Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Echte vriendschap vraagt om betrokkenheid. Een goede vriend voelt zich verantwoodelijk tegenover u en geeft en om u. En dat moet natuurlijk van beide kanten komen, wat om inzet en offers vraagt. Maar de beloning is de moeite waard. Vraag u af: ben iok bereid om van merzelf, mijn tijd en mijn middelen te geven?
Om een goede vriend te hebben, met u zelf eerst een goede vriend zijn.
... maaar mensen voelen zich algauw ongemakkelijk bij het lijden en het verdriet van een ander. Zeker als betrokkene dan nog een gelovige duiiding wil aan geven. Juist waar SeniorenNet een klankbord zou kunnen zijn voor zo veel mensen met lijden en verdriet allerhande, wordt het leed afgestoten, en dat heb ik dus ook zelf afgelopen week weer eens mogen constateren.
Ik hoor het jullie al zeggen dat bloggen niet om het scoren gaat, maar ik kan er ook niet naastkijken, als je in enkele dagen, en dag na dag, naar beneden duikelt in de ranking dat het niet mooi meer is.
Er is maar één reden, en dat merk ik trouwens al in al die jaren van bloggen evenzeer, sinds het overlijden van mijn broer is het vanzelfsprekend dat mijn aandacht naar hem ging en alles wat met rouw te maken heeft.
Maar mensen lezen dat niet meer, willen het niet meer zien. En toch, juist nu heb ik jullie nodig; want is één van de werken van barmhartigheid niet: gij zult de bedroefden troosten.
Ik doe hier zeker niet aan zelfmedelijden. Ieder heeft zijn klein of groot kruis te dragen, maar ik stel enkel maar vast dat over echte pijn en verlies niet mag geschreven worden, of dat zich dit moet beperken tot 'de sensatie' a.h.w. is verdampt.
Zelfde geldt trouwens ook een als er uitdrukkelijker over geloven geblogd wordt.
Bij deze is het misschien het moment eens aan te halen dat mensen ook niet lezen wat er staat en dan totaal verkeerd reageren op een blogje, zeker als het over het overlijden gaat. Ja, ik merk een trend die terug is van weggeweest. Men probeert zo veel mogelijk gastenboeken te tekenen, zelfs meermaals per dag, om toch maar in de kiijker te lopen.
Zou het platvloerse het dan toch halen van meer inspirerende blogs, een fenomeen dat men ook moet vaststellen in de muziekwereld. Denken we maar aan de zomerhit 2014. Hoe minder men er van begrijpt, hoe groter de winstkans.
Van jou kan ik houden. Voor mij is het een wonder dat dit zomaar is. Zoveel overeenkomsten tussen jou en mij. Eigenlijk zijn we dezelfde. We hebben immers allebei een hart waarmee we op zoek zijn naar geluk en liefde. Natuurlijk zijn er ook verschillen tussen ons maar die zijn van minder belang. Ik weet inmiddels dat ik die verschillen kan accepteren. En jij? Bij jou kan ik ongedwongen mezelf zijn. Ik voel me verbonden met jou en het kan me geen barst schelen hoeje eruit ziet, of je ziek of gezond bent en meer van die dingen. Soms voel ik me zo sterk. Alsof ik boven mezelf uitgetild word. Dan ervaar ik dat liefde verbindt en tegelijk grenzeloos is. Je hoeft niet te spotten met mijn diepzinnige uitlatingen. Ik vertel ze je toch. Dat moet ik wel omdat ik een heilig vermoeden koester. Het vermoeden namelijk dat onze eindigheid ooit zal overgaan in Oneindigheid. Lach nou niet. Het kan je toch niet koud laten dat ik door mijn liefde voor jou tot dergelijke diepzinnige uitlatingen kom?
De rouw van ouders is eindeloos. Het raakt ieder aspect van hun leven.... Wanneer een kind overlijdt rouwen de ouders de rest van hun leven. Hun verdriet wordt een onderdeel van zichzelf. Terwijl de tijd verder gaat leren ouders dit verdriet te waarderen. Hun verdriet bindt hun aan hun kind. Zij eren het kind door hun verdriet..... En het is het teken van LIEFDE dat NOOIT verloren gaat.
Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je gesukkel en je angsten heen dan droeg ik je uren en dagen lang.
Indien ik de woorden kende om antwoord te geven op je duizend vragen over het leven, over jezelf, over liefhebben en gelukkig worden, dan praatte ik met je uren en dagen lang.
Indien ik de vrede in je hart kon planten door geduldig te wachten en te hopen tot het zaad van vrede in je openbrak, dan wachtte ik uren en dagen lang.
Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart aan onmacht, ontevredenheid en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan uren en dagen lang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel ik ben maar een vriend op je weg al uren en dagen lang.
En ik kan alleen maar hopen dat je dit weet: je hoeft nooit alleen te vechten of te huilen als je een vriend hebt voor uren en dagen lang !
Wanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel het aan de stad hoe lief ik je had. Maar zeg het aan geen mens, ze zouden je niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo liefhad als ik jou.
