Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Iedereen heeft het wel al eens meegemaakt. Je hebt een rustige dag achter de rug, misschien omdat je o.a. de pc niet hebt opgezet. Maar benieuwd als je bent wat deze partner je te vertellen heeft kan je niets anders dan die toch maar 'heel even' aan te zetten. Je krijgt meteen ongevraagde powerpoints die wellicht heel mooi zijn. Dan toch maar even uitkijken al had die pps helemaal niet nodig. Maar goed, je stuurt hem maar door aan iemand die misschien jouw virtuele aanwezigheid kan apreciëren. Dan wil je even een blog schrijven, maar ineens valt halverwege het Internet uit. Je kan herbeginnen want je bent alle tekst kwijt. ... De rust is al aan het verminderen. Verder krrijg je nog mail van een kennis die blijkbaar zo geïnteresseerd is in 'the Voice van Vlaanderen ', dat hij je alles doormailt. En omdat je toch nog die ene kandidaat wil zien open je maar die link, en ben je bezig met een fillmpje te bekijken voor de volgende minuten. Zou je dit ook doorsturen aan enkele contactpersonen in je adressenlijst? Waarom ook niet als je weet dat er muziekliefhebbers bijzitten?! En zo zie je onverwacht de contactpersonen passeren terwijl je aan het scrollen bent tot het je te binnen valt dat je nog één van hen een persoonlijke mail 'moet' sturen.... En al die verstuurde mails moeten op zicht dan ook weer verwijderd worden. De luttele minuten die ik zou spenderen na een rustige dag worden vlug enkele uren en eindigen in frustratie en ergernis, want deze rustige dag heb ik zelf verkloot, en er is slechts nog tijd om de lichten uit te doen. De fles wijn werd niet eens geopend en de koffie is al lang koud geworden.
Er is inderdaad misdaad en oorlog genoeg in de wereld zoals een blogster me liet weten en dus geen behoefte te hebben aan litraire thrillers rond moord en doodslag. Maar is het lezen van een goed boek niet véél meer?! Je totaal laten onderdompelen, even weg van de wereld. Je leest in een goed boek als dit ook heel wat rond psychologie, én liefde. Laatste vind je zeker in deze thriller die ik dan ook warm aanbeveel!
Abigail Campano heeft in haar jarenlange huwelijk geleerd om geweld en bedrog te accepteren. Maar als ze bij thuiskomst op een insluiper stuit die met een mes in zijn hand over het dode lichaam van haar dochter gebogen staat, maakt zich een ongekende kracht in haar los. Een kracht die de man fataal wordt. Will Trent van het Georgia Bureau of Investigation krijgt de leiding over het onderzoek, maar al snel nemen de gebeurtenissen een onverwachte wending en blijkt het om veel meer dan een gezinsdrama te gaan. Karin Slaughter laat enkele hoofdrolspelers uit het zeer succesvolle Triptiek terugkeren in een uiterst beklemmend verhaal over gijzeling, misbruik en moord.
Het voorbije jaar was geen gemakkelijk jaar. Gaat onze welvaart verloren? Verwelkt ons welzijn? Zijn de hoop en de verwachtingen die we tot voor kort koesterden soms luchtspiegelingen? We zijn bang dat we 'ja' moeten antwoorden. We willen niet dat het 'levensverhaal' dat we schrijven verkeerd uitdraait. Die onrust is begrijpelijk en terecht. Maaar moeten we niet eerder weer durven dromen? Het recht van mensen om tot hun recht te komen centraal te stellen. Een goed geweten is dan ook de leidraad om een wereld van gelijkheid en vrede te stichten.
Mijn droom sluit daar dan ook bij aan. Ik droom ervan dat eenieder, waar ook op de wereld, een plek vindt. Een eigen plek waar hij/zij de warmte van het goede leven kan ervaren.
Samen kunnen we nog verrassend veel doen opdat dit zou lukken. Maar dan moeten we weer durven dromen en ... ernaar handelen. Want dromen is geen illusies najagen. Het is het goede doen door het betere aan het beste te meten. Dag na dag.
Als we mekaar vertrouwen en graag zien moet dit lukken.
De afgelopen week had ik twee mensen op nieuwjaarsbezoek, beiden min of meer onverwacht. Van de ene had ik niks meer gehoord sinds iets meer dan een jaar. De andere had niets meer van zich laten horen sedert oktober van vorig jaar.
Natuurlijk doet het deugd dat beiden zelf terug kontakt opnamen al was ik beiden helemaal niet vergeten, integendeel.
Wat ik hier echter kwijt wil is het feit dat de stilte blijkbaar nodig was om tot bezinning, tot bekering, tot gebed te komen. En dat voor twee machotypes van mannen.
De eerste die ik mocht verwelkomen had al aan de telefoon meteen gezegd dat hij al een tijd moslim was en dan moet je weten dat de persoon in kwestie altijd atheïst was, al besefte hij dat er 'iets boven is dat machtiger is'. Ik was blij verwonderd hoe goed hij eruit zag, letterlijk en figuurlijk, en ik kon mijn waardering niet onder stoelen of banken steken voor de manier waarop hij strikt zijn gebeden volgde, zij het in de moskee of bij hem thuis zonder dat hij me wou bekeren.
De tweede persoon wist me te vertellen dat, alhoewel katholiek, hij al lang niet meer ter kerke gaat maar wel een drietal maal per week de kerk binnenstapt om er te bidden, te bezinnen, er een kaarsje te laten branden.
Klassieke auteurs zoals Cicero en kerkvader Augustinus schreven al over vriendschap. Zo wordt affectiviteit beschouwd als een rijkdom. Het christendom werd dus niet altijd gekenmerkt door een verkrampte houding tegenover affectie, lichamelijkheid en seksualiteit, zoals vandaag vaak gedacht. Vriendschap draagt een kracht in zich die ook goddelijk kan worden genoemd. Misschien vandaar dat ik met vallen en opstaan blijf bloggen over vriendschap en liefde!
Als je bedreiger al kan voorspellen welk getal je in gedachten gaat nemen, hoe kun je dan nog aan hem ontsnappen? Deze claustrofobische thriller is als dodelijke waarzegger met een glazen bol.Onder detective-auteurs bevinden zich plotmetselaars die je in een labyrint met zoveel turns & twists zetten dat je je uiteindelijk in de boot voelt genomen. Er zijn ook auteurs die onweerstaanbare raadselstrategieën uitzetten met een suspensegehalte van heb ik jou daar. Verdon valt in deze laatste categorie.
Hoofdpersonage Dave Gurney was ooit een gerespecteerd rechercheur bij de New-Yorkse dienst, en geniet nu sinds enige tijd met zijn echtgenote van een rustiger bestaan. Maar het bloed kruipt. En het bloed begint te suizen als een oude studiegenoot hem na ruim dertig jaar benadert met een curieuze zaak: hij ontvangt telefoontjes en bedreigingen van een belager die zijn gedachten schijnt te kunnen lezen.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
