dus niet in de vingertop, want
    daar zitten veel zenuwuiteinden en die registreren de prik natuurlijk.
    Daarom is het minder belastend wanneer men opzij van de vingertop prikt. De huid is er ook dunner.
    Die redenering klopte en LM & ik waren de verpleegster zeer dankbaar voor de tip.
    En ik bedacht dat de diabetes-boekskes dat wel eens mochten vermelden :
    de ZIJKANT van de vingertop! Of het mocht op zijn minst toch
    in de gebruiksaanwijzing van het prikmachientje staan.

    Geen van ons beiden had er aan gedacht eens te informeren bij een forum.
    Daar worden dat soort tips uitgewisseld waarschijnlijk.
    LM zou er niet aan gedacht hebben maar ik had het moeten weten
    dat men lotgenoten en ervaringsdeskundigen op een forum kan vinden.
    De prikpijn had al maanden van de baan kunnen zijn …

    Een paar weken geleden, nieuw probleem,
    nu deed het prikken in de zijkant van de vingertop OOK pijn !
    Kermille, dit keer moest er sneller een oplossing komen dan vorige keer.
    IJS, flitste het door mijn hoofd, IJS.
    Koude verdooft, dus als hij vóór het prikken ijs op die plek houdt, voelt hij de prik veel minder.
    Of misschien helemaal niet.
    We hebben geen ijsblokjes in de vriezer, maar wel van die blauwe dingen voor in een koeltas.
    De eerste zondag hield hij dus telkens zo’n plakkaat synthetisch ijs tegen de zijkant van zijn vinger.
    Tegen de zondag daarop had ik de cocktailblokjes terug gevonden en gekoeld.
    Voor de vingerprik is een blokje een meer hanteerbaar formaat dan zo’n lap synthetisch ijs.

                                  Afbeeldingsresultaat voor topgadgets4U ijsblokjes

    LM koelt de vingertop nu vóór het prikken en erna,
    tegen de napijn.
    Want er is nu napijn ook al ?
    Waarschijnlijk speelt hij gewoon graag met de plastic ijsblokjes.

    'k Ben weer wat gestegen in zijn achting. Dat werd nog eens tijd.
    Ik mag nu rekenen op een warme glimlach. Dank zij ijsblokjes. 

    m
    EZW-01/2014, herzien

    15-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    14-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.264. een ochtendlucht

    de kleuren en de tover van een ochtendlucht

    Toen het die nacht begon te sneeuwen zag het er niet goed uit.
    Ik keek hoe de koude jagende regen veranderde in natte sneeuw.
    Het waren kleddervlokken die met harde plenzen neerkwamen.
    Dit wordt noodweer, dacht ik, en ik slaapwandelde terug naar bed
    want elke morzel slaap is belangrijker dan het weer buiten.

    Tegen de ochtend aan was het geplens voorbij, de temperatuur was voldoende gezakt om
    échte sneeuwvlokken te laten neerkomen én de wind was gaan liggen. Alles werkte mee om
    dikke wollige sneeuwvlokken zachtjes en netjes te laten neerdalen zoals de Disneyscenario’s dat willen.
    Stil en mooi. 
    Toen het daglicht kwam, was de lucht egaal zacht-lilagrijs.
    Alle tinten van het ochtendgloren werden getemperd door de trage gulle sneeuwval en
    door een paar wetten van de optica. 
    ~
    Het is al een tijdje gestopt met sneeuwen, een halfuur. Misschien een uur.
    Het doet bijna zeer aan de ziel, zo teer is het blauw van de fluwelen lucht op dit moment.
    Ze heeft haar eigen flou artistique.
    De pannendaken eronder liggen in een gemoedelijke vlakverdeling, in alle kleuren van geborgenheid.
    Hier en daar kringelt een geruststellend pluimpje rook.
    En het is stil.

    10h : zelfs de ruwbouw hier achter heeft nu iets gemoedelijks. Op alle beton ligt een laag donssneeuw. 

    Met die dunne witte contouren aan één zijde zien de bomen er eens zo sterk uit.
    Laconiek verdragen ze de broderie-fantasie van de winterlucht.

    Het sneeuwt nu weer. De lucht is heel licht grijs.
    Parelgrijs, alsof ons voor straks iets zeer chic en iets zeer bizonder beloofd wordt … 

    11h : de zon schijnt. Ze doet alle tover uit de lucht verdwijnen.
    Het kantwerk aan de bomen is verdwenen, de daken zijn hun dekentjes kwijt.
    Het is een gewone dag aan het worden. Het is tijd om aan de soep te beginnen.
    Prozaïsche preisoep.

    m
    HiH-01/2015, herzien

    14-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.263. tablet & zo II/II

    als het niet met een koordje vasthangt, raakt men het kwijt

    Ze zijn gegeerd, dus worden ze gepikt. Zelfs waar iemand bij zit.

