Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    12-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.378. Konijn & Hert

    modus vivendi

    Konijn en Hert leiden een aangenaam en zorgeloos leven als tekening,
    als figuurtjes in een tweedimensionale wereld.

    Via een gebroken TV scherm en een droom over de Rubik-kubus ontdekt Hert
    het bestaan van een derde dimensie. Hij studeert en cijfert en
    is helemaal in beslag genomen door de zoektocht.
    En dan raakt hij plots zelf, per ongeluk eigenlijk, in de driedimensionale wereld.
    Konijn blijft achter in de tweede dimensie
    Wanneer blijkt dat Hert niet terug kan naar de vroegere situatie, naar het 2D-bestaan,
    zijn ze gescheiden door iets onoverkomelijks. Kent hun vriendschap nu een crisis?
    Ze zoeken én ze vinden een nieuwe manier van samenleven.

    Een hartverwarmend verhaal, virtuoos in beeld gebracht.

    Afbeeldingsresultaat voor Rabbit and Deer

    Péter Vácz (°1988, Budapest, Hongarije) heeft dit filmpje gemaakt voor zijn eindexamen in 2013.
    Inmiddels is dit werk vertoond in 63 landen op meer dan 300 festivals en heeft het
    al meer dan 120 prijzen gewonnen.

    klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=eZxCs3OzU64 
    16min17, voor wie vandaag of morgen of ooit tijd heeft.

    m – HiH-03/2015, bijgewerkt -  http://www.dragonframe.com/blog/vacz-rabbit-deer/

     

    12-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.377. voorouders

    stamboom maar geen genealogie

    Naar individuele voorouders heb ik tot hiertoe niet gezocht.
    En ik denk niet dat ik dat ooit zal doen. 
    ‘k Hoef hun namen niet te kennen, ik weet zo ook wel dat ze bestaan hebben,
    anders liep ik hier niet rond. Of zat ik hier niet te typen. En te ademen. En zo.

    Hun namen en hun individuele verhalen wíl ik zelfs niet kennen,
    want wie weet zaten er tussen al die voorouders onmensen en crapuul.
    Dat weet ik echt liever niet, want ik zit met een deel van dat genetisch materiaal.

    Het is soms een overweldigende gedachte
    dat op gelijk welk tijdstip van de geschiedenis, er voorouders van ons rondliepen. 
    Van het allerprilste begin, nog vroeger dan de prehistorie,
    toen leven nog levensgevaarlijk was, was er iemand + iemand anders
    die uiteindelijk maakten dat ik er ben. En gij. En alle anderen.
    Die individuen hebben elk lang genoeg geleefd om zich voort te planten.
    En zo telkens opnieuw was er iemand die lang genoeg geleefd heeft om zich voort te planten.
    En iemand die lang genoeg leefde om het wurm groot te brengen.
    Enzoverder tot helemaal aan het begin. Tot aan het begin van het begin, tot aan de eerste proteïne.

    Op elk tijdstip in de geschiedenisboeken heb ik, heeft elk van ons, heeft iedereen die vandaag leeft 
    minstens één voorouder rondlopen. Iemand die er toen al was of nog was. En dat van in het begin.
    Dat is voor mij een overweldigende gedachte.

    Hun namen zijn absoluut niet belangrijk. Ons DNA is er immers.
    Daarin zit voor een deel hun identiteit. Daarin staat alles geschreven en beschreven. 
    We kunnen DNA nog niet helemaal vlot lezen, maar ooit komt dat in orde. Ze zijn er mee bezig.

    In afwachting lees ik graag geschiedenis. Én anticipatie-verhalen.

    m - EZW-08/2014, HiH-02/2015, bijgewerkt

    12-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    11-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.---- van Emma zelf ----

    over Emma, loopster ~ de meeste publieksstemmen !

    Mensen, we hebben ons best gedaan en daar mogen we een beetje fier op zijn.
    Emma werd bij de sportclub in Kapellen niet de sportfiguur van het jaar,
    maar ze had wél de meeste publieksstemmen.

    Of die stemmen er kwamen omwille van haar prestaties van het voorbije jaar
    of uit sympathie voor haar fiere oma, dat laten we nu efkes in het midden want
    een jongedame die al tien jaar of langer
    tegelijk bezig is met studeren, én sport én jong zijn,
    die dingen volhoudt en alle drie in balans houdt,
    die jongedame verdient waardering.

    En ons kostte het stemmen eigenlijk maar een paar klikjes hé, voor ons was het simpel.

    Hier het bericht dat ik ontving 

        Van: de oma van emma
        Verzonden: vrijdag 9 maart 2018 23:47
        Aan: ons, wij allemaal dus
        Onderwerp: emma

        (…)

       Antwoord van Emma zelf :

       Ik was 5de bij de Sportfiguur van ‘t Jaar,
       maar ik had wel de meeste stemmen van het publiek,
       dus bedankt iedereen om te stemmen.

       Groetjes

    -----

    Mensen Allemaal, hartelijk bedankt voor uw stem.
    Zoveel steun geeft haar misschien nog méér vaart?

    Emma Van Laer - zilver 400 m - 27.02.2016 foto van 't Net

    11-03-2018 om 11:45 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.376. sportief gedoe

    Een paar weken geleden hadden we TD op bezoek,
    zij is verpleegster van beroep en zij kent een aantal huisartsen.
    Ik ken maar één huisarts per keer, maar zij kent ze per bosjes hier in de streek.

    Zij vertelde dat er huisartsen zijn die intensief sporten tegennatuurlijk vinden.
    Ons lijf is er niet op gemaakt, op zoveel eenzijdige beweging en zo vaak.

    Dat denken LM en ik al jaren, maar ik was toch opgelucht dat ik het eens hoorde vertellen
    door een beroeps uit de gezondheidssector.
    Ze vergeleek intensief sporten met afbeulen, met arbeid in de tijd van priester Daems.

    Awel, dat denk ik soms ook wanneer ik mensen naast een drukke baan zie joggen.
    Ze zuigen fijn stof en koolstofmonoxide in hun longen met hoeveelheden waar ik niet durf aan denken.
    Terwijl ze denken dat ze goed bezig zijn, zijn ze zichzelf een emfyseem aan het aandoen.
    En dat is definitief want onomkeerbaar.

