Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Vijf sterren .... dat verdient deze mooi geschreven thriller waar je even terug reist in de tijd waar alles zo veel rustiger was of toch leek. Een aanrader in deze koude dagen! Winterliteratuur!
Antwerpen, juli 1566. Op een verlaten plek buiten de stadsmuren wordt het lijk van Johanna Vermaelen gevonden door haar schoonbroer Gianni en zijn minnares. Toeval? De schout denkt van niet. Gianni staat onder verdenking, maar het onderzoek loopt vast. Tot zijn zakenpartner Maarten het onfrisse verleden van Johanna Vermaelen ontdekt. En Johanna is niet de enige met een geheim: ook Caroline, de minnares van Gianni heeft een verborgen agenda. Maarten raakt verstrikt in een web van ketterij, verraad en wraak. Zijn speurtocht naar de dader leidt hem van de werkplaats van Plantin naar de geheime schuilplaatsen van ketters.
Een historische thriller, met de nadruk op thriller. Historische personages en gebeurtenissen spelen wel een rol, maar blijven op de achtergrond en lopen niet in de weg van het verhaal. Spannend, leuk geschreven, en een verrassende ontknoping. Zeker de moeite waard.
Ook al had je elkaar nog maar pas het beste gewenst ..
Laten we niet
omkijken in boosheid of vooruitblikken in angst, maar bewust om ons heen zien in het hier en NU.
... dan kan het toch gebeuren dat je deze wensen hardvochtig in je gezicht gegooid krijgt ..al was het maar omwiille het slechte karakter van de ander...
Je kan een jaar afsluiten en een nieuw openen, maar er zijn dingen die niet voorbijgaan. Zo kon je in mijn blog lezen hoe ik een jongeman nabij mocht zijn in goede en slechte tijden. Hij noemde me 'zun papa' ... Hij was eigenlijk een beetje zoals de jongen in dit verhaal. O, hoe heb ik mijn 'zoon' soms gehaat, vervloekt ... en toch ... ja, lees maar verder.
En belooft gij uw kind trouw te blijven, waar het ook
moge gaan,
steeds indachtig dat het uit God geboren is?
Dat is de derde vraag aan doopouders in onze kerk.
De moeilijkste, zeggen die doopouders vaak.
Ik knik dan, en vertel nog wel eens het verhaal
van die jongen in het Alkmaarse Huis van Bewaring.
Hij had het nodige op zijn kerfstok,
een gruwelijke affaire was het,
de kranten stonden er vol van.
Toen het vooronderzoek was afgesloten,
mocht hij voor het eerst bezoek ontvangen.
Zijn vader weigerde te komen,
hij wilde die jongen niet meer zien.
Hij is mijn zoon niet meer, zei die vader
en ik kon me dat wel voorstellen.
Zijn moeder kwam wel, en om het voor haar en voor die
jongen
misschien iets gemakkelijker te maken,
was ik in plaats van een bewaarder bij dat eerste bezoek
aanwezig.
Het was hartverscheurend.
Toen de bezoektijd voorbij was, werd de jongen weer gehaald.
Ik kom zo bij je op cel, zei ik,
want ik wilde eerst even die moeder uitlaten, al die
deuren door.
Deur open, deur op slot, deur open, deur op slot,
deur open, deur op slot,
al die sluizen voordat je weer buiten bent,
onder de bomen van de Alkmaarder Hout.
De moeder en ik liepen door de holle gang.
U hebt het zeker wel gelezen in de krant? zei ze.
Een grote volksvrouw. Ze zag er slecht uit.
Ja, zei ik. Afschuwelijk.
Het is allemaal waar, zei ze.
Ik dacht: wat dapper, om het niet te ontkennen
en om de schuld niet af te schuiven op verkeerde vrienden
of zo.
Het is allemaal waar. Maar het is toch mijn jongen.
NICO TER LINDEN. Kostgangers. Balans, Amsterdam, 2001, p. 218-219
Misschien schieten we er wel iets mee op als we samen terugblikken en overdenken hoe we allebei veranderd en getransformeerd zijn, welke toevalligheden en ongelukken ieder van ons heeft meegemaakt, welke schrammen we allebei hebben opgelopen. Daar te kunnen over spreken en schrijven kan een aanleiding tot een gesprek zijn. Misscchien wordt de relatie dan wel anders, verandert ze zelfs van vorm, maar die we in wezen terug moeten herontdekken in haar schoonheid. Daarvoor krijgen we 365 dagen!
Bij het einde van een jaar is het goed dingen in te pakken en weg te gooien, ook al doet het soms pijn. Maar eens nagedacht over wat de echte waarde is van die dingen, dan weet je ook wat je uit je rugzak mag halen om ze nooit meer te hoeven bekijken. Het is begin van loutering, maar vooral om tijd te maken voor zinvollen dingen, en mensen die je aandacht verdienen, zonder dat onbekenden je pijn komen doen of je energie voor niets opgebruiken. Dat gebeurt maar al te vaak via sociale netwerken. Ik beperk me dan ook nog enkel tot SeniorenNet en de mensen die ik op die manier leerde kennen. Daar vind je de echte vrienden, die ook blijven!
Het is een dag als alle andere dagen, waar poorten zich openen en poorten zich sluiten...een dag waar keuzes worden gemaakt, opgeruimd wordt en iets nieuws wordt begonnen, afscheid wordt genomen en nieuwe contacten worden aangegaan....gewoon een dag als alle andere dagen, maar....waar ben ik dan zo onrustig om?
wens ik al mijn blogvrienden, maar evenzeer de passanten of de vrienden die ik via deze weg mocht leren kennen een Zalige Hoogdag van dit Geboortefeest van de Heer, onze God.
Ze zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar. Waar men gaat langs Vlaamse wegen komt men Maria tegen.
Met deze paar foto's kom ik ook terug op één pijler van mijn blog, nl. de verering van Maria. Misschien heb ik dit het voorbije jaar wat verwaarloosd in vergelijking met vroeger.
Bovenste foto verwijst naar een plaats waar men tot rust komt bij een eenvoudige Mariakapel, proberen even alles achter zich te laten, of zoals iemand zegde: 'even "aarden"' om verder te gaan.
Wanneer je dan Maria toevallig ontmoet in de natuur, zeker in deze Kersttijd, dan voelt u zich klein, maar o zo dankbaar, dan breng je graag een Magnificat uit, en iedereen mag het horen. Ja, meestal loop je haar beeld doorheen het jaar zomaar voorbij. Vandaag en de komende dagen zijn echter een bijzondere tijd bij haar te verwijlen, dankbaar voor wat voorbij is, hopend op een nieuwe morgen.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
