Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Begin met je partner en je kind lief te hebben, en breid dan je liefde zo verder uit tot je alles in het leven lief hebt gekregen, want ondanks alles is het leven een ongelooflijk cadeau.
Er mens wordt gelukkiger als hij zich vervuld voelt door dingen te doen die zinvol, juist en goed zijn en als hij verbinding heeft gevonden met een groter geheel: het netwerk van gezin, vrienden, de mensheid, de natuur. Ook de liefde is onontbeerlijk net als de onmetelijke goedheid van God en zijn barmhartigheid.
Laatste woorden zijn geïsnspireerd - trouwens ganse blogje vanadaag - omdat we juist ondanks alle oneheilsvoorspellingen rond de gezondheid van vader, straks aan de feesttafel mogen aanschuiven voor zijn 85 jaar. Voor de vrienden bloggers laat ik u verder wat update geworden op het gepaste moment. Maar laat me vandaag vooral met een dankbaar hart voor dat mooie leven dat we straks vieren hier u allen een zomerse herfsZONdag toewensen!
Sterken en bemoedigen we elkaar in het netwerk van familie en vrienden, in VRIENDSCHAP EN LIEFDE!
Ze willen wrede foto's op sigarettenpakjes kleven! Waarom geen foto's van hongerige kindjes op Mcdonalds verpakkingen? Waarom niet gefolterde dieren op cosmetica? Waarom geen ongelukslachtoffers die gedood werden door alcoholiekers op bier en wijnfllessen? Waarom geen geldgeile politiekers op belastingaangiften?
Vandaag, nationale ziekendag, is de dag
waarop we aandacht willen vragen voor de chronisch zieke of de minder mobiele
mens. Elke mens is meer dan zijn ziekte, ziek zijn is meer dan een louter
fysische aandoening.
Een zorgzame samenleving is een
gemeenschap die investeert in zorg om mensen en ondersteuning biedt aan allen
die zich betrokken weten bij het lijden van medemensen.
Daarom zijn wij dankbaar dat ook op onze
parochie zich heel wat mensen engageren en inzetten om te luisteren naar zieken
en hun noden, en hun belangen ter harte nemen.
Om arbeiders die dagelijks kiezen voor een
zorgzame gemeenschap, bidden wij:
Enfin zo luidt toch de titel van de categrorie waar mijn blog zich situeert. Dus even zomaar van de hak op de tak wat voorbije dagen aan me voorbijtrok zonder chronologische volgorde.
Deze namiddag ben ik mijn ma gaan helpen bij het lappen van de ramen en dat vroeg heel wat meer tijd dan verwacht. Maar misschien door het nooit eerder geziene aantallen vliegen die ik ter plaatses moest doodmeppen. Het waren er zeker honderd! Maar goed het resultaat mocht gezien worden, niet van het kloppen hé ... En moeder, ze zag dat het goed was. Ja het is nu aan ons te zorgen voor eigen ouders.
En zo kom ik naadloos bij mijn vader terecht die straks op acht oktober 85 jaar wordt, een magisch getal. Die verjaardag willen ze thuis niet zomaar laten voorbijgaan en ze hebben dan ook maar op het nippertje gekozen voor een feestmaal met alle kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, lieven en ... in een restaurant. Het weze hen gegund.
Jammer genoeg werd papa overvallen zaterdag ll. met een gevvoel in zijn ogen alsof eer constant haar voor de ogen hing en hij probeerde het maar weg te vegen met zijn hand. Dan maar een oogarts in alle spoed opgezocht die verklaarde dat één van de ogen continu aan het bloeden is. Uiterlijk niets aan te zien en verder ook geen gewaarwordingen. De oorzaak moet nog verder gezocht worden maar er werd nu al voorspeld dat hij minstens zes maanden last zal hebben van dat verschijnensel. ... Heel jammer zo net voor zijn verjaardag.
Maar om dit niet aan zijn hart te laten komen heeft hij voorbije dagen dan maar de appel- en pereenoogst binnengehaald. Nog nooit zo veel en zo een grote appels voelen er te rapen!
Wat de achterkleindinderen betreft. Leah werd zondag ll. gedoopt met een heel mooie aan grijpende plechtigheid die voorafging aan heel wat voorbereiding door ouders en familie. Daan daarentegen mocht eindelijk het ziekenhuis verlaten; dus enkele dagen later dan voorgezien. Het borelingske wilde plots zijn eten al staken. ...
En hier, de gewone dingen. Nog wat laatste snoeiwerk in de tuin aangebracht, o.a. gemakkelijk aan het tuinhuis te kunnen nu het een nieuwe beurt nodig heeft. Ook nog een paar aanplantingen gedaan; en verder vooral gezorgde voor de gerraniums die blijkbaar een tweede leven zijn begonnen met weelderige bloemen en nog heel wat meer botten dan tijdens de zomer.
Ik heb me hier nu wel voor één keer zelf overtroffen. Resultaat van gedane werk thuis bij mijn ouders, of adrenalinen van het fitnessen, wie zal het zeggen.