    Ik kan er niet naar kijken, mijn hart bloedt voor hen.
    m - EZW-03/2014, herzien - https://nl.wikipedia.org/wiki/Emfyseem 

    11-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.375. truc onthuld

    opdat niemand zich vanavond ter stee zou moeten begeven met onopgeloste vraagstukken,
    prangende vragen of andere kwellingen die de nachtrust kunnen doen vlieden

    Een tijd geleden ben ik op You Tube de uitleg over de 'onzichtbare stoel' tegen gekomen.

    In het filmpje over de slotceremonie in Shangai ziet men op 01min05 achter de solodanser
    dat de dames van de snaarinstrumenten met de linker zool eventjes over de vloer schuiven.
    Dat is het ogenblik dat ze het 'ankerpunt' zoeken
    voor de zit-mechaniek die aan hun linkerbeen bevestigd is.
    Dat mechaniekje bestaat uit een steun achter de kuit en een zitsteun achter dij en bil.
    Het geheel scharniert natuurlijk, anders kan men niet gaan zitten.

    Op 01min44 staan de dames recht en wisselen van richting,
    maar ze wisselen niet van been.
    Het is weer het linkerbeen waarop ze steunen, 01min56.
    En het is weer de linkerbil waarop ze zitten.

       de Shangai-dames in 2010 
       https://www.youtube.com/watch?v=4l1qyx0NFy4 
       05min

    Bij de man van de KLM-reclame is er een derde stuk aan de zit-mechaniek,
    er is ook de rugsteun.
    Bij hem is het mechaniekje bevestigd aan het rechterbeen.
    Hij zit dus op de rechterbil. Let op de onnatuurlijke houding van de rechterwreef.

       de luchthaven-man,
       http://www.youtube.com/watch?v=k3gLgZhTe3E 
       02min31

    Het filmpje met de uitleg kondigt drie posities aan,
    het voorover leunen, het liggen en dan het zitten.
    Gelukkig begint het filmpje met de uitleg over het zitten.

    Ze hebben het over een 'nagel' als ankerpunt voor de voet,
    maar de nagel in kwestie is wel iets groter dan een vijfduimer,
    het is ankerpin, bijna zo lang als een onderbeen.

       de uitleg
       https://www.youtube.com/watch?v=Fz0Dpl_rduE 
       05min43

    Het filmpje met uitleg dat ik een tijd geleden gezien heb
    was nog duidelijker, maar dat vind ik nu vandaag niet terug natuurlijk.

    Hier nog eventjes een straatartiest die het zitstuk laat zien.
    De man heeft een pint op, en met de ankerpin is het niet helemaal duidelijk
    want die moet in de grond zitten tijdens een optreden,
    verborgen onder het vloerplaatje, maar hij haalt wel efkes het mechaniekje tevoorschijn.
    Daarmee hebben we dat eens 'in ’t echt' gezien.

       klank voldoende luid zetten, geen ondertitels
       https://www.youtube.com/watch?v=E_hVOFpa31w 
       01min33

    m –  EZW-03/2014, bijgewerkt

    11-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    10-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.374. rijmen & dichten

    wij deden toen verschrikkelijk hooghartig

    In het begin van het  laatste schooljaar kregen we plots weer een opstel te maken :
    Het Beroep van Vader.
    Wij, een klas die al twee jaren dissertaties schreef en voor meer dan de helft 
    de redactie van de schoolkrant bevolkte, wij kregen ineens terug een opstel te maken.

    Dat was nogal straf vonden wij, de lijst onze gegevens lag op het secretariaat.
    Als de nieuwe lerares, een non, wou weten met welk beroep onze vader-sponsors 
    onze studies bekostigden dan had ze maar die lijst te raadplegen.
    Maar waarschijnlijk kon ze daar niet bij.

    Dat opstel stak ons. En de titel al helemaal, dat was iets voor de lagere school.
    Het heette toen nog niet 'inbreuk op de privacy' maar het voelde wel zo aan.
    "Ze -de nonnen- hebben daar geen zaken mee."

    Daarbij hadden wij het voorgaande jaar Nederlands gekregen van een zeer bevlogen jonge leraar.
    Hij had ons zonder al te veel merkbare schade door het programma van de poësis geloodst.
    Hij hield ons iet of wat op de hoogte van zijn eigen schrijfwerk.
    Wij waren zowat de ingewijden en nu moesten we plots 'het beroep van vader' uit onze pen zien te krijgen. 

    Dat de non dat allemaal nog niet kon weten en dat wij verschrikkelijk nuffig bezig waren
    hebben we pas achteraf beseft, toen we verschrikkelijk stonden te blozen.
    We hebben daar op een kwartier tijd de hele klas van een 'vader-beroep' voorzien. Alle zestien de vaders.
    En hoe korter hoe beter.
    Niet alleen in Karamel, maar de dreuntoon moest er ook zijn.

    ----------
    De Pa van MCD deed iets bij  Sabena, boordcommandant: 
    Mijn Vader vliegt met tuigen, soms vliegt er een in duigen.
    Die tweede helft : we hadden ergen een klok horen luiden over metaalmoeheid en DC10.
    ----------
    De Pa van GM, muziekhandel :
    Mijn Vader die draait platen, hij kan het echt niet laten.
    ----------
    De Pa van SM deed iets bij de BRT. 
    "Zeg maar ruitenwasser"
    Wat heeft SM ingeleverd : 
    Mijn vader die wast ruiten, langs binnen en  langs buiten.
    Hij wast ze tot ze proper zijn want ruitenwassen vindt hij fijn.
    ----------

    En terwijl we dit inleverden deden we allemaal zwaar nostalgisch over het jaar tevoren en
    dat zoiets bij meneer JV niet waar zou geweest zijn.

    Een week of wat later kregen we onze taken terug. De non zei opgetogen dat het de eerste keer was
    dat ze zo snel door het verbeterwerk geraakt was. Was dat sarcastisch bedoeld?
    Algemene Stilte. Want NU zou het komen hé ...

    En er kwam niks.

    Ze verontschuldigde zich dat ze zich niet eerst op de hoogte gesteld had bij Mr. JV en
    dat ze ondertussen ook een paar exemplaren van de schoolkrant doorgenomen had en
    dat het dus niet meer zou gebeuren.
    Wat een sportieve non ... 