    Een fragment uit God en Klein Pierke,
    Martin Heylen volgde Joëlle Milquet gedurende een dag.
    De uitzending is van ma-16/01/2012.

    foto Woestijnvis.

    De krant houdt de foon efkes uit het zicht, en zo verdwijnt hij definitief van de tafel.
    Het verhaal, om ons geheugen op te frissen: 

    Opmerkelijke scène gisteravond in het Eén-programma 'God en Klein Pierke',
    waar Joëlle Milquet (cdH) op de Brusselse kerstmarkt beroofd werd van haar iPhone.
    De minister van Binnenlandse Zaken zat er samen met Martin Heylen
    voor opnames van het Woestijnvisprogramma.
    Milquet heeft inmiddels de beelden van de diefstal opgevraagd en gaat klacht indienen.

    Milquet zat aan een tafeltje met Martin Heylen,
    tot haar dochter naar het toilet moet en de minister haar vergezelde.
    Even na het vertrek van de minister
    komen twee daklozen aan het tafeltje leuren met daklozenkrantjes. 

    "Een van die mannen heeft zo'n krantje op de iPhone van de minister gelegd. Het toestel
     was op het tafeltje was blijven liggen",
    zegt Lieselot Bleyenberg, woordvoerster van Milquet. 

    Heylen laat vervolgens weten geen interesse te hebben in het krantje
    en de daklozen druipen af, maar niet vooraleer
    buiten hun krantje ook snel de iPhone van Milquet mee te graaien.

     
     Identiteit snel achterhalen

    " Toen de minister opnieuw aan haar tafeltje kwam, merkte ze dat ze haar gsm kwijt was
     
    en toen is bij Martin Heylen een lichtje gaan branden, vervolgt Bleyenberg.
      De twee mannen hadden het op de iPhone van de minister gemunt."

    Tijdens de diefstal van de iPhone bleven de Woestijnvis-camera's gewoon verder draaien,
    zodat hun identiteit makkelijk moet achterhaald kunnen worden.
    In de uitzending van gisteren werden hun gezichten wel onherkenbaar gemaakt.

      
    Kaart geblokkeerd

    " De minister heeft de beelden ondertussen opgevraagd bij Woestijnvis
     
    en gaat een klacht indienen , zegt Bleyenberg.
     
    De sim-kaart van de iPhone heeft de minister wel meteen laten blokkeren,
     
    om zo te vermijden dat gegevens op haar gsm misbruikt zouden kunnen worden." 17/01/12-odbs-HLN

    Let op het manoeuvre met de krant, (witte cirkel) van 00min55 tot 01min07,
    tijdens de babbel van 12 seconden is het gebeurd.

    klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=IJ0gDfgYISA 
    03min48 

    Daarom dus neem ik geen duur spul meer mee buitenhuis.
    Als het niet met een koordje vasthangt, raakt men het kwijt.
    Ik héb zelfs geen dure spullen meer. Dat is wel rustig

    m
    EZW-01/2014

    14-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    13-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.262. opluchting

    We zaten een dieren-documentaire te kijken die ging over wurgslangen en gifslangen
    en ander gebroed dat lieve kleine muisjes en hamstertjes doodt en verzwelgt,
    ogenschijnlijk moeizaam en met wijd opengesperde kaken.

    Ik hield haar handje in mijn hand en LM had de afstandsbediening in de aanslag.
    Was dit wel een documentaire voor een jong kind?

    Wij waren standby om te troosten, te sussen en te zappen.
    Zolang ze wou kijken was het oké.
    Zodra de beelden te sterk werden zouden wij onmiddellijk ingrijpen.
    Als echte oppas-ninjas waren wij in verhoogde staat van paraatheid.

    Ze zat tussen ons in en leek al die gruwel vanzelfsprekend te vinden.
    In kleuterscholen gaat het er dus ook niet altijd zachtzinnig aan toe?

    Ze moet wel iets van onze gespannenheid gevoeld hebben,
    want ze wriemelde haar handje uit mijn hand en zei geruststellend :  
    "Een slang is maar een staart met een gezicht hoor!"

