Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Wie naar Dadizele gaat, komt gewoonlijk op bedevaart, en na een kop koffie of een pint is het algauw tijd huiswaarts te keren. Maar als jullie er dan toch komen, neem eens de tijd om het Rosarium - gebedspark naast de basiliek - in te lopen en dan vind je halverweg een uitweg naaar een park met vijver, en zo sta je oog in oog met wat ooit het kasteel van Ridder Jan was. Lang was dat een retraitehuiis voor priesters. Een tijd terug is het omgevormd tot Mariënstede, een woonplek voor mindervaliden. Ja, te Dadizele is er dan ook veel te ontdekken, en kan het weten, want nog steeds fier op mijn geboortedorp!
Wie naar Dadizele gaat, richt er meteen zijn ogen op het Mariabeeld, want mensen komen er op bedevaart. Maar als je er dan toch bent, bestijg dan eens de trappen achter het miraculeuze beeld, en je komt voor het hoogaltaar te staan waar je ook de prachtige brandglasramen kan bewonderen.
Dokter Steven Vyncke, zoon van professor en archeoloog Ghislain Vyncke, krijgt bij zijn consultaties bezoek van een Bulgaar, die hem komt melden dat zijn vader in Bulgarije niet verongelukt is, maar moedwillig werd vermoord. Hoe voelt Steven Vyncke zich als hij even later verneemt dat die Bulgaar op klaarlichte dag op straat werd doodgeschoten? Een intrigerende situatie waarbij de Bulgaarse maffia en in het bijzonder de organisatie 'Cirkel Twaalf' een belangrijke criminele rol speelt. Freelance journalist, Marc Ackein, wordt erbij betrokken en onderzoekt op zijn eigenzinnige manier de moorden ...
Een spannend verhaal, dat zich voornamelijk afspeelt in Gent, Ravadinovo en Sofia, met het politiek woelige Bulgarije van 2013 als decor.
Als vader tot op vandag over iets spijt heeft, is het feit dat hij niet verder mocht studeren, want hij zou heel zeker ingenieur geworden zijn, maar toen hij van het lager af was, begon de oorlog en kon hij gelukkig nog naar de 'vakschool' (technisch onderwijs), ook ergens omdat zijn vader het nut er niet van inzag verder te studeren. In die tijd was weken op het land en bij de boer in de ogen van mlijn grootvader het van het. Ook al kwam de hoofdonderwijzer vaak over de vloer daar vader zelfs een jaar hoger zat in de lagere school. maar mijn grootvader had daar geen oren naar, misschien omdat hij zelf acht jaar soldaat was en aan het front lag.
Regelmatig stellen mensen de vraag aan welke ringvinger men de trouwring moet dragen. Protestanten en ongelovigen droegen hem vroeger altijd rechts en katholieken droegen hem links. In sommige katholieke streken droeg men de trouwring toch ook aan de rechterkant. Strikte voorschriften of de ring nu links of rechts moet gedragen worden, bestaan er niet. Vandaag dragen de meeste mensen de trouwring toch langs de linkerkant, de kant van het hart. Velen verwijzen nog altijd naar een verhaal uit de tijd dat de geneeskunde en de wetenschap nog niet helemaal wisten hoe het menselijk lichaam in elkaar zat. Lang geloofde men dat er een ader door de ringvinger van de linkerhand liep die helemaal tot aan het hart liep, de liefdesader of de “vena amoris”.
Binnenkort zijn er weer verkiezingen en gaan we onze stem uitbrengen op mannen en vrouwen die ons mogen vertegenwoordigen in de politiek. We gaan mannen en vrouwen aanduiden waarvan wij weten of minstens denken dat ze opkomen voor wat wij belangrijk vinden. Zij mogen onze spreekbuis zijn in de politiek. Gaan stemmen is dus niet zomaar wat bolletjes gaan kleuren. Je duidt daar aan wie er voor jou in de politiek beslissingen mag nemen. De normen en waarden waar jij voor staat. staan die kandidaten waar jij voor stemt daar ook voor ? Daar dien je goed over na te denken.
Onze brievenbussen krijgen heel wat folders te slikken waarin partijen en kandidaten zichzelf voorstellen, aanprijzen en grote beloftes doen. In heel wat tuinen zetten mensen borden met affiches van familieleden, vrienden of bekenden die deelnemen aan de verkiezingen als een teken van: “Die vertrouw ik, op die kun je gerust stemmen”.