    En dat ze onze reactie zeer ludiek gevonden had.
    Ludiek? Wat een elegante manier om het uit te drukken.
    Wij waren een en al baldadigheid geweest tijdens het schrijven!
    Ludiek dus. Wat een diplomatische non ...

    En zo lieten wij ons inpakken door zuster Thea,
    blozend van schaamte.

    m – EZW-05/2010, HiH-03/2015, bijgewerkt

    10-03-2018 om 06:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.373. zwaar leven

    Brigitte Kaandorp

    Ik kende haar niet. Ze is al van 1983 bezig en ik had nog nooit van haar gehoord,
    terwijl ik toch al jaren smacht naar nog eens een echte cabaretière ipv
    de stand-uppers waarmee we het moeten doen.

    Doordat ze aangekondigd was als gast bij Wim Helsen (tekst 187 - 12/2017) was ik toen
    documentatie over haar aan het doornemen en bij fragmenten uit haar optredens en
    het was alsof een stuk van mijn ziel plots weer zuurstof kreeg : het Nederlands Cabaret lééft nog !
    Er is weer hoop! Er zijn weer nieuwe meesterwerkjes!
    Haar kijk op moederschap : https://www.youtube.com/watch?v=MPZKukS9Xa0 – 02min09

    En toen ik dan het onderstaand nummer voor de eerste keer hoorde, ging ik als een pingpongballeke heen en weer
    tussen herkenning met glimlach aan de ene kant en verontwaardiging aan de andere kant.
    Herkenning van de situaties die ze zo raakt schetst met onmiddellijk daarop verontwaardiging
    zo van : hé zeg Kaandorp, maar ík overdrijf die dingen niet zo hoor mens!

    tekst : 

       Ik heb een heel zwaar leven, echt heel zwaar
       Alles is voor mij ontzettend moeilijk
       Ik heb echt een heel zwaar leven, nee-nee, maar echt waar
       Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar

    Bij mij gaat nooit eens iets vanzelf, daarom ben ik vaak zo moe
    Heel veel dingen zijn zo moeilijk dat ik ze gewoon niet doe
    En doe ik wel een keertje iets, wordt het heel vaak niet gewaardeerd
    En daarom gaan veel andere dingen automatisch ook verkeerd

    Ik kan vaak ergens niet mee helpen want dan heb ik ergens pijn
    Dat vind ik zelf ook heel vervelend dat ik er dan niet bij kan zijn
    Ik sta natuurlijk ook veel liever altijd voor de mensen klaar
    Maar ja ze moeten maar begrijpen, mijn bestaan is heel erg zwaar

       Ik heb een heel zwaar leven, nee maar echt heel zwaar
       Moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk
       Ik heb echt een heel zwaar leven nee-nee, maar echt waar
       Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar

    Ik zeg ook best wel vaak een afspraak op het laatste moment af
    Dan hebben mensen al gekookt, maar ja, ik ben opeens bekaf
    Ik vind ja, ze moeten maar begrijpen dat ik een heel zwaar leven heb
    Het is bij hun gewoon vaak vloed en bij mij gewoon vaak eb

    Soms dan sta ik bij de kassa, alles moet daar vlug vlug vlug
    En dan ben ik iets vergeten moet ik helemaal terug
    Alle mensen moeten wachten en dat vinden ze niet fijn
    Maar ja dan zien ze ook een keertje hoe het is om mij te zijn

       Ik heb een heel zwaar leven, echt heel zwaar
       Moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk
       Ik heb echt een heel zwaar leven, nee-nee-nee maar echt waar
       Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar

    Ik neem het leven heus zoals het komt, maar ja, vaak komt het niet
    (Nee, nee)
    En dan zit ik maar te wachten en dat geeft mij veel verdriet
    Het geluk wordt heel veel mensen zomaar gratis toegespeeld
    Ik begrijp ook niet dat God de boel zo ongelijk verdeelt

    En straks lig ik op mijn sterfbed en dan lig ik in mijn graf
    En dan denk ik: pff, 't is zwaar geweest, gelukkig is het af
    En ze zullen bij hun praatjes ook wel zeggen: het is waar
    O, wat was het leven van die vrouw verschrikkelijk zwaar

    En dan die kreunstem! Ik ken mensen die zo beginnen praten wanneer ze
    beklagenswaardig willen overkomen en dat nog menen ook. Dit soort
    zelfingenomenheid en aanmatiging zet Kaandorp te kijk en dat doet zij
    met zes strofen en een refrein. Psychologen hebben er een thesis voor nodig.

    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=JLNvBvJ-F00 
    03min30

    Uit commentaren onder het filmpje blijkt dat de ironie van het nummer
    niet bij iedereen doordringt, dat sommigen wat Kaandorp beschrijft letterlijk nemen,
    als kennisgeving beschouwen. Dát is voer voor psychologen.

    m - https://brigittekaandorp.nl/biografie/

    10-03-2018 om 06:20 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    09-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.372. spellingsgendarm

    Wij senioren zijn ongeveer van de verplichting ontheven om te stressen over schrijffouten.
    Dat is een van de voorrechten van de anciënniteit op deze aardbol.
    En we hebben al genoeg spellingswijzigingen meegemaakt, waarvan sommige lachwekkend.
    Er heeft zo lang al vanalles gemoeten, het is goed geweest … on à déjà donné. Ziezo.

    Nu iets uit de schooljaren: spellingsdictatuur

    Van de lerares fysica moesten we zonder fouten schrijven,
    zij trok punten af als er een taalfout in ons werk stond.
    Of ze zette daar rode strepen en bemerking bij, of een trits uitroeptekens!
    Zo kon het gebeuren dat een werk dat er min of meer mee door kon qua redenering en berekening,
    dat er zelfs prima uitzag door de zorgvuldige tekening, toch ontsierd werd door haar rode kribbels.
    Enorm irriterend was dat. Vooral als ge dat thuis moest laten zien, zoveel rood.
    En wij lieten ons ongenoegen horen, wij deden verongelijkt. In alle toonaarden.

    Haar redenering heeft ze eens tegoei uitgelegd.

    - Als we zo dadelijk het lokaal verlaten, en een leerling valt van de trap,
      en ze breekt een been … dan is dat de wet van de zwaartekracht. Ja?

    Wij knikten.

    - Dus de wetten van de zwaartekracht gelden ook buíten het fysicalokaal, ja?

