Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Aansluitend bij de mijmeringen over Vriendschap en Liefde vond ik deze mooie tekst van Mariette Martelé:
"Echte vriendschap is niet zoals het soms met de liefde gebeurt, onderhevig aan stemmingen en veranderlijkheid. Ze aanvaardt de ander zoals hij is, met zijn nukken, met zijn gebreken. Ze voelt zich niet beledigd om een kleinigheid. Ze beoogt alleen het goede van wie het voorwerp is van haar liefderijke bezorgdheid. Haar voornaamste hoedanigheid is haar trouw in alle omstandigheden. Een ware vriend ontdekken is een godsgeschenk, en de beste manier om ertoe te komen is nog zelf zo te handelen tegenover onze vrienden. Als wij dat kunnen, zal geen teleurstelling ons teneerdrukken, omsat wij niet beminnen met eigenliefde of berekening, maar omwille van diegene die ons zijn vertrouwen geschonken heeft. Zo'n liefde komt uit God en is dusdanog onveranderlijk. Er zal geen gevoel van eenzaamheid ons ooit nog kwellen, omdat we steeds iemand zullen hebben aan wie wij met genegenheid kunnen denken"
We zijn het helaas verleerd. Deze kersperiode is daarom een ideale gelegenheid om te vechten voor meer vriendelijkheid. Te veel mensen lopen zomaar langs elkaar, zelfs op kerstmarkten ...
Elke dag een reclameblokje op de radio hoe vlot je van enen bestemming naar andere geraakt. Vrienden of vriendinnen uitnodigen voor een kop koffie en dan samen op tijd thuis. Het is helaas een ideaal beeld dat ik deze avond voor de zoveelste maal zag ontkracht worden. Ik was mijn ouders gaan helpen en had de bus terug nodig van 17.22 u aan de bushalte. Uit vorige ervaringen besluit ik dan toch maar te vertrekken om 17.10 u. Mijn ouders zeggen dan dat het nog veel te vroeg is, maar soms is het al gebeurd dat ik nog moet lopen om die bus te halen.
Deze avond dus niet. En het is lastig wachten in de koude en in het donker. Telkens als je een groot gevaarte ziet aankomen met lichten op de kop denk je: daar ik mijn bus. Het werd 17.22 u, 17.25 u; en dan gaan de minuten zeer langzaam voorbij. Je begint al te denken hoe lang je hier nog in de koude moet staan, zeker als geen enkel ander passagier ook staat te wachten. 17.30 u! Dat klan toch niet, straks is de volgende bus er al.
Moet ik terug naar huis? Het wordt alsmaar kouder en wanneer ik de moed heb opgegeven zie ik een bus aankomen Ik stop het kaartje in de meter, en ik lees 17.37u!!!! Niemand die zich schaamt, maar ik zie ook geen medepassagiers meer.Die mensen hadden wellicht al iemand opgebeld om zich te laten ophalen met de wagen. Ja, lang leve DE LIJN.
15 minuten vertraging om een afstand van 6 km af te leggen!
Krissie Donald is gelukkig, heeft een goede baan als reclasseringsambtenaar en is vreselijk verliefd, maar door haar naïviteit en blinde toewijding raakt ze betrokken bij een moordzaak die alles in gevaar zal brengen – haar baan, haar relatie en haar leven.
Krissie is ervan overtuigd dat Jeremy, haar cliënt, onschuldig vastzit. Met haar hulp wordt de aanklacht tegen hem ingetrokken en wordt hij vrijgelaten. Krissies geluk is van korte duur als ze zich realiseert dat ze ongelijk had. Jeremy is schuldig. Hij heeft niet alleen zijn zusje en schoonmoeder vermoord, maar zal ook iedereen vermoorden die tussen hem en z'n meisje komt. Hij ziet Krissie als zijn nieuwe vriendin. En haar partner Chas staat in de weg.
Dit boek van HELEN FITZGERALD heb ik zeer graag gelezen, zo anders dan de andere werken van haar.
Het verlangen naar liefde in ons leven is als het mooiste en kostbaarste, maar tegelijk meest kwetsbaar plantje. Het is zo gemakkelijk te verstikken, te verwonden door er voorkeur aan te geven op zoek te gaan naar wat onze behoefte aan liefde zal bevredigen. Kostbaar en tegelijk breekbaar heeft dit plantje nood aan zorg. Het heeft behoefte aan zon, zuivere lucht en vochtigheid. Vooral heeft het behoefte aan respect en aan voorrang op de rest als het hoogst mogelijke dat in elke mens aanwezig is.
Hoe het verlangen naar liefde cultiveren?
Door het beoefenen van de twee aspecten van de liefde: de vaststelling en de beleving.
Je ontdekt de liefde door ze te zien en te beluisteren; door beleving in woord en daad.
