Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
De heldere tafels zonder tooi gedekt. Borden en bekers. Onversierd bestek. Het boek waaruit men ons zal lezen ligt, terwijl de lector rechtop wacht, nog dicht.
De staande bel, het echoloze sein voor de gemeenschap. Aangezeten zijn. Bewegingen van handen. Op de dis de sneden brood, de rondgedeelde vis.
Geluid dat geen geluid is. Bijna licht. Voor elke vensternis een vergezicht. De vragen al vergeten en verhoord. Geen ander dan de lector heeft het Woord.
Paus Franciscus herinnert aan het verhaal van Kaïn en Abel – net als bij zijn eerste reis naar Lampedusa: “Waar is je broeder?”, “Ben ik dan de hoeder van mijn broeder?” Het antwoord geeft de barmhartige Samaritaan. Hij loopt niet onverschillig in een boog om de problemen heen, maar ontfermt zich over de lijdende medemens. “There are people dying.”
De tijd dringt, we weten wat we moeten doen: “Heal the world. Make it a better place”.
dat mijn bijdragen blijkbaar terrug verschijnen op de dag die ik plaats, en niiet zeven dagen later. Want ik wist niet meer wie op wat gereageerd had. Had ik dit maar mogen schrijven in dit mooi interieur, maar helaas alles gesloten door de Corona-vijand! Ik ben er ooit geweest! BARCELONA!
De meeste van ons lezers groeiden op in een tijd waarin ze moesten luisteren naar hun ouders. Er werd niet gediscussieerd of onderhandeld, moeders en vaders woord was wet. Waarom? Daarom. De samenleving koesterde autoriteit als waarde, mondigheid werd niet aangemoedigd. Je plaats kennen was belangrijker dan je plaats opeisen. Dat beperkte zich niet tot het eigen gezin. Op school was de leerkracht de baas, op het werk de directeur. Politici wisten hoe het land moest worden geleid, priesters kenden de weg naar de hemel. De catechismus had op elke vraag een antwoord. Al kenden katholieken toen al de deugd van de flexibiliteit, een mens mag nooit overdrijven.
Ergens op de wereld staat de levensboom Een sterke boom De vriendenboom Een die niet van zon en regen leeft Maar van een beetje tederheid Vriendschap en genegenheid Iets dat we langzaamaan vergeten
't Is misschien een heel naieve kinderdroom Die boom van mij De vriendenboom Maar hij zou er moeten wezen Overal waar mensen samen zijn Arm of rijk en groot of klein - Dat moest de hele wereld weten
Als je maar oprecht naar die boom wilt zoeken Staat-ie heel dichtbij misschien Kun je 'm uit je venster zien Maar hij staat nergens in de boeken
Als je durft te leven zonder angst of schroom Dan groeit-ie wel De vriendenboom En je zult het met me eens zijn 't Allermooiste van de hele schepping Is de vriendenboom
Als je maar oprecht naar die boom wilt zoeken Hoef je niet zo ver te gaan Hij kan in je straatje staan Maar hij staat nergens in de boeken
Als je durft te leven zonder angst of schroom Dan groeit-ie wel De vriendenboom En je zult het met me eens zijn 't Allermooiste van de hele schepping Is de vriendenboom
Een mens is niet zomaar een dingetje, iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich iets groots. Er woont een wonder in, iets ongelooflijk machtigs. Een kind is meer dan alleen maar iets engelachtigs. Ik weet niet wat het is, maar ik maak me sterk: zo'n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.
Toon Hermans (1916-2000)
Lees ook: Toon Hermans over God: 10 uitspraken om bij stil te staan
'Heer blijf bij ons, de zon gaat onder.' Wij boden dan het avondbrood den vreemden man, die langs de baan met ons was meegegaan. En wijl hij, 't zegenend de oogen sloot, gebeurde het: Zijn aangezicht verklaarde in een hemelsch licht, waarin hij plotseling verdween Dit was het wonder. Wij stonden weer alleen, doch vouwden blij onz' handen. Het was alsof Hij door ons heen verdween en t licht in ons is blijven branden. Blijf zoo in ons, o Heer, de zon gaat onder!
Mooi zijn ze allen de moeders der wereld dag in, dag uit, wakend over hun kind. Zij zijn het evenbeeld van een Madonna die zonder voorkeur ons allen bemint. Teer is de liefde van al onze moeders maar zij staat sterk tegen dreigende macht. Zo innig goed zijn zij, al onze moeders dat zij zich opoff’ren zonder een klacht. Het leven eist zijn prijs, de kind’ren worden wijs, de moeders worden grijs, maar wat ook verdwijnt, hun schoonheid die blijft. Mooi zijn ze allen, de moeders der wereld de grootste schatten van goedheid en trouw. En op die vrouwen, op al onze moeders, daar heeft de mensheid haar hoop op gebouwd.
Moeders, Moeders, hoe veel zorg heeft liefde u meegebracht. ‘t Leven is voor moeders één berusten. Geen enk’le klacht komt er over uw lippen als uw kind’ren eens gaan, één voor één u ontglippen, naar een eigen bestaan.
Mooi zijn ze allen de moeders der wereld dag in, dag uit, wakend over hun kind. Zij zijn het evenbeeld van een Madonna die zonder voorkeur ons allen bemint. Teer is de liefde van al onze moeders maar zij staat sterk tegen dreigende macht. Zo innig goed zijn zij, al onze moeders dat zij zich opoff’ren zonder een klacht. Het leven eist zijn prijs, de kind’ren worden wijs, de moeders worden grijs, maar wat ook verdwijnt, hun schoonheid die blijft. Mooi zijn ze allen, de moeders der wereld, maar boven allen, de mooiste ben jij, jij die mij ‘t best van jezelf hebt gegeven, mijn grootste geluk ben jij, moedertje mijn.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