    Wij knikten. Wij knikten om ter ijverigst in de hoop
    haar wat milder te stemmen ivm met al dat rood op ons werkblad.

    - Wel, besloot ze, dan gelden de spellingsregels ook binnen de fysica. Ja?

    Wij knikten plots wat minder, want wij kregen daar geen speld tussen.

    m - HiH-03/2015 en die lerares heeft nog altijd gelijk, maar ik trek het mij niet meer aan , ze weet toch niet waar ik woon …

    09-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.371. Noord Dakota !

    het grapje en de mail

    Naar aanleiding van een grapje kreeg ik vorige vrijdag een verhaal van MPC toegezonden.
    Eerst het grapje:
    "Zojuist heb ik contact gehad met een correspondente in Noord-Dakota.
    De sneeuw ligt daar nu ± 1,8m hoog opgewaaid en het blíjft er sneeuwen.
    Ze schreef dat haar rug zo ongeveer gebroken is van het sneeuwruimen.
    Het is -29°C en de noorderwind neemt toe. De gevoelstemperatuur is -50°C.
    Haar man doet niks. Sinds gisteren al kijkt hij door het keukenraam en staart. 
    Als dit nog erger wordt, besloot ze, zal ik die zuipschuit toch moeten binnen laten."

    Op onze breedtegraad zijn de temperaturen milder en
    daardoor zijn wij vanzelfs qua temperament iets milder.

    En dan nu het verhaal van MPC:

    Map of USA ND.svg  https://nl.wikipedia.org/wiki/North_Dakota
    Noord Dakota! 

    De staat waar een oom van mijn schoonmoeder naartoe trok met zijn vrouw, nog voor WO I.
    Om rond te komen moesten ze er even hard wroeten als hier en ze werden niet rijk maar
    mettertijd werden ze wel eigenaar van farm & land. Dat maakte het verschil tussen pachter en boer.
    Zoals bij de meeste families die toen naar ‘de vreemde’ trokken,
    namen zij als ouders de gewoontes van hier mee naar ginder:
    de opvoeding van de kinderen was streng en stroef.

    Zo kwam hun dochter Eugénie op zeer jonge leeftijd in het klooster terecht.
    De échte reden? Slechter dan thuis kon het daar niet zijn.
    Gelukkig redeneerden de kloosteroversten ginder niet zoals hier.
    Hier in Vlaanderen kreegt ge in de kloostergemeenschap een status naargelang de bruidsschat die ge meebracht .
    Ginder in de US keken de nonnen naar uw potentieel, naar wat ge kondt doen voor de gemeenschap.
    Niet gaan zitten borduren maar de mouwen oprollen.
    Zo werd de nicht van mijn schoonmoeder opgeleid als lerares, er was op dat moment nood aan leerkrachten.
    Zulk een vorming had ze thuis nooit kunnen krijgen en
    die opleiding had ze nooit kunnen volgen als ze op de farm gebleven was.

    Later veranderde de situatie en was er nood aan verpleegkundigen.
    Omdat ze handig was en gemakkelijk studeerde, heeft de kloosterorde
    haar een opleiding verpleegster/anesthesiste laten volgen.
    'Later' wil concreet zeggen:
    toen de lokale indianenstam al jaren een sociale uitkering kreeg zonder daarvoor te moeten werken (jaartal?),
    toen volgde er nood aan verpleegkundigen.

    In die periode verloor ze haar gedrevenheid in de dienstbaarheid. Toen werd ze misschien zelfs raciste:
    ieder en elk weekend waren er in de lokale kliniek handen tekort om jonge indianen op te lappen
    die dronken en gewapend in de clinch gegaan waren met mekaar
    en in die toestand in de kliniek nog voor overlast zorgden ook.
    Ziedaar de mens.
    Ziedaar de taak van een verpleegster?

    Rond 1972 kwam ze de streek van haar ouders en voorouders bezoeken.
    Eugénie, Sister Jenny, logeerde bij mijn schoonmoeder, en wij reden haar rond van Poelkapelle tot Brugge,
    door de kustgemeenten, en ook naar Bokrijk. Daar herkende ze de leeftrand van haar ouders toen ze kind was.
    Wij hadden haar gezegd dat Bokrijk ver was : toen we daar aankwamen vroeg ze waarom we al stopten.
    Naar Amerikaanse normen ligt Bokrijk vlak naast Poelkapelle hé.

    Zelf verstond ik alles wat ze vertelde, dank zij mijn jaar Engeland. De stukjes gesprek met mijn schoonmoeder
    mochten aangevuld worden met West-Vlaams, Jenny verstond het nog want dat was haar thuistaal geweest.
    Haar moeder had amper een paar woorden Engels geleerd.

    En ja, natuurlijk …, mijn schoonmoeder voelde zich gepasseerd,
    ze werd zelfs kwaad omdat Sister Jenny en ik zoveel praatten.
    Ik mocht geen tolk spelen, ze zou het zelf wel uitleggen en zij sprak Eugénie aan … in het Duits! 

    Conclusie van Sister Jenny over België: haar ouders waren beter hier gebleven.
    Dat zei ze toen we het hadden over de sociale zekerheid en voorzieningen.  
    Voor zichzelf vond ze dat ze geluk gehad had in het klooster : daar zat men op dat gebied goed.
    Ze had er ooit een goeie job, kreeg rond de jaren '70 iets van 500 BF eigen geld.
    Van die maandelijkse som had ze jaren gespaard, om naar West-Vlaanderen te komen
    wanneer ze met pensioen was.
    Haar broers hadden bijgelegd voor de reis, zij wilden ook weten hoe het hier was maar
    zelf konden ze niet weg vanwege het vee en het werk op het land.
    Jenny kwam en ze keek voor meer mensen dan enkel voor zichzelf.

    Ze vond champagne lekker. Ze vertelde dat het de eerste keer was dat ze het dronk.
    Mijn schoonmoeder, die als zo vaak veel te vlug conclusies trok, besloot :
    "In Amerika kennen ze geen Champagne, dat drinken ze daar niet."
    Eugénie vertegenwoordigde heel Amerika in haar ogen? 

    'Heb toen dikwijls op mijn tong moeten bijten om mij niet kwaad te maken. 
    Mijn schoonmoeder kon soms zo ergerlijk dom overkomen.
    Maar met cijfers en geld was ze een krak.
    Tja, ieder haar eigen talent zeker?  