Sinds jaar en dag zie je de foto van Don Bosco in de rechterkolom van mijn blog, net als de figuur van Maria. Destijds heb er het uitgebreid over gehad. Vandaag nog even terugkomen rond het waarom maar vooral nog even een ander woordje dat velen blijkbaar stoort. Ik kreeg mijn eerste jaren opleiding als intern in een Don Boscotehuis waar waarden als burgerzin en christen-zijn hand in hand gingen. Het zijn waarden die me getekend hebben tot opo vandaag, want in die waarden ging het vooral om open te staan voor de minderen, de zwakken onder ons zoals Don Bosco ook een levend voorbeeld was voor de achtergestelde jeugd van zijn tijd en streek.
Ik besef dat deze foto van Don Bosco uit de tijd is, al zag ik gisteren nog een foto van nieuw gewijde priesters met boord. Waarom ik hier even uitwijd heeft met volgende te maken. In 1988 mocht ik deelnemen aan het wereldcongres voor oudleerlingen van Don Bosco waar vele o.a. ook veel jongeren elkaar mochten ontmoeten. Op het einde kregen allen een foto op een A-4-formaat, geplakt op stukje hout. Daar kon je dus een een groet achterlaten voor een ander die je had ontmoet. Dus zo gebeurde ook bij mij en zo zijn er namen uit Bethlehem, Egypte, Ierland, en zelfs El Salvador achtergebleven op dat plakkaat dat ik dan ook met enige dankbaarheid heb opgehangen in mijn slaapkamer.
Ik weet en besef dat de foto op zich niet zo aanspreekt, en dan gebeurt het wel eens dat mensen hun neus ophalen wanneer ze die foto zien hangen, hun voorhoofd fronsend of op de man afvragen op ik misschien ooit priester was ....Neen dus! Ik moet toegeven dat ik recent die foto wou verwijderen en toen zag ik op de keerzijde plots weer die namen van al die mensen ... en heb hem teruggehangen, want Don Bosco heeft na Maria een bijzondere plaats in mijn leven ...
Waarom moeten wij ons als christen altijd verdedigen?
Ik ken jou ik weet wat je denkt vang je emoties begrijp wat je zegt. Ik ken je wensen en je dromen en kan ze delen als je je eenzaam voelt.
Jij kent mij Je hoort mijn gedachten ziet mijn vragen ontdekt wat ik wil Jij kent de route van mijn leven en wijst me de weg als ik de richting niet meer weet.
Voordat je iemand pijn doet, neem een stuk papier en verkreuk het .....Nu dat is gebeurd probeer om het papier terug te zetten als voorheen , glad ..Je kunt het niet, is het niet? Onthou ....het hart van een mens is zoals dat stuk papier; eenmaal je het kwetst is het moeilijk het terug te krijgen zoals voorheen ...niet waar? Dus denk aan dat papier voor je weer iets doet .......
Er weerd nog nooit zo veel geknuffeld als op Internet. Real is nog een andere zaak. Ik kom erbij dit te bloggen toen ik een leuke video zag die jullie misschien ook hebben gezien waarbij een paar jongen mensen, via een plakkaat in verschillende talen, andere mensen er toe aanzetten elkaar te knuffelen. Wat heel moeilijk op gang komt deint al vlug uit en het is heerlijk te zien hoe mensen, oud en jong, elkaar in de armen vliegen. Toen ik die (h)eerlijke video ook aan paar vrienden en bekenden stuurde, kreeg ik volgende en terechte bemerking:
Het was mooi die "gratis knuffels".
Maar ja, eigenlijk zijn knuffels altijd gratis; ze kosten niets; alleen komen ze op hun weg over en weer zo vaak twijfels tegen.
En twijfel - de tegenhanger van vertrouwen - kan zoveel goeds verstoren.
Je kunnen inleven in de gevoelens van de ander is de eerste vereiste als je iemand echt wil ontvangen. Het gaat erom de ander objectief voor je te zien, zonder moreel te oordelen over hem of haar. Luisteren betekent het mogelijk maken dat de ander gehoord wordt in wat hem ten diepste beweegt. Het is luisteren zonder een antwoordstrategie voor te bereiden en zonder te kiezen welke rtichtlijnen je zou willen meegeven.
Elk mens is uniek, heeft een eigen geschiedenis. Geef hem of haar de kans openlijk te spreken zonder dat je het woord afneemt of zelf het hoge woord voert.
Zorgen hoeven niet toegedekt te worden, en degene die zich nergens zorgen over schijnt te maken, mag de tijd krijgen om rijper te worden.
In een kleine Amerikaanse stad wordt het naakte, in een deken gewikkelde lichaam van een jonge vrouw gevonden die op brute wijze is vermoord. Haar gezicht is ernstig verminkt en aan haar teen zit een mysterieus sleuteltje gebonden. FBI-agent Daniel Vartanian wordt op de zaak gezet, ook al is hij nog ernstig getraumatiseerd door de recente dood van zijn ouders, die werden omgebracht door zijn broer, de seriemoordenaar Simon Vartanian. Dan worden er nog meer lichamen gevonden, en de moorden vertonen opvallend veel gelijkenissen met de moord op Alicia Tremayne, dertien jaar daarvoor. Het lijkt erop dat er een copycat-seriemoordenaar actief is die geen fouten maakt totdat de tweelingzus van Alicia in het stadje opduikt
Deze opvolger van Sterf voor mij heeft alles wat een goede thriller moet hebben: een ijzingwekkend plot en levensechte personages.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
