Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Als je iemand vertrouwt, ontdooit hij, ontplooit hij zich. Hoop en vertrouwen liggen dicht bij elkaar. Er zijn zoveel mensen depressief omdat ze het vertrouwen en de hoop verloren hebben. Ze voelen zich compleet ontmoedigd.. Dat is de ziekte van onze tijd. Als je de hoop verliest, verlies je alles.
Als je in grote ellende zit, geeft God je hoe dan ook een knipoog, als een glimlach uit de hemel. Maar daarvoor is er veel vertrouwen nodig, vertrouwen in jezelf, in de ander en in die gans Andere!
Zeg niet dat ik morgen zal vertrekken want zelfs vandaag kom ik nog aan.
Kijk goed; ik kom in iedere seconde als een knop aan een lentetak, als een kleine vogel, met vleugels die nog zwak zijn en die nog oefent om in het nieuwe nest te kunnen zingen, als een rups in het hart van een bloem, als een juweel dat zich in een steen verbergt.
Nog steeds kom ik aan, om te lachen en te huilen, om te vrezen en te hopen, het ritme van mijn hart is de geboorte en de dood van alles wat leeft.
Woorden van een zoon aaan zijn moeder toen hij het nest verliet.
In deze tijd van een overaanbod aan keuze is trouw een moedige daad. Kiezen voor elkaar, kiezen om vriend en vriendin te worden uit die duizenden anderen en samen blijven voor het leven, ondanks vele duizenden keren 'misschien'.
Een groep leerlingen trainde onder leiding van een oude krijger. Op een ochtend, nadat hij hun oefeningen had gegeven die ze op de binnenplaats konden doen, ging de krijger naar binnen om zijn wapens schoon te maken. Na korte tijd begonnen de leerlingen te ruziën over bepaalde punten van de oefening. Sommigen van hen raakten zelfs slaags. Toen hij het lawaai hoorde, kwam de krijger naar de binnenplaats en in zijn aanwezigheid gingen de leerlingen uit elkaar. “Beng me een bundel takken uit de houtkelder,” zei de krijger tegen een leerling. De leerling keerde terug met een bundel takken die aan beide uiteinden bij elkaar gebonden waren zodat ze gemakkelijk te vervoeren waren. “Jullie, die zo vol energie zitten!” beval de strijder. “Wie van jullie kan deze bundel met zijn blote handen doorbreken?” Enkelen van de sterkere leerlingen probeerden de bundel te breken, maar tevergeefs. “Het is onmogelijk!” riepen ze. “Dat hangt van je standpunt af,” zei de strijder terwijl hij de bundel losmaakte en de takken een voor een brak totdat ze allemaal gebroken voor hem lagen. “Als je onderling ruzie maakt, zul je gemakkelijk verslagen worden, maar als je één front vormt, zul je onoverwinnelijk zijn!”
De psychiatrische kliniek Sint-Patricia, in de volksmond Sint-Psycho genoemd, wordt bewaakt als een gevangenis met een betonnen muur en een elektrisch hek. Op zoek naar een baan solliciteert de negenentwintigjarige Jan Hauger bij de naastgelegen kleuterschool, waar kinderen verblijven van wie de ouders zijn opgenomen in de kliniek. De leiding dient de kinderen via een onderaardse tunnel en een lift naar de kliniek te brengen, zodat ze tijdens speciale bezoekuren hun ouders kunnen zien. Jan staat bekend als een goede kleuterleider, maar hij draagt ook een geheim met zich mee. Collega Hanna vermoedt dat er meer aan de hand is en ontdekt waarom Jan zo graag in de buurt van Sint-Psycho wil werken. De deuren van Sint-Psycho blijven niet langer gesloten en Hanna ontdekt langzaam maar zeker de waarheid over Jan.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
