Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Als je moeder een taart bakt, maakt ze gebruik van een recept. Zij weet dan hoeveel melk, suiker, bloem en eieren zij moet mengen ... Ook om heilig te worden heb je een recept nodig. Ik zal het je geven. Het eerste is: je moet gewoon een vrolijke kerel zijn. Zuurpruimen worden geen heiligen. Ook zij niet, die altijd kwaad zijn, ruziën en denken dat ze altijd gelijk hebben. Op de tweede plaats moet je studeren en bidden, maar niet om er mee uit te pakken. Daarbij mag je het spelen niet vergeten. Het derde en laatste punt is ook heel belangrijk: zet je met een warm hart in voor elk ander.
Mensen, waar zijn we mee bezig?! Betogingen omdat coffeeshops worden gesloten voor mensen die geen wietpas hebben. Het woord alleen al! Heb altijd geweten dat coffee stond voor de plaats waar je een lekker kopje koffie kon gaan verbruiken, al dan niet in vele variaties. Natuurlijk weet ik ook wel dat het hier om een een verfraaid woordgebruik gaat om alle vormen van drugs te benoemen. Maar hoe hypocriet zijn mensen geworden! Terwijl op alle mogelijke manieren grootscheeps en internationaal de druk en de jacht wordt opgevoerd tegen de drugsbendes, waarvan velen het slachtoffer worden, komen mensen hier en nu op straat omdat ze niet aan hun drug meer geraken als ze niet over een pasje beschikken. Hoe ver is het kunnen komen dat men zelfs pasjes kan uitdelen die dus vrije toegang geven tot gebruik van drugs. Het geeft iets weg van vrij condoomgebruik ....
Ik heb helaas al meer dan één persoon over de vloer gehad die in aanraking geweest met drugs, en dat niet voor even. Ik heb nog nooit van één van die gasten gehoord dat het hem gelukkig heeft gemaakt, integendeel. Eén van hen heeft een strafblad van hier tot in Leuven; een ander werd doodziek en zal nooit meer werken. ... De meesten van hen moeten nu een beroep doen op de voedselbank of op het ocmw, daar ze alles zijn kwijt gespeeld.
Hoe kan het dan toch dat zelfs die beelden op tv getoond worden van (meestal) jongen die luid protesteren tegen de sluiting van de 'coffeeshops'?!
Een tijd terug schreef ik dat ik vlug een ander werk zou gaan zoeken van John Hart. En het heeft me zeker niet gespeten. Alhhoewel in totaal andere omgeving raken de gebeurtenissen je heel diep. Ontdek het zelf maar!
John Hart was de winnaar van een Amerikaanse Edgar Award in
2008. Met het boek Onschuld is hij genomineerd voor dezelfde prijs in
2010. Dit alles schept hoge verwachtingen die John Hart in dit boek 100%
waarmaakt.
Alyssa Merrimon wordt ontvoerd. Ze heeft een tweelingbroer
Johnny van 13 jaar en ze lijken op elkaar. Door haar verdwijning stort het gezin
in elkaar. De vader vertrekt, hij kan het schuldgevoel niet meer aan. De moeder
zoekt vergetelheid in drank en drugs. Ze is de mooiste vrouw van het stadje en
een rijke stadsgenoot maakt misbruik van haar kwetsbaarheid. Johnny staat alleen
op de wereld, hij moet zichzelf redden en verzorgen. Hij weigert de zoektocht
naar zijn zusje te staken en grijpt alle middelen aan. Zijn overtuiging is dat
ze nog leeft en dat hij haar kan vinden.
Onschuld doet een appel op meerdere emoties. Het boek ontroert, is
schokkend en spannend. Sommige passages zijn schrijnend door de beschrijving van
de kwetsbaarheid van personages. Het tempo is bijzonder hoog en de verhaallijn
is moeiteloos te volgen. Het boek heeft daarnaast kenmerken van een
avonturenroman.
Tot het laatste moment is de lezer benieuwd naar de plot,
het verloop van de gebeurtenissen en het lot van de hoofdrolspelers. John Hart
weet voordurend te verrassen en de lezer wil alleen maar verder lezen. Eind
goed, al goed is overigens niet van toepassing op dit boek, hierdoor neemt de
geloofwaardigheid toe.
1 Mei is voor velen van jullie een vrije dag, beter gekend als 'Feest van de Arbeid'; misschien nog meer dé dag van de socialistische partij. Wie zich in laatste helemaal niet herkent is het noch min noch meer een vrije dag die een verlengd weekend mogelijk maakt.
Wie echter, zoals ondergetekende, geboren is onder de toren van een bedevaartsplaats - in mijn geval DADIZELE - en sinds kindsbeen af van heel vroeg in de morgen de biddende bedevaarders hoorde passeren, die soms van kilometers ver te voet kwamen, ervaart deze eerste mei als een zondag. Het was de dag waar je famile en bekenden kon ontmoeten en dat de dag door. Toen ik zestien jaar was werd gevraagd me in te schakelen als lector. Ik kan je verzekeren dat het een hele eer was daar voor een bomvolle basiliek de lezingen te mogen verzorgen, en dit een maand lang 'Eer' is hier misschien misplaatst als woord, maar mensen die overal te lande leven en betrokken zijn in een bedevaartsoord zullen kunnen bevestigen dat daar een bijzondere sfeer hangt. Er gebeurt niets bijzonders ... of juist wel. Je ziet er de tientallen noveenkaarsen, de velen die een kaars laten branden voor een of andere intentie. Je hoort de vele mooie Marialiederen weergalmen terwijl de wierook in de gebouwen blijft hangen na zovele misvieringen. Ja, het zijn allemaal doodgewone mensen, maar die het de moeite vinden de meimaand te openen op die eerste dag van mei. Ja, zo ver weg van 'de dag van de arbeid', Maria ter ere!