    Als dát geen opluchting is.

    m
    EZW-08/2012, HiH-01/2015, bijgewerkt

    13-01-2018 om 04:46 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.261. tablet & zo I/II

    er moet een koordje aan

    Tabletcomputer, daar heb ik een tijd over nagedacht
    en toen heb ik besloten : liever niet.
    Ook voor de zakcomputer. Ook liever niet.

    Zelfs in de veronderstelling dat ik na verloop van tijd handig zou worden met die dingen,
    dan is er een tweede bezwaar : ik ben niet goed met dure spullen.
    Als er geen draad aan hangt, raak ik het kwijt.
    Mijn gsm is de enige uitzondering maar die zit goed weggeborgen in mijn tas.
    Zo goed, dat ik er meestal tegenop zie hem op te diepen.

    Ik zou me trouwens niet kunnen concentreren op plaatsen waar ik liever alert blijf.
    Of omgekeerd, ik zou zo geconcentreerd kunnen raken dat ik niet meer alert ben.

    Dat laatste is al gebeurd hoor, een boek zitten lezen en de bus laten voorbij rijden.
    Maar een boek grissen ze niet uit uw handen hé.
    Een tablet of een zakcomputer misschien wel.
    Daarom blijf ik op openbare plaatsen liever alert.
    Computeren doe ik niet onderweg, dat doe ik thuis wel. In alle rust.
    Dan kan ik ook beter nadenken over de woorden, over woordkeuze.

    En ik ben niet goed met dure spullen hé.
    Twee keer ben ik duur spul kwijt geraakt waar ik zelf bij zat.

    Het eerste stuk was een aansteker die voor mijn 30ste verjaardag (1982)
    van mijn zus Tina gekregen had.
    Zo’n ultraplat damesachtig ding in blauwe lak met een fonkelsteentje in de buurt van het vlammetje.
    Duidelijk iets dat geld gekost had. Eerder een pronkstuk dan een gebruiksvoorwerp.
    Dus liet ik de aansteker veilig thuis. Tot Tina me vroeg of ik hem niet mooi vond.
    Jawel! Juist wel, ik vond hem prachtig maar ik wou hem niet kwijt. Daarom gebruikte ik hem enkel thuis.

    Goed, om haar een plezier te doen
    zou ik het pronkstuk ook buitenhuis gebruiken, ik zou er mee pronken.

    Diezelfde week zaten we iets te drinken aan de toog van ons stamcafé.
    Wij waren daar allebei al jaren kind aan huis.
    Na een tijdje lag mijn aansteker niet meer waar hij moest liggen, bovenop mijn sigaretten.
    Iemand had hem weg genomen en ik had het niet zien gebeuren.
    Tina evenmin, zij had ook niks gezien.
    De aansteker was gestolen waar we zelf bij zaten.

    Ziezo, besloot ik, nooit meer pronken.
    Want ik vond het verschrikkelijk voor Tina dat haar duur cadeau zomaar verdwenen was.
    In een vertrouwde omgeving dan nog.

    In 1992, tien jaar later, gebeurde iets gelijkaardigs. Van LM had ik een gouden pen gekregen.
    Dat pakje heeft eerst nog drie dagen in de brievenbus gelegen.
    ‘k Zag het liggen maar zijn schoonbroer was vergeten me de sleutel van de brievenbus te laten.
    Of hij vond dat ik geen zaken had in het appartement van LM, dat kan ook.
    In elk geval, ik zag het pakje liggen maar ik kon er niet aan.

    En elke avond Belgische Tijd, belde LM van aan boord.
    Ten westen van België was het dan pas middag.
    LM offerde zijn middagpauze op aan een telefoongesprek.
    Telefoneren moest toen nog van op de brug gebeuren.

    Aan zijn kant van de lijn hadden onze gesprekken plaats tijdens de wacht van de 2de stuurman.
    Ene WVR, later captain. Die jongen was dus onvrijwillig getuige van een deel van onze vrijagie.
    Een duur deel vrijagie, aan satelliet-tarief.

    Toen ik dan eindelijk het pakje uit de brievenbus had en de pen in mijn handen hield,
    voelde ik dat ze zwaar woog en ik kreeg ineens knikkende knieën,
    dit is een gouden pen … een Gouden Pen?
    Volgens de bijgaande papieren was er inderdaad een aantal karaat aan besteed.

    Die avond kon ik LM vertellen dat de schoonbroer in kwestie
    de moeite genomen had om de sleutel van de brievenbus te bezorgen
    en dat ik de pen in mijn hand hield.