De beoefening door het zien en luisteren is onmisbaar en leidt tot het ontstaan en het ontwikkelen van het verlangen naar liefde. Het komt er op aan te weigeren om de ander te herleiden tot wat hij doet of tot wat je van hem opvalt. De ander zien en beluisteren in de overtuiging dat hij meer is dan wat hij doet, meer dan wat hij vertelt over zichzelf, meer ook dan wat anderen over hem zeggen. De genegenheid voor de ander ontstaat en groeit door het erkennen van het mooiste, het kostbaarste en ook het meest breekbare in hem: zijn openheid voor liefde en voor een vriendschapsrelatie met God.
Woord en daad vormen een andere onmisbare tak van deze zorg voor het verlangen naar liefde. Het overkomt ons wel eens dat wij in onze relaties wensen dat wij voelen dat wij van hen houden. Alles zou veel eenvoudiger zijn in plaats van verdriet, frustratie of woede te voelen, als wij gedragen werden door genegenheid voor de ander.
Zo is het ook in onze verhouding tot God. Wij maken onszelf wijs dat, als wij maar voelen dat wij door Hem bemind worden en dat wij Hem ook echt beminnen, alles veel lichter wordt en dat ons dagelijks leven, hoe doodgewoon ook, als de vlucht van een vogel zou zijn.
Als een gesprek tot spanningen leidt en misverstanden zich opstapelen, sla dan geen hoge toon aan om je te laten horen, maar verhoog de intensiteit van het gesprek. Draag geen bewijzen aan, al zijn ze nog zo gefundeerd. Wil je de Vrede hervinden, betracht de wijsheid van hart. Daar ontmoet je het beste in de ander het makkelijkst, want Vrede is het meevoelen in jou met het beste dat het slechtste vergeeft geen heilige te zijn. Het zwijgen opleggen, niet alleen aan je woorden, maar ook aan je gevoelens die ons vergiftigen. en ons alle adem benemen, maakt onze dagen vrediger en daaruit vloeit een wereld voort van hartelijkheid vervuld. Zo kan de Vredesduif haar nest bouwen op aarde.
Mensen met autisme zien er op eerste gezicht vaak heel normaal uit. Toch merk je algauw dat ze anders zijn, als je met hen bezig bent, speelt of praat. Van echt samen iets doen is nauwelijks sprake. Liefst houden ze zich aan vaste gewoonten, wat nogal bizar kan overkomen. Veranderingen in hun leefwereld tasten hun vertrouwen aan en een gevoel van onveiligheid kan ze snel in paniek doen slaan. (Is dit niet waar jij vooral over struikelt en het ook benoemd hebt?!)
Als de omgeving hen te’ chaotisch overkomt, kunnen ze de neiging hebben zich terug te trekken. Sommigen doen verwoede pogingen om het overzicht te behouden, om overeind te blijven. Ze doen dan wel mee maar hebben blijvend moeite om zich aan onze sociale spelregels aan te passen.
Individuele aandacht en blijvende ondersteuning is daarom geen luxe, maar een noodzaak.
Deze fout maakte ik zelf ook te veel. Misschien omdat ik altijd ondanks alles geloof in het goede van de ander, of omdat ik die ander toch een tweede, zelfs een derde kans wou geven. Misschien nog het meest omdat ik een goede en christelijke opvoeding heb genoten, recent nog geïnspireerd door paus Franciscus die vraagt te delen.... Soms moet je echter de deur voor bepaalde mensen toelaten, zeker als je nooit iets terug krijgt, ook al beloofden ze het. Dat is gewoon misbruik van vertrouwen. Er zijn grenzen aan iemand helpen, ook al moet de ene hand niet weten wat de andere heeft gegeven. Maar morgen moet er ook nog geleefd worden, en niet met zware ontgoochelingen.
Ik ga een eindje met je mee op stap, een eindje maar; dan kun je zelf je richting kiezen. Ik zet je enkel op weg, op de juiste weg. Misschien maakt dat pad je een beetje bang. Het is voor jou nog onbekend en niet altijd gemakkelijk.... Ik zal de deur voor jou openzetten. Kijk eerst eens de wijde wereld in. Ben je bang ? Durf je niet alleen ? Dan ga ik nog wat verder met je mee. Durf de stap te zetten, het is de moeite waard. Ik zal je een duwtje geven, een ruggesteuntje. Ik heb veel vertrouwen in jou. Ik weet dat jij het kunt. Ik ben er nog als je faalt, en er zijn ook nog mensen om je heen, om je te helpen. Kom gauw door de poort van het leven, toe, blijf niet op de drempel staan, laat je ster schitteren. Jij bent een kind van God, een kind van het licht.
Het leven is te kort om je gevoelens niet te uiten. Als mensen je liefde waard zijn, dan verdienen ze het ook dat je vertelt dat je van ze houdt. Het mag een gevaarlijke filosofie lijken en soms ook echt zijn. Maar het is nog gevaarlijker om niet tegen mensen te zeggen dat je van hen houdt. Je zou er een leven lang spijt van hebben gehad als die andere het nooit heeft geweten...
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