Mogen wij deze vrije dag benutten elkaar te ontmoeten in samenhorigheid. Ik wens het jullie allen van harte!
Toen ik het gisteren had over tijd nemen voor een ander, en dat heel gemeend met je hele zelf, moest ik ook denken aan een mail van enkele dagen terug. Er werden geen bijzondere dingen geschreven in die mail, en toch kreeg ik een lang tegenbericht dat eindigde met volgende woorden:'dat laatste woord heeft het gedaan!
Ik moest terugkijken naar mijn verstuurde mail om te weten over welk woord het ging. Daar stond gewoonweg, zonder dat ik er verder over had nagedacht, : "liefs".
Dat éne woord was, veel meer dan de tekst , blijkbaar bijzonder overgekomen bij die persoon.
We kunnen niet genoeg aandacht hebben voor een ander, en soms met heel kleine dingen zoals dat ene woord, zingever mogen zijn.
Tijd geven aan iemand is veel lastiger dan hem geld geven.
Er is geen betere manier om lief te hebben en weg te kijken van je eigen zelf dan om naar een ander te luisteren.
Maar het is zo moeilijk, nog gemakkelijker de hoorn van de telefoon neer te leggen, als iemand voor de zoveelste maal zijn verhaal in alle schamelheid wil doen. Het is niet genoeg de tv-knop uit te schakelen als je wordt opgebeld. Al luisterend ben je niet bij machte te domineren.
bij de teksten die ik plaatste rond de vraag: 'ben jij een goed mens?' en de reactie die daarop volgde door een lezer - zie 'reageer' -, kreeg ik deze mooie woorden toegestuurd die een zinvolle aanvuling zijn.
Naar een mens luisteren doorheen een geschreven
tekst
is een hart lezen in woorden
is luisteren naar woorden die er niet staan
Een antwoord geven is open armen in woorden
zichtbaar maken
Voor mij is dit het mooiste boek dat ik ooit heb gelezen. Niet voor niets staaat op de voorpagina dan ook: 'Er is geen thriller zo overduidelijk literair geweest sinds het debuut van Scott Turow'.Ik ben meteen naar de bib gegaan om het andere werk van John Hart te gaan lezen. Ook telt genoemd boek 380 pagina's , ik heb me moeten inhouden het niet in één ruk uit te lezen! Dus warm aanbevolen in deze nog altijd koude dagen. D e wet en de leugen is een droomthriller voor de gevoelsmens. Het boek is met buitengewoon veel bezieling geschreven en stijgt ver boven andere legal thrillers uit.
Met gemengde gevoelens verneemt advocaat Work Pickens dat het lijk van zijn vader Ezra is gevonden, ruim een jaar na diens plotseling verdwijning. Ezea Pickens, een machtige man met vele vijanden, blijkt te zijn vermoord.
Work probeert te ontdekken wie de dader is, maar hij wordt afgeleid door zijn verbitterde echtgenote, zijn ongelukkige jeugdliefde en zijn getraumatiseerde zus Jean. Work werd door zijn dominante vader gekleineerd, maar Jean is veel zwaarder beschadigd. Heeft dat geleid tot vadermoord?
Terwijl de druk op Work toeneemt, worstelt hij met familiegeheimen en troebele herinneringen. Met de moed der wanhoop vecht hij door om Jean te redden, zijn naam te zuiveren en zijn verloren liefde te herwinnen.
Neen, dit is geen homoverhaal, maar het lijkt de gewooste zaak van de wereld geworden dat mannen andere mannen gaan opzoeken om hun jeugd te herbeleven.
Zij noemen zich dan ook graag 'bi', maar zouden ze het wel verdragen dat hun vrouw 'vreemd' gaat?
Ik denk het niet, want een echtscheiding loert dan om de hoek. Mag ik nog stouter zin?
Het is vandaag voor gehuwde mannen een goedkope oplossing geworden, want ze hoeven geen geld meer uit te geven aan hoerenbuurten.
Maar noem ze vooral gen homo, al zijn ze blij bij een homo thuis te komen als maar 'hun' discretie wordt verzekerd.
Ik wou deze aanklacht hier toch even kwijt. De woorden van de titel zijn inderdaad gebaseerd op een evangeliewoord, maar wie trekt zich daar nog iets van aan?!
Ze kennen niet eens nog wat woorden als evangelie betekenen.
Toch besluiten in schoonheid, want er zijn wel degelijk mannen en vrouwen die in liefde samen lief en leed delen, maar dan is er geen plaats voor begeerte.
Daar is er echt plaats vvoor LIEFDE EN VRIENDSCHAP.
Ik ben oud genoeg - ook weer niet zo oud - maar toch om één en ander te weten, en het belangrijkste is dit. Het leven is zo kort. Sommigen zouden in vorige zin nog een krachtterm aan hebben toegevoegd ...
Maar bepaal dus zelf wat je wilt. Trek je eigen plan, dat is beter voor je!!!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