    - Hou ze dan maar goed bij.
    - Jaja, dat zal wel, z’ is van goud.
    - Ja. En ze dient om te tekenen.
    - Wat moet ik tekenen?
    - Op het gemeentehuis.
    - … er begon iets te dagen.
    - Wat denkt ge ervan?

    De rest van het telefoongesprek slaan we over.
    Die pen was dus zijn manier om te zeggen dat …,
    en om te vragen of ik er ook zo over dacht.

    De schoonbroer heeft er achteraf danig spijt van gehad
    van zijn vertragingsmanoeuvre, maar dat is een ander verhaal.

    En toen gebeurde wat moest gebeuren: omdat de lading doorverkocht was
    veranderde het schip van bestemming en ging lossen in Zuid-Korea
    Geen ramp zou men denken, dat gebeurt regelmatig.
    Jawel, dat gebeurt regelmatig, daarom heet  tramping ook wilde vaart,
    maar die keer was ik daar niet zo blij mee want het schip nam LM mee,
    hij zou pas zes weken later dan voorzien afgelost worden.

    ‘k Bleef daar tamelijk kalm onder, maar ik deed wel iets dom³,
    ik nam de pen mee, ik begon ‘onze’ pen buitenhuis te gebruiken.
    Dat was sentimenteel tot en met, ik schaam me er nu nog over.

    En twee weken later, vier weken voor LM zou thuiskomen was de Gouden Pen,
    de pen waarmee we op het gemeentehuis zouden tekenen, verdwenen. Gepikt.
    Weeral waar ik zelf bij zat. 
    ‘k Was naar een cybercafé gereden om op het Net te kunnen zoeken waar precies in Korea
    de haven lag waar het schip zou lossen, waar LM dan zou afmonsteren. 
    En terwijl ik in over-focus voor het scherm zat, heeft iemand gegokt dat
    de pen die naast mij lag geen nep was maar echt. Pen weg.

    Om maar te zeggen dat ik niet goed ben met dure spullen.

    Vier weken later kwam LM thuis. Dat de pen weg was vond hij uiteindelijk niet zo erg. Nu een 170€. 
    Maar dat zijn schoonbroer dagenlang de sleutel van de brievenbus achtergehouden had,
    dat was andere koek.

    Zes weken na zijn thuiskomst zijn we getrouwd. ’t Was in een kwartiertje gefikst.
    We hebben op het gemeentehuis getekend met een gewone pen.
    E
    n we zijn nog altijd getrouwd.

    m
    EZW-01/2014

    13-01-2018 om 04:45 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    12-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.-----. LIES LEFEVER

    Comédienne en cabaretière Lies Lefever (37) is woensdagnacht onverwacht overleden.
    Ze werd dood in haar woning gevonden.
    De doodsoorzaak is nog onbekend, maar door de autopsie kan kwaad opzet wel uitgesloten worden.

    De blinde comédienne zou volgende maand 38 worden. Ze viel afgelopen nacht in haar keuken.
    Haar echtgenoot trof haar lichaam aan.
    Het parket stelde een wetsdokter aan om de precieze doodsoorzaak te achterhalen.

    Het parket van Halle-Vilvoorde en het gerechtelijk lab kwamen ter plaatse om de situatie te onderzoeken.
    "De autopsie heeft de doodsoorzaak niet exact kunnen bepalen,
    maar kwaad opzet en/of tussenkomst van een derde kunnen wel uitgesloten worden."

    Lies Lefever, geboren in Rwanda en opgegroeid in Beerse,
    woonde samen met haar man en haar twee kinderen in Asse.
    Vlaanderen zal zich haar vooral herinneren als de grappige,
    slechtziende zwarte vrouw die op haar gitaar gevaarlijk lichte liedjes speelde.

    Kamagurka en Geubels

    Lefever stak haar neus aan het venster van de comedyscene eind 2009.
    Ze trad toen op als vast voorprogramma van de zaalshow van Kamagurka "Kamagurka geneest".
    In 2011 verzorgde ze het voorprogramma van Philippe Geubels’ theatertournee "Hoe moet het nu verder?".
    Haar eerste avondvullende comedyshow, "Meisje van plezier", ging datzelfde jaar in première.
    Tijdens het twaalfde seizoen van het Eén-praatprogramma "De Laatste Show" bracht Lefever iedere woensdag een protestlied.
    Ze was ook te zien in "De Rode Loper".
    In 2014 stond ze voor de Vlaamse verkiezingen op de 10de plaats op de Vlaams-Brabantse lijst van Groen.
    Lefever had onderdak gevonden bij het artiestenbureau "PretPraters",
    waar ook collega’s als Philippe Geubels, Johan Terryn, Jens Dendoncker en Thomas Smith bij zitten.