Hans Andreus Uit: Al ben ik een reiziger Uitgeverij Holland 1959
Eucharistievieringen op weekdagen om 7.30 uur, 9 uur, 16 uur (rosarium) en 18.30 uur. In het weekeinde van 13 en 14 september op zaterdag om 16 uur en 18 uur, op zondag om 6 uur, 7 uur, 8 uur, 9 uur, 10 uur, 11 uur, 16 uur en 18 uur. Het koor Cantabile Dadizele verzorgt de viering van 10 uur muzikaal. Dagelijks is er om 15 uur een mariale gebedsviering in de kapel van het rosarium; op zondag in de basiliek. Vrijdag 12 september om 20 uur is er een eucharistieviering met daarna een kaarsprocessie. Zondag 7 september heeft om 20 uur in de basiliek ‘Van Ave Maria tot Salve Regina’ plaats, een licht- en tekstevocatie afwisselend met liederen. Medewerking van sopraan Inge Zutterman, het mannenkoor Gaudeamus Igitur, fluitiste Beatrijs Deboutte, hoboïste Gerlinde Vanbrussel, pianiste Veerle Vinckier. Mattliss verzorgt de choreografie. Joost Vanbrussel heeft de algemene leiding in handen. Vrijdag 12 september is er om 20 uur een orgelconcert met het Grimmertingekoor uit Moorslede in de Sint-Theresiakerk te Slypskapelle Woensdag 10 september zegent mgr. Jozef De Kesel om 17 uur de kinderen. Info: pastoor André Monstrey, tel. 056/50.91.50 en andre.monstrey@telenet.be
Verwonderd dat iemand jaren terug gegaan is in mijn archief, en deze bezoeker dit artikel aanstipte, wil ik het hier herplaatsen. Misschien vooral omdat er bij mij ook veel stil verdriet is na het plotse overlijden van mijn broer op 28 njuli.
18-11-2010
zoveel verdriet
Wie heeft er toch zoveel verdriet uitgevonden en al die tranen?
Nadat ik dit had gepost las ik volgend commnentaar waarmee ik dit blogje graag aanvul.
ja, inderdaad ..Maar het triestige er aan is dat er mensen zijn die dit leed ALLEEN moeten dragen ..; niemand hebben om te helpen dit verdriet draaglijk te maken,dat is nog erger .. Laten we daarom open staan voor het verdriet van elkaar! Een luisterend oor, een zakdoek vol begrip, een schouderklopje met hoop! Het kost niet veel en het kan een hemelsbreed verschil maken! Met dank aan de co-auterur voor deze bedenking, en vooral laten wij inderdaad een luisterend oor zijn voor zovelen van wie wij hun leed amper vermoeden.
eindelijk geprofiteerd van wat zon om de rozen die het overleefden binnen te halen, en de andere helaas vroegrtijdig en in vollle bloei op de composthoop te gooien. Heel erg en jammer, zeker voor iemand die niet wil dat het geknakte riet niet breekt, zij het een bloem of een mens.
Dit is voor mijn één van de mooiste boeken die ik de afgelopen jaren heb gelezen. Warm aanbevolen!
We schrijven 1902. Wenen is in de greep van een wrede seriemoordenaar met een hang naar mystieke symbolen en een schijnbaar willekeurige slachtofferkeuze. Omdat zijn onderzoek volledig dreigt vast te lopen, vraagt inspecteur Oskar Rheinhardt de jonge dokter Max Liebermann om hulp.
In eerste instantie zijn de drijfveren van de moordenaar ondoorgrondelijk. Zijn gedrag en de cryptische boodschappen die hij achterlaat op de plaatsen delict, lijken eigenlijk niet te analyseren. Wanneer een gesprek met Sigmund Freud Max nieuwe inzichten biedt, blijkt de motivatie van de moordenaar echter schokkend rationeel te zijn. Een intense en intelligente thriller, met een opvallende hoofdrol voor het Wenen van weleer.
Onderweg zijn is stapje voor stapje verder komen op je levenspad. Is telkens weer groeien en leren van hobbels die je moet nemen. Is telkens weer de sprong wagen naar het onbekende.
Onderweg zijn is bij iedere kruising opnieuw kiezen waar je heen wilt. Is de keuze maken tussen een snelweg en een voetpad. Is kiezen of je alleen wilt reizen of samen wilt gaan....
Onderweg zijn is anderen ontmoeten. Is ontdekken dat sommigen je verder helpen en dat anderen je in de weg zitten. Is merken dat mensen in hetzelfde schuitje zitten als jij, zodat je elkaar tot steun kunt zijn.
Er zijn op je levensweg vele kruispunten. Let op de lichten. Ongebreidelde hebzucht, krankzinnig egoïsme, ziekelijke jaloezie, zijn rode lichten in het leven, waarachter alleen maar kronkelpaden en verborgen afgronden liggen.
Vriendelijkheid, vergevingsgezindheid, dienstbaarheid, zachtmoedigheid zetten je levenslichten op groen. Met deze dingen kun je vooruit.
Wees vriendelijk en lief in het dagelijks verkeer met mensen en dingen. Laat de motor van je hart altijd warm draaien en vergeet niet dat er maar één veilig contactsleuteltje bestaat: de liefde!
Vriendschap is een zeldzaam kruid, schreef Maria Rosseels ooit.
In onze maatschappij lijkt de typische man-vrouwrelatie, liefst een seksuele relatie, het unieke model van de liefde, terwijl een van de diepste dingen in het leven en in heel de geschiedenis van de mensheid de vriendschap is. Gewone, maar hechte vriendschap tussen twee vrienden of vriendinnen. Je leest het in de bijbel - David en Jonathan - en in de Griekse tragedies en in de toneelstukken van Shakespeare. De bijbel zegt: "Een broer die geholpen wordt door zijn broer, is als een burcht." We verliezen dit uit het oog, terwijl het zo fundamenteel is: mannen en vrouwen die vrienden zijn door alles heen.
Helaas verloor ik mijn broer op 28 juli, veel te jong en onverwacht.
Hoe vaak werd ik niet door jou geholpen! Een postuum dankjewel dat je daar wel zal horen ...
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
