Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Moeder beleefde daar veel plezier in haar tuin ook al was er veel werk in zo een grote tuin. Acher deze tuin lag dan vader zijn boomgaard en nog heel vele vierkante meters groetentuin. Beiden haalden meerder malen eerste en ereprijzen voor hun tuinen!
Vandaag wenskaarten geschreven. Voor mijn een jaarlijks moment om heel even intens bezig te zijn met de ander, jong en oud, gezond of ziek, elkaar het beste wensend, elk met een persoonlijke toets; pas dan merk je ook hoe velen zijn verhuisd of helaas overleden; maar het gaf me rust en tevredenheid.
Wie betrouwbaar is in het geringste, is ook betrouwbaar als het om veel gaat, en wie oneerlijk is in het geringste is ook oneerlijk als het om veel gaat.
Ik hou er nog van echte wenskaarten te schrijven, met de hand, al verbetert mijn handschrift er niet op. Het valt me ook dat er geen nieuwe namen bijkomen, wel eerder wegvallen van de adressenlijst.
'Onvindbaar' van Terri Blackstock gaat verder bij de cliffhanger waarmee 'Op de vlucht' eindigde: rechercheur Dylan heeft Casey laten gaan toen de politie op het punt stond haar te arresteren. Ze heeft geen idee waarom, maar wat ze wel weet is dat ze zich weer onvindbaar moet maken. Nieuwe naam, nieuwe look, nieuwe stad, nieuwe baan.
Maar dat is niet genoeg om zichzelf gerust te stellen. De moordenaar van Brent moet achter de tralies komen en zij is de enige die daarvoor kan zorgen. Ze wil Dylan wel vertrouwen, maar durft ze dat ook?
Als haar zus Hannah ook bij de zaak betrokken raakt, moet Casey in actie komen. Voor Hannah heeft ze alles over, zelfs een levenslange gevangenisstraf. Zou het haar zus helpen als ze zichzelf aangeeft?
BIJZONDER GOED GESCHREVEN. JE VERLIEST DE TIJD UIT HET OOG!
Elke dag een reclameblokje op de radio hoe vlot je van enen bestemming naar andere geraakt. Vrienden of vriendinnen uitnodigen voor een kop koffie en dan samen op tijd thuis. Het is helaas een ideaal beeld dat ik deze avond voor de zoveelste maal zag ontkracht worden. Ik was mijn ouders gaan helpen en had de bus terug nodig van 17.22 u aan de bushalte. Uit vorige ervaringen besluit ik dan toch maar te vertrekken om 17.10 u. Mijn ouders zeggen dan dat het nog veel te vroeg is, maar soms is het al gebeurd dat ik nog moet lopen om die bus te halen.
Deze avond dus niet. En het is lastig wachten in de koude en in het donker. Telkens als je een groot gevaarte ziet aankomen met lichten op de kop denk je, daar ik mijn bus. Het werd 17.22 u, 17.25 u; en dan gaan de minuten zeer langzaam voorbij. Je begint al te denken hoe lang je hier nog in de koude moet staan, zeker als geen enkel ander passagier ook staat te wachten. 17.30 u! Dat klan toch niet, straks is de volgende bus er al. Moet ik terug naar huis? Het wordt alsmaar kouder en wanneer ik de moed heb opgegeven zie ik een bus aankomen Ik stop het kaartje in de meter, en ik lees 17.37u!!!! Niemand die zich schaamt, maar ik zie ook geen medepassagiers meer.Die mensen hadden wellicht al iemand opgebeld om zich te laten ophalen met de wagen. Ja, lang leve DE LIJN.
15 minuten vertraging om een afstand van 6 km af te leggen!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