    Beerput

    Haar levensverhaal beroerde echter ook.
    In 2015 verscheen Lefever in een bijzonder emotionele uitzending van 'Heylen en de Herkomst'.
    Ze vertelde daar dat ze nagenoeg blind werd doordat ze als baby in een beerput werd gegooid door haar moeder.
    Dankzij twee mannen die 'iets hadden gehoord in de beerput', overleefde ze de verschrikkelijke omstandigheden.
    Uiteindelijk kwam ze als zwaargewonde baby bij een koppel in Vlaanderen terecht, dat haar tijdelijk wou opvangen.
    Omdat ze na de uitzending van 'Heylen en de Herkomst' voortdurend werd aangesproken,
    nam ze daarna even een time-out.

    Dikke streep onder comedy

    In november vorig jaar zei Lefever in CittA Kempen dat ze een lijn trok onder comedy.
    "Een dikke streep, geen stippellijn. Ik moet definitief stoppen,
    onder meer om mijn hoofd volledig vrij te maken voor nieuwe avonturen.
    Ik sluit niet uit dat ik ooit opnieuw op een podium stap, maar voorlopig is het genoeg.
    Trouwens comebacks zijn keihard in. Comedy is nooit mijn bedoeling geweest."

    Heylen en de Herkomst

    Heylen en de Herkomst is een Belgisch televisieprogramma waarin
    Martin Heylen reist met een bekende Vlaming naar het land vanwaar hij of zijn familie oorspronkelijk vandaan komt.
    Heylen eindigt steevast met de vraag: Gaan we naar huis, of zijn we er al?

    volledige aflevering, klank aanzetten
    https://www.vier.be/video/heylen-en-de-herkomst/2016/heylen-en-de-herkomst-lies-lefever 
    53min06
    van GvA, Wiki & You Tube, Vlaemsche Kyckbuys

    12-01-2018 om 07:07 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.260. uit zelfbehoud

    Erken je fouten, eer iemand anders ze gaat overdrijven. van P²

    Dat heb ik eens zeer snel moeten doen, mijn fouten erkennen en toegeven.
    Liever dat, dan in het defensief gaan.
    Iemand begon plots te tieren tegen mij, en ineens regende het beschuldigingen.
    Hij had het niet over de feiten maar hij werd persoonlijk, hij had het over karaktertrekken
    en gebreken die mij op slag totaal onleefbaar maakten.
    De interpretaties van mijn karaktertrekken werden zeer bondig en zeer luid vertolkt,
    met scheldwoorden wil dat zeggen, door iemand die tweemaal zo oud was als ik
    en die alleen al volgens de regels van het fatsoen tweemaal zo wijs had mogen zijn.

    Het enige wat ik wist te doen was meegeven.
    Niet in discussie gaan, niet contrariëren, want dat zou de zaak maar doen escaleren.

    - Gíj hé, gij hé, gij zijt … (en dan volgde een trits woorden)
    Daarop knikte ik dan. Iets anders schoot me niet te binnen : gewoon de hystericus gelijk geven.
    Waarschijnlijk was mijn reactie toen puur zelfbehoud.

    Na een keer of vier van dat 'gíj hé' waarop ik dan knikte en 'ja' en 'just' antwoordde
    was hij uitgeraasd. En viel stil. Een beetje uit zijn lood dat er geen weerwerk kwam.

    Niet in het defensief gaan, dat was intuïtief want anders werd het 'contramine'
    en dat zou de zaak maar verergerd hebben.
    Degene die uitzinnig deed kreeg van mij onmiddellijk gelijk.
    Of hij gelijk hád, dat is een andere zaak.
    Het is me wel bijgebleven, dat uitzinnig overdrijven.

    Veel later las ik deze quotes:

    Don’t argue with idiots because they will drag you down to their level
    and then beat you with experience. —Greg King
    Discuteer niet met idioten, ze halen u neer naar hun niveau
    en verslaan u daar louter op ervaring/routine.

    Never argue with a fool; onlookers may not be able to tell the difference. —Mark Twain
    Discuteer nooit met een dwaas. Omstaanders zien misschien het verschil niet.

    Tja, want bestaat de kans dat de verkeerde geholpen wordt hé, de aanvaller ipv de aangevallene.
    Maar mogelijk heeft Twain het een ietske subtieler bedoeld dan dat. :o)

    m

    12-01-2018 om 04:59 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!