    MPC - 03/2018

    09-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    08-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.370. bergoglio 2014

    8 maart = internationale vrouwendag

    'k Was op zoek naar een bepaald stuk documentatie over Vrouwendag en in mijn map 'in de maak'
    vond ik iets anders, iets uit 11/2014. Die link staat daar al bijna vier jaar te blinken en
    ik heb er nog niks mee gedaan? Schande over mij!

    Paus Franciscus: 'Europa is een onvruchtbare grootmoeder geworden' 25/11/14 - 14:08, Knack

    Paus Franciscus heeft tijdens een toespraak voor het Europees Parlement
    de Europese beleidsmakers opgeroepen om het Oude Continent nieuw leven in te blazen
    en de mens opnieuw in het midden van het Europese project te plaatsen.

    Paus Franciscus: 'Europa is een onvruchtbare grootmoeder geworden'  Paus Franciscus in het Europees Parlement © Belga Image

    Paus Franciscus zei dat Europa dezer dagen een 'oude en vermoeide' indruk geeft,
    van 'een grootmoeder die niet langer vruchtbaar en levendig is en die langzaam haar ziel verliest'.

    'De grote ideeën die ooit Europa inspireerden, hebben hun aantrekkingskracht verloren
    en zijn vervangen door bureaucratische techniciteiten van de Europese instellingen,' zei de kerkleider in Straatsburg.

    'We stellen met spijt vast dat technische en economische vragen het politieke debat domineren', zei de paus.

    'Mensen dreigen zo niet meer dan schakels te worden in een raderwerk dat hen behandelt als consumptiegoederen'.

    Franciscus verzocht de beleidsmakers om opnieuw op zoek te gaan naar de ziel van Europa
    en de mens in het middelpunt van het beleid te plaatsen. Europa mag niet op zichzelf terugplooien,
    zo betoogde de paus, maar moet 'een referentie voor de mensheid' worden. (…)

    Bergoglio : dat het Europa dezer dagen een 'oude en vermoeide' indruk geeft, van 'een grootmoeder die
    niet langer vruchtbaar en levendig is en die langzaam haar ziel verliest'.

    Conclusie :
    een vrouw verliest haar ziel wanneer zij niet langer vruchtbaar en van nut is voor de kweek.

    wa-bliéft?

    Bergoglio, het opperhoofd in Rome, de man die nadenkt over het beleid voor 1,2 miljard katholieken,
    gebruikt zo’n beeld?
    De vergelijking die hij gebruikt is een slag in het gezicht van degenen die tijd en energie steken in parochiaal werk,
    van degenen die vandaag nog een sprankel devotie in hun lijf hebben, bedoel ik. De vrouwen van oma-leeftijd.
    Denk de oma’s, de mémé’s, de bomma’s weg en er vallen een hele hoop werkingen stil
    in de zorgsector, rond het onderwijs, in het familiaal leven én in de parochiale wereld.
    Maar het opperhoofd ziet dat dus anders. Wat ben ik blij dat ik agnost ben.

    Met één lijn schuift Bergoglio alle vruchtbare kennis, kunde en vaardigheden opzij
    die oudere (katholieke) vrouwen in hun leven hebben verworven.
    En ook die vrouw zelf schuift hij opzij, omdat ze "langzaam haar ziel verliest"
    dus haar identiteit en daarmee haar recht van bestaan als persoon.
    Met die zin bekijkt hij zélf de helft van de mensheid als consumptiegoed. Hetgeen hij Europa verwijt.
    Als men nog twijfelde aan hoe het vaticaan denkt over vrouwen, dan weet men het nu.

    Een slag ook in het gezicht van de vrouwen die vrijwillig kinderloos gebleven zijn, alle religieuzen,
    van de stille slotkloosters tot missieposten op levensgevaarlijke plaatsen.
    ‘k Zou graag de mening van Jeanne Devos in India (tekst 183) horen over deze uitspraak van het opperbrein.
    Als ze het al de moeite vindt om er aandacht aan te besteden, aan de kliek van Rome.

    Op de uitspraak kwamen in 2014 geen reacties, voor zover ik zie op ‘t Net. Bergoglio zijn gedachte werd weg-gezwegen.
    Tenzij misschien in de gespecialiseerde literatuur. Daar zal ze dan kapot genuanceerd zijn. Da’s ook een methode natuurlijk. 

    Voor de volledigheid zou ik nu op zoek moeten gaan of de Dalai Lama zich ooit aan dit soort uitlatingen waagde.
    Maar daar heb ik nu efkes geen zin voor. Volgend jaar misschien. Tegen 8 maart, ’t is genoteerd.

    http://www.knack.be/nieuws/wereld/paus-franciscus-europa-is-een-onvruchtbare-grootmoeder-geworden/article-normal-513611.html

    08-03-2018 om 05:27 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.369. Dalilla Hermans

    te gast bij Wim Helsen, Dalilla Hermans 
    met Still I Rise van Maya Angelou

    You may write me down in history
    With your bitter, twisted lies,
    You may trot me in the very dirt
    But still, like dust, I’ll rise.

    Does my sassiness upset you?
    Why are you beset with gloom?
    ‘Cause I walk like I’ve got oil wells
    Pumping in my living room.

    Volledig gedicht, 8 strofen : http://users.telenet.be/gaston.d.haese/phenomenal_woman.html#Poem3 
    Vertaling Nederlands : http://users.telenet.be/gaston.d.haese/phenomenal_woman.html#Poem4 
    Maya Angelou draagt zelf voor, https://www.youtube.com/watch?v=NzQtGCw49uc– 01min26

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Hermans in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a68/ 
    09min52

     

    Over Dalilla Hermans : https://nl.wikipedia.org/wiki/Dalilla_Hermans 
    Over Maya Angelou : https://nl.wikipedia.org/wiki/Maya_Angelou

    08-03-2018 om 05:20 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    07-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.368. slappe lach

    letterlijk slap van ’t lachen

    'k Heb iemand gekend die van slappe lach letterlijk helemaal slap werd.
    Die moest dan ter plekke gaan zitten waar hij stond want hij kon niet meer staan.

