Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Kan je jezelf vertrouwen in een onbetrouwbare wereld?
Een verwoestende epidemie bedreigt het stadsgewest. Migranten, zelf voor de ziekte op de vlucht, brengen het virus mee binnen. Chaos slaat toe, wijk na wijk wordt gevaccineerd. Onderzoeker Anton Trio, 37 en pas gescheiden, vangt het gerucht op dat het vaccin fake is. Wanneer hij dit wereldkundig maakt, wordt hij prompt ontslagen. In een poging de bron van het gerucht te achterhalen, zinkt hij weg in een moeras van leugens en halve waarheden. Een zinnelijke jonge vrouw werpt hem een reddingsboei toe. Kan Anton nog voor de liefde kiezen wanneer zijn kompas op wraak gericht staat?
Lichaamsvreemd is een spannende, psychologische roman in een dystopische samenleving. Wie aan de dwingende controle wil ontsnappen, is veroordeeld tot een bestaan in het verborgene. Het vervormde wereldbeeld van de personages triggert de lezer om zelf te graven naar de ware toedracht van de gebeurtenissen.
Jaren geleden geschreven, en nu zo actueel in deze pandemiecrisis!
De liefde van een moeder is kritiekloos, onzelfzuchtig en zelfopofferend; de liefde van een moeder kan alles vergeven: driftbuien, tranen, onverschilligheid, ondankbaarheid en wreedheid. De liefde van een moeder is een zwart gat dat alle kritiek verzwelgt, alle schuld kwijtscheldt, godslastering, diefstal en leugens door de vingers ziet, en zelfs de laagste daad omzet in iets wat niet de schuld is van haar kind…zelfs moord.
Onverwacht en ongewild zijn we wereldwijd beland in een situatie van haat en geweld, of het nu over racisme gaat of over wereldconflicten, en we hebben het coroanastrijdperk nog niet eens acher de rug. Vandaar mijn oproep die ik deel met velen, ongeacht kleur, ras, gender, nationaliteit of geloof:
Brussel 1958, de stad ligt bezaaid met bouwwerven in haar drang naar vooruitgang en modernisering. Maar wanneer het lichaam van zijn beste vriend François gevonden wordt - met kogels afgemaakt en op lugubere wijze tentoongesteld in de betonnen fundering van het Atomium - verliest professor filosofie Jo Van Zweeveld zichzelf in een zoektocht naar de waarheid.
François bleek erg ambitieuze plannen te hebben. Kostten die hem het leven? Is er een link met de Wereldtentoonstelling, waarvoor hij als Brussels politicus verantwoordelijk was? Al gauw komen internationale belangen bovendrijven, want François heeft een bijzonder gevaarlijk spel gespeeld.
Kan Jo deze keer wel een leven redden, of moet hij vluchten en die verdomde Expo achter zich te laten? De professor staat voor een duizelingwekkende keuze, tussen hart en hoofd...
Al een ganse tijd krijg ik reacties op mijn logjes pas zes tot zeven dagen later; wie heeft het nog voor,, Heel vervelend want ik weet niet meer wat ik toen heb gepost tenzij ik het ga opzoeken. Ook heel wat tijdverlies. ik ben blij dat er reacties via mail nu wel terug binnenkomen, maar als ik ze goedkeur zie dat het oude reacties zijn.
Nooit gedacht te zullen vinden waar anderen slechts van dromen Nooit gedacht het waard te zijn dat jij tot mij mocht komen Zo plotseling, zo onverwacht liefde, oprecht, intens De tranen welden in mij op bij het zien van zo'n mooi mens Geen beelden kunnen tonen hoe mooi jij bent voor mij Geen woorden kunnen zeggen wat mijn hart tegen mij zei Geen lied is ooit geschreven wat van dit gevoel vertelt Alleen God kan ooit begrijpen wat er in mijn hart opwelt De eer die mij ten deel valt jou hier te mogen zien Mijn verstand kan niet bevatten dat wellicht, ooit, eens, misschien Wij samen mogen leven in liefde, zij aan zij In licht op aarde levend geen ik, geen jij, maar wij
Nu we halfweg de maand juni zijn, toch nog eens de figuur van het Heilig-Hart in de kijker plaatsen. Vele ziekenhuizen maar ook parochies zijn naar het beeld genoemd. Steden zijn toegewijd aan het het Heilig Hart. In vele woonkamers stonden of staat nog steeds het beeld centraal op de schouw, met aaan de andere kant een beeld van Onze-Lieve- Vrouw. Heel spijtig vind ik dat deze beelden nu op rommelmarkten liggen of de café's moeten 'kleuren'.
De bloedstollende thriller Dode lijn van Emma Rowley gaat over de nachtmerrie van iedere moeder. Kate krijgt haar vermiste dochter aan de telefoon, maar weet niet waar ze is. Een verhaal dat doet denken aan het meisje dat al zo vele jaren vermist is en waar men nu blijkbaaar een goed spoor heeft naar de dader.
Kate werkt als vrijwilliger voor een hulplijn voor vermiste jonge mensen die weggelopen zijn van huis. Kate kan hun boodschap doorgeven aan hun familie, zonder te onthullen waar ze zijn. Op een avond krijgt ze een telefoontje van iemand die klinkt als haar eigen dochter Sophie, die al lange tijd vermist is en van wie elk spoor ontbreekt. De verbinding is heel slecht. Ze hoort dat de jonge vrouw bang is, en niet veilig. Kate is vastbesloten om haar dochter op te sporen, maar iedereen om haar heen denkt dat ze spoken ziet. Kate moet alles op alles zetten om haar vermiste dochter terug te vinden.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