VOOR ZO EEN LANG LEVEN VAN WERKEN EN ZORGEN, ONDANKS ZIJN ZIEKTE BEGIN DIT JAAR, WERD VADER EEN DAG LANG IN DE WATTEN GELEGD, ZOWEL IN VOOR-EN NAMIDDAG AL LUST HIJ GEEN CHAMPAGNE ....ZEGT HIJ DAN! OP ZIJN VERJAARDAG SCHIJNT SINDS JAAR EN DAG ALTIJD DE ZON EN DAN DRAAGT HIJ LIEVER IETS LICHTS, AL WARM GENOEG OP DE KAMER. TOCH HAD HIJ DEZE BEDENING: AL ZIJN BROERS EN ZUSSEN ZIJN OVERLEDEN EN OOK ZIJN VRIENDEN ZIJ NAAR DE OVERKANT;;;
Pas veertien dagen terug mochten we moeder in de bloemetjes zetten met haar verjaardag. Vandaag is het de beurt aan vader. Jullie herinneren zich nog dat mijn vader zwaar ziek was begin dit jaar en er even gevreesd werd voor zijn leven. Maar wat een wonder - zoals ook velen beamen in het verzorgingstehuis - dat hij a.h.w. herboren is. Zijn geest is helderder dan voorheen, hij vertelt honderduit en geniet van het leven. Ik ben dan ook blij deze vreugde me jullie te delen nu 'papa' 92 jaar is mogen worden! Moge hij nog vele jaren samen zijn met moeder, al is voor hem altijd de winter een moeilijk te overbruggen periode. Maar vandaag is het feest!
Een professor middeleeuwse geschiedenis wordt op rituele wijze vermoord. Die moord stelt het team van hoofdinspecteur Frans De Nolf zwaar op de proef.
Een zakenman vraagt aan journalist Mark Ackein om een doodsbedreiging te onderzoeken. Beide zaken blijken een verband met elkaar te hebben. In een kat-en-muisspel onderzoeken Ackein en De Nolf elk op hun manier de moordzaak, die uiteindelijk de aanvang blijkt te zijn van een hele reeks waanzinnige moorden in Gent. Is de recherche niet opgewassen tegen een seriemoordenaar? Uiteindelijk leidt het onderzoek naar mensen die niet zijn wat ze blijken te zijn
Bert Bergs (Robert Vandenberghe) is pas op late leeftijd begonnen met het schrijven van thrillers. In een directe stijl brengt hij spannende verhalen die altijd welk ergens in relatie staan met zijn vroegere biotoop: de Gentse universiteit.
Daarom kon ik het niet laten dit bericht met jullie te delen! Achter elk cijfer een mens van vlees en bloed die nooit de kans heeft gekregen voluit te leven... toch even bij stil staan misschien!
Volgograd, dat toen nog Stalingrad heette, was een van de meest zwaarbevochten steden tijdens de Tweede Wereldoorlog. In de winter van 1942/1943 kwamen er naar schatting 700.000 soldaten en burgers om het leven. Duizenden soldaten vroren dood.
Meer dan zeventig jaar later worden nog altijd heel wat slachtoffers vermist.
Mag je altijd een engel aan je zijde hebben. Iemand die je opvangt als je valt. Die je dromen aanmoedigt. Die je blijdschap inspireert. Die je bij de hand neemt en door alles heen helpt. In al onze dagen zijn onze levens in verandering. Zowel tranen als blijdschap kruisen ons pad. Mogen langs de wegen die je gaat, de afstanden duizend maal liefdevoller zijn dan eenzaam!
Een jonge straatartiest vroeg aan een goede vriend van me of die wilde meedoen in zijn streetact. De jongeman zou vanaf het aanpalende balkon een sprong in de lucht maken, en zo meteen over het hoofd van die vriend springen. Wie goed toekijkt ziet dat hij met moeite de ballustrade haalt of hij dondert naar beneden op het harde beton. Door vliegend te trappen kon hij zich net vastgrijpen aan de betonnen wand, om dan toch een sprong te maken over mijn maat. Allemaal erg spannend maar levensgevaarlijk.
In de avond zittten we nog bij te praten in zijn appartement tot ik plots vanuit het raam iemand zie lopen op het platform. Het was al lichtjes donker, en ik roep: 'Er loopt daar iemand op het dak', maar mijn maat reageert niet. ik zie de gast nog wat over en weer lopen op dat dak en zeg het met aandrang dat het echt waar is. Het heeft lang geduurd voor hij opstond en met eigen ogen zag dat er inderdaad iemand op het dak liep. Het was niemand minder dan de acrobaat die zijn gsm en zo op het platform had laten liggen.... En dankbaar was voor de medewerking van de vriend.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