    Zo heb ik hem eens om 06h+ op de trap zien liggen.
    Hij lag daar -slap als een hoopje vodden- te hikken van het lachen.
    Geen flauw idee waarom of waarover het ging, hij kreeg het niet gezegd.
    Heel plezant, zou men denken, maar niet zo geestig wanneer er loods aan boord is.
    Die gast was namelijk onze eerste stuurman.
    Leg met zo iemand maar eens een schip tegen de kaai hé.
    Hij was nog net intijds van de brug weggeraakt, voor hij zijn slaptitude kreeg.

    Toen ik een trap hoger met het ontbijt van de loods op de brug kwam
    had ik ondanks mezelf een smile tot achter mijn oren.
    De loods was gecharmeerd dat hij zo vroeg op de ochtend al met de glimlach geserveerd werd.
    Hij dacht misschien dat ik geheel uit mezelf zo zonnig van aard was …
    Wat de captain dacht kon ik zien aan zijn gezicht.
    Nee, lachen is niet elke keer even geestig.

    m - EZW-03/2012 – HiH ? - https://nl.wikipedia.org/wiki/Lachen_(gedrag), hier 2x een slappe lach, kijken op eigen risico :
    https://www.vier.be/video/gert-late-night/erik-van-looy-heeft-de-slappe-lach-van-zijn-leven - 02min28 & https://www.youtube.com/watch?v=Yxe84TqqX-I – 06min26 lachkramp

    07-03-2018 om 05:42 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.367. Bart De Wever

    te gast bij Wim Helsen, Bart De Wever
    met een fragment uit de toespraak van Claudius

    Toespraak van Claudius voor de Senaat (48 n.Chr) -
    Tacitus Annales XI, 23-25

    Wat is Sparta en Athene, militaire grootmachten van weleer, fataal geworden?
    Er is maar één antwoord : ze hielden hun tegenstanders, nadat ze hen verslagen hadden,
    op afstand en behandelden hen als ongewenste vreemdelingen.
    Neem daarentegen Romulus, de stichter van onze stad.
    Hij was zo verstandig om tal van volken
    -nog op dezelfde dag als waarop zij de wapens tegen ons opnamen-
    in de gemeenschap van burgers op te nemen.

    In cultureel opzicht hebben ze zich helemaal met ons vermengd.
    Er zijn familiebanden aangeknoopt.
    Het is veel beter wanneer ze hun goud en hun rijkdommen bij ons inbrengen
    dan wanneer zij het voor zichzelf houden doordat wij hen op afstand houden.

    Leden van de senaat, alles wat nu als oeroud gebruik wordt beschouwd, was ooit nieuw.
    Eerst mochten alleen leden van adellijke families magistraatfuncties bekleden.
    Later mochten leden van niet-adellijke families in Rome dat ook.
    En weer later families uit Latium.
    En nog veel later families uit heel Italië.
    Ook deze vernieuwing zal ooit gewoonte worden.
    En wat ik nu bepleit onder verwijzing naar precedenten uit het verleden,
    zal zelf precedent worden.

    Toespraak van Claudius voor de Senaat (48 n. Chr) -
    Tacitus Annales XI, 23-25

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    De Wever in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a67/ 
    13min38



    Over Bart de Wever : https://nl.wikipedia.org/wiki/Bart_De_Wever 
    Over Claudius : https://nl.wikipedia.org/wiki/Claudius_I 
    Over Tacitus : https://nl.wikipedia.org/wiki/Publius_Cornelius_Tacitus

    07-03-2018 om 05:42 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    06-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.366. stoet Ekeren

    de 1ste zaterdag van Maart

    Zaterdagnamiddag zat ik hier braafjes te tokkelen en meende gebons te horen.
    Dat kwam van de TV, dacht ik. Maar het gebons bleef aanhouden. 
    Dus zette ik de TV stil : duidelijk ritmisch gebons ergens.

    Mijn eerste gedachte was dat er iets gebeurd was met de bovenbuurvrouw en
    dat zij op de vloer lag te bonzen om iemands aandacht te trekken.
    In een wip  stond ik aan de deur om naar boven stormen. Dwz,
    ik nam mijn sleutels en schuifelde naar de deur om de lift te nemen.

    Toen dacht ik eraan dat ik best eerst efkes achteraan op het terras 
    kon gaan luisteren naar dat ritmisch gedoe. 
    Want ik heb zo nog eens boven gestaan om te gaan 'redden' na een 'alarmsignaal'
    dat dan knallend vuurwerk ergens in de verte was en met de bovenbuurvrouw was niks aan de hand.
    'k Sta buiten : het gebons was ondertussen genaderd, het was nu duidelijk tromgeroffel.
    Ineens wist ik het weer : de stoet. Dé stoet.
    Het programmablaadje ligt al drie weken op het buffetkastje om ons aan de carnavalsstoet te herinneren.
    Kwestie van niet-te-schrik-ken wanneer in de straten hierachter tamboergeweld zou langskomen ... 

    Afbeeldingsresultaat voor carnaval ekeren 2018  foto Nieuwsblad, 2015

    Toen mijn hart wat minder bonsde nam ik me voor : volgend jaar
    zet ik in 't rood & in 't groot STOET op de kalender. Als ik eraan denk.

    m - EZW-03/2011 en verleden zaterdag wéér zo geschrokken

    06-03-2018 om 04:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.365. Michel Wuyts

    te gast bij Wim Helsen, Michel Wuyts
    met een fragment uit 'Marte Jacobs' van Tim Krabbé

    Eén kind viel hem speciaal op, een meisje met halflang blond haar,
    een zwart gymnastiekbroekje en lange benen als scharnierende luciferstokjes.
    Ze was snel en handig,
    maar ook nog zo licht dat ze een paar keer met haar venijnige schijnbewegingen
    haar eigen benen onder zich vandaan schopte, en viel.
    Dan stond ze op en sloeg met een geërgerd gebaar het zand van haar broekje, en speelde verder.
    Net een pasgeboren girafje, dacht Emile, en zo ging hij haar in gedachten noemen:
    het pasgeboren girafje heeft de bal, pasgeboren girafje, goed ben jij.
    Pasgeboren girafje, speel nou naar mij over.
    Ze was links, viel hem op. En ze had sproetjes.

