Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Ik dacht even een kunstwerk te kopen toen ik deze collectie zag. Op de foto hierbij zie je een compositie van verschillende werken samen. Toen ik informeerde naar de prijs - de afmetingen van de werken schommelen rond 80 x 40 cm - viel mijn mond open. Prijzen varïëen van 500 tot 1000 euro per stuk. Nog voor ik de prijs had opgevraagd, had de kunstenaar gezegd een korting te kunnen toestaan voor groepsverkoop... Ik zal deze beker maar aan mij laten voorbijgaan, en verder doen met wat me gelukkig maakt, zoals daar zijn de smeedijzeren beelden door eigen broer ontworpen...
Eigenlijk scheen zij zeer zorgeloos en nonchalant. Niemand scheen zo zeker van zichzelf. Maar als ze alleen voor de spiegel stond, speurde zij angstig naar nieuwe rimpeltjes. Zij was bang om oud te worden en lelijk te zijn. Misschien is het daarom dat zij zich op carnaval in een oude heks verkleedde, het masker droeg van een lelijk wijf. Zij speelde het lot dat zij vreesde. Zij speelde het meesterlijk met bezemsteel en pook. En achter het masker vertrok haar gezicht in eenzelfde grimas, en haar stem krijste als van een kraai, en haar humeur werd hard en zuur. Zij werd wat zij speelde. Toen zij 's avonds weer voor de spiegel stond en de confetti uit haar haren kamde, vervloekte zij de heks, de heks die zij had gespeeld, de heks in haar. Dat was het dus: niet de rimpels, niet de jaren, maar de bitterheid en de rancune en de walg voor zichzelf maken de mens lelijk. Zij heeft het masker in het vuur verbrand en glimlachte naar de vlammen. Het was een eerste glimlach die echt van binnen kwam, zeker van zichzelf. Zij zou rimpels kunnen dragen en ook de jaren en toch mooi blijven. Zij was zichzelf geworden.
Heel veel mensen hebben een overvloed aan muziek, maar ze zijn van binnen niet blij.
Heel veel mensen hebben een overvloed aan televisie, maar ze zien elkaar nauwelijks.
Heel veel mensen hebben een overvloed aan mobieltjes, maar ze kunnen elkaar niet meer ontvangen.
Heel veel mensen hebben een overvloed aan geld, maar ze zijn armer dan ze zelf weten.
Heel veel mensen hebben een overvloed aan kennissen, maar ze kennen niemand echt.
Heel veel mensen hebben een overvloed aan goden, maar de onbaatzuchtige God is hun onbekend.
Heel veel mensen zoeken naar echt contact naar echte ontmoeting die niet te koop is, maar die je ontvangt als je omziet naar elkaar, als je aandachtig leeft met elkaar.
N"Je wordt hier behandeld als een nummer ...". Het is de meest gehoorde klacht in een ziekenhuis. Maar deze maatschappij heeft van ons allen een nummer gemaakt. Kijk maar naar alle administratie die je in de bus krijgt of let maar op de info die je wordt gevraagd. Wij worden met zijn allen als clowns behandeld. Laat me maar weten in welk geval jij als nummer wordt of werd behandeld. Ik ben benieuwd. Ik denk maar aan de verkoopster achter de toonbank die vraagt: Welk nummer is nu aan de beurt?
Of toch even terug naar het ziekenhuis, waar hoe langer hoe meer bussen worden geïnstalleerd waar je een nummer krijgt om dan maar in een steriele wachtzaal je blind te staren op een scherm tot je eindelijk jouw nummer te zien krijgt. Weer eens pech voor slechtzienden of bejaarden. Ja, vul het lijstje maar aan vrienden.
En ik moet toegeven dat het ook voor mij even wennen was aan deze naam, zeker omdat de zusjes de namen Leah en Lucie dragen, en misschien ook omdat we stiekem hadden gehoopt op een jongentje, opvolger van wijlen mijn broer...
