Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Een boekhouder met een rimpelloze staat van dienst wordt gepest door zijn nieuwe collega's. Pas wanneer ze het spel echt grof spelen, weert hij zich. Hij gaat echter door het lint en wordt op staande voet ontslagen. Hij schaamt zich zo diep voor zijn ontslag dat hij het aan niemand durft te vertellen. Zelfs niet aan zijn vrouw. Die vernedering kan hij niet aan en elke dag gaat de ex-boekhouder, zoals altijd, 's ochtends de deur uit en komt 's avonds weer thuis. Maar de maskerade is onmogelijk vol te houden en op een dag verdwijnt hij. Spoorloos. Zijn vrouw, een brave huismoeder met een vrij kleurloos bestaan sinds de kinderen het huis uit zijn, is ontredderd.
Op 2 februari vieren we Maria-Lichtmis, Lichtmis of nog 'de ontmoeting of opdracht van de Heer'. Die dag herdenken we de opdracht of presentatie van de Heer in de tempel, waarbij Jezus als eerstgeborene werd opgedragen aan God. Volgens de joodse wet en traditie moet een eerstgeborene worden vrijgekocht op het moment dat hij 30 dagen oud is. De ouders nemen het kind mee naar de tempel, en door de priesters geld te geven of een ander offer in natura, kopen zij het kind 'vrij'. Met 2 februari gaat ook nog een tweede symboliek gepaard. De dag herdenkt het zuiveringsoffer dat Maria veertig dagen na de geboorte van Jezus volgens de joodse wet moest brengen.
Stel dat je een beslissing neemt die je onmogelijk kunt terugdraaien? Het zit Joe Geist niet mee. Hij is al jaren bezig met zijn scriptie, maar zijn nieuwe professor heeft hem laten weten hem niet meer te begeleiden. Tot overmaat van ramp heeft zijn vriendin hem uit hun appartement gegooid, waardoor hij per direct dakloos is. Als intellectuele nietsnut slijt hij zijn dagen op de bank van een vriend, maar een structurele oplossing is dit niet. Dan leest hij een wel heel intrigerende advertentie in de krant: 'Conversationist gevraagd'. De advertentie blijkt te zijn geplaatst door Alma Spielmann, een dame op leeftijd van Duitse afkomst die in een deftig herenhuis woont. Joe kan het goed met haar vinden en hun wekelijkse uurtjes samen brengen Alma op het idee Joe te vragen bij haar in te trekken. Maar wanneer opeens haar neefje op de stoep staat verandert de sfeer in huis. Joe besluit dat zijn huidige verblijfplaats en werk hem zo zeer aan het hart liggen dat hij er alles voor overheeft om die permanent te maken...
LANG GELEDEN NOG ZO EEN SPANNEND EN GOED BOEK GELEZEN
Maar is dat wel zo? Ik zal het hopelijk vandaag nog ondervinden. Toen ik een glas op het aanrechtt verplaatste viel het om, ik wou het oprapen maar meteen had ik twee stukken in mijn hand en even later zag ik bloed sijpele uit mijn vingers. En zoals jullie weten is er meteen veel bloed ook al duurt het niet lang. Ik wist niet welke vinger ik eerst moest afdoppen. Dan gaat plots van alles door het hoofd. Heb ik pleisters een waar liggen ze ook al weer? Ik zou beter naar de buren gaan om een pleister. En dan was het plots over. Er bblijft natuurlijk een snee over, gelukkig aan de binnenkant van mijn vinger. Dat hebben we dus weer achter de kiezen.
Mensen die alleen in het leven staan, zullen zich herkennen in deze vraag, en we kennen het antwoord; we mogen of kunnen bij elkaar nog altijd niet komen door het aanhoudende Coronavirus. De ene kan dan ook veel gemakkelijker om met het alleen-zijn dan de ander, maar we hebben elkaar nodig, dus zeg goeie dag als je een ander passeert; meer moet het soms niet zijn.
Een mens zou het haast vergeten, en dermate bezig zijn met de interne verhuis eigen woning om plaats te maken voor wat van 'thuis' komt, en de verhuis van de inboedel van het ouderlijk huis, tot je er plots attent wordt opgemaakt dat ook de loods- zeg maar papa's kot- , zoals je het vaak zag passeren op mijn blog, en waar hij zijn leven heeft aangewijd -, ook leeg moet gemaakt worden. En dat is gans andere soep i.v.m. enkele stoelen en tafels.
Er ligt wellicht voor duizenden kg aan ijzer in alle lengtes en vormen, zonder te spreken van de zware materialen tot zelfgemaakt machines die de loods rijk is. Dus nu nog bezig mensen te contacteren om alles vrij te krijgen tegen dat de toekomstige inwoners intrekken, of toch het contract hebben getekend.
Ondertussen is dat van 2018 geleden, en gelukkig zijn beide ouders nog in leven. Laatste dagen trouwens bezig geweest hoe ze hier op de koffie kunnen komen heel binnen kort!
Bretonse verhoudingen is een ongemeen spannende en sfeervolle detective, vol humor en met een sympathieke rechercheur die de lezer meteen voor zich wint.
Een eerste zaak voor de eigenzinnige commissaris Dupin, liefhebber van pinguïns en verslaafd aan cafeïne, geboren Parijzenaar, maar noodgedwongen werkzaam in Bretagne, volgens hem het einde van de wereld. Op een bloedhete ochtend in juli vindt in het pittoreske kunstenaarsdorp Pont Aven een mysterieuze moord plaats: Pierre-Louis Pennec, de hoogbejaarde eigenaar van het legendarische hotel Central, waar ooit Gauguin en andere beroemde kunstenaars logeerden, is op brute wijze doodgestoken. Wie vermoordt een 91-jarige en waarom? Wat is er in zijn laatste dagen voorgevallen? Als niet veel later een tweede lijk wordt aangetroffen aan de Bretonse kust, realiseert Dupin dat de zaak omvangrijker is dan verwacht. Terwijl de roep om duidelijkheid toeneemt en de grillige dorpsbewoners hardnekkig blijven zwijgen, komt commissaris Dupin een spectaculair geheim op het spoor...
'De beschrijvingen van dorpjes, de natuur en van de lokale gebruiken en specialiteiten lopen als een rode draad door het verhaal en zorgen ervoor dat het boek je in opperste vakantiestemming brengt' Frankfurter Allgemeine Zeitung
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