    Uit: Marte Jacobs, 2007, Tim Krabbé

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Wuyts in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a66/ 
    10min34



    Over Michel Wuyts : https://nl.wikipedia.org/wiki/Michel_Wuyts
    Over Tim Krabbé : https://nl.wikipedia.org/wiki/Tim_Krabb%C3%A9 

    Over Marte Jacobs :
    'Er was een moment waarop ze allebei alleen aan de kant zaten en elkaars blik opvingen. Ze had een soort ernstige spot in haar blik, die hij niet eerder had gezien.
    Ze werd natuurlijk ook ouder, ze wist meer van zichzelf. Ze knikten en lachten even. Maar Emile ging niet naar haar toe.
    Haar rol in het toneelstuk was te klein geweest om haar ermee te kunnen complimenteren, en hij kon ook niet met haar gaan dansen.
    Een zesdeklasser met een eersteklasser - zoiets bestond niet. De hele school zou gonzen van de vraag wat dat te betekenen had.' tekst achterflap boek

    De 'zij' in bovenstaand fragment is Marte Jacobs, het mysterieuze en ongrijpbare meisje om wie alles draait in de zwart-romantische, ontroerende roman van Tim Krabbé.
    De jonge en succesvolle dichter Emile Binenbaum is verliefd op haar, eerst zonder het zelf te weten en op afstand,
    maar al spoedig met de bedoeling haar meer te laten zijn dan de bezielster van zijn beste gedicht.
    Het is het begin van een bijzondere vriendschap tussen twee geestverwanten, die voorbestemd lijken om de rest van hun leven te delen.

    06-03-2018 om 04:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    05-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.364. blits >< blitz

    niet blits, wel blitz

    'k Vond deze foto heel biezonder. Er spreek zo’n vastberadenheid uit.

    Volgens het artikel dat iemand me achteraf toestuurde was de brandweer die ochtend
    de smeulende balken nog aan het nablussen. De sisgeluiden begeleidden de inzegening.
    De wazige vlek linksonder op de foto zou dus stoom kunnen zijn.

    Die drie hoofdpersonen gaan vastberaden door: 
    oorlog of niet, puin of niet, er wordt getrouwd, de rest volgt vanzelf. 
    Dit vind ik een zeer mooie foto. Ze dragen allebei een baret.
    De hare is mode. De zijne is uniform.
    Het is oorlog, hij moet straks weer weg. En misschien is er een kind op komst.
    Dat kind moet een vader hebben, ook al komt hij mogelijk niet terug.

    Alles is kapot, er is weinig ceremonieel. Maar er is wel een fotograaf.
    En die maakte deze  foto : Blitz Wedding, April 20th, 1941

     

    het volledig verhaal : http://newhamstory.com/node/921 , http://www.colin-grainger.co.uk/a-story-that-captured-the-nations-heart-and-why-our-history-must-be-kept-alive/

    m- EZW-08/2012, HiH-03/2015, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Blitzkrieg#Blitz_op_Londen , http://vintagenewsdaily.com/love-among-the-ruins-happy-blitz-weddings-in-london-1940/

    05-03-2018 om 05:21 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.363. LM & de paus

    pausverkiezing 2013, kronkels

    - Hoe zeggen ze dat nu weer, als er een nieuwe paus is?
    - Eh, er is een nieuwe paus, deed ik bereidwillig.
    - Nee, die woorden in het Italiaans, hoe gaat dat nu weer?
    - Habemus papam. ’t Is Latijn.
    - Ja, dat is het, habemus papa.
      Wil dat niet 'papa' zeggen?
    - In ’t Latijn?
    - Nee, in ’t Italiaans.
    - Dan is het papà, klemtoon op de tweede lettergreep.

    Hij keek eens van hoe-weet-gij-dat-zo-snel
    en ik vertelde over een leraar die van zichzelf vond dat hij Italiaans sprak
    en tijdens een Rome-reis op elk terras verklaarde dat hij
    il pápa was ipv il papà. 

    Telkens we ergens neerstreken en er moest betaald worden
    zei hij iets als 'de papa betaalt'. Belachelijk gewoon. ’t Was een ‘olijkerd’, wou persé joviaal doen.
    Alleen sprak hij het niet uit als il papà, de papa. Hij zei il pápa, de paus. 
    Telkens wanneer hij het reisgeld bovenhaalde zei hij tegen de garçon :
    Io, il pápa, pago. Ik, de paus, betaal.
    Iemand deed dan teken naar die knappe Italiaan : niet op letten, van lotje getikt.

    - En dat hebt gellie zo de hele tijd … ge hebt die mens laten verder doen met zijn vergissing?
    - Ja. De hele Rome-reis. Hij had nog iets tegoed van ons.

    LM zweeg een beetje.
    Hij moest efkes verwerken dat een boeket giechelmeiden op een zonnig terras wreed kan zijn,
    collectief, solidair wreed én stilzwijgend. Omertà.

    - Het is 'papam', zei ik, habemus papam, met een m.
    - Pápa, papà, papam. Pampam! wat een rimram. Onthou zoiets maar eens.

    ’s Avonds, zo rond half acht, kwam hij triomfantelijk de keuken binnen :
    - Habemus Pippa!

    En ik had het onmiddellijk begrepen :
    in Rome was er witte rook, daar hadden ze de zaak opgelost
    en de kwestie van de uitspraak had LM voor zichzelf opgelost.

    Pippa droeg toch ook een wit kleed toen ze wereldberoemd werd hé? Awel dan … 
    m - EZW- 03/2013, ook al weer vijf jaar geleden

    05-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    04-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.362. de brug

    Een beer en een eland willen elk het smal loopbruggetje over en
    komen mekaar halverwege tegen. Daar gaat hun ego met hen aan de haal.
    Er zijn enkel verliezers.
    Een haas en een wasbeer tonen hoe het wél kan, op een nog smallere strook.

    van Ting Chian Tey, 2010

    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=_X_AfRk9F9w 
    02min45, kijken tot het einde van de aftiteling

    m – HiH-03/2015

    04-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.361. taken thuis II/II

    taken als kind II/II

    Er was iets wat ik heel graag deed, dat was de chauffageketel vullen.
    Die was toen nog op kolen. Dat vullen ging vrij vlot.
    Van zodra ik er groot genoeg voor was werd dat mijn jobke.
    'k Denk dat ik een jaar of twaalf was toen ik kennis maakte met de ketel,
    en leerde welke zorgen die grote beest nodig had.

