Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Varg Veum ontmoet in zijn stamcafé de gepensioneerde politierechercheur Nymark. Die vertelt hem dat hij nog altijd bezig is de waarheid achter enkele zaken te achterhalen, zoals de explosie bij een verffabriek en een moord. Hoewel beide misdrijven ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, is Nymark ervan overtuigd dat er een verband is. Kort nadat hij Veum in vertrouwen heeft genomen, wordt de ex-politieman overreden. Varg Veum gelooft niet in toeval en gaat op onderzoek uit, waarbij hij al zijn scherpzinnigheid moet aanwenden om niet ook zelf slachtoffer te worden.
Terwijl ik mij op een rond punt bevond werd ik aangereden door een auto die in volle snelheid het rond punt opreed. Ik werd gegrepen en nog zo een drietal meter meegesleurd. Ze hebben mij met de ambulance weggevoerd. Wonder boven wonder heb ik geen breuken maar heel veel kneuzingen en inwendige bloeduitstortingen . Vooral mijn bekken en voet zijn zeer gehavend.
Het relaas van wat mijn zus overkomen is. Gelukkig kan ze het nog navertellen!
De grindpaden tussen de graven knerpen onder mijn voeten. Oude grafstenen leunen achterover. De letters dier erin zijn gegrift, een naam en twee jaartallen: een levensloop in feiten gevangen. Alles en niets: en handjevol letters en acht cijfers. De zorrgen en de vrolijkheid. Liefde en teleurstellingen. Tederheid en eenzaamheid. Het staat er niet. Maar het is er wel, ergens achter de naam van de jaartallen, in de aarde onder de hellende stenen, de verfomfaaide bloemen en de overwoekerde tegelpaadjes.
Zij vandaag verjaart en ze doet echt veel doet voor mijn ouders. Zij mag dan ook wekelijks naar het rusthuis komen. Zij zorgt echt voor alles en ziet er niet naar om daarvoor honderden km over en weer te rijden. Proficiatr zus en dank, en nog heel veel gelukkige jaren, en vandaag mag je in de bloemetjes gezet worden, want je cijfert jezelf te veel weg voor het geluk van anderen.
Tine is secretaresse voor een makelaar, een advocaat en een kunstenares. Ze regelt vooral privézaken voor haar werkgevers; de makelaar en de advocaat hebben elk nog een secretaresse voor de zakelijke belangen.
Alle drie hebben ze het komende weekend een belangrijke gebeurtenis: de advocaat heeft een inauguratiediner, de kunstenares een vernissage in een kasteel en de makelaar een plechtig communiefeest.
Maar dan daagt Tine de maandag van die week niet op en enkel zij beschikt over alle gegevens voor die gebeurtenissen. De drie starten een wanhopige zoektocht om Tine terug te vinden en alsnog hun weekend te redden!
Een gevangene wordt vermoord in de Nieuwewandeling gevangenis in Gent en zijn zoon en ex-vrouw worden ontvoerd. Inspecteur Soetaert krijgt maar geen vat op het onderzoek, het loopt voor geen meter. Tueri - een tehuis voor daklozen, vluchtelingen, enz. - komt meer en meer in 'the picture' en inspecteur Soetaert is er van overtuigd dat er grote belangen en vooral grote sommen geld in het spel zijn. Een bezoek aan een zustervestiging van Tueri in het noorden van Frankrijk maakt de zaak nog verwarrender. Een oud dossier over kidnapping en misbruik van kin-deren blijkt heel wat raakpunten te hebben met wat er nu gaande is. Een nieuweling vervoegt het team van Soetaert en heel gelukkig is hij daar niet mee.
Na het bezoek van mijn zus aan onze ouders werden dingen van vroeger opgehaald en zo kwem het woord 'saro' naar boven. Wie draagt het nog en wie kent het woord? Er zijn meerdere woorden voor zoals deze.
In een katholieke school - midden vorige eeuw - stonden de kinderen in de eetzaal aan te schuiven. Aan het uiteinde van de tafel stond een grote schaal met appelen. De directrice had er een kaartje bij gelegd met de tekst: “Neem één enkele appel. God ziet ons!“ Aan het andere uiteinde, stond een schaal met koekjes. Een schalks kind had er een kaartje bij gelegd met de tekst: “Neem zoveel je wil. God let immers op de appelen.”
Als Varg Veum op een avond door een stille straat loopt, wordt hij bijna aangereden door een auto. De bestuurder rijdt door, de daad lijkt opzettelijk. Varg Veum maakt zich zorgen omdat hij onlangs in de krant de overlijdensadvertenties heeft zien staan van twee mannen die in een misbruikzaak veroordeeld zijn, een zaak waar Veum zelf een tijdlang verdachte was. Als hij op onderzoek uitgaat, blijkt dat beide mannen onder verdachte omstandigheden zijn gestorven. Veum vermoedt dat er sprake is van een wraakactie en hij zal de zaak tot op de bodem moeten uitzoeken om niet zelf ook slachtoffer te worden.
Jezus ging tegenover de offerkist zitten en keek hoe de mensen er geld in wierpen. Veel rijken gooiden veel geld in de kist. Er kwam ook een arme weduwe, die er twee muntjes in gooide, ter waarde van niet meer dan een cent. Hij riep zijn leerlingen bij zich en zei tegen hen: 'Ik verzeker jullie: deze arme weduwe heeft meer in de offerkist gedaan dan alle anderen die er geld in hebben gegooid; want die hebben gegeven van hun overvloed, maar zij heeft van haar armoede alles gegeven wat ze had, haar hele levensonderhoud.'
Toen ik jaren terug in India een huis binnenkwam - vier grijze muren en een groene bank - was het de vrouw des huizes die me eerst de hand drukte. Zij sprak geen Engels en begreep me ook niet, net als ik haar niet begreep. Er was slechts een iets in woning dat schitterde. Om de stilte te breken maakte ik een gemeend compliment met mijn wijsvinger, richting dat 'ding' in het rood. Ze haalde het meteen van de muur en gaf het me. Ik had nog niet door wat ik in handen had toen ze het voor me inpakte. Eens thuisgekomen opende ik het pakje. Het was een verguld Mariabeeldje op een rode achergrond met vergulde papieren sterren...
Het enige wat ze in huis had, en wat nu achter me in mijn bureau hangt!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