Maar toen kwam een attente blogger met volgende op de proppen. Iets wat mij blij maakte en wat ik zeker zal doorsturen aan de jonge ouders, of zelfs aan mijn ouders als zij zich vragen mochten stellen rond de naamkeuze.
Lees dus maar even meer met dank aan de inbreng van Toos.
Mooie voornaam! Dit is misschien leuk om te weten voor de ouders: FLO is een variant van FLORA Andere afgeleide voornamen: FLOOR, FLOORTJE, FLORENCE, FLORENT, FLORENTINA, FLORENTINE Betekenis: Afgeleid van het Latijnse werkwoord 'florére' = 'bloeien', 'floreren': dus 'bloei', 'bloesem', 'bloem', 'jeugd' enz. Flora was de naam voor de godin van de lente in de Romeinse mythologie. * Heiligen - Flora van Cordova, Spanje; martelares - Florentina van Sevilla, Spanje; kloosterlinge - Beroemd is ook Florence Nightingale, verpleegster in de Krimoorlog. Zij heette naar de Italiaanse stad Florence (= 'bloemenstad').
Een anonieme oproep brengt commissaris Georg Stadler op een vreemde locatie: in een verlaten fabrieksgebouw ontdekt hij een plas bloed naast een gebarsten spiegel en een scheermes. Op de muur spoot iemand een sinistere boodschap. Het tafereel is zorgvuldig geënsceneerd en lijkt wel een filmset. Stadler vraagt Liz Montario, specialiste in het analyseren van boodschappen van moordenaars, om hulp. Nog voor ze echter op een aanwijzing stuiten, wordt Stadler zelf het brandpunt van het onderzoek.
Dit boek is zo bijzonder spannend dat je elk moment op het puntje van je stoel zit, tot aan de laatste pagina. Zo spannend dat ik direct mijn pc heb genomen om dit met jullie te delen. Dus lezen dit boek nu het nog zomertijd is!
Geef niet op, ook met hele kleine stapjes tegelijk boek je vooruitgang... juist als je denkt, het gaat echt niet meer, zul je zien, er gebeurt iets moois... hou vertrouwen.
Wees gewoon die je wezen mag: zoutkorreltje, lichtgevertje!
We kennen allemaal wel mensen die de sfeer maken..., op je werk, in een vriendengroep, in de sportclub. Iemand die met zijn vriendelijkheid de stemming bepaalt op familiebijeenkomsten of tijdens een busreis
Zo heb je dus ook de zonnetjes-in-huis, de mensen die smaak geven aan de avond, aan het etentje, de camping of de wandeling. Eén is genoeg. Je hebt aan één smaakmaker, een lichtgever genoeg voor een gezellige buurt, voor een fijne flat of een prettige afdeling in het ziekenhuis.
In het evangelie noemt Jezus deze mensen ‘het zout in de pap’.
Zout en licht zijn er voor de omgeving. En dan is het niet onduidelijk hoe de smaak van het zout moet zijn: het moet naar Jezus smaken!
En het is ook duidelijk welke kleur het licht moet hebben: het moet de glans van Christus verspreiden!
Het gaat erom, dat de mensen dwars door mijn daden, door heel mijn leven heen zien wie Gód is. Door zó te schijnen in deze wereld ontdekt men hét Licht: God.
Zout en licht … het zijn op zich maar kleine dingen. En toch belangrijk! Zijn ze er niet dan missen we ze! Het is erg bemoedigend dat je zout niet over het hoofd kunt proeven en dat je licht niet over het hoofd kunt zien.
Wees gewoon die je wezen mag: zoutkorreltje, lichtgevertje!
zoekend naar een tekst en foto op deze feestdag van Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart, kon ik wellicht niets beters plaatsen dan deze foto. Een moeder in verwachting. Wij zijn met de familie namelijk in blijde verwachting van een nieuw 'Vanhee-tje'. Wijlen mijn broer zou fier zijn geweest met zijn derde kleinkind. Nu maar hopen dat het een zoontje is zodat de lijn VANHEE kan verder gezet worden. Want mijn neef en zijn vrouw hebben reeds twee schattige dochters. Eén van die dochtertjes, Lucie, ziet hier op de buik van de mama, bijna letterlijk op haar broertje of zusje. Lol. Vrouwen zullen wel kunnen meespreken hoe ze 'draagt'. Bij het ter perse gaan is nog geen nieuws van de ouders.