    'k Kreeg de ketel tamelijk gemakkelijk weer aan de praat ook,
    wanneer hij per abuus eens uitgegaan was omdat
    de verwarming weer eens te hoog blijven staan was.

    De asse uit de ketel halen vond ik het plezierigste.
    De asse van de voorbije dagen sleepte ik in een ijzeren bak langs de garagepoort
    via de oprit naar boven naar de onverharde berm voor het huis.
    Met de asse werden de putten gevuld en de grond iet of wat verhard.
    Die asse maakte in de grond voor het huis een vreemdsoortig kleurenmengsel.

    Met de lege asbak ging ik terug naar de chauffageketel beneden en daar
    deed ik het deurke open om de askoek van de voorbije dagen eruit te scheppen.
    Die moest dan een dag of meer koelen.

    Om de asse er uit te scheppen hing links een set speciaal gereedschap met lange stelen.
    Onder andere een pook en een schep.
    Waarschijnlijk waren het de lange gedraaide stelen die maakten dat ik graag met de ketel bezig was.
    En het idee dat ik in mijn eentje een heel huis kon verwarmen gaf veel voldoening.
    Dat iemand had moeten werken om de kolen te betalen was bijzaak,
    ík hield het huis, en iedereen die er woonde, warm. Ikke, in mijn eentje. Want ik was al een groot meisje.   
    De chauffagekelder had een streep daglicht, het rook er naar Nuttigheid en ik kende er de gang van zaken.
    Vuur maken voor een heel huishouden, het had bijna iets sacraals.

    In de winter werd de was binnen gedroogd, op waslijnen in de chauffagekelder.
    Wanneer ik beneden kwam, gereed om de ketel bij te vullen,
    moest ik soms eerst de was afdoen en naar boven brengen.
    Daar had ik een gloeiende hekel aan : eerst een jobke moeten doen
    eer men aan de eigenlijke job kan beginnen.

    Van andere taken als kind herinner ik me zeer weinig.
    Als puber wel, die taken herinner ik me wel.
    Maar mijn pubertijd is nog niet zo lang geleden.
    Of verwar ik nu met mijn midlife?

    Van mijn taken als kind herinner ik me weinig, buiten het schoenen poetsen.
    Die taken waren er gewoon en ik deed ze. Waarschijnlijk zal het zoiets geweest zijn. Routine.
    Behalve de kolenketel dus, de ketel aan de praat houden was een plezierig werkje.
    Het was mijn troeteljobke. 

    m - EZW-05/2012 , HiH-03/2015, bijgewerkt

    04-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    03-03-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.360. taken thuis I/II

    taken als kind I/II

    Van tamelijk jong moesten we zelf onze schoenen poetsen. Dat gebeurde in de waskelder.
    De laatste kelder, helemaal achteraan, die met een trap op de tuin uitgaf.
    En waar de grote vuilbak stond.
    De trap naar de tuin was de logische uitgang van de waskelder, want in de tuin werd de was opgehangen.

    In de waskelder stond een oude keukenkast met aanrecht, massief keukenhout, stijl jaren ’50,
    afgeronde hoeken en met bolletjes als handgrepen. Het zou nu een vintage meubel zijn.

    In de kast zat allerlei nuttig materiaal : klein tuingerei,
    gevaarlijke producten die vooral buiten het bereik van kinderen moeten gehouden worden
    en in die andere schuif lag het schoenpoetsgerei.

    In de waskelder stonden ook drie witte voetbankjes, omdat ons Ma dat ergonomisch verantwoord vond.
    Maw : omdat ze vond dat we niet op die koude tegels mochten zitten.
    Zo van die witte houten dingen met in het midden een uitsparing als handgreep.
    Drie zitjes voor drie zusjes.   
    Ongeveer zoiets, maar dan met sporen van gebruik, zeg maar gehavend:

     Afbeeldingsresultaat voor wit houten voetenbankje  foto van ’t Net

    We etaleerden gewoonlijk meer materiaal dan we nodig hadden
    en uiteindelijk was er maar één die schoenen poetste.
    Tina deed meestal halfwerk. Invetten ging nog wel. En dan gebruikte ze het smeerborsteltje als micro.
    Ze ging op haar voetbankje staan en trakteerde ons op een reeks schlagers en smartlappen.
    Wanneer de tekst niet wou komen fantaseerde ze er op los.

    Wij hebben in die waskelder alle toptiens gehoord.
    ‘k Kan geen artiesten noemen, want ik zou me van periode vergissen maar ik weet
    dat Tina op een bepaald moment zeer goed werd in het parodiëren van smartlappen,
    de Levensliederen. Met lange uithalen. 
    Laura zat ondertussen ijverig te blinken wat Tina ingevet had maar
    meestal blonk ze van plezier dat ze erbij mocht zijn.

    En van al dat schateren & lachen in die koude kelder moesten we al eens pipi doen natuurlijk.
    Daar hadden we het volgende op gevonden : het regenputje onderaan de trap naar de tuin.
    Papier haalden we rappekes uit de chauffagekelder, daar lagen stapels oude kranten. 
    Niet te geloven hoeveel brandbaar materiaal er bij die ketel gestapeld lag, maar goed…

    We gingen niet naar boven om naar de WC te gaan, want dan zou Mama kunnen vragen
    of het nog lang ging duren dat schoenen poetsen daar beneden.
    Het regenputje was wat wij daar zelf op gevonden hadden.

    Eigenlijk was heel het keldergedoe subcultuur, maar die term werd pas later ontworpen.
    Op een keer waren we vergeten dat we hadden moeten schoenen poetsen
    en Tina en ik werden alsnog naar beneden gestuurd. Laura moest naar bed.
    Ze was in tranen dat ze niet mee naar de kelder mocht.
    "Ik wil óók poenen schoetsen" snikte ze. 
    Vanaf toen heette het poenen schoetsen.
    En vanaf toen kwam er al eens iemand staan luisteren in de garage,
    wanneer Tina aan het zingen was en Laura en ik mee kweelden.
    Dat merkte ik achteraf aan het parfumspoor. 

    Drie witte bankjes. ‘k Zal eens vragen waar die gebleven zijn.
    m - EZW-05/2012 , HiH-03/2015 - bijgewerkt

    03-03-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!