Op deze dag kan ik natuurlijk niet anders dan hulde te brengen aan onze hemelse Moeder Maria wiens hoogfeest wij vandaag vieren, zeker na mijn bedevaart naar Lourdes. Je las mijn fotoverslag tijdens de periode 11-18 mei l.l.
Ook een dankbaar woord en groet aan alle moeders en grootmoeders en allen die op deze dag "moederen" PROFICIAT! Deze proficiat alvast voor de aanstaande moeder in eigen kirng. Zo leeft mijn broer verder in een nieuw leven. Het kind op d schoot lijkt trouwens op twee druppels water op zijn eigen dochter die ons vee te vroeg verliet.
En dat de 'C' staat voor alle bewegingen die zich chrtistelijk noemen is jullie wel bekend. Heel wat organisaties hebben de C geschrapt in hun naam of hebben gekozen voor een heel neutrale naam, weg van alle ideologie. Maar wat ik verleden week meemaakte, en ik met velen was het volgende, hemeltergend zelfs.
Overal te lande vind je een ACV-lokaal, meestal met een drankgelegenheid vlakbij. Die laatste krijgt nog steeds de naam mee zoals "DE GILDE".
Het ACV-lokaal waar ik het nu over heb, heeft een heel ruime parking, zowel voor zijn werknemers, zijn leden als mensen die er om raad komen vragen. Die parking geeft rechtstreeks toegang tot het café. Dit café is dan ook de thuisbasis voor heel velen om er wekelijks hun kaartje te leggen bij een pint of een kopje koffie.
Er wordt, gezien de vergrijzing, dan ook vaak gebruik gemaakt van de parking van het ACV-gebouw, ideaal voor ouderen en minder-validen. De uitbater houdt er dan ook een spaarcentje aan over, al zal hij er niet rijk van worden. Maar ook dat lijkt nu verleden tijd.
Want verleden week werd iedere wagen die de parking van het ACV-gbouw opreed, duidelijk gemaakt dat hij die parking niet langer op mocht. Het blijkt een maatregel te zijn ,genomen door de mensen in hun ivoren toren daar ergens in Brussel. De parking is nu uitsluitend voor de diensten van het ACV. Ouderen en mindermobiele mensen kunnen het dus vergeten, want er kan niet eens geparkeerd worden langs de straat. Het betekent meteen het einde van een wekelijkse ontspanning voor tientallen mensen.
Ongehoord dat precies een organisatie die de C hoog in het vaandel voert, juist deze mensen niet langer toelaat; ongehoord! Ik wilde dit even kwijt en ik ben de enige niet, want een persoon met een beperking die er af en toe zijn pint komt drinken om nog wat sociaal contact te onderhouden, mag ook niet meer met zijn wagen op die parking, en hij woont er recht tegenover!
Zei een lege fles tot een andere lege fles: "Vul mij." Antwoordde hierop de tweede: "Ik ben leeg, vullen kan ik je nu niet, wel wil ik er nu vol-ledig voor je zijn." En ... juist door het toegeven van eigen nood voelde ze verrast zichzelf vredig volstromen.
Verdomde eenzaamheid. Waarom is het zo moeilijk om single en gelukkig te zijn? Met die bedenking in haar achterhoofd laat Carina Theeuwes zich verleiden tot iets wat ze normaal nooit zou doen. Ze heeft afgesproken met een blind date. Wanneer het grote moment nadert, slaat de twijfel toe. Wat als hij lelijk is? Of aartsdom? Maar die ene belangrijke bedenking heeft ze niet gemaakt. Wat als haar blind date een moordenaar is?
